Στο ''Στέκι της Δεξαμενής'''

Το Στέκι της Δεξαμενής που χρωστά την αρχή της φήμης του στον κοσμοκαλόγερο των ελληνικών γραμμάτων, στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που το είχε κάνει στέκι του, εκεί που τραβήχτηκε από τον Παύλο Νιρβάνα η μόνη φωτογραφία του κι έπειτα από πολλές αντιρρήσεις του συγγραφέα

Στο ''Στέκι της Δεξαμενής'''

Γράφει ο Νικόλας Αλεξανδρινός

Καλώς ήρθατε και καλώς ανταμωθήκαμε στο ''Στέκι της Δεξαμενής''' ..μια ιδέα που εγκυμονούσε μήνες στη μήτρα του νου, σε κάποιο θύλακα στο υπογάστριο του μυαλού κι ήρθε στο φως της ζήσης ξαφνικά, ετούτη νύχτα..

Φαντάζομαι απ το όνομα και μόνο όσοι γνωρίζουν.. ‘’το στέκι της δεξαμενής'' θα έχουν πάρει μια πρώτη ΄γεύση-γνώση περί ποιου ο λόγος .. και για όσους δεν έτυχε να ακούσουν ποτέ την ιστορία του..

Η ''Δεξαμενή''

Ήταν το στέκι των πιο μεγάλων πνευματικών Ελλήνων του προηγούμενου αιώνα, ένα καφενείο θρύλος στους πρόποδες του Λυκαβηττού..

‘’Κλείνει μέγα καφενείον αναμνήσεων σπανίων», είχε γράψει ο Σουρής για την πλατεία και το στέκι της Δεξαμενής…’’

‘’Μια παράγκα που τον χειμώνα έμπαινε ο αέρας από τις χαραμάδες και τους θέριζε ενώ ακριβώς δίπλα στα τζάκι υπήρχε ένα σιδερένιο στρογγυλό τραπέζι με πολλά βιβλία πάνω.

Ήταν το τραπέζι των ανθρώπων του πνεύματος των αρχών του περασμένου αιώνα εκεί που καθόντουσαν κι αντάλλασσαν ιδέες κι απόψεις.. Ενώ τους ζεστούς μήνες το σκηνικό άλλαζε με τα τραπέζια έξω στην αυλή απ όπου μπορούσε να ταξιδέψει το βλέμμα σου ως τη θάλασσα του Σαρωνικού ..’’ όπως γραφεί στα απομνημονεύματα του ο Κώστας Βάρναλης.

Το Στέκι της Δεξαμενής που χρωστά την αρχή της φήμης του στον κοσμοκαλόγερο των ελληνικών γραμμάτων, στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που το είχε κάνει στέκι του, εκεί που τραβήχτηκε η μόνη φωτογραφία του κι έπειτα από πολλές αντιρρήσεις του συγγραφέα

Το στέκι της ελληνικής διανόησης του προηγούμενου αιώνα που εκτόξευσε στα τέρματα του θρύλου η παρέα του Καζαντζάκη, αρχικά με τη Γαλάτεια κι αργότερα με την Ελένη… όταν η πρώτη έπεσε στα δίχτυα του Αυγέρη.. αν όχι εκείνος στα δικά της..

Εκεί που ανέτειλαν μεσουράνησαν κι έδυσαν μεγάλοι έρωτες, που ο Άγγελος Σικελιανός, η Έλλη Αλεξίου όταν μπήκε στον κύκλο της Δεξαμενής, γνωρίστηκε με λογοτέχνες όπως οι Καρκαβίτσας, ο Θεοτόκης, Τραυλαντώνης, ο Βάρναλης που τη ζήτησε και σε γάμο..

Εκεί που ανέβαιναν για να γράψουν στίχους η να συνομιλήσουν με την μεγάλη λογοτεχνική παρέα του καφενείου, οι πνευματικά ανήσυχοι νεοέλληνες. Εκεί που δεσπόζει σήμερα και το μπρούτζινο άγαλμα του Οδυσσέα Ελύτη, ενός από τους τελευταίους θαμώνες της δεξαμενής ενός θρύλου που έχει συνδεθεί με την σύγχρονη ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας…

Έτσι έχει εν ολίγοις η ιστορία για το περίφημο λογοτεχνικό στέκι της δεξαμενής που ευελπιστώ να αναβιώσουμε όλοι μαζί στο web..

Να συγκεντρώσουμε την ‘’περιρρέουσα’’ ελληνική πνευματικότητα στη δεξαμενή, να δείξουμε και να αποδείξουμε το αθάνατο του ελληνικού πνεύματος κι ότι είμαστε η συνέχεια εκείνων που χάραξαν με την πέννα τους συλλογικό ασυνείδητο του λαού μας.

Περιμένουμε ιδέες με προτάσεις για να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερο το στέκι μας και να γεμίσουμε τη δεξαμενή του δημιουργήματα..

Με εκτίμηση κι άπειρο σεβασμό σε όλους.-

Νικόλας Αλεξανδρινός

Βίκυ Νικολούδη

Νικόλας Αλεξανδρινός‎Το Στέκι της Δεξαμενής