Αφιέρωμα στον Γιώργο Κατσάνη

Δόξα και Τιμή στους Ήρωες μας και τις οικογένειές τους.

20 Ιουλίου 1974: Αρχίζει η Επιχείρηση Αττίλας, το πρώτο στάδιο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Περίπου σαράντα χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, κάτω από την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων.... ๑ Ζωή Σαν Παραμύθι ๑

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΝΗΣ

Σαράντα τέσσερα χρόνια πέρασαν από εκείνον τον γεμάτο πόνο, Ιούλιο του 1974. Σαράντα τέσσερα χρόνια που ο πατέρας μου Γεώργιος Κατσάνης ποτίζει με το αίμα του τα χώματα της Κύπρου.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα πότε κάποιος γίνεται ΗΡΩΑΣ.

Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός, γινόταν πόλεμος άνθρωποι σκοτωνόταν Ήταν πολύ πιθανό να σκοτωθεί στις μάχες που γινόταν. Γιατί όμως ήρωας;

Τάχθηκε επικεφαλής της ομάδας διοίκησης χωρίς να έχει δίπλα του κανένα να τον αντικαταστήσει και να τον στηρίξει. Κοντά στο κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα πετυχαίνει το σκοπό της επιχείρησης. Και μένει εκεί περιμένοντας μια βοήθεια που δεν έφτασε ποτέ. Μένει εκεί γνωρίζοντας ότι οι τουρκικές δυνάμεις ενισχύονται. Δεν εγκαταλείπει δεν υποχωρεί γνωρίζοντας τη μοίρα του μένει πιστός στο καθήκον. Είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στη ζωή και στο καθήκον και διάλεξε το δεύτερο. Αυτή η επιλογή τον κάνει ήρωα. Προσπαθώ να σκεφτώ τις τελευταίες του στιγμές, μέσα στη φωτιά της μάχης όταν κατάλαβε ότι οι δυνάμεις που περίμενε δεν θα έφταναν ποτέ. ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ ΗΡΩΕΣ !!

Ήταν ένας γενναίος άνθρωπος. Ποτισμένος από μικρός με το γάλα της φιλοπατρίας. Παντα μπροστά .. Δύο φορές πλησίασε τον θάνατο με τις πτώσεις του στο Παναθηναϊκό στάδιο και στο Καυτατζόγλειο.

Όταν οι φίλοι του τον ρωτούσαν πως κατάφερε να ζήσει απαντούσε : Μα εγώ ξέρω να πέφτω. Πράγματι ήξερε να πέφτει .... Και έπεσε εκεί στην λυσσαλέα μάχη του Άγιου Ιλαρίωνα.

Μεγαλώσαμε χωρίς τον πατέρα μου. Οι ζωές μας θα ήταν διαφορετικές αν ζούσε. Στηριχτήκαμε στην αγάπη και τη θυσία της μητέρας μου που σαράντα τέσσερα χρόνια έμεινε πιστή στην ανάμνηση του .

Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά εμείς δεν ξεχνάμε πατέρα.. Δεν ξεχνάμε τίποτα και κανέναν. Δεν ξεχνάμε τη θυσία, την προδοσία, τους αληθινούς φίλους, αυτούς που προσπάθησαν να κερδίσουν από το όνομα σου.

Δεν ξεχνάμε. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά οι πληγές δεν έχουν κλείσει.

Λίνα και Εύη Κατσάνη

www.facebook.com/katsanilina/posts/763573257100160

Ένα ακόμα έγγραφο που ήρθε μόλις πέρσι στη δημοσιότητα απέδειξε για ακόμα μια φορά το πραγματικό πρόσωπο των Απριλιανών δικτατόρων και τον ρόλο που διαδραμάτισαν στην προδοσία της Κύπρου. Το έγγραφο-σήμα του ΓΕΕΦ προς το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων αποδεικνύει ότι στην Αθήνα είχαν έγκαιρα ειδοποιηθεί για τις τουρκικές στρατιωτικές ετοιμασίες της απόβασης στη Κύπρο όμως οι δικτάτορες αδιαφόρησαν πλήρως. Οι χουντικοί και οι τοποθετημένοι από αυτούς ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων κατά το πενθήμερο 15/7 έως 19/7 πού όλα έδειχναν ότι θα γίνονταν Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, εφησύχαζε στα θέρετρά της. Επίσης πληροφορίες που έφταναν συνεχώς στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, έμειναν ανεκμετάλλευτες. Ήταν αυτή η τραγωδία που έμελλε να σημάνει την πτώση της αμερικανοκίνητης χούντας στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά μπορεί να είναι λίγο ως πολύ γνωστά όμως αξίζει να τα θυμόμαστε ως υπενθύμιση του μαρτυρίου ενός ολόκληρου λαού αλλά και ως υπόσχεση ότι δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ ξανά!

Facebook/Θράσος Αβραάμ