ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ - Let's wait until the storm passes: Πλοία που έγραψαν ιστορία : «Μήλος Εξπρές»

Πλοία που έγραψαν ιστορία

«Μήλος Εξπρές»

Ένα αξέχαστο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Μήλου

Είναι γεγονός ότι η ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών του Αιγαίου είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη των νησιών αλλά και για την καθημερινή ζωή των κατοίκων ειδικά τους χειμερινούς μήνες. Στην σύγχρονη ιστορία της Μήλου κανένα πλοίο δεν αγαπήθηκε τόσο όσο το Μήλος Express. Μπορεί να έφταιγε το όνομα που τιμούσε το νησί ή το πλήρωμα που τόσο συνδέθηκε με όλους τους νησιώτες των δυτικών Κυκλάδων, το γεγονός είναι ότι το Μήλος Εξπρές ή Βάπορας για μερικούς, θα μείνει για πάντα αξέχαστο στις καρδίες όσων ταξίδεψαν μαζί του.

Η εμφάνιση του θρυλικού του φουγάρου στην είσοδο του λιμανιού είναι συνδεδεμένη στους Μηλιούς με μια όμορφη εικόνα, με κάποιο δικό τους άνθρωπο που γύριζε αλλά και με όμορφα ταξίδια που μόλις ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν, ακόμα και με άσχημους αποχωρισμούς. Αλλά τα ταξίδια πάντα έτσι είναι. Αυτό που μένει είναι ότι αυτό το πλοίο, ο βάπορας όπως το αποκαλούσαν κάποιοι, έχει συνδεθεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο με το νησί του οποίου το όνομα έφερε για 15 χρόνια.

Πολλοί άνθρωποι γνωρίστηκαν μέσα σε αυτό και άλλοι ίσως χωρίστηκαν με τον απόπλου του, αλλά ήταν ένα πλοίο δεκτικό και πολλές φορές συνδημιουργός στις ανθρώπινες σχέσεις. Χαρακτηριστικές άλλωστε ήταν και οι σχέσεις των επιβατών με το πλήρωμα. Λέγεται ότι σχεδόν οι μισοί από τους επιβαίνοντες κρατούσαν μόνιμα κάποιο 'πεσκέσι' για το πλήρωμα. Σε γενικές γραμμές έχει μείνει στην μνήμη ως ένα πλοίο ανθρώπινο, φιλόξενο και το ακριβώς αντίθετο του απρόσωπου.

M/S VORTIGERN. Foto by Roy Thorntonn

Το M/S Vortingern, όπως ήταν το αρχικό του όνομα, κατασκευάστηκε το 1969 στα ναυπηγεία 'Swan Hunter Shipbuilding Ltd.', στο Wallsend της ανατολικής Αγγλίας. Πήρε το όνομά του από τον Άγγλο πολέμαρχο Vortinger που έζησε τον 5ο μ.Χ αιώνα και τα κατορθώματά του ανάγονται στη σφαίρα του θρύλου. Αν είχατε μάλιστα ταξιδέψει με το πλοίο, πιθανόν να θυμάστε ένα πορτραίτο του εν λόγω πολεμάρχου που παρέμενε ακόμα στο χώρο του εστιατορίου. Το πλοίο αρχικά κατασκευάστηκε έχοντας ως σκοπό τη μεταφορά επιβατών αλλά και τρένων. Στο πάτωμα του γκαράζ του οι επιβάτες μπορεί ακόμα να θυμούνται ότι υπήρχαν σιδηροτροχιές που είχαν κατασκευαστεί για το σκοπό αυτό. Ταξίδεψε από την ημερομηνία κατασκευής του έως και το 1988 σε διάφορα λιμάνια, κυρίως στα στενά της Μάγχης.

Foto by Ton Grootenboer

Και φτάνουμε στη σημαντική, για την ιστορία του, χρονιά του 1988 που αγοράζεται από την ναυτιλιακή εταιρία των Σταθάκη/Μανούσου (τα αρχικά τους ήταν που έφερε το φουγάρο του - SM) με την επωνυμία "Lindos Lines". Η εταιρία το μετασκευάζει σημειώνοντας πάνω του σημαντικές αλλαγές, το μετονομάζει σε "Milos Express" και το 'ρίχνει' στη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων και πιο συγκεκριμένα τη γραμμή 'Κύθνος - Σέριφος - Σίφνος - Μήλος' με ανταπόκριση κάποιες φορές και στην Κίμωλο. Το πλοίο εκτελεί το δρομολόγιο από Πειραιά για Μήλο στον εκπληκτικό, για τα δεδομένα της έως τότε εποχής, χρόνο των εξήμιση ωρών.

Το "Milos Express" λοιπόν, παίρνει τη θέση του πλοίου "Express Ionion", το οποίο μάλιστα κάποια στιγμή επανήλθε και κατά την τουριστική περίοδο έκανε ταυτόχρονα δρομολόγια με το "Milos Express", ξεκινώντας το ένα από Πειραιά προς Μήλο και το άλλο κάνοντας το αντίθετο δρομολόγιο.

Το 2000 γίνεται μέλος της εταιρίας "Minoan Flying Dolphins", μετονομάζεται σε "Express Milos" αλλά συνεχίζει στην ίδια γραμμή μέχρι και το 2003. Το 2003 πωλείται στην εταιρία "ΣΑΟΣ", το όνομά του αλλάζει σε "Nisos Limnos" και 'μπαίνει' στην άγονη γραμμή. Στην αρχή εκτελεί δρομολόγια στο Βόρειο Αιγαίο, δρομολόγια που στη συνέχεια επεκτείνονται σε όλο το Αιγαίο, αφού ξεκινάει να συνδέει το Λαύριο με Σύρο, Σέριφο, Σίφνο, Κίμωλο, Μήλο, Πάρο, Νάξο, Ίο, Αμοργό, Ανάφη, Χίο, Μυτιλήνη, Λήμνο, Αλεξανδρούπολη, Καβαλά, Σαμοθράκη, Μουδανιά, Μύκονο, Τήνο.

Το 2004 βγαίνει από την κυκλοφορία, λόγω του ισχύοντος νόμου που απαγόρευε τον πλου σε πλοία ηλικίας μεγαλύτερης των 35 ετών. Να σημειωθεί πάντως ότι πολλοί είναι εκείνοι που λένε ότι θα μπορούσε να ταξιδεύει ακόμα και σήμερα με μια σωστή συντήρηση. Τέλος, αξίζει να πούμε ότι ο νόμος αυτός που αφορούσε την απαγόρευση πλου των πλοίων άνω των 35 ετών δεν ισχύει πλέον.

Ας κάνουμε όμως και μια αναφορά στο εσωτερικό του πλοίου, όπως το έζησαν οι επιβάτες του όλα αυτά τα χρόνια. Το 'Μilos' διέθετε τον κλασσικό καταπέλτη-είσοδο για αυτοκίνητα και επιβάτες των πλοίων της σειράς του. Η γνώριμη μυρωδιά γκαράζ των 'ποσταλιών', ή αλλιώς επιβατικών πλοίων, σε 'έπιανε' μόλις περνούσες την είσοδό του, για να αντικρίσεις αριστερά και δεξιά τις σκάλες ανόδου των επιβατών στο κύριό του κατάστρωμα.

Στο χώρο που ήταν οι σκάλες αλλά και σε άλλα σημεία, στο εξωτερικό του πλοίου, φαίνονταν τα χρόνια του και αν θέλετε η ιστορία του, μέσω των απανωτών διαδοχικών βαψιμάτων που είχε δεχτεί. Φτάνοντας στο τέρμα της σκάλας, συναντούσες το κεντρικό σαλόνι, το οποίο είχε στο βάθος του ένα Snack Bar, αριστερά και δεξιά δίπλα στα παράθυρα από δύο σειρές αεροπορικών καθισμάτων, ενώ στην αρχή του σαλονιού για πολλά χρόνια υπήρχαν ηλεκτρονικά παιχνίδια - η χαρά όλων των παιδιών.

Στη συνέχεια και πίσω από το σαλόνι υπήρχε η reception, το λογιστήριο και ίσως κάποιοι να θυμούνται ένα μικρό μαγαζάκι που υπήρχε εκεί, με είδη περιπτέρου για μια περίοδο. Περνώντας και από αυτόν τον χώρο, ο επιβάτης συνέχιζε σε ένα χώρο με ευρύχωρα αεροπορικά καθίσματα που κατέληγε στο εστιατόριο-τραπεζαρία στην πλώρη του. Στον επάνω χώρο βρίσκονταν οι καμπίνες και στην πλώρη το σαλόνι και η τραπεζαρία της πρώτης θέσης.

Σε όσους ταξίδευαν τους πιο ζεστούς μήνες αξέχαστο θα τους έχει μείνει το εξωτερικό μέρος, το κατάστρωμα αν θέλετε, με τους άφθονους χώρους, το δικό του Snack Bar και τα χαρακτηριστικά στρογγυλεμένα παγκάκια. Το μήκος του πλοίου ήταν 114,61 μέτρα ενώ το πλάτος του έφτανε τα 19,23.

Αξίζει όμως να γίνει αναφορά και σε κάποιους ανθρώπους που συνέδεσαν το όνομά τους με αυτό του πλοίου. Ανθρώπους φιλικούς και ιδιαίτερους. Οι Μηλιοί ακόμα θυμούνται με τα καλύτερα λόγια τον Σαντορινιό καπετάνιο Γιώργο Σιγάλα καθώς και τον Αρχικαμαρότο Παναγιώτη Πασάκο, αλλά και πάρα πολλούς άλλους όπως τους Στέλιο Βιτσάρα, Νίκο Λουδάρο, Γιώργο Μπαφαλούκο, που πέρασαν από το πλήρωμά του, όλα αυτά τα θρυλικά, θα μπορούσαμε να πούμε, χρόνια που διέσχιζε τα νερά του Αιγαίου. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ και του τελευταίο του πλοίαρχο, κι ίσως τον μεγαλύτερο καραβολάτρη, τον πλοίαρχο Σιδερή Μαμίδη.

Το Μήλος Express είτε με αυτό το όνομα είτε ως Νήσος Λήμνος εξυπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο για 15 ολόκληρα χρόνια την Μήλο και τα υπόλοιπα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά και τελικά το 2004 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση -λόγω του νόμου που απαγόρευε την κυκλοφορία πλοίων με ηλικία πάνω από 35 χρόνια- και πουλήθηκε για παλιοσίδερα σε ένα διαλυτήριο πλοίων στην Ινδία.

Το πλοίο έγραψε μεγάλη ιστορία, αλλά είχε και μια σκιά. Συχνά γινόταν λόγος για μεγάλες ποσότητες αμιάντου που υπήρχαν στο βαπόρι και μάλιστα είχε αποδοθεί κατά φήμες και ο θάνατος του πλοιάρχου του Γιώργο Σιγάλα, που απεβίωσε από καρκίνο, αλλά τα αίτια σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούσαν να εξακριβωθούν απόλυτα ποτέ. Θα πρέπει πάντως να πούμε ότι ο εκ των πλοιοκτητών Μηνάς Σταθάκης ήταν λεβέντης και από τους λίγους πλοιοκτήτες που το πλήρωμα του το είχε ένα με την οικογένεια του. Με δικά του λοιπόμ έξοδα έστειλε τον καπετάνιο του στην Αμερική μπας και μπορέσει να γίνει καλά αλλά δυστυχώς δεν έγινε τίποτα. Επίσης θα πρέπει να παρατηρήσουμε Πάντως το κλίμα ήταν τόσο καλό στο καράβι που οι μεταβολές του πληρώματος ήταν εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο. Όλοι κάθονταν μέχρι να βγουν στην σύνταξη ή αν ήταν νέοι μόνο αν έβρισκαν κάποια μεγάλη ευκαιρία καριέρας (για να πιάσουν καπετάνιοι) έφευγαν από το βαπόρι. Γενικά πέρασε πολύ καλός κόσμος από το βαπόρι, όπως ο Μπάμπης Λιάρος (σήμερα καπετάνιος στα highspeed) , ο Ιάκωβος Συρίγος...

Μόλις πουλήθηκε στην εταιρεία που ανέλαβε την διάλυση του και προκειμένου να πραγματοποιήσει το στερνό αυτό ταξίδι του μετονομάστηκε σε Limon και φτάνοντας στο Alang, της Ινδίας, τις πρώτες εβδομάδες του 2005, ξεκίνησε σχεδόν αμέσως η διάλυσή του. Μέσα σε μόλις λίγες εβδομάδες δεν έμεινε πλέον τίποτα που να θυμίζει το καράβι που είχαν γνωρίσει όσοι είχαν ταξιδέψει μαζί του.

Τα χρόνια περνάνε, καινούρια πλοία μπαίνουν στην πολύπαθη γραμμή στην οποία ανήκει το νησί της Μήλου. Δύσκολα όμως θα βρεθεί ένα άλλο πλοίο που να αγαπηθεί τόσο πολύ από Μηλιούς και από τους επισκέπτες της Μήλου. Εμείς πάντως αισθανθήκαμε την ανάγκη να ρίξουμε μια ματιά πίσω σε ένα πλοίο που έγραψε ιστορία και προχωράμε.