ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ* ΜΕ ΤΗ ΦΡΙΝΤΑ

ΦΡΙΝΤΑ ΚΑΛΟ - ΝΤΙΕΓΚΟ ΡΙΒΕΡΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ* ΜΕ ΤΗ ΦΡΙΝΤΑ

«Δεν είχα ιδέα ότι ήμουν σουρεαλίστρια μέχρι που ήρθε ο Αντρέ Μπρετόν στο Μεξικό και μου το είπε».

Γράφει η Νανά Δαρειώτη

«Προσπάθησα να πνίξω τις λύπες μου, όμως οι μπάσταρδες έμαθαν να κολυμπούν και τώρα είμαι κυριευμένη από αυτή την απόλυτα αξιοπρεπή και ευχάριστη αίσθηση» είπε και κατέβασε ένα ποτήρι τεκίλα. «Δεν είμαι άρρωστη, σπασμένη είμαι», συνέχισε, «και ζωγραφίζω αυτοπορτρέτα επειδή είμαι τόσο συχνά μόνη, επειδή είμαι ο άνθρωπος που γνωρίζω καλύτερα».

Με το τσιγάρο στο χέρι, απλωμένο στη ράχη του καναπέ, η Φρίντα κοιτούσε επίμονα τους πίνακες της γύρω της.

«Ξέρεις, του άφησα τα πορτρέτα μου για να νιώθει την παρουσία μου όλες τις μέρες και τις νύχτες που θα είμαι μακριά του. Αλλά μη μου ζητάς να μιλήσω για αυτόν ως σύζυγο, δεν μπορώ να μιλήσω για τον Ντιέγκο ως σύζυγο μου, επειδή ο συγκεκριμένος όρος, όταν εφαρμόζεται σε αυτόν, είναι απόλυτος παραλογισμός. Ποτέ δεν ήταν, ούτε θα είναι ποτέ, σύζυγος καμιάς» μου είπε και το βλέμμα της σκοτείνιασε, προτού ξαναχαμηλώσει στο ποτήρι που μόλις είχε ξαναγεμίσει.

«Πόδια, τι ανάγκη τα έχω, όταν έχω φτερά να πετάω; Να ξέρεις, τον αγαπάω πιότερο από το ίδιο μου το δέρμα. Γιατί είμαι ερωτευμένη μαζί του; Η δυνατότητα του για δουλειά σπάει ρολόγια και ημερολόγια. Και το πιο ενδιαφέρον πράγμα στα - ας τα πούμε έτσι - ψέματα του Ντιέγκο είναι ότι, αργά ή γρήγορα, εκείνοι που εμπλέκονται στη φανταστική ιστορία θυμώνουν, όχι εξαιτίας των ψευδών, αλλά εξαιτίας της αλήθειας που έκρυβαν τα ψέματα, μια αλήθεια που πάντοτε βγαίνει στην επιφάνεια.

 «Ο Ντιέγκο κι εγώ» της Φρίντα Κάλο (1949), 

έργο αφιερωμένο στον διάσημο σύζυγο-ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα.

Τον ερωτεύτηκα γιατί πίστεψε, πιστεύει, σε μένα με τον δικό του τρόπο. Δεν ζωγραφίζω ποτέ όνειρα ή εφιάλτες. Ζωγραφίζω τη δική μου πραγματικότητα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ζωγραφίζω γιατί το έχω ανάγκη και ζωγραφίζω οτιδήποτε περνάει από το μυαλό μου χωρίς δεύτερη σκέψη.

Πιες κάτι μαζί μου, γιατί διαφορετικά θα κάνουμε κουβέντα με διαφορά φάσης.

Αν ερωτεύτηκα γυναίκες; Οχι, τις κατέκτησα όμως. Εκείνες που σίγουρα θα άρεσαν στον Ντιέγκο, αλλά τις πρόλαβα εγώ, ξάπλωσαν πρώτα στο δικό μου κρεβάτι. Τι σημασία έχει άντρας ή γυναίκα; Η Ο' Κίφι ήταν στο νοσοκομείο για τρεις μήνες, πήγε στη Βερμούδα για ξεκούραση. Δεν μου έκανε έρωτα εκείνη την εποχή, νομίζω λόγω της αδυναμίας της. Πολύ κρίμα.

Το ξέρω ότι τα έργα μου μεταφέρουν το μήνυμα του πόνου. Δεν είχα ιδέα ότι ήμουν σουρεαλίστρια μέχρι που ο Αντρέ Μπρετόν ήρθε στο Μεξικό και μου το είπε· ότι τα έργα μου είναι ένας φιόγκος γύρω από μια βόμβα. Είναι τόσο καταραμένα "ιντελεκτουέλ" και σάπιοι όλοι αυτοί οι παριζιάνοι σουρεαλιστές, που δεν τους αντέχω πια... Θα προτιμούσα να κάθομαι στην αγορά της Τολούκα και να πουλάω τορτίγιες παρά να έχω οποιαδήποτε σχέση με αυτές τις "καλλιτεχνικές" παριζιάνες σκύλες.

Ο Ντιέγκο μια φορά δήλωσε ότι μέσα από τα έργα μου σπάω όλα τα ταμπού του γυναικείου σώματος και της γυναικείας σεξουαλικότητας. Δεν ξέρω αν σου το είπα, το να είσαι η σύζυγος του Ντιέγκο είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο... Τον αφήνω να "παίζει" τον γάμο με άλλες γυναίκες. Και εγώ το ίδιο δεν κάνω άλλωστε; Ο Ντιέγκο, σου το είπα, δεν είναι σύζυγος καμιάς, και δεν θα γίνει ποτέ, αλλά είναι εξαιρετικός σύντροφος. Έχεις πολύ απαλή επιδερμίδα, το ξέρεις»;

Στη συνέντευξη αυτή «Φανταστική» είναι μόνον η φυσική συνάντηση μου μαζί της. Οι απαντήσεις της και τα σχόλια αλιεύθηκαν από βιβλίο-βιογραφία και από διάφορες ιστοσελίδες βασισμένες σε δικά της κείμενα και συνεντεύξεις….

Από το BHMAdonna

 Διαβάστε επίσης την ανάρτησή μου «ΦΡΙΝΤΑ ΚΑΛΟ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ» εδώ:  

 http://boraeinai.blogspot.gr/2014/09/blog-post_72.html