ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΗ : Ταξίδι στη θάλασσα του τρόμου

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ

Ταξίδι στη θάλασσα του τρόμου

Ανεξήγητα είναι τα φαινόμενα τα οποία συνήθως ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται δια των αισθήσεων, αλλά αδυνατεί να τα αιτιολογήσει, πολύ περισσότερο δε να τα κατανοήσει. Εάν μάλιστα η κουβέντα φτάσει στο περίφημο «τρίγωνο του διαβόλου», το κουβάρι των αποριών θα μπερδευτεί ακόμη περισσότερο. Η σφαίρα του μύθου έχει βάλει αυτή τη στοιχειωμένη ζώνη του ατλαντικού σε περίοπτη θέση. Άραγε πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ένα... νεκροταφείο στη μέση του πουθενά που εδώ και αιώνες εξαφανίζει με μανία πλοία, αεροπλάνα και ανθρώπινες ψυχές;

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΗ  

Το ρήμα «γνωρίζω» για τον άνθρωπο ίσως ακόμα να βρίσκεται σε βρεφική ηλικία, παρόλο που πολλοί θα ισχυριστούν πως τα επιτεύγματα του -όπως αυτά καταγράφονται στις αρχές του 21ου αιώνα- είναι τόσο σημαντικά κι εξελισσόμενα ώστε να καταρρίπτουν κάθε τέτοια σκέψη. Όμως, ψάχνοντας καθημερινά γύρω μας, ανακαλύπτουμε σημαντικά και «ασήμαντα» στοιχεία για τα οποία όχι μονάχα δεν γνωρίζουμε βασικές λεπτομέρειες για να τα ερμηνεύσουμε, αλλά, στις περισσότερες περιπτώσεις αντιλαμβανόμαστε ότι αγνοούσαμε ακόμη και την ύπαρξη τους. Κι αν υπάρχουν δίπλα μας τόσα άγνωστα ή άλυτα προβλήματα, φανταστείτε τη ματαιόδοξη πεποίθηση μας ατενίζοντας το Σύμπαν πως κατανοούμε τα μυστήρια του ή πως αρκετά από αυτά σύντομα θα τα «κατακτήσουμε»... Ωστόσο ένα σωρό ανεξήγητα φαινόμενα γύρω μας προκαλούν καθημερινά την λογική μας.

Με τον όρο «φαινόμενο» χαρακτηρίζουμε συνήθως κάτι που συμβαίνει σε μια χρονική στιγμή, διεγείροντας θετικά ή αρνητικά τις αισθήσεις, ενώ τις περισσότερες φορές αδυνατούμε να δώσουμε κάποια λογική εξήγηση για ό,τι έλαβε χώρα. Ένα τέτοιο φαινόμενο και μάλιστα χρονικά παρατεταμένο είναι το «Τρίγωνο των Βερμούδων», με ό,τι συμβαίνει εκεί. Ο όρος αναφέρεται φυσικά σε γεωγραφική περιοχή του Δυτικού Ατλαντικού που εκτείνεται νότια έξω από τις ακτογραμμές της Φλόριντα, συνεχίζει βόρεια προς τις Βερμούδες, κατευθύνεται ανατολικά από τις Μπαχάμες και το Πουέρτο Ρίκο 40° δυτικό μήκος, για να καταλήξει πάλι στις Βερμούδες.

Αν η περιοχή έγινε διάσημη το 1945, όταν εξαφανίστηκε ένα σμήνος πέντε αεροσκαφών του αμερικανικού ναυτικού τύπου ΤΒΜ AVENGERS, ενώ βρισκόταν σε επιχειρησιακή αποστολή, οι θρύλοι και οι μαρτυρίες που αφορούν εξαφανίσεις πλοίων είναι πολύ παλαιότερα. Δοξασίες και μύθοι αναφέρονται στα «ρηχά» του Ατλαντικού, στη «νεκρική θάλασσα» με τις μεγάλες φουρτούνες αλλά και την «αποπνιχτική νηνεμία». Εκεί... υπήρχε το θαλασσινό νεκροταφείο -στην επιφάνεια του νερού- όπου σέρνονταν χιλιάδες χαμένα πλοία όλων των εποχών.

Οι Καρθαγένιοι ναυτικοί φρόντιζαν να καλλιεργούν τις φήμες για τη «λευκή θάλασσα» που καταπίνει πλοία και που άλλες φορές χάνονταν διά παντός, ενώ άλλες πάλι επέστρεφαν, χωρίς τους ανθρώπους- ναυτικούς όμως, άθικτα και... στοιχειωμένα.

Θα επρόκειτο για το πιο καλοστημένο παραμύθι της ιστορίας υπό τη λογική εξήγηση πως οι Φοίνικες - Καρθαγένιοι θαλασσοπόροι και αργότερα οι Πορτογάλοι και άλλοι μαζί με αυτούς ενδιαφέρονταν να διασπείρουν φόβο ώστε να νέμονται οι ίδιοι την περιοχή για λόγους εμπορίου.

ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ

Αναλύοντας τις διαπιστωμένες εξαφανίσεις μεταφορικών μέσων στην περιοχή του Τριγώνου παρατηρούνται καταγραφές τόσο σε αεροπλάνα (στρατιωτικά και επιβατικά) όσο και σε πλοία, διαφόρων κατηγοριών και μεγεθών

Απ' αυτές μπορούμε να συμπεράνουμε πως ό,τι πραγματικά συμβαίνει προκαλώντας τις εξαφανίσεις λειτουργεί πολυδιάστατα καλύπτοντας όλους τους κατανοητούς χώρους.

Η πρώτη αεροπορική -τουλάχιστον σε αίσθηση μεγέθους- αναφορά ήταν αυτή του στρατιωτικού σμήνους των τορπιλοβόλων - βομβαρδιστικών ΤΒΜ-3 AVENGERS του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Η πτήση πραγματοποιήθηκε με άριστες καιρικές συνθήκες, ηλιοφάνεια και έλλειψη ανέμων. Έφερε την κωδική ονομασία «19» και τα αεροσκάφη απογειώθηκαν από τη βάση τους στο Φορτ Μοντερντέιλ το απόγευμα της 5ης Δεκεμβρίου του 1945.

Αρχηγός του σμήνους ήταν ο έμπειρος υποσμηναγός Τσαρλς Τέιλορ, με 2.500 ώρες πτήσης στο ενεργητικό του. Ένα ναυαγοσωστικό τύπου Μάρτιν - Μάρινερ με πλήρωμα 13 έμπειρους χειριστές ειδικών συσκευών ανίχνευσης και διάσωσης απογειώθηκε βιαστικά για έρευνες. Λίγο αργότερα όμως προστέθηκε και αυτό στην αναφορά των απολεσθέντων αεροσκαφών, που εκείνη την ημέρα έγιναν 6. Ακολούθησε την επόμενη ημέρα μια οργανωμένη γιγαντιαία έρευνα από αέρα και θάλασσα, όμως δεν βρέθηκε το παραμικρό ίχνος που να καταμαρτυρούσε πτώση ή συντριβή.

Το 1947 ένα αεροπλάνο του αμερικανικού στρατού C-54 με εξαμελές πλήρωμα εκτελούσε πτήση ρουτίνας από τις Βερμούδες στο αεροδρόμιο Μόρισον του Παλμ Μπιτς. Σε απόσταση 150 περίπου μιλίων από τη βάση το αεροπλάνο εξαφανίστηκε χωρίς ν' αφήσει πίσω του ίχνη.

Ακολούθησαν πολλές «αθρόες» εξαφανίσεις, όπως του βρετανικού τετρακινητήριου επιβατικού τύπου TUDOR IV, ενός βομβαρδιστικού τύπου Λάνκαστερ και κάποιων μικρότερων ιδιωτικών που απλά καταγράφηκαν ως «αγνοούμενα».

Τη δεκαετία του 1950 οι εξαφανίσεις πύκνωσαν με αρχή το Μάρτιο του 1950, όπου βόρεια του «Τριγώνου» εξαφανίστηκε ένα αμερικανικό Clobemaster. Το 1954 ένα Coustelletion αεροναυτικής συνεργασίας εξαφανίζεται μεταφέροντας σαράντα επιτελείς από τη βάση Πατάξτεντ Ρίβερ του Μέρι-λαντ στις Αζόρες.

Η δύναμη της Ατλαντίδος;

Καθώς οι απόψεις μεταξύ επιστημόνων και ερευνητών σε αρκετές περιπτώσεις συγκρούονται, οι επίσημες αρχές σιωπούν ή επεμβαίνουν καθησυχαστικά, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να «ξεφτίσει» ο ντόρος γύρω από τις τακτικές αναφορές των συμβάντων στο «Τρίγωνο του Διαβόλου».

Κάποιοι ερευνητές συνδέουν το φαινόμενο με το θρύλο της βυθισμένης Ατλαντίδος με το μεγάλο πολιτισμό αλλά και με τις τρομακτικές δυνάμεις ενέργειας που -όπως εικάζεται- χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοί της. Για τους ίδιους οι κορυφές των βουνών της χαμένης ηπείρου είναι τα σπαρμένα νησιά του Ατλαντικού, ενώ στα αχανή βάθη οι πηγές ενέργειας, οι οποίες δεν έπαψαν να υπάρχουν, θεριεύουν κατά περιόδους.

Το όνομα του Ατλαντικού φαίνεται να κατευοδώνει αυτές τις απόψεις, ενισχύοντας τους θρύλους, που σφραγίζονται με τα παράξενα ευρήματα από τις λιτές υποβρύχιες εξερευνήσεις. Περιέργως κι εκεί το «άρωμα της αρχαίας Ελλάδας» είναι διάχυτο. Πλάκες εγχάρακτες με ελληνική γραμμική Β αλλά και ελληνικά ονόματα νησιών όπως ΑΝΔΡΟΣ και ΝΑΞΟΣ εξάπτουν περισσότερο την περιέργεια, τη φαντασία αλλά και τη δίψα για περισσότερες λογικές εξηγήσεις...

ΕΛ.ΤΥΠΟΣ/ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ