Λουδοβίκος των Ανωγείων : Ο Δίσκος της Φαιστού, η θάλασσα και η εκκρεμότητα

ΜΕ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ

Ο Δίσκος της Φαιστού, η θάλασσα και η εκκρεμότητα

Γράφει ο Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ο Δίσκος της Φαιστού μέσα στα 242 εικονογράμματα έχει και εννέα ανθρώπινες φιγούρες που περπατούν βιαστικά, σχεδόν τρέχοντας από κάποια «εκκρεμότητα» καλεσμένες. Ο αδιάβαστος δίσκος πολιορκείται να «μιλήσει» εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια και όσο εκείνος αρνείται, παρατείνει την εκκρεμότητα της ερμηνείας του!

Και αν θα μπορούσα να πάρω κάτι από το άγνωστο περιεχόμενο του δίσκου, θα ήταν μόνο αυτό: ότι οι εννέα ανθρώπινες φιγούρες με το πολύ βιαστικό βήμα μάς προτρέπουν να «πηγαίνουμε» προς τα πράγματα και όχι να τα περιμένουμε.

Η θάλασσα μέσα στην πλούσια προίκα της, καράβια αλμυρά κύματα, προσθέτει και την πολύφημη Γοργόνα της, που πάντα ρωτά τους ναυτικούς αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Και πριν ο καπετάνιος απαντήσει, ξαναβουτάει προστατεύοντας την αμφιβολία της. Η θάλασσα καταστρέφει κάθε κύμα της προσπαθώντας να φτιάξει ένα καλύτερο;

Μια «εκκρεμότητα» θα την κάνει να προσπαθεί για το «τέλειο κύμα», εκείνο που δεν θα μπορέσει να φτιάξει ποτέ. Ωστόσο θα μας προτρέπει για μια προσπάθεια πέραν της δυνατότητας. Κάθε υποχρέωση αλλά και κάθε επιθυμία μας είναι μια «κλήση» από το άγνωστο κινητό της «εκκρεμότητας».

Η Θάλασσα

υπάκουη

στον άνεμο

σαν μαγεμένη

τον ακολουθεί...

Μ' αυτός πάνω

στα βράχια

θα τη ρίξει,

θα πάρει

τα βουνά

και θα χαθεί...

Θ' αφήσει πίσω

τα κουρέλια

του αφρού της,

θα 'ρθουν

οι γλάροι

να της πουν

να μην πιστεύεις

στους ανέμους

γιατί δεν ξέρουν

ν' αγαπούν...

Ο άνεμος

με δίδαξε

τα κύματα...

Να κάνω

το γαλάζιο μου

λευκό...

Κι ακόμα

αν δεν ξέρει

ν' αγαπάει,

φτάνει που εγώ

τον αγαπώ...

(ανέκδοτο τραγούδι)

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ /4.3.2018