ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ : «Την αλήθεια, ρε, την αλήθεια»!

«Την αλήθεια, ρε, την αλήθεια»!

του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ Δικηγόρου στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC - EU)

Ας μην αιφνιδιαστεί ο αναγνώστης. Ο τίτλος του παρό­ντος κειμένου δεν αφορά περιθώριο πολιτικού λόγου. Αντιθέτως, αναφέρεται στην κατακλείδα μιας σημαντικής ταινίας του Θόδωρου Μαραγκού «Μάθε παιδί μου γράμματα» του 1981, που αφορά κουλτούρα της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου.

Στο σημαντικό αυτό έργο, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Θόδωρου Μαραγκού, ένας από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμήνευσε ένα από τα ιερά τέρατα της υποκριτικής τέχνης, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, πλαισιωμένος από άλλους, λαμπρούς ηθοποιούς, όπως ο Νίκος Καλογερόπουλος, ο Κώστας Τσάκωνας, η Άννα Ματζουράνη και η Ειρήνη Καζάκου.

Από τον τίτλο του έργου ξεχώρισε η κατακλείδα της αναφοράς, όπου ο άκρως συντηρητικός αλλά και δειλός διευθυντής του λυκείου-γυμνασίου της Ορεινής Αρκαδίας, τον οποίο υποδυόταν ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, αρνήθηκε στη σχετική τελετή αποκάλυψης του μνημείου να αναφερθεί στη θυσία του Χρήστου Καναβού, κομμουνιστή-αντιστασιακού που σκοτώθηκε στην Κατοχή μαζί με άλλους συγχωριανούς του πεσόντες. Ο συγκεκριμένος «γυμνασιάρχης» που εξέφραζε την απόκρυψη μέρους της τοπικής ιστορίας, παρόλο που γνώριζε τα συμβάντα, εκτέθηκε (έτσι τελείωνε το συγκεκριμένο έργο) με την κραυγή του υιού του Σωκράτη (τον υποδυόταν ο Νίκος Καλογερόπουλος), που τον ανακάλεσε στην ιστορική και πολιτική τάξη με τη φράση του τίτλου του παρόντος κειμένου: «Την αλήθεια, ρε, την αλήθεια!».

Με βάση αυτήν την προδιάθεση και επειδή τα θεσμικά όργανα μιας Πολιτείας δεσμεύονται να διατυπώσουν δημοσίως ορισμένα ζητήματα, τα οποία μπορεί να έχουν συνέπειες και επιπτώσεις, αυτό ουδόλως παρεμποδίζει τους πολίτες -και ειδικότερα τους ενεργούς πολίτες- να καταγράψουν την αλήθεια, καθώς έχουν δικαίωμα αλλά και χρέος.

Οι επτά αλήθειες

Συνεπώς, με το παρόν κείμενο επιχειρείται η καταγραφή μερικών αληθειών για την παρούσα ιστορική φάση:

• 1) Η πρώτη αλήθεια είναι ότι σε πρώτη ιστορική στιγμή, αναφορικώς με τη μείωση του χρέους και ειδικότερα την ονομαστική μείωση του χρέους, δικαιώθηκε η Goldman Sachs και όχι οι προβλέψεις της ελληνικής κυβέρνησης αλλά ακόμη και άλλων παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μη εξαιρουμένου του προέδρου της Commission Juncker, ακόμη και του Επιτρόπου Οικονομικών Moscovisi.

• 2) Η δεύτερη αλήθεια είναι πώς παρότι η Γερμανία ήταν η αιτία αλλά και ο μεγάλος ηττημένος δύο όχι μόνο ευρωπαϊκών αλλά και παγκοσμίων πολέμων, ήδη έχει καταφέρει να επικυριαρχήσει. Σημαντική αλήθεια όμως είναι ότι γι’ αυτήν την επικυριαρχία δεν ευθύνονται αμιγώς οι Γερμανοί. Θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες άλλων μικροπολιτικών χωρών αλλά και περιφερειακών χωρών, που αφορούν όχι μόνο το κυρίως πολιτικό προσωπικό τους αλλά και τους επιμέρους λαούς, που δεν αντιδρούν στη γερμανοποίηση της Ευρώπης.

Έτσι, για να συμπληρώνουμε την αλήθεια των λόγων, εντός ολίγου θα ολοκληρωθεί και η κατάκτηση κεντρικών θέσεων στη διοίκηση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι με το να τεθεί επικεφαλής της ΕΚΤ γερμανός τραπεζίτης, μιας και προηγήθηκαν ο Γάλλος Trichet και ο ήδη υπάρχων Ιταλός Draghi. Ας προσέξουμε όμως ότι έτσι όλες οι θέσεις-κλειδιά στην Ευρώπη θα κατέχονται από Γερμανούς. Μέχρι τώρα έχουμε τους εξής: α) Ο Πρόεδρος του ESM Regling. β) Ο Επίτροπος επί του Προϋπολογισμού Oettinger. γ) Ο Πρόεδρος του Ταμείου Εξυγίανσης των Τραπεζών Koenig.

• 3) Η τρίτη αλήθεια είναι ότι στις ΗΠΑ κυριαρχεί το γερμανικό στοιχείο. Συγκεκριμένα 43 εκατ. είναι γερμανόφωνοι, 24 εκ. Βρετανοί, 35 εκατ. Αφρικανοί, 15 εκατ. ευρύτερα ισπανόφωνοι, 20 εκατ. Μεξικανοί, 30 εκατ. Ιρλανδοί και 16 εκατ. ιταλόφωνοι. Ως εκ τούτου, το κυρίαρχο lobby στις ΗΠΑ είναι το γερμανικό από άποψη ενθικοτοπικής καταγωγής (όχι θρησκεύματος). Αυτό δε το στοιχείο δεν αναδεικνύεται στην κοινή γνώμη.

• 4) Η τέταρτη αλήθεια είναι ότι η νέα διοίκηση του Προέδρου Trump έχει αναδείξει τη Γερμανία ως κυρίαρχη και επιτήδεια στην πρακτική του αθέμιτου ανταγωνισμού, εφόσον δημιουργεί πλεονάσματα ακόμη και σε βάρος των ΗΠΑ.

• 5) Η πέμπτη αλήθεια αφορά αμιγώς την ελληνική οικονομία, την οποία με βάναυσο τρόπο (ο όρος είναι αληθής και ακριβής) καταπιέζει η προτεσταντική αντίληψη περί ενάρετης οικονομίας της ελίτ του Βερολίνου. Αντί δε να επιδιώκεται για την ελληνική οικονομία ανάπτυξη με κίνητρα χρηματοδοτικά, αναπτυξιακά και φορολογικά (προκειμένου να βελτιωθεί το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών), οι εξαγωγές από την Ελλάδα εξακολουθούν να συμπιέζονται στα 25,1 δισ. ευρώ το 2016, ήτοι στο 13,94% στο ΑΕΠ των 180 δισ. ευρώ, όταν οι εισαγωγές αφορούν 42,9 δισ. ευρώ, που αντιστοιχούν το 23,83% του ΑΕΠ. Έτσι, υπάρχει έλλειμμα 17,8 δισ. ευρώ το παρελθόν έτος ή άλλως έλλειμμα της τάξης -9,89% στο ΑΕΠ, όταν οι εταίροι Γερμανοί στο ισοζύγιο των εξωτερικών τους πληρωμών είχαν αύξηση της τάξης του +8% στο ΑΕΠ. Ωστόσο, είναι μεγάλη η αλήθεια ότι η Γερμανία επιμένει στο αυτό δόγμα των οικονομικών ανισορροπιών με το να εισηγείται διαφορετικές ταχύτητες σε μια υποτιθέμενη ενιαία αγορά. Έτσι όμως η Γερμανία κυρίως διασπά την Ευρωπαϊκή Ένωση σε πολλαπλά επίπεδα οικονομικών και πολιτικών επιρροών. Ως εκ τούτου, τίθεται ερώτημα εάν η Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία παραμένει ενωμένη ή καθίσταται πολυδιασπασμένη. Αυτήν την αλήθεια πρέπει να την αναδεικνύουν όσοι θέλουν να ορθοτομούν τον λόγο της πολιτικής αλήθειας!

• 6) Η έκτη αλήθεια αφορά το γεγονός ότι υπάρχει το διαρκές πισωγύρισμα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, μέσω παιγνίων πολιτικών σκοπιμοτήτων, που ως παίγνια αφορούν ανεπίτρεπτες πολιτικές, εάν θέλουμε να ομιλούμε για μια ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ευημερίας, της κοινωνικής συνοχής και της σύγκλισης των οικονομιών.

Ενταύθα, άξια αναφοράς είναι και η σύγχυση που επικρατεί στα επίπεδα των σοφών εγκεφάλων που απεργάζονται και επεξεργάζονται σενάρια για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Έτσι: Το έγκυρο Bloomberg μας πληροφορεί ότι για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους έχουν εκπονηθεί τρία διαφορετικά σενάρια-υποθέσεις. Τα σενάρια αυτά περιγράφονται σε επιστολή του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που διέρρευσε στο Bloomberg. Με βάση τη διαρροή αυτή ισχύουν τα εξής:

• Κατά το πρώτο σενάριο, ο μακροπρόθεσμος ρυθμός ανάπτυξης της Ελλάδας θα είναι 1,3% και συνεπώς θα υπάρξει κατά μέσο όρο πρωτογενές πλεόνασμα 2,6% στο ΑΕΠ. Τούτο θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας κάτω από το 60% του ΑΕΠ, αλλά αυτό θα συμβεί το έτος 2060. Έτσι, λοιπόν, σε συνθήκες κριτηρίων του Maastricht, όσα Ελληνόπουλα γεννηθούν το 2017 στα 43 τους χρόνια θα έχουν απολαύσει το ιδανικό δημόσιο χρέος για την πατρίδα τους, ενώ όσοι γεννήθηκαν το έτος 1960 και σήμερα είναι 57 ετών, εφόσον θα έχουν επιβιώσει στα 100 τους χρόνια, θα έχουν τότε με τα δισέγγονα ή τρισέγγονά τους κατακτήσει το ιδανικό δημόσιο χρέος!

• Το δεύτερο σενάριο θα μου επιτρέψετε να ισχυρισθώ ότι είναι απαισιόδοξο. Προβλέπει πως το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2060 θα έχει φθάσει στο 226% του ΑΕΠ, ακόμη και εάν η οικονομία έχει ρυθμό ανάπτυξης 1% και πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%. Συνεπώς, τίθεται το κυρίαρχο ερώτημα: Γιατί δεν αποφασίζεται η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, εκτός και εάν αποτελεί μεγάλη αλήθεια ότι επιδιώκεται η εξαθλίωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας;

Κατά το μέρος δε που εκπονείται τρίτο σενάριο, αυτό οι σοφοί εγκέφαλοι δεν το έχουν δημοσιοποιήσει ακόμη και ως εκ τούτου δεν μας πληροφορεί γι’ αυτό το Bloomberg. Βρισκόμαστε σε αναμονή…

• 7) Η έβδομη αλήθεια αφορά τη σύγχυση των σοφών εγκεφάλων της Ευρώπης, που επεξεργάζονται τα του δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Υπ’ όψιν ότι εν όψει του πρόσφατου Eurogroup, σύμφωνα με το πρώτο draft, η Ελλάδα πρέπει να έχει πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 και 2% του ΑΕΠ την περίοδο 2023-2060! Ειλικρινώς θα πρέπει να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη τον τρόπο αυτού του εκπληκτικού υπολογισμού! Υπ’ όψιν δε ότι το προσχέδιο αυτό εκπονήθηκε παρότι το EuroWorking Group είχε επικυρώσει την έκθεση των «θεσμών» για τα προαπαιτούμενα!

Οι προαναφερόμενες αλήθειες πιστεύω ότι θα προβληματίσουν πολύ τους αναγνώστες. Ίσως τους δώσουν κάποιες περαιτέρω παραστάσεις που μπορεί να τις είχαν ανάγκη, αν και η απαίτηση προς όλες τις κατευθύνσεις είναι να διατυπωθεί δημοσίως η αλήθεια, όποια και εάν είναι αυτή, με όλες τις συνέπειες!

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC - EU).