Η συμβίωση των παιδιών με τα κατοικίδια ζώα

Η συμβίωση των παιδιών με τα κατοικίδια ζώα

Κάθε παιδί που έχει μεγαλώσει με τη συντροφιά ενός κατοικίδιου και κυρίως με έναν σκύλο -χωρίς να υποβαθμίσουμε τη συντροφιά των υπόλοιπων κατοικίδιων όπως οι γάτες, τα καναρίνια, τα χάμστερ, οι χελώνες, και τα ψάρια- γνωρίζει ότι δεν μπορεί να συγκριθεί μια τέτοια φιλία με τίποτε άλλο. Όμως υπάρχουν και κάποιοι κίνδυνοι που ελλοχεύουν κατά τη φιλοξενία κάποιου ζώου και κυρίως όταν αυτά συνυπάρχουν με παιδιά.

Οι λοιμώξεις, οι μολύνσεις, αλλά ακόμη και οι σωματικοί τραυματισμοί είναι μερικές καταστάσεις οι οποίες μπορούν να προβλεφθούν και να αποφευχθούν. Γι’ αυτό ενδείκνυται να τηρούνται με συνέπεια οι εμβολιασμοί, τα αποπαρασιτικά προγράμματα καθώς και οι ιατρικές εξετάσεις.

Επιπλέον, θα πρέπει να τηρούνται κάποιοι κανόνες υγιεινής, τους οποίους πρέπει να υιοθετήσουν πρωτίστως τα παιδιά.

Τέτοιοι είναι το πλύσιμο των χεριών μετά την επαφή με το ζώο, η διατήρηση της καθαριότητας του χώρου στον οποίο κινείται το κατοικίδιο αλλά και το συχνό πλύσιμο του ζώου, ανάλογα με το είδος.

Έτσι, το κατοικίδιο θα μπορέσει να εκπληρώσει άριστα τον σκοπό του, που δεν είναι η ψυχαγωγία, αλλά κυρίως η σωματική - ψυχική υγεία και ευεξία, η συναισθηματική πληρότητα, η καλλιέργεια της συντροφικότητας, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας αλλά και αυτής της ίδιας της κοινωνικοποίησης του παιδιού.

Ένα ιδανικό κατοικίδιο πρέπει να συνδυάζει έναν ικανοποιητικό αριθμό προσόντων:

α) Να είναι ένας ακούραστος σύντροφος στο παιχνίδι,

β) Να μη γίνεται ποτέ επιθετικό, θορυβώδες και νευρικό.

Σε γενικές γραμμές, οι σκύλοι, και κυρίας οι ποιμενικοί αλλά και οι διασταυρώσεις τους, είναι ιδιαίτερα καλοί μετά μικρά παιδιά. Αντίθετα, σκυλιά με επιθετική συμπεριφορά, όπως τα πίτμπουλ, ντόπερμαν και μεγάλοι δανοί, δεν ενδείκνυνται για παιδικοί σύντροφοι. Όμως πρέπει να τονιστεί ότι η συμπεριφορά ενός ζώου ή ενός σκύλου ειδικότερα με τα παιδιά εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του ίδιου του ζώου, αλλά κυρία από τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Γι’' αυτό, εκτός από το είδος του κατοικίδιου, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην επιλογή της φυλής εκείνης που ανταποκρίνεται στις δικές μας απαιτήσει.

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που καθορίζει τη σχέση του παιδιού με το κατοικίδιο ζώο είναι η συμπεριφορά των ενηλίκων τόσο απέναντι στο παιδί όσο και στο ίδιο το ζώο.

Έτσι, εάν υπάρχει ένα μωρό παιδί στο σπίτι, είναι σημαντικό να μην παραμελούν το κατοικίδιο, γιατί υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθούν συναισθήματα ζήλιας, που μπορούν να οδηγήσουν σε εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς.

Το κατοικίδιο ζώο πρέπει να μάθει να σέβεται το παιδί και παράλληλα -εξίσου σημαντικό- πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο παιδί-άμεσα και κυρίως όταν αρχίζει να καταλαβαίνει- ότι το ζώο είναι ένας ζωντανός οργανισμός με αισθήματα, που θα πρέπει να το σεβόμαστε.

Είναι σημαντικό λάθος να θεωρηθεί ως ένα ακόμα παιχνίδι και για αυτόν τον λόγο η πλήρης ευθύνη της φροντίδας και της εκπαίδευσης του ζώου δεν θα πρέπει να δίδεται σε ένα παιδί, που δεν είναι ακόμη αρκετά ικανό και ώριμο, αλλά θα πρέπει να διδάσκεται από τους μεγάλους.

Οι γονείς και οι μεγαλύτεροι άνθρωποι σε ένα σπίτι πρέπει να μοιραστούν κάποιες ευθύνες με τα παιδιά που θα τα βοηθήσουν στη φροντίδα των κατοικίδιων φίλων μας.

Γι' αυτό στην αρχή μπορεί να ανατεθεί στα παιδιά μια αρμοδιότητα ευχάριστη και εύκολη για αυτά, η οποία θα είναι κάτω από την επίβλεψη των γονέων, καλλιεργώντας στα παιδιά μια στενή συναισθηματική σχέση με τα κατοικίδια, πέραν του γεγονότος ότι γίνονται υπεύθυνα αλλά και αποφεύγεται η ανάπτυξη αντιζηλίας μεταξύ παιδιών και κατοικίδιων (π.χ. σκύλων).

ΤΟ ΠΑΡΟΝ