Ήμουν εκεί… στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό

Ήμουν εκεί… στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό

Του Όττο

Επειδή ήμουν εκεί, στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, έχω να σημειώσω τα εξής, ως ρεπορτάζ κι ως μαρτυρία υπό το δικό μου πρίσμα:

Α) Οι γραφικοί και οι παντοειδείς γραφικότητες ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ, σε βαθμό που για μένα αποτέλεσε πολύ ευχάριστη έκπληξη. Μόνο ελληνικές σημαίες, ελάχιστες ποντιακές και μερικά λάβαρα του παλιού μακεδονικού αγώνα, τίποτα κομματικό.

Β) Το συλλαλητήριο το διοργάνωσαν δέκα "πουθενάδες", όπως αστειευόμασταν με τα παιδιά μετά το τέλος, κι όμως κατάφερε να μαζέψει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο, ό,τι κι αν λέει η Καθεστωτική Προπαγάνδα. Ο κοσμος μια σπίθα ζητάει για να ξαναβγεί στους δρόμους.

Γ) Οι Χρυσαυγίτες ήταν εκεί. Ήταν σκόρπιοι, λίγοι σε σχέση με τον απλό κόσμο και σε καμιά περίπτωση δεν πέρασε η γραμμή τους και δεν ακούστηκε καν η φωνή τους.

Δ) Με εξαίρεση τον στρατηγό Φράγκο, που μίλησε ως στρατιωτικός και ανέβασε αισθητά τους τόνους από εθνικιστικής απόψεως, όμως απ' την άλλη κατάφερε να εξηγήσει επαρκώς τους γεωπολιτικούς κινδύνους από την παραχώρηση της ονομασίας, οι άλλοι ομιλητές κατά κύριο λόγο κράτησαν ήπιους τόνους κι ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί, πέρα απ' τις κλασικές κορώνες που λατρεύει το πλήθος κι ήταν αναπόφευκτες.

Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι ο στρατηγός χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τον κόσμο κι όλοι ήθελαν ν' ακούσουν κάθε του λέξη, μας έκαναν και παρατηρήσεις που μιλούσαμε και τους ενοχλούσαμε. Απ' όσο πήρε το μάτι μου αμέσως μετά, πιστεύω ότι έχει πολιτικές βλέψεις κι ότι ετοιμάζει κάποιο κόμμα. Μακάρι να κάνει αυτό το λάθος. Θα καεί, όσο κι αν είναι έντιμος και μαχητικός. Πάντως το πλήθος ψάχνει για ηγέτη κι ένας στρατηγός είναι ό,τι πρέπει γι' αυτόν το ρόλο, φοβάμαι. Αυτή είναι η αναπότρεπτη κατάληξη όταν η αριστερά εγκαταλείπει το λαό και κάνει αιώνια κριτική από καθέδρας, δυστυχώς. Εδώ κατάφεραν να βαφτίσουν εμάς φασίστες...

Ε) Το πιο θετικό απ' όλα, που με έκανε να φύγω με αίσθημα ικανοποίησης από τη συγκέντρωση, ήταν ότι πολλοί ομιλητές (κάποιος απ' τη Θράκη, ένας παππούς από την Κρήτη και άλλοι) έθεσαν ευθέως τα κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν: Μίλησαν για τις Σκουριές, για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα μνημόνια, τις κατασχέσεις (μίλησε γι' αυτές κι ο στρατηγός αν δεν απατώμαι) και έθεσαν τις βάσεις μιας ευρύτερης στόχευσης για έναν κοινωνικό και πατριωτικό αγώνα. Το πολιτικό Καθεστώς καταγγέλθηκε στο σύνολό του, μάλιστα με χαρά άκουσα τον ομιλητή από τη Θράκη να τους αποκαλεί Κοτζαμπάσηδες.

Το πλέον θετικό ήταν ότι τα κοινωνικά μηνύματα περνούσαν πολύ καλά στον κόσμο. Μάλιστα στα πηγαδάκια που άνοιξα για την απαραίτητη αγκιτάτσια, διαπίστωσα ότι αρχίζει να δημιουργείται μια κοινή συνείδηση, ο κόσμος θαρρείς έτοιμος από καιρό.

Με λίγα λόγια, ήταν η πρώτη φορά που σε ένα τόσο μεγάλο συλλαλητήριο εμφανίστηκαν το εθνικό και το κοινωνικό πιασμένα χέρι χέρι και αυτό το θεωρώ τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη για τον αγώνα μας. Όσοι συνεχίζουν να μας χλευάζουν και να μας συκοφαντούν απλώς θα μείνουν για άλλη μια φορά θεατές και οι εξελίξεις θα τους προσπεράσουν.

Στ) Το πλέον αρνητικό ήταν ότι ο στρατηγός αλλά κι άλλος ομιλητής πρωτύτερα, έθεσαν θέμα ελληνικής μειονότητας στην ΠΓΔΜ, πράμα που θεωρώ επικινδυνο και που πιθανώς θ' ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Βέβαια, οι γύρω μου μού είπαν ότι αν δεν έχεις διεκδικήσεις για αντίβαρο, δεν μπορείς για πολύ ν' αμύνεσαι χωρίς να φας γκολ. Κοντολογίς, πολλοί πιστεύουν ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, αλλά προσωπικά στέκομαι με τεράστιο σκεπτικισμό απέναντι σ' αυτό το θέμα.

Ζ) Ο εκ των διοργανωτών της συγκέντρωσης, Όθων Ιακωβίδης, ο οποίος μίλησε δύο φορές, έθεσε ένα ορθό πολιτικό πλαίσιο, πλήρως εναρμονισμένο με το πνεύμα και τις προθέσεις των Πλατειών του '11, πράγμα που το συγκαταλέγω στα θετικά. Έκλεισε τη συγκέντρωση λέγοντας ότι απόψε έγινε η αρχή, το Μακεδονικό είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου κι ότι όλα τα ζητήματα του αντιμνημονιακού αγώνα παραμένουν φλέγοντα και ανοιχτά. Κάλεσε σε ευρύτερη συστράτευση για την απαλλαγή της χώρας από τα μνημονιακά δεσμά. Ο αγώνας συνεχίζεται.

Η) Κάποιοι λέγανε πως εμφανίστηκε και ο Άνθιμος, αλλά εγώ δεν τον είδα ούτε μίλησε όσο ήμουνα εκεί. Υπήρχανε τρεις άλλοι μητροπολίτες και μερικοί παπάδες ακόλουθοί τους (δεν ασχολούμαι με τα εκκλησιαστικά και δεν τους γνωρίζω), οι οποίοι κάθονταν στο πίσω μέρος της εξέδρας σε κάποιες καρέκλες και δεν πήραν ενεργό μέλος ούτε μίλησε κανένας απ' αυτούς. Ένας απ' τους διοργανωτές μού αποκάλυψε ότι δεν τους είχανε καλέσει κι ήρθανε δειλά δειλά από μόνοι τους, παρά την απαγόρευση του Αρχιεπίσκοπου.

Θ) Οι "αντιεξουσιαστές" έφτασαν μέχρι τις παρυφές της συγκέντρωσης. Κυκλοφόρησαν φωτογραφίες από κινητό σε κινητό, μέσα στο πλήθος, που έδειχναν πολίτη που παρακολουθούσε το συλλαλητήριο με σπασμένο κεφάλι, μπανταρισμένο. Απ' το μπακγκράουντ σίγουρα ήταν οι φωτό από εκεί και απόψε. Δεν έγιναν πάντως επεισόδια, παρά τις προκλήσεις. Ο κόσμος έδιωξε τους παρακρατικούς (άκουσα απ' το επίμαχο σημείο να φωνάζει ο κόσμος "προδότες, προδότες") που μάλλον τα βρήκανε μπαστούνια κι έκαναν αυτό που ξέρουν πάντοτε, να γίνονται λαγοί όταν σκουραίνουνε τα πράματα. Θα πω πάντως ότι σ' αυτό το σημείο δεν είχα άμεση αντίληψη, οπότε αφήνω ανοιχτό ένα ενδεχόμενο όλα αυτά να ήταν διαδόσεις.

Ελπίζω να σας κάλυψα...

http://sioualtec.blogspot.gr/2018/01/blog-post_730.html