Σαράντος Καργάκος : Προς νέον Αρμαγεδδώνα

Προς νέον Αρμαγεδδώνα

Έχουν σχηματισθεί οι αναγκαίοι πολεμικοί πυρήνες και οι πολεμικές ζώνες

Σαράντος Καργάκος,

ιστορικός & συγγραφέας

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όλοι πίστευαν ότι θα επικρατούσε στον κόσμο η πολυπόθητη ειρήνη. Το σύνθημα «Πόλεμος για την εξολόθρευση του πολέμου» βρισκόταν στα χείλη όλων ή σχεδόν όλων. Αλλ' όμως, σπάνια η παράλογη λογική των πραγμάτων συμβαδίζει με τους πόθους των λαών. Έτσι, ύστερα από ανάπαυλα 20 ετών, ο κόσμος δοκίμασε την οδύνη ενός νέου Αρμαγεδδώνα με εκατομμύρια νεκρούς και σωρούς από υλικά ερείπια. Ποτέ στην Ιστορία δεν είχαμε τόσο μεγάλες καταστροφές πολιτιστικών θησαυρών και πόλεων-μνημείων. Οι καταστροφές των Βανδάλων στη Ρώμη, συγκρινόμενες με αυτές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν σαν τις ζημιές πεινασμένου γάτου σε αφύλακτη κουζίνα με ανοικτό ψυγείο. Ο Τσόρτσιλ, που μας άφησε τις μνημειωδέστερες επιγραμματικές φράσεις, ονόμασε τον πόλεμο αυτόν «Ένας πόλεμος που δεν ήταν αναγκαίος». Αλλ' όταν ο πόλεμος θεωρείται συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, κατά το δόγμα του Κλαούζεβιτς, τότε λογική συνέπεια όλων των παραλόγων που συμβαίνουν τώρα σε όλη την έκταση του πλανήτη μας θα είναι ένας καινούργιος πόλεμος.

Σιγά σιγά η διακυβέρνηση των κρατών περνά σε χέρια ανθρώπων όχι εγγυημένης ορθοφροσύνης. Η πρόσφατη εκλογή του Ερντογάν και λίγο πιο πριν του Τραμπ θα οξύνει περισσότερο την πολεμική έξαψη. Ο πρόεδρος της Β. Κορέας έχει προετοιμάσει τον λαό του ψυχολογικά και στρατιωτικά για μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΥ. Την πολιτική αυτή εφαρμόζουν καθημερινά οι φανατικοί ισλαμιστές και στις χώρες τους και εκτός αυτών. Τα πλήγματα τους φθάνουν μέχρι τη Σκανδιναβία. Τα γειτονικά μας Βαλκάνια ετοιμάζονται πάλι να ξαναγίνουν «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης». Όπου να 'ναι θα ξεσπάσει καινούργιος πόλεμος, με αφορμή το Κοσσυφοπέδιο και τις διεκδικήσεις των Αλβανών και ως προς αυτό και ως προς τα Σκόπια και το Μαυροβούνιο. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε με μια δολοφονία στο Σαράγιεβο. Η Λατινική Αμερική είναι ένα καζάνι που βράζει. Το ίδιο και η Αφρική. Και παντού βλέπουμε να κυριαρχούν εξαλλοέξαλλοι ηγέτες. Το βλέπουμε και στην Ευρώπη, το βλέπουμε και στη χώρα μας. Πόσοι, άραγε, βουλευτές του σημερινού Κοινοβουλίου παρέχουν εγγυήσεις εχεφροσύνης; Όσο για τον ΟΗΕ, είναι σαν να μην υπάρχει, όπως κατ' ουσίαν δεν υπήρχε και η Κοινωνία των Εθνών, που με τόσο μόχθο έστησε ο Αμερικανός πρόεδρος Γουίλσσν.

Σιγά σιγά σιγούν σε διάφορες χώρες οι φωνές υπέρ της ειρήνης. Βέβαια, γίνονται -ιδίως στη χώρα μας- κάποιες καρναβαλικές, συχνά «τσιτσιδιστικές» εκδηλώσεις τάχα για την ειρήνη από ανθρώπους που έχουν κηρύξει τον πόλεμο κατά του ωραίου, που έχουν βρομίσει με τοιχογραφήματα, τάχα φιλειρηνικά, όλους τους τοίχους της Αθήνας (και μόνον;), με σκοπό όχι την προάσπιση της ειρήνης, αλλά τη στρατιωτική αποδυνάμωση της χώρας μας, για να γίνει αύριο εύκολη «μπουκιά» των γειτόνων της. Όμως, στη γειτονική Τουρκία οι φιλειρηνικές φωνές φιμώνονται. Και κάποιοι φιλειρηνικοί διανοητές δολοφονούνται. Αν ο Ερντογάν πετύχει την επαναφορά της θανατικής ποινής, οι πρώτοι που θα εκτελεστούν θα είναι οι πρόμαχοι της ειρήνης. Θα είναι μια νομιμοποιημένη δολοφονία.

Πρόσφατα ξαναδιάβασα ένα βιβλίο που είχα διαβάσει το 1970. Ο τίτλος του είναι: «L’ assassinat de Jean Jaures» (Η δολοφονία του Ζαν Ζορές). Συγγραφέας, ο Μαρσέλ Λε Κλερ. Ο Ζορές θεωρείται ο πρώτος νεκρός του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Από τότε που ένας άλλος συγγραφέας, ο Φρανσουά Ρονβιέλ Αλκιέ, μας έδωσε μia βιογραφία του Ζορές, δεν είχα διαβάσει άλλη τόσο εμπεριστατωμένη συγγραφή για τον Γάλλο ιδεολόγο σοσιαλιστή ωσάν αυτήν του Μαρσέλ Λε Κλερ. Ο Ζορές ήταν ένας μετριοπαθής πολιτικός, με απέραντη αγάπη για τους «ταπεινούς και καταφρονεμένους», για τον κόσμο της φτώχειας και της σκληρής δουλειάς, και είχε αρχίσει εκστρατεία εναντίον του πολέμου, εναντίον της πολιτικής της Revanche, που προσπαθούσαν οι φιλοπόλεμοι κύκλοι της Γαλλίας. Ο Ζορές δολοφονήθηκε από κάποιον Ραούλ Βιλέν, οπαδό της Revanche, ο οποίος μετά τη λήξη του πολέμου -και μέσα στη μέθη της νίκης- αθωώθηκε! Η Γαλλία στον πόλεμο αυτόν δεν νίκησε· εκδικήθηκε. Και αυτό το πλήρωσε -και μάλιστα ατιμωτικά- με έναν νέο πόλεμο. Και μαζί με αυτήν, πλήρωσε τίμημα βαρύ όλος ο κόσμος.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανάλογη -αλλά πιο περίπλοκη- κατάσταση. Ο κόσμος κυβερνάται όλο και περισσότερο από θερμοκέφαλους ηγέτες. Η δυστυχία των φτωχών δεν περιορίζεται, εφόσον δεν περιορίζεται η απληστία των ισχυρών. Και οι αδύνατοι θα προσφεύγουν πολιτικά σε όποιον τους υπόσχεται τα πιο πολλά. Το ζήσαμε κι αυτό κατά την πρόσφατη εκλογική περίοδο. Ο κ. πρωθυπουργός υποσχέθηκε στον λαό ότι «θα κόψει και θα ράψει σαν τρικούβερτος αγάς», ότι θα κάνει τους Ευρωπαίους να χορέψουν σαν σκαντζόχοιροι στο «ταψί», αλλά το μόνο που πέτυχε είναι να δημιουργήσει μια εμφυλιακή -παράλληλα προς την έμφυλη ταυτότητα- κατάσταση στη χώρα μας. Ήδη έχουν σχηματισθεί οι αναγκαίοι πολεμικοί πυρήνες και οι πολεμικές ζώνες - που είναι άβατο για τους ειρηνικούς πολίτες. Ζητείται μυαλό. Ζούμε καταστάσεις αλλοφροσύνης.

*Από την «Εστία»