Δημήτριος
Τόφαλος, ο Θρυλικός αθλητής της άρσης βαρών.
O
Δημήτριος Τόφαλος (Πάτρα, 14 Απριλίου 1882- Πάτρα, 15 Νοεμβρίου 1966 ήταν
αθλητής της άρσης βαρών.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το
1882 (κατά άλλους το 1884) και από νεαρή
ηλικία φάνηκαν οι φυσικές του δυνατότητες. Όλη η πόλη μιλούσε γι’ αυτόν και το
πώς επέζησε από ένα σοβαρό ατύχημα.
Το 1894 και σε ηλικία 12
ετών ο μικρός Δημήτρης έπαιζε κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές, όταν ένα
βαγόνι ήρθε κατά πάνω του και του συνέτριψε το χέρι. Στο νοσοκομείο οι γιατροί
επέμεναν να προχωρήσουν σε ακρωτηριασμό του χεριού του. Ο πατέρας του αρνήθηκε
και στην πορεία του χρόνου δικαιώθηκε. Το χέρι του γιου του σώθηκε, αλλά
παρέμεινε μικρότερο από το άλλο. Η μικρή αυτή αναπηρία δεν τον εμπόδισε
μετέπειτα να γίνει σπουδαίος αθλητής και να καταφέρει να πετύχει όλα αυτά τα
κατορθώματα τον καταξίωσαν
Το 1899 γράφτηκε στη Γ.Ε.
Πατρών, μετέπειτα Παναχαϊκή, και ασχολήθηκε με την άρση βαρών. Το 1904 ήταν
πανέτοιμος για τη μεγάλη διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Αγίου
Λουδοβίκου. Δύο χρόνια αργότερα στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας (9-19 Απριλίου
1906) κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα της Άρσης Βαρών με τα δύο χέρια.
Σήκωσε 142,5 κιλά, επικρατώντας έπειτα από σκληρή διήμερη μάχη του αυστριακού
Γιόζεφ Στάινμπαχ.
Το ρεκόρ που κατέρριψε
ήταν δικό του από το 1904. Δεν ευτύχησε όμως να λάβει μέρος στην Ολυμπιάδα του
1904 στο Σαιντ Λούις καθώς αρρώστησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκε
να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα του Βελγίου. Μέγιστη ατυχία, αν
αναλογιστεί κανείς πως για να πραγματοποιήσει το ταξίδι έγινε έρανος ώστε να
συγκεντρωθεί το ποσό που χρειαζόταν, το οποίο ήταν υπέρογκο για την εποχή.
Κατά την επιστροφή του
στην Πάτρα μετά τη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας, 6.000 φίλαθλοι του επιφύλαξαν
αποθεωτική υποδοχή στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, εκεί όπου πριν από 12
χρόνια είχε το ατύχημα, που παρ’ ολίγο να του κοστίσει τη ζωή. Ο Τόφαλος δεν
μπόρεσε όμως να συμμετάσχει σε
Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς το 1908 στο Λονδίνο η άρση βαρών δεν
συμπεριλαμβανόταν στο επίσημο πρόγραμμα.
Τον ίδιο χρόνο 1906 εγκαταστάθηκε
στις ΗΠΑ και για βιοποριστικούς λόγους ασχολήθηκε με την ελευθέρα πάλη (κατς).
Έγινε γνωστός για το πείσμα του, παρά για τη δύναμή του. Χαρακτηριστική
περίπτωση αποτελεί ο αγώνας του με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Φρανκ Γκοτζ. Ο
αντίπαλός του με μια λαβή του έσπασε το χέρι και ο Τόφαλος, σφαδάζοντας από
τους πόνους, αγωνίστηκε μέχρι τέλους, χωρίς να εγκαταλείψει τη μάχη. Η επιμονή
του αυτή του στοίχισε τρεις μήνες νοσηλείας, αλλά τον έκανε διάσημο.
Μετά την αποχώρησή του από
τα ταπί έγινε μάνατζερ του πασίγνωστου έλληνα κατσέρ Τζιμ Λόντου, τον οποίον
συνόδευσε στην Αθήνα το 1930 για τον αγώνα του κατά του Ζιμπίνσκι στο
Παναθηναϊκό Στάδιο. Ο Τόφαλος υπήρξε εκ των ιδρυτών του ελληνοαμερικανικού
αθλητικού συλλόγου της Νέας Υόρκης «Ερμής».
Το 1952 διάσημος πλέον,
επέστρεψε στην πόλη της Πάτρας όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του ( Πάτρα
στις 15 Νοεμβρίου 1966).
Στην καριέρα του κατέκτησε
140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κάτς). Η γενέτειρά του
Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό και σε κλειστό γυμναστήριο στη
συνοικία Προάστιο (Μποζαΐτικα) της Πάτρας.
Ο Δημήτριος Τόφαλος ήταν
ιδιαίτερα εύσωμος. Για τον λόγο αυτό, το επώνυμό του επικράτησε να
χρησιμοποιείται ως χαρακτηριστικό των ανθρώπων μεγάλου ύψους και βάρους («είναι
Τόφαλος»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου