ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΥΡΙΤΖΗΣ : Όλοι ένας!

ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

Όλοι ένας!

Την Καθαρά Δευτέρα διαμορφώνεται περιβάλλον οικειότητας, πολιτισμικής κοινοκτημοσύνης, κοινωνικής άνεσης στο πιο δύσκολο οικονομικά περιβάλλον.

ΓΡΑΦΕΙ  ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΥΡΙΤΖΗΣ

Επιτέλους έφτασε η μέρα που βρίσκει όλους τους Έλληνες ενωμένους! Καθαρά Δευτέρα, και δύσκολα θα συναντήσει κανείς αντίπαλο της λαγάνας και του χαλβά, διαφωνούντα με τα θαλασσινά, τα οστρακοειδή, τον ταραμά, τις ελιές, το κρασί, το ούζο και το τσίπουρο.

Για μια μέρα θα αφήσουμε στην άκρη τις γαστριμαργικές διαφωνίες για τη μεσογειακή διατροφή ή την ελκυστικότητα ενός «δυτικού» πιάτου, θα μείνουν στην άκρη το ουίσκι, η βότκα και τα... άλλα οινοπνευματώδη και με έναν σχεδόν αυτόματο τρόπο θα θυμηθούμε κάτι από όσα μας κάνουν διαφορετικούς. Όχι καλύτερους ή χειρότερους, αλλά διαφορετικούς.

Μπορεί η, έστω και εν μέσω κρίσης, επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση να σαρώνει με έναν ισοπεδωτικό τρόπο τα πάντα. Μπορεί -και ευτυχώς- όμως παράλληλα να ανοίγει τα παράθυρα της επαφής, της επικοινωνίας με άλλους πολιτισμούς, να ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της γνώσης, να βοηθά στην κατανόηση του προβλήματος του γείτονα, να σε κάνει να ακούς μουσική που δεν σου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό καν η ύπαρξη της, αλλά...

Αλλά υπάρχει πάντα η ιδιαιτερότητα της κάθε χώρας, αυτό που κάνει στιγμές από τη ζωή των κατοίκων της ξεχωριστές.

Στιγμές που διαμορφώνουν περιβάλλον οικειότητας, πολιτισμικής κοινοκτημοσύνης, κοινωνικής άνεσης ακόμα και στο πιο δύσκολο οικονομικά περιβάλλον.

Η Καθαρά Δευτέρα είναι μια από αυτές τις στιγμές. Γιατί όλοι ξέρουμε και όλοι συμφωνούμε και όλοι αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο ως μέρος ενός συνόλου που ζει μαζί σε αυτήν τη γωνιά του κόσμου.

Μπορούμε βρε αδερφέ να «σκοτωθούμε» για τα πολιτικά γύρω από το καθαροδευτεριάτικο εορταστικό τραπέζι, αλλά -και το έχουμε ζήσει όλοι- ο καβγάς ουδεμία σχέση έχει με μια αντίστοιχη συζήτηση την Τρίτη στο γραφείο. Και δεν το οφείλουμε αυτό στους ψαρομεζέδες και στα τσίπουρα.

Είναι η κυρίαρχη αίσθηση ότι στο κάτω κάτω της γραφής οι πολλοί, οι απλοί, οι κανονικοί άνθρωποι που τους ενώνει από καρδιάς η μέρα, τίποτα δεν έχουν να χωρίσουν μεταξύ τους. Το καλό είναι ότι το επιβεβαιώνουν κάθε φορά που τους δίνεται μια τέτοια ενοποιητική ευκαιρία. Το κακό είναι ότι το ξεχνούν την επόμενη μέρα το πρωί...

Αν μπορούσαμε να κερδίσουμε λίγο λίγο τέτοιες μέρες μακριά από τον φθόνο, το μίσος, τους υπολογισμούς και το συμφέρον, πιθανότατα θα αντιλαμβανόμασταν ότι το «θολωμένο» από το τσίπουρο μυαλό της Δευτέρας σκέφτεται πιο σοφά από το «καθαρό» της Τρίτης.

Χρόνια μας πολλά! ·

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ