Ευρήματα από το
μυκηναϊκό ανάκτορο της Κυδωνίας (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη). Finds from the Mycenaean palace of Kydonia. Photo
credit: ANA-MPA / Maria Andreadaki-Vlazaki
Τελετουργική
ανθρωποθυσία στο ανάκτορο της Κυδωνίας των μυκηναϊκών χρόνων.
Στην Αυλίδα ήταν ο ούριος άνεμος που έπρεπε να
εξασφαλιστεί με τη θυσία της Ιφιγένειας. Στην αυλή των ανακτόρων της αρχαίας
Κυδωνίας –στο λόφο του Καστελιού στα Χανιά της Κρήτης– ο σεισμός και ο
εξευμενισμός των χθόνιων θεοτήτων ήταν αυτό που οδήγησε τους κατοίκους σε
ανθρωποθυσία.
Το κρανίο της νεαρής κοπέλας
βρισκόταν ανάμεσα σε κρανία ζώων, διαμελισμένο (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Μαρία
Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη). The
skull of a young girl was found among animal skulls, but not whole however. Photo
credit: ANA-MPA / Maria Andreadaki-Vlazaki
Πριν από σχεδόν 40 χρόνια
(1979) ο Βρετανός μελετητής του μινωικού πολιτισμού Πίτερ Γουόρεν είχε
εντοπίσει στην Κνωσό οστά παιδιών με ίχνη μαχαιριού επάνω τους – εύρημα που
είχε ερμηνεύσει ως «καννιβαλισμό». Την ίδια περίοδο ο αείμνηστος αρχαιολόγος
Γιάννης Σακελλαράκης είχε εντοπίσει κι αυτός στις Αρχάνες τα οστά ενός νεαρού
άνδρα σκοτωμένου με μαχαίρι, κάτι που ερμήνευσε ως τελετουργική θυσία.
Αμφότεροι οι ερευνητές λοιδορήθηκαν τότε ως «υβριστές» της ανωτερότητας της
ελληνικής φυλής με αποτέλεσμα δεκαετίες αργότερα –ακόμη και σήμερα– οι
επιστήμονες να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί σε ανάλογες ερμηνείες και
συμπεράσματα. Όμως, η αρχαιολόγος-ανασκαφέας, τα τελευταία δέκα χρόνια, της αρχαίας
Κυδωνίας, Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, είναι σαφής: «Δεν μπορούμε εδώ να
αποφύγουμε την αναφορά σε ανθρωποθυσία στη μινωική Κρήτη. Η ανεύρεση των οστών
της νεαρής γυναίκας, η μελέτη, η συρραφή τους στο κρανίο και οι παρατηρήσεις
για το διαμελισμό τους με αιχμηρό αντικείμενο στις “ραφές” του, σε σύνδεση με
τελετουργικές πράξεις, δεν πρέπει να μας παραξενεύει, καθόσον η ελληνική
μυθολογία έχει άφθονα παραδείγματα εξαγνιστικών θυσιών παρθένων σε μια
προσπάθεια της κοινωνίας να αντιμετωπίσει μεγάλη συμφορά σε περιόδους λιμών ή
άλλων εξαιρετικών περιστάσεων, και συχνά πριν από μια πολεμική σύρραξη. Οι μύθοι
παρθένων στο ρόλο εξιλαστήριου θύματος, που ίσως ανάγονται στα μυκηναϊκά
χρόνια, παρουσιάζονται ως πράξεις βαθιάς υποταγής και ευλάβειας στο θείο, ως
πράξεις δέους και εξαγνισμού, ως είδος διαπραγμάτευσης με τις υπέρτατες
δυνάμεις και όχι ως αγριες και αδίστακτες σφαγές» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ.
Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη.
Η
θυσία
Ευρήματα από το
μυκηναϊκό ανάκτορο της Κυδωνίας (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Μαρία Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη). Finds from the Mycenaean palace of Kydonia. Photo
credit: ANA-MPA / Maria Andreadaki-Vlazaki
Πώς έγινε η θυσία; Πρώτα
επήλθε η θανάτωση της γυναίκας και μετά ο τεμαχισμός; Τα οστά της ανθρώπινης
κεφαλής βρέθηκαν στον ίδιο χώρο (θυσιαστήριο;) μαζί με τα οστά των θυσιασθέντων
ζώων; Είναι τελικά η πρώτη επιβεβαιωμένη ανθρωποθυσία στον μυκηναϊκό χώρο;
Η κα Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη,
αν και σαφής, δεν υπήρξε ενθουσιώδης στις απαντήσεις της. Προτιμά να μιλά
αναλυτικά για τις δύο ακόμη πινακίδες με κείμενα Γραμμικής Β που εντοπίστηκαν
στο νοτιοδυτικό άκρο της ανασκαφής της οδού Κατρέ, για τη μοναδική στη μινωική
τέχνη σφραγίδα του «Δεσπότη Θηρών» (1420-1400 π.Χ.), στην οποία απεικονίζεται
ένας νέος όρθιος άνδρας με την πόλη κάτω από τα πόδια του, για τα πέντε ζεύγη
κεράτων αιγάγρων και τα τέσσερα αγγεία, τυπικά δείγματα εργαστηρίων της
Κυδωνίας που χρονολογήθηκαν στο πρώτο μισό του 13ου αιώνα π.Χ., για τις
αιματηρές και αναίμακτες θυσίες στην περιοχή και το τελετουργικό τους, για τις
αποθέσεις οστών, το Αρχείον της πόλης στην είσοδο των ανακτόρων, το μέγεθος του
σεισμού (6,5-7,5 Ρίχτερ), για την «άγευστον» – το μη βρώσιμο της θυσίας.
«Είναι λογικό μετά το
σεισμό να έρθουν οι ίδιοι άνθρωποι, να απομακρύνουν τα κομμάτια του σπασμένου
δαπέδου και στην ίδια την αυλή των τελετών να κάνουν μια μακάβρια θυσία. Μια
θυσία στις χθόνιες δυνάμεις για να τους προστατεύσουν και να τους απομακρύνουν από
το κακό. Η θυσία αυτή αποτελείτο από μέλη ζώων και μια ανθρώπινη ζωή. Πρόσφεραν
στους χθόνιους μια γυναίκα. Και μάλιστα για να μην καταναλωθούν από κανέναν,
τεμάχισαν τα μέλη των σφαγίων, τα σκέπασαν με πέτρες και πλάκες (ίσως συνήθεια
της εποχής – ειδικά στις θυσίες στους χθόνιους θεούς)» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η
αρχαιολόγος.
Το κρανίο της νεαρής
κοπέλας βρισκόταν ανάμεσα σε κρανία ζώων, διαμελισμένο (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Μαρία
Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη). The
skull of a young girl was found among animal skulls, but not whole however. Photo
credit: ANA-MPA / Maria Andreadaki-Vlazaki
«Στο ανατολικό τμήμα, κάτω
από τους τοποθετημένους λίθους, αποκαλύφθηκε αυτό που αναμέναμε: το κρανίο της
νεαρής κοπέλας ανάμεσα σε κρανία ζώων, όχι όμως ακέραιο. Ήταν διαμελισμένο,
όπως όλα τα υπόλοιπα οστά. Ανοιγμένο ακριβώς από τις ραφές, αφού προηγήθηκε
κόψιμο με ξίφος στο δεξί βρεγματικό και το ινιακό οστό, και διασκορπισμένο
ανάμεσα σε κρανία ζώων (τουλάχιστον δύο αιγών και ενός χοίρου). Είναι αλήθεια.
Το ανθρώπινο κρανίο είχε διαμελιστεί, ίσως και το υπόλοιπο σώμα και κατά τον
ίδιο τρόπο με των ζώων. Τα δύο βρεγματικά οστά, το ινιακό και το μετωπιαίο που
έχουν έρθει στο φως δεν είναι κομματιασμένα, αλλά ανοιγμένα από τις φυσικές
τους ραφές και διασκορπισμένα. Κοντά τους και η δεξιά κάτω σιαγόνα. Η εικόνα
σοκάρει».
«Από τα στοιχεία που
παρουσιάστηκαν δίνεται η εντύπωση ότι τρία επεισόδια έλαβαν χώρα τις τελευταίες
μέρες ζωής στην αυλή:
1. Προηγήθηκε σεισμική
δόνηση και ακολούθησε πυρκαγιά που κατέκαυσε τα πάντα.
2. Στα σημεία του δαπέδου
αφαιρέθηκαν ανυψωμένα τμήματα και εδώ ακριβώς έγινε η απόθεση μετά την ύστατη
θυσία που αποτελείτο από τη νεαρή γυναίκα, 43 αιγοπρόβατα και αίγαγρους, 4
χοίρους και ένα βόδι, ως επιστέγασμα της ανθρώπινης αγωνίας και δεισιδαιμονίας
της εποχής, προκειμένου να εξευμενιστούν οι δαίμονες και οι χθόνιες δυνάμεις
και θεότητες.
3. Μετά την απόθεση των
σφαγίων σημειώθηκε μεγάλος μετασεισμός που κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει
όρθιο, χωρίς να συνοδεύεται από πυρκαγιά, γι’ αυτό και τα οστά δεν παρουσιάζουν
ίχνη καύσης. Το τελευταίο αυτό σεισμικό επεισόδιο οδήγησε στην ολοκληρωτική
καταστροφή σφραγίζοντας όλη τη γκρεμισμένη εγκατάσταση και διατηρώντας έτσι
παγωμένη μέχρι τις μέρες μας τη στιγμή αυτή, την οποία εμείς μοιραία
διαταράξαμε» τόνισε η κα Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, υπενθυμίζοντας στους συναδέλφους
της πως «μια ανασκαφή είναι “καταστροφή”, λέμε οι αρχαιολόγοι και ίσως δεν
έχουμε πάντα “άδικο…”».
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Β. Χαρισοπούλου)
- http://www.archaeology.wiki/blog/2017/12/18/ritual-human-sacrifice-mycenaean-palace-kydonia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου