ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Η καπηλεία...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η καπηλεία...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ, σε ένα βιβλίο του το 2008 το οποίο αναφερόταν στη σκοτεινή αυτοκρατορία του Χίτλερ, έγραφε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ναζιστές είχαν ένα πολιτικό ‘‘όραμα’’ για την Ευρώπη: Μια ήπειρο κυρίων και δούλων, η οποία θα τελούσε υπό ναζιστική ηγεμονία…».

Το «όραμα» υλοποίησε η Γερμανία στις ημέρες μας με άλλη ονομασία: Ευρωπαϊκή Ένωση! Είναι η ίδια σκοτεινή αυτοκρατορία υπό γερμανική κηδεμονία, που έχει χωρίσει τα κράτη σε «κυρίους και δούλους». Και τα κατάφερε με όπλο το ευρώ! Ήταν απίστευτα απλή η μέθοδος υποδουλώσεως των χωρών με το ενιαίο νόμισμα και απίστευτη η ύπαρξη τόσων Νενέκων, μίσθαρνων οργάνων σε διάφορες χώρες, που προθυμοποιήθηκαν να υπηρετήσουν τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Κι αυτά τα μίσθαρνα όργανα δεν έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία. Για την ακρίβεια, δεν έχουν καμία ιδεολογία, αλλά χρησιμοποιούν παραπλανητικά ταμπέλες, όπως «Αριστερά», «Δεξιά» ή «Σοσιαλδημοκρατία», για να επιτύχουν τον ίδιο στόχο, αυτόν που τους προσδιόρισαν οι ξένοι πάτρωνες: Τη δικτατορία της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης.

Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους: Πρόεδρος της Ψευτοσοσιαλιστικής Διεθνούς επανεξελέγη ο… Γιωργάκης Παπανδρέου! Πλήρης γελοιοποίηση θεσμών, ιδεών κ.λπ. Ο Τσίπρας, που εφαρμόζει την πιο ακραία, απάνθρωπη καπιταλιστική πολιτική, εξακολουθεί να εμφανίζεται ως… «αριστερός», ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που οδύρεται γιατί καθυστερεί η «αξιολόγηση» (η εξοντωτική φτωχοποίηση του λαού), παίζει τον ρόλο του «δεξιού» (λες και οι δεξιοί πολίτες υποφέρουν λιγότερο). Άπαντες ξεγελούν και κοροϊδεύουν τους ψηφοφόρους. Όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες είναι ηθοποιοί («παλιάτσοι») που ενσαρκώνουν την κομέντια ντελ’ άρτε. Πρόκειται για τους τύπους της αυτοσχέδιας ιταλικής κωμωδίας που γεννήθηκαν στα χρόνια της Αναγέννησης και αποτέλεσαν τους κυριότερους ψυχαγωγούς της Ευρώπης για κάπου δυόμισι αιώνες. Ο Αλέξης Σολομός σε μια μελέτη του για αυτό το θέατρο έγραφε ότι οι ηθοποιοί της «κομέντια λίγο διέφεραν από τους σχοινοβάτες και τους γυρολόγους των πανηγυριών». Και ότι με μάσκες επεδίωκαν να προσελκύσουν το κοινό. Οι μνημονιακοί «ηθοποιοί» δεν ψυχαγωγούν βέβαια την Ευρώπη, αλλά την καταδυναστεύουν. Η πολιτική τους «σχοινοβατεί», είναι γυρολόγοι «για τα πανηγύρια» και με ψεύτικες ιδεολογικές μάσκες επιδιώκουν όχι μόνο να προσελκύσουν αλλά και να παραπλανήσουν το κοινό. Σε αυτή τους την προσπάθεια έχουν επιστρατεύσει την ανίερη προπαγάνδα περί «αναγκαιότητας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ.

Ρόλο προπαγανδιστού έχουν αναλάβει και διάφοροι σοβαροφανείς –δήθεν αντικειμενικοί– τηλεπαρουσιαστές καναλιών, που υπηρετούν το «σύστημα». Εάν προσέξετε στα δελτία «ειδήσεων», οι σοβαροφανείς διαμορφωτές της κοινής γνώμης αποκαλούν τους αντιευρωπαϊστές… «λαϊκιστές»! Και κόπτονται μην τυχόν και θίξει κανείς το καρκίνωμα αλλοδαπών, προσφύγων και ισλαμιστών, διότι τότε τον αποκαλούν… «ρατσιστή», αυτοί που εφαρμόζουν τον ρατσισμό σε βάρος των Ελλήνων. Η προπαγάνδα είναι μια διάδοση «ιδεών» που γίνεται με σκοπό τον προσηλυτισμό. Με άλλα λόγια, στην προπαγάνδα υπάρχει πάντοτε το στοιχείο της σκοπιμότητας. Η ευρωπαϊκή προπαγάνδα οργιάζει στην εποχή μας, ενώ γίνεται λυσσώδης προσπάθεια να πνιγεί κάθε αντίθετη φωνή. Και δεν είναι τυχαίο το ότι όλοι αυτοί οι ευρωλάγνοι κάνουν κατάχρηση του όρου «δημοκρατία». Γύρω στα 1850, ο Αλέξης Ντε Τοκβίλ, από τους πρώτους ερευνητές του δημοκρατικού φαινομένου της σύγχρονης κοινωνίας, διατύπωνε παράπονο για την επικρατούσα σύγχυση ως προς την έννοια των λέξεων «δημοκρατία» και «δημοκρατική κυβέρνηση». «Έως ότου», έλεγε, «πετύχουν να τις ορίσουν με σαφήνεια και να συμφωνήσουν επί του ορισμού, θα ζουν μέσα σε σύγχυση ιδεών, προς μέγα όφελος της δημαγωγίας και του δεσποτισμού».

Αιώνες κύλησαν από τότε και ο Αλέξης Ντε Τοκβίλ εξακολουθεί να είναι επίκαιρος. Διότι η γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση, που κατήργησε τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία σε ευρωπαϊκές χώρες, κάνει υποκριτικά κατάχρηση του όρου «δημοκρατία», ενώ και οι μνημονιακές κυβερνήσεις, που είναι κατοχικές, καπηλεύονται τον ίδιο όρο. Στην Ελλάδα, αυτά τα «κόμματα εξουσίας», που προσκυνούν τον Φύρερ Σόιμπλε, επιβεβαιώνουν αυτό που έλεγε ο Βίσμαρκ: «Το κόμμα είναι τέρας εγωισμού, που επιδιώκει την πολιτική του σαν να υπήρχε μόνο του πάνω σε ένα νησί και χωρίς να ενδιαφέρεται ούτε για τη χώρα ούτε για το εξωτερικό…». Πρόσφατο παράδειγμα, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, που αγνόησε και διέστρεψε το νόημα του δημοψηφίσματος, είναι τέρας εγωισμού και λειτουργεί σαν «να είναι μόνη της πάνω σε ένα νησί», αδιαφορώντας για τη λαϊκή κατακραυγή. Ο Αλέξης έφθασε στο σημείο να γίνει απολογητής του γερμανού δικτάτορα και να μας πει ότι… «δεν φταίει για όλα ο Σόιμπλε…»! Απροκάλυπτα, δηλαδή, ο πρωθυπουργός εκδηλώνει τη φιλία του προς τους οικονομικούς δολοφόνους.

Φιλία προς τον αγύρτη Σόιμπλε, ο οποίος θρασύτατα είπε: «Δεν είναι ότι δεν συμπαθώ τους Έλληνες, αλλά δεν έχω τον χαρακτήρα της Μητέρας Τερέζας για να μην τους πιέζω…». Ο… αχαρακτήριστος νέος Άιχμαν, βεβαίως, δεν είναι δυνατόν να έχει τον χαρακτήρα της Μητέρας Τερέζας, αφού είναι εωσφόρος. Πώς είναι δυνατόν, όμως, να αντιπαλέψει έναν τέτοιο εωσφόρο ο Τσίπρας από τη στιγμή που μετεβλήθη σε υπάκουο θιασώτη της ευρωγερμανικής δικτατορίας; Ο Αλέξης, που θέλει σε πολλά να μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου, θα όφειλε προηγουμένως να είχε ενστερνισθεί κάτι βασικό που είχε τονίσει ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ. Κουβεντιάζοντας κάποτε ο Ανδρέας με τον στενό του φίλο, δημοσιογράφο και υπουργό Γιάννη Καψή, του παρετήρησε: «Όλες οι χώρες που επιδιώκουν την οικονομική ανάπτυξή τους ξεκινούν με την κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας τους. Δεν μπορεί να έχει οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη μια χώρα όταν δεν έχει την ανεξαρτησία εκείνη που θα της επιτρέπει να εκμεταλλεύεται τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να επιτυγχάνει τις καλύτερες εμπορικές συμφωνίες. Να διαλέγει ελεύθερα τις συμμαχίες της. Τότε μόνον μπορεί να πραγματοποιήσει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξή της…».

Ο Αλέξης έκανε ακριβώς το αντίθετο. Υπετάγη στη μαφία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει καταργήσει την εθνική μας ανεξαρτησία. Και στην προσπάθειά του να «λουστράρει» το φθαρμένο «αριστερό του προφίλ», κατέφυγε σε μια φθηνή καπηλεία, που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση: Έσπευσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση στην Αμαλιάδα για τα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη και έβγαλε κατά την ομιλία του «αριστερές κορόνες», που ηχούσαν παράφωνα. Αλλά ο Μπελογιάννης, για να μην υποχωρήσει ούτε στο ελάχιστο από τις ιδέες του, προτίμησε να πάει στο εκτελεστικό απόσπασμα. Από τον Αλέξη δεν ζητήσαμε τόσο πολλά. Ένα «ΟΧΙ» του δώσαμε να αντιτάξει στους μαφιόζους των Βρυξελλών κι εκείνος το μετέτρεψε σε επονείδιστο «Ναι», προκειμένου να παραμείνει πρωθυπουργός «παντός καιρού». Με το να κρατάς απλώς ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι, δεν γίνεσαι λαϊκός ήρωας. Χρειάζονται αγώνες και θυσίες. Ο Αλέξης, δυστυχώς, δεν είναι φτιαγμένος από αυτήν την «πάστα». Κι έκανε λόγο για «τις ξένες δυνάμεις, που τότε κυβερνούσαν με τους εδώ ανθρώπους τους». Γιατί, τώρα τι γίνεται; Τα ίδια και χειρότερα δεν συμβαίνουν; Αλλά η πρόκληση την ημέρα των εγκαινίων του Μουσείου υπερέβη κάθε όριο όταν εμφανίσθηκε εκεί και ο… Κατρούγκαλος, ο μακελάρης των εργαζομένων! Δεν ντράπηκε ο προδότης της εργατικής τάξης να μολύνει με την παρουσία του τη μνήμη του Μπελογιάννη;

Οι άνθρωποι του ανερμάτιστου ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν το δικαίωμα να λέγονται «αριστεροί» από τη στιγμή που μπήκαν στην υπηρεσία των ξένων αποικιοκρατών και επικρίνουν τους… «ευρωσκεπτικιστές». Αλλά οι «ευρωσκεπτικιστές» –το λέει και η λέξη– διατηρούν το δικαίωμα να ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ. Ενώ οι ευρώδουλοι δεν έχουν τέτοια ικανότητα. Είναι κατευθυνόμενα ρομπότ. Τσίπρας, Μητσοτάκης και λοιποί πολιτικοί κλόουν της αντιπολίτευσης, που εκστασιάζονται με το ευρωπαϊκό έκτρωμα, καλλιεργούν σκόπιμα τον μύθο ότι δήθεν θα αφανισθούμε εάν επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα. Εξυπηρετούν τους σκοπούς των αποικιοκρατών του διεθνούς καπιταλισμού και μας θέλουν γονατισμένους. Ο γάλλος φιλόσοφος Πιερ Ανρί Σιμόν έγραφε: «Η εξουσία δεν κοιμάται ήσυχη παρά μόνον όταν αισθάνεται όλο τον λαό γονατισμένο στους ίδιους θεούς». Η δική μας χρεοκοπημένη και παρηκμασμένη πολιτική εξουσία, για να κοιμάται ήσυχη, θέλει τον λαό μας γονατισμένο στους «θεούς των Βρυξελλών»…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ