ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ : Οι «εξομολογήσεις» του Γ. Ντάισελμπλουμ

Οι «εξομολογήσεις» του Γ. Ντάισελμπλουμ

Σε κάθε περίπτωση το «σκοτεινό» πρόσωπο της Ευρώπης, ακόμα κι αν δεν μπορεί να επιβληθεί, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό σημαντικές αποφάσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών. Η στρατηγική της νεοφιλελεύθερης λιτότητας, η υπερχρέωση των κρατών, η περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων, η ανεργία, η αντιμετώπιση του Προσφυγικού και η ακροδεξιά-εθνικιστική απειλή θέτουν τη σφραγίδα τους στις σύγχρονες ευρωπαϊκές εξελίξεις. Οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα μπορέσουν να ενεργοποιηθούν και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αυτήν τη δυσμενή ιστορική εξέλιξη δεν έχουν αναδυθεί σε ικανοποιητικό βαθμό. Γι’ αυτό και τα ερωτήματα παραμένουν ανοικτά, καθώς η πορεία της Ευρώπης έχει οδηγηθεί σ’ ένα προφανές αδιέξοδο.

Αυτό ακριβώς το αδιέξοδο οδηγεί τους θεσμικούς εκπροσώπους και τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές ελίτ στην αναζήτηση κάποιας θετικής ατραπούς, κάποιων διορθωτικού χαρακτήρα κινήσεων.

Σ’ αυτήν τη συγκυρία αναζήτησης θετικών προοπτικών, διατυπώνονται από πολλούς θεσμικούς παράγοντες και πολιτικά πρόσωπα κύρους επαινετικά σχόλια για την πορεία της οικονομίας της χώρας μας και για την ελπιδοφόρα -και σε ρεαλιστικά θεμελιούμενη βάση- πορεία εξόδου μας από τα Μνημόνια.

Ακόμα και αυστηρές, αυτοκριτικού χαρακτήρα, παραδοχές ακούσαμε από τον Γερούν Ντάισελμπλουμ για τις μεθοδεύσεις και τα συμφέροντα που οδήγησαν τη χώρα μας στο σιδερένιο κλουβί του ΔΝΤ και στα καταστροφικά Μνημόνια…

Στον Άδη όμως δεν υπάρχει μετάνοια… Η καταστροφή της παραγωγικής και οικονομικής βάσης της χώρας μας έχει συντελεσθεί και μια ολόκληρη κοινωνία δοκιμάζεται δεινώς…

Μία μόνο θετική επίπτωση θα μπορούσαν να έχουν στην πράξη όλες αυτές οι δηλώσεις μετάνοιας και αυτοκριτικής.

Να υπάρξει, δηλαδή, τους επόμενους μήνες μια σοβαρή και αποτελεσματική αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους, ώστε να μην απαιτηθούν για τα επόμενα χρόνια τα υπερμεγέθη πλεονάσματα της τάξεως του 3,5%, που συναρτώνται με νέες περικοπές συντάξεων και φορολόγηση των χαμηλών εισοδημάτων.

Μόνο στην περίπτωση που διευρυνθεί ο δημοσιονομικός χώρος, ώστε να υπάρξει μια σταδιακή μείωση της υπερφορολόγησης και παράλληλα μια βαθμιαία αύξηση του διατιθεμένου εισοδήματος, θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί μια ανάκαμψη από τη βάση της οικονομικής δραστηριότητας και μια ανακούφιση της δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.

Μ’ αυτήν την έννοια, πρέπει να διαμορφωθεί μια νέα πολιτική συμφωνία, με σαφείς οικονομικούς και κοινωνικούς στόχους. Μόνο μέσα από μια τέτοιου είδους πολιτική συμφωνία μπορούν να αποκτήσουν ισχυρή, μεσοπρόθεσμη βάση οι επιτεύξεις των μακροοικονομικών στόχων και παράλληλα να δρομολογηθούν το ταχύτερο δυνατόν οι παραγωγικές-αναπτυξιακές παρεμβάσεις που θα μας επιτρέψουν να απαλλαγούμε από την ασφυκτική επιτροπεία και τους συνεχείς εκβιασμούς.

Το βασικό πρόβλημα, άλλωστε, της κρίσης ήταν πολιτικό και σε δεύτερο επίπεδο οικονομικό. Γι’ αυτό και πρέπει να λυθεί με κατ’ εξοχήν πολιτικούς όρους, που θα μας επιτρέψουν να πορευθούμε πέρα από πατρωνίες και δυνάστες.

Από άρθρο του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ, Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ