Σύμβολο της νέας εποποιίας του Ελληνικού Στρατού έγινε
το ύψωμα 731, που απέκρουσε 37 συνολικά επιθέσεις και έμεινε απόρθητο.
28η Οκτωβρίου και σημερινές προκλήσεις
Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ, Πρέσβυς ε.τ.
Ο εορτασμός μιας εθνικής επετείου είναι πάντα μια ευκαιρία εθνικού
προβληματισμού και φρονηματισμού. Γιατί πήγε ο Ελληνικός λαός στην Πίνδο και
πολέμησε σαν ένας άνθρωπος; Προφανώς, για να υπερασπίσει την εθνική του
ελευθερία και υπόσταση. Τι έδειξε, για μια ακόμα φορά, η τιτάνια αυτή σύγκρουση
στα βουνά της Πίνδου; Ότι η αναμέτρηση δεν είναι μόνο θέμα συσχετισμού υλικών
δυνάμεων αλλά και ηθικών δυνάμεων. Ο στρατός του Μουσολίνι και οι πόροι της
χώρας του ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτεροι από εκείνους της μικρής και φτωχής
Ελλάδας. Κατανικήθηκε όμως η υπεροψία και η ύβρις από την άκαμπτη θέληση για
αγώνα και την ανυποχώρητη αντίσταση στην ιταμή πρόκληση ενός κατακτητικού
πολέμου.
Η δύναμη που γιγάντωσε τη θέληση ενός μικρού λαού ήταν η πίστη στην
πατρίδα και στο δίκαιο του αγώνα του. Ήταν επίσης η πίστη στην Ιστορία του και
στη μεγαλοσύνη του έθνους του. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι Έλληνες
στρατιώτες, όπως πολύ ωραία το εξέφρασε ο μεγάλος συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης,
έβλεπαν να πολεμούν δίπλα τους «οι μεγάλες σκιές»: οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα,
οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι αγωνιστές του ’21.
Οι διαπιστώσεις και οι υπενθυμίσεις αυτές είναι ιδιαίτερα επίκαιρες
σήμερα, γιατί τα ιδανικά του έθνους και της πατρίδας και η αξία της ιστορίας
δέχονται μια άνευ προηγουμένου ύπουλη επίθεση και υπονόμευση, με δόλια
επιχειρήματα και προσχήματα ενός δήθεν οικουμενικού ανθρωπισμού. Η
παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη που επαγγέλλεται φορούν το προσωπείο ενός
κάλπικου διεθνισμού, που επιδιώκει την εθνική αποδόμηση και την καταστροφή των
συλλογικών ιδεωδών που συνέχουν και ενώνουν έναν λαό και αποτελούν τη βάση της
συλλογικής ελευθερίας του και της δημοκρατούμενης ζωής του. Πίσω από τα κάλπικα
ιδεολογήματα της Νέας Τάξεως υποκρύπτεται η επιδιωκόμενη κυριαρχία μιας υπερφίαλης
χρηματιστικής ολιγαρχίας, που απεργάζεται την κατάλυση των εθνικών κυριαρχιών
και των εθνών και την υποδούλωσή τους, ως καταναλωτών μιας παγκοσμιοποιημένης
αγοράς.
Αναγκαίο στάδιο για την εθνική αποδόμηση είναι η διάσπαση της εθνικής
συνοχής, η οποία χρησιμοποιείται μετά ως πρόσχημα για την πλήρη αλλοτρίωση της
παιδείας, την περιθωριοποίηση της εθνικής ιστορίας και την υπονόμευση της
εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας. Τα δεινοπαθήματα της
Ελληνικής Παιδείας σήμερα, που παρουσιάζονται ως δήθεν μεταρρυθμίσεις, είναι
παραστατική εικόνα του προκλητικού εθνομηδενισμού που προωθείται από τη Νέα
Τάξη. Πιστεύει κανείς ότι με τέτοια εθνομηδενιστικά συνθήματα και διδασκαλίες
θα πήγαινε ο Ελληνικός λαός να αγωνισθεί και να πεθάνει στα βουνά της Πίνδου ή
ότι ο Ελληνικός λαός αγωνίσθηκε για να αποτρέψει την κατάκτηση της χώρας του
από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς και να τη διαφυλάξει για την επαγγελλόμενη
από τη Νέα Τάξη μετάλλαξή της σε «πολυπολιτισμική κοινωνία» και εθνική
αποδόμηση;
Ο Ελληνικός λαός, εμπνεόμενος από τους αγώνες του και από το μήνυμα που
στέλνει η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, πρέπει να δώσει την απάντησή του και να
οργανώσει την αντίστασή του στην εθνομηδενιστική επίθεση που δέχεται, με
παραπλανητική προπαγάνδα για δήθεν «προοδευτική» πολιτική.
Η αμυντική προετοιμασία είναι ένα άλλο μήνυμα που στέλνει η 28η
Οκτωβρίου. Το θαύμα στην Πίνδο δεν έγινε μόνο χάρις στην ηθική υπεροχή και την
ακατάβλητη θέληση και πίστη των Ελλήνων. Έγινε, επίσης, γιατί υπήρξε, στα
πλαίσια του εφικτού, έγκαιρη αμυντική προπαρασκευή, κινητοποίηση και εφαρμογή
των σχεδίων επιστρατεύσεως. Το Ιταλικό Επιτελείο υπελόγιζε ότι σε διάστημα
τριών ή τεσσάρων εβδομάδων τα Ιταλικά στρατεύματα θα βρίσκονταν στην Αθήνα και
τη Θεσσαλονίκη. Ήταν γι’ αυτό και τον υπεροπτικό αρχηγό τους μια απίστευτη
ανατροπή και ένα ανυπόφορο πλήγμα στο γόητρό τους, η ήττα τους, ιδιαίτερα
απέναντι στον Γερμανό σύμμαχό τους, που προετοίμαζε κρυφά την επίθεση κατά της
Σοβιετικής Ενώσεως. Επιστράτευσαν γι’ αυτό νέες τεράστιες δυνάμεις για αντεπίθεση
την άνοιξη του 1941. Απεδείχθη όμως μάταιος κόπος. Η αποτυχία τους ήταν ακόμη
μεγαλύτερη και οριστική. Σύμβολο της νέας εποποιίας του Ελληνικού Στρατού έγινε
το ύψωμα 731, που απέκρουσε 37 συνολικά επιθέσεις και έμεινε απόρθητο.
Η χώρα μας αντιμετωπίζει και σήμερα ανάλογα αμυντικά προβλήματα και
απειλές στην εθνική της ασφάλεια. Το κέντρο βάρους είναι, τη φορά αυτή, στα
ανατολικά της σύνορα. Δεν λείπουν όμως τα νέφη και στα ίδια τα σύνορα όπου
πολέμησε το 1940. Τα προβλήματα προέρχονται κυρίως από το Αλβανικό καθεστώς και
ιδιαίτερα τον σημερινό ηγέτη του, Έντι Ράμα, που στρέφεται με ιδιαίτερο μένος
κατά της Ελληνικής μειονότητας, που έχει περγαμηνές αυτόχθονος πληθυσμού, από
τα βάθη της ιστορίας. Προέρχονται επίσης από τη μετατροπή της χώρας αυτής σε
έναν επικίνδυνο χώρο παραγωγής και λαθρεμπορίας ναρκωτικών, που έχει υπόγειους
δεσμούς με την πολιτική εξουσία. Προέρχεται, τέλος, από επικίνδυνα παιχνίδια
γεωστρατηγικής με την Άγκυρα, πίσω από την πλάτη της Ελλάδος, αλλά εσχάτως και
με την Ιταλία, η οποία σπεύδει εκ νέου να δημιουργήσει υποδομές στρατιωτικής
παρουσίας, με δωρεές στρατιωτικού υλικού προς την Αλβανία, στο πλαίσιο,
υποτίθεται, του ΝΑΤΟ, όπως η δωρεά προσφάτως εξοπλισμού μιας ολόκληρης
μηχανοκίνητης ταξιαρχίας.
Το κύριο όμως αμυντικό πρόβλημα της χώρας συνδέεται με τη γειτονική μας
χώρα στα Ανατολικά. Το πρόβλημα δεν απορρέει μόνο από τις επεκτατικές βλέψεις
και διεκδικήσεις της Άγκυρας. Απορρέει επίσης, πρώτον, από την Ισλαμιστική
μετεξέλιξη του καθεστώτος της, υπό την επίδραση του σημερινού ηγέτη της Ταγίπ
Ερντογάν, και, δεύτερον, από τους τεράστιους εξοπλισμούς στους οποίους
επιδίδεται και οι οποίοι συνιστούν άμεση απειλή στην αεροναυτική κυρίως
ισορροπία στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανεχθεί ανατροπή της αεροναυτικής
ισορροπίας μεταξύ των δύο χωρών, γιατί αυτό αποτελεί άμεση απειλή στην εθνική
της ασφάλεια. Η διαπίστωση αυτή μας οδηγεί στην Τρίτη πρόκληση που
αντιμετωπίζει η χώρα: Στη δομική οικονομική κρίση, που συνεχίζεται επί οκτώ
χρόνια τώρα, χωρίς ακόμη να φαίνεται φως στην άκρη της σήραγγας.
Η οικονομική αυτή κρίση δεν μοιάζει με καμιά άλλη του παρελθόντος, γιατί
τα μέσα για την υπέρβασή της δεν βρίσκονται σε εθνικά χέρια, λόγω της
συμμετοχής της χώρας σε μια υπερεθνική οικονομική Ένωση και κυρίως σε μια υπερεθνική
νομισματική ζώνη. Δεν διαφεύγει πλέον κανενός ότι η σημερινή κρίση δεν
οφείλεται μόνο σε εσωτερικά αίτια, όσο μεγάλα και αν είναι αυτά. Το δυσθεώρητο
δημόσιο χρέος δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα και της άνισης, αφενός, συμμετοχής
της χώρας στην Ευρωζώνη και της μετατροπής, αφετέρου, των ιδιωτικών χρεών
Ελληνικών και ξένων Τραπεζών σε Ελληνικό δημόσιο χρέος.
Η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες. Η
Ευρώπη όμως ακολούθησε άλλη πορεία και ταυτίσθηκε με την παγκοσμιοποίηση, τα
ανοικτά σύνορα και τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Η πορεία αυτή είναι
καταστροφική για την Ελλάδα και πρέπει επειγόντως να υπάρξει προβληματισμός για
το δέον γενέσθαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου