Νικος Αμμανίτης : Ο Σουρής και η Ανάσταση

Αναστάσεως ημέρα

Είναι γνωστό πως προκειμένου να εξωτερικεύσει ο Έλληνας κάποια υπερβολικά μεγάλη του χαρά, καταφεύγει στα πυροβόλα όπλα και με αλλεπάλληλες βολές, τις αποκαλούμενες στην Κρήτη «μπαλωθιές», επιδεικνύει την αναβράζούσα στον εσωτερικό του κόσμο ευφροσύνη. Φυσικά, η Ανάστασις του Θεανθρώπου, που προκαλεί τη μέγιστη αγαλλίαση σε όλη την ανθρωπότητα, λογικό είναι να εκδηλώνεται με ομοβροντίες πυροβολισμών.

Εκμεταλλευόμενος τη διαχρονικότητα του εθίμου, ο Γεώργιος Σουρής, πριν από έναν περίπου αιώνα, περιέγραψε εμμέτρως από τις στήλες του «Ρωμιού» τις κουμπουριές των Αθηναίων με το πρώτο άκουσμα του «Χριστός Ανέστη».

Τιμώντας εμείς τη μνήμη των «ανώνυμων πολιτών», «που έπεσαν»... εορτάζοντες, τους αφιερώνουμε, «τιμής ένεκεν», λίγους στίχους από το θανατικό ρεπορτάζ του Σουρή.

ΑΜΜ.

Αναστάσεως ημέρα

ψάλλουν άγγελοι λευκοί

και σφυρίζουν στον αέρα

σφαίρες απ’ εδώ κι εκεί.

Αναστάσεως χαρά

και στην γη των Μηναίων

ρίχνουν ένσφαιρα πυρά

οι γενναίοι των γενναίων,

Αναστάσεως ημέρα

φως μεγάλης χαραυγής,

παίρνει κάποιον μία σφαίρα

και τον ρίχνει κατά γης.

Κούφια πέφτουν τουφέκι απ ανάρια

και στους δρόμους τα βόλια σφυρίζουν,

και βροντούν της φακής παλληκάρια

και για βρόντους αφρίζουν,

Τρέχουν τρέχουν ξιφήρεις σκοποί

κι ο παππάς μειδιών ευφροσύνως

το «Χριστός» δεν προφθάνει να πη

πέφτει κάτω κι' εκείνος,

...Πάσχα θείον... χαρά κι ευνομία...

κάθε χόλος και μίσος ερρέτω...

Των νεκρών θ' ανοίξουν μνημεία

να δεχθούν και άλλους κι εφέτο.