Άγγελου Κυριαζή : Ο ΙΚΑΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ

Ο ΙΚΑΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ

Μια συνοπτική ιστορική περιγραφή του μύθου του Δαιδάλου και Ικάρου σε ότι έχει σχέση με τον ΜΙΝΩΑ και το πέταγμά τους προς την ελευθερία από την ΑΓΙΑ ΓΑΛΗΝΗ. Γραμμένη από τον εκλεκτό φίλο και λάτρη της Αγίας Γαλήνης ζωγράφο κ. Άγγελο Κυριαζή.

Ευρισκόμεθα στην εποχή που η Μινωική Αυτοκρατορία είναι στις μεγάλες της δόξες. Την εποχή εκείνη λοιπόν και αφού ο πλούτος ήταν ανεξάντλητος ο ΜΙΝΩΑΣ ο Βασιλιάς της Κρήτης θέλησε να κτίσει ένα παλάτι που όμοιο του να μην υπήρχε.

Αρχιτέκτονας με μεγάλο κύρος ήταν ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ που ζούσε στην Αθήνα. Ο ΜΙΝΩΑΣ όμως είχε κατακτήσει την Αθήνα και έτσι κατέβασε στην Κρήτη τον ΔΑΙΔΑΛΟ να του κτίση στην ΚΝΩΣΣΟ ένα παλάτι..

Οι εργασίες άρχισαν και η κατασκευή προχωρούσε όταν ξαφνικά ενεφανίσθη η Πασιφάη. Η ΠΑΣΙΦΑΗ ήταν η γυναίκα του Βασιλιά ΜΙΝΩΑ, ήταν όμως και μια γυναίκα που την κυριαρχούσε ένα πάθος: το ερωτικό και προκειμένου να ικανοποιήσει το πάθος της αυτό, κατέφευγε σε όλα τα θεμιτά και αθέμιτα τεχνάσματα

Το πάθος αυτό την έκανε να ερωτευθεί τον ταύρο, τον οποίο είχε παρουσιάσει ο ΜΙΝΩΑΣ σαν δώρο από τον Θεό ΔΙΑ, για να αποδείξει εις τον λαό του ότι ήταν ο εκλεκτός του θεού για να γίνει Βασιλιάς. Ήταν βέβαια η Πασιφάη ερωτευμένη με τον Ταύρο, αλλά δεν της έφθανε αυτό, ήθελε να κάνει και παιδί μαζί του. Σκέφθηκε τον ΔΑΙΔΑΛΟ.

Τον πλησίασε και του είπε την επιθυμία της και ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ δέχθηκε να την βοηθήσει. Εδώ η μυθολογία δεν μας διευκρινίζει εάν δέχθηκε αυτοβούλως ή εάν εξαναγκάσθηκε. Δεχόμενος όμως ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ να βοηθήσει την ΠΑΣΙΦΑΗ να κάνει έρωτα με τον ταύρο έπρεπε να βρει και έναν τρόπο. Ο τρόπος ευρέθη.

Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ κατασκεύασε ένα ξύλινο ομοίωμα αγελάδας και αφού εσκότωσε μια αληθινή αγελάδα, περιέβαλε (ετύλιξε) το ξύλινο ομοίωμα με την προβιά της αληθινής. Είχε όμως κατασκευάσει την ανάλογη θέση μέσα στο ομοίωμα για την ΠΑΣΙΦΑΗ έτσι ο ταύρος μυρίζοντας την προβιά της αγελάδας και νομίζοντας ότι είναι αληθινή κάνει έρωτα μαζί της, δηλαδή με την ΠΑΣΙΦΑΗ που ήταν μέσα.

Μετά από λίγο καιρό η ΠΑΣΙΦΑΗ γεννά, αλλά γεννά ένα τέρας, το σώμα του ήταν ανθρώπινο και το κεφάλι του ταύρος, τον Μινώταυρο. Βλέποντας ο Μίνωας το τέρας αυτό, διατάζει τον ΔΑΙΔΑΛΟ και κτίζει τον ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ και εκεί εγκαθιστά τον ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ.

Αφού τελείωσε τον ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ εξωρίσθη από τον ΜΙΝΩΑ σε μια τοποθεσία την αρχαία ΣΟΥΛΙΑ στην σημερινή ΑΓ. ΓΑΛΗΝΗ και εζούσε σε μια σπηλιά μαζί με τον υιό του τον ΙΚΑΡΟ. Την καταδίκη του όμως αυτή ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ δεν εμπορούσε να την αντέξει και σαν ελεύθερο πνεύμα που ήταν προσπαθούσε να βρει τρόπους να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση. Εζούσε αυτός και ο ΙΚΑΡΟΣ με χόρτα, διάφορα ζώα, με μέλι και ότι άλλο μπορούσαν να κυνηγήσουν.

Έβλεπαν τα πουλιά να πετάνε ελεύθερα και η σκλαβιά τους γινόταν ακόμη πιο σκληρή.

Έτσι λοιπόν του ήλθε η ιδέα να πετάξει προς την ελευθερία, αλλά πώς; Ένας μόνος τρόπος υπήρχε: να κατασκευάσει φτερά γι αυτόν κα, τον ΙΚΑΡΟ. Έτσι επειδή άλλα υλικά δεν είχε, θεώρησε καλό να χρησιμοποιήσει το κερί από τις μέλισσες που αφθονούσε στην περιοχή.

Κατασκευάζοντας τα φτερά πέταξαν και αυτός και ο IKAPOΣ από ένα ψηλό λόφο που είναι κοντά στη θάλασσα, στην ΑΓ. ΓΑΛΗΝΗ.

Δυστυχώς όμως η αίσθηση της ελευθερίας πρέπει να συνοδεύεται και από γνώση και γνώση ο μικρός ΙΚΑΡΟΣ δεν είχε. Παρ’ όλες τις πατρικές συμβουλές, αυτός επειδή αισθανόταν υπέροχα πετώντας, πλησίαζε όλο και περισσότερο τον Ήλιο και έτσι τα φτερά από κερί έλιωσαν και αυτός έπεσε.

Αυτά είναι ιστορίες τις οποίες γράφει η Ελληνική Μυθολογία. Πολλές χώρες στον κόσμο, σχεδόν όλες έχουν την δική τους μυθολογία, αλλά σαν την Ελληνική μυθολογία δεν υπάρχει στον κόσμο καμιά άλλη διότι η δική μας έχει ένα χάρισμα που δεν το έχουν οι άλλες· δεν ξέρεις που σταματάει η αλήθεια και που αρχίζει ο μύθος. Είναι τόσο πολύ καλά πλεγμένα μεταξύ τους αυτά τα δύο που μοιάζουν αληθινά.

Από όλη αυτήν την ιστορία σαν ζωγράφος που είμαι ενεπνεύσθην το έργο που βλέπετε στις φωτογραφίες το οποίο αρχίζει με την ιστορία της Κρήτης (ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ) και τελειώνει με το πέταγμα προς την ελευθερία, από την ΑΓ. ΓΑΛΗΝΗ.

Άγγελος Κυριαζής

Αγία Γαλήνη, Μάϊος '93

Περιοδικό Αγ. Γαλήνη τ.26