Γράμμος-Βίτσι: Μια ξεχασμένη επέτειος

Γράμμος-Βίτσι: Μια ξεχασμένη επέτειος

Σαν σήμερα το 1949 έληξε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα. Το Βίτσι «πέφτει» στις δυνάμεις του Εθνικού Στρατού από τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) που το υπερασπίζονται.

Με τον όρο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949 (κατά πολλούς και «Δεύτερο Αντάρτικο», υπονοώντας ότι ήταν η συνέχεια της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944)) εννοούμε την περίοδο ενόπλων, αντι-ανταρτικών συγκρούσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα μεταξύ του Ελληνικού Στρατού και του ανταρτικών δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας).

Διήρκεσε από τον Μάρτιο του 1946 έως τον Αύγουστο του 1949 και είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των κομμουνιστών ανταρτών. Ο Ελληνικός Εμφύλιος θεωρείται διεθνώς ως η πρώτη πράξη του ψυχρού πόλεμου στη μεταπολεμική ιστορία και ήταν η πολεμική σύγκρουση με τις μεγαλύτερες απώλειες που γνώρισε η χώρα από το 1830 έως σήμερα.

Παραδοσιακά σημείο έναρξης του Εμφυλίου Πολέμου θεωρείται η επίθεση ομάδας πρώην ανταρτών του ΕΛΑΣ του Μακεδονικού γραφείου του ΚΚΕ υπό την ηγεσία του Αλέξη Ρόσιου («Καπετάν Υψηλάντης») στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου Πιερίας την νύχτα της 30ης Μαρτίου 1946 παραμονή των εκλογών.

Η ομάδα των ανταρτών αποτελούμενη από 33 ένοπλους του Ρόσιου διενήργησε επίθεση εναντίον μιας διμοιρίας Εθνοφυλακής και μιας δύναμης Χωροφυλακής. Από την επίθεση σκοτώθηκαν εννέα χωροφύλακες, δύο λοχίες και ένας οπλίτης της Εθνοφυλακής. Η ομάδα των ανταρτών αποχώρησε το πρωί πυρπολώντας τον σταθμό, ενώ αποκόμισε 4 αιχμαλώτους και λιγοστό οπλισμό. Η επίθεση θεωρήθηκε ως απάντηση στις εκτελέσεις, διώξεις, εξορίες και φυλακίσεις που υφίσταντο οι πολίτες που ανήκαν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μετά τη

Συμφωνία της Βάρκιζας και ήταν προσωπική εντολή του Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη. Σύμφωνα με κάποιους άλλους ιστορικούς είναι η τρίτη φάση ενός ένοπλου αγώνα που ξεκινά με τις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ αντιστασιακών οργανώσεων κατά τη διάρκεια του 1943 (πρώτη φάση) και τις μάχες στην Ήπειρο και στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1944 (δεύτερη φάση). Αυτές οι φάσεις είναι ξεχωριστές, διότι η κάθε μια έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, αλλά είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους και τελικά θα καθορίσουν τον πολιτικό και διεθνή προσανατολισμό της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια. Αυτή τη θεώρηση την επανέφερε μια ομάδα πολιτικών επιστημόνων (με την συνδρομή Ιστορικών) που ήρθε σε σκληρή διένεξη με ιστορικούς καθώς και δημοσιογράφους.

Πηγή: Βικιπαιδεία

http://www.newsbomb.gr/ellada/ethnika/story/816965/san-simera-to-1949-elixe-o-emfylios-polemos-stin-ellada#ixzz4rB8NJhVY

Γράμμος-Βίτσι: Μια ξεχασμένη εθνική επέτειος

Έως πριν από λίγες δεκαετίες κάθε τελευταία Κυριακή του Αυγούστου εορταζόταν με κάθε επισημότητα η επέτειος της Νίκης των Ενόπλων Δυνάμεων στον Γράμμο και στο Βίτσι έναντι της κομμουνιστικής ανταρσίας των ετών 1946-49 καθώς και η Πολεμική Αρετή των Ελλήνων. Τιμούσε τότε η ανώτατη πολιτειακή, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία την θυσία των πεσόντων αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών Στρατού και Χωροφυλακής, χάρη στην οποία δεν επιβλήθηκε ένα ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς στην πατρίδα μας, όπως την ονειρεύονταν η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του ΚΚΕ. Μια θυσία με ανυπολόγιστη αξία, καθώς όλη η ανθρωπότητα γνώρισε τι ακριβώς συνέβαινε στις χώρες του σιδηρού παραπετάσματος αμέσως μετά την κατάρρευση του.

Τα γεγονότα συνοπτικά έχουν ως εξής: Μετά τα αιματοβαμμένα «Δεκεμβριανά» του 1944, και την αποτυχία του ΚΚΕ (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ), να καταλάβει τότε διά των όπλων την εξουσία, άρχισε το 1946 ένας νέος ένοπλος γύρος με την αιματηρή επίθεση ανταρτών του λεγόμενου «ΔΣΕ» κατά της φρουράς του Σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας. Έκτοτε δόθηκαν δεκάδες μάχες σε χωριά και πόλεις της βορείου Ελλάδος.

Το ΚΚΕ έπεσε σε δύο ολέθρια λάθη στη προσπάθειά του για κατάληψη της εξουσίας. Πρώτα διέπραξε το απαίσιας μνήμης Παιδομάζωμα. Οι αντάρτες του «ΔΣΕ» άρπαξαν διά της βίας από τις μητέρες τους 28.000 παιδιά και τα μετέφεραν σε χώρες του Ανατολικού μπλόκ. Λεπτομέρειες μπορεί να βρει κανείς στο βιβλίο του τότε γεν. επιθεωρητή του Παιδωμαζώματος Γ. Χ. Μανούκα «Το Παιδομάζωμα -το έγκλημα κατά της φυλής» (εκδ. Πελασγός). Το δεύτερο ήταν, ύστερα από απόφαση της 5ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ στις 31/01/1949, η αναγνώριση των δήθεν Σλαβομακεδόνων και η παραχώρηση της Μακεδονίας σε αυτούς.

Απέναντι σε αυτή την ανταρσία υπήρξε σύμπνοια του τότε πολιτικού κόσμου (Σοφούλης-Τσαλδάρης) και σε συνεργασία με την πολιτειακή ηγεσία (βασιλεύς Παύλος Α') και τη στρατιωτική ηγεσία (στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος) απεφεύχθει η Ελλάδα να περάσει στο Ανατολικό μπλοκ! Όχι βέβαια εύκολα, αλλά έπειτα από ποταμούς αίματος και θυσιών στα βουνά Γράμμο και Βίτσι. Οι πεσόντες των Ενόπλων Δυνάμεων και της Χωροφυλακής έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν για να προστατεύσουν την εδαφική ακεραιότητα και την ελευθερία της πατρίδας. Έως σήμερα παραμένουν οι άγρυπνοι βιγλάτορες της Ηπείρου και της Μακεδονίας μας. Η ανάμνηση και η υπενθύμιση της επετείου αυτής  είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής για τους ήρωες πεσόντες στα αιματοβαμμένα χώματα των βουνοκορφών στον Γράμμο και στο Βίτσι

Όμως δυστυχώς η θυσία τους πήγε χαμένη καθώς όλα όσα εξελίσσονται στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια -από μια αντεθνική και εχθρική προς το λαό πολιτική ηγεσία-  οδηγούν τον λαό αν όχι σε κατάσταση χειρότερη από αυτήν που θα οδηγείτο τότε η χώρα, τουλάχιστον σε μια κατάσταση σχεδόν παρόμοια υπόδουλου κράτους και με παράλληλη σύγχρονη διάλυση του αστικού ιστού, της "υφαρπαγής" περιουσιών με ληστρικά νομοθετήματα, της διάλυση της παιδείας καθώς και της κατάρρευσης των θεσμών που θα έπρεπε να έχει μια ευνομούμενη και συνταγματικώς ορθή πολιτεία.