Κώστας Μπογδανίδης : «Δεν υπάρχουν πια καλά νέα;»

Tο 1991 παρακολουθήσαμε και τον πρώτο πόλεμο (του Κόλπου) σε απευθείας μετάδοση

«Δεν υπάρχουν πια καλά νέα;»

Τι κάνει τον κόσμο και τους δημοσιογράφους κυνηγούς άσχημων νέων;

Γράφει ο Κώστας Μπογδανίδης   

  

Με την «έκρηξη» που είχαν στην Ελλάδα τα ιδιωτικά κανάλια, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, μια συνεχής ροή κακών ειδήσεων άρχισε να καθιερώνεται στους τηλεοπτικούς δέκτες μας. Το αίμα, το σπέρμα (και μετά το… ψέμα) σταδιακά έγιναν πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων.

Οι σκοτωμοί, τα φονικά, σιγά σιγά και οι «επιθέσεις αλλοδαπών» που είχαν ενσκήψει στην Ελλάδα από τις βαλκανικές χώρες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.

Γιατί τόσο αίμα στα σπίτια μας μέσω της τηλεόρασης, ρωτούσαν οι πιο ψαγμένοι. Η εξήγηση ήταν απλή, κυνική: γιατί πουλάει. Πάντα πουλούσε η κακή είδηση της ήττας στον Μαραθώνα, το νέο που ιντριγκάρει, τα θλιβερά μαντάτα στην Αρετούσα, ιστορικά πάντα οι ειδήσεις χτυπούν κατευθείαν στο θυμικό, στην καρδιά των ανθρώπων.

Είχε αλλάξει κάτι στον κόσμο; Τότε άρχισαν οι ληστείες, τα φονικά, τα τροχαία; Όχι ακριβώς. Απλώς η χώρα, η πόλη, η γειτονιά μας έτρεχε πια με τους τηλεοπτικούς ρυθμούς. Το πρωί ή το μεσημέρι γινόταν κάτι και το βράδυ το… «απολάμβανες» από τον καναπέ σου!

Θυμίζω δε στους παλιότερους ότι το 1991 παρακολουθήσαμε και τον πρώτο πόλεμο (του Κόλπου) σε απευθείας μετάδοση! Δεν ήταν ασφαλώς ο πρώτος πόλεμος στην ιστορία του ανθρώπου, αλλά ο… πρώτος που είδε live ο πλανήτης.

Το αντίστοιχο συμβαίνει τώρα στα χρόνια του δικτύου. Με ακόμη πιο εντυπωσιακή ταχύτητα στον χρόνο μετάδοσης. Συμβαίνει τώρα! Και όντως στο δίκτυο και στα social media -για να μην ξεχνιόμαστε- οι ειδήσεις μεταδίδονται σε τέτοιο χρόνο που δεν προλαβαίνουν καν να ελεγχθούν- αυτή είναι και η μεγάλη αδυναμία που ενίοτε προκαλεί και τα ακούσια, τουλάχιστον, fake news.

«Δεν είναι ότι χειροτέρεψε ο κόσμος, απλώς η κάλυψη των γεγονότων έγινε πολύ καλύτερη» είπε ένας κορυφαίος Αμερικάνος συγγραφέας. Και είναι σωστό.

Και η κακή είδηση πλέον στο δίκτυο όχι απλώς…πουλάει, αλλά επιβεβαιώνεται ότι διαβάζεται σαν τρελή με κανονικές μετρήσεις! Ποιος την είδε, πόσο, από πού…

Αυτή περίπου είναι η απάντηση σε ερώτηση μιας φίλης που απηύδησε να διαβάζει άσχημες ειδήσεις: «Δεν υπάρχουν πια καλά νέα;».

Ναι, υπάρχουν! Αλλά δεν μεταδίδονται τόσο γρήγορα όσο τα κακά νέα, δεν πουλάνε όσο αυτά και κυρίως δεν εξάπτουν τη φαντασία του κοινού που μετά… αναμεταδίδει μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Ναι, υπάρχουν καλά νέα. Αρκεί οι πολίτες, οι δημοσιογράφοι, οι κοινωνικές ομάδες να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε αυτό και να μην δίνουν δικαιώματα ρουφώντας κάθε γραμμή, κάθε εικόνα από τις ειδήσεις που είναι βουτηγμένες στο αίμα.

ΥΓ: Τη δεκαετία του ‘90 στην εφημερίδα τα ΝΕΑ κάναμε μια προσπάθεια να καθιερώσουμε μια σελίδα με τα «καλά νέα». Ο ενθουσιασμός συντακτών και αναγνωστών κράτησε πολύ λίγο. Μετά από ένα χρόνο η στήλη έσβησε.   

https://www.patris.gr/2018/09/10/den-yparchoyn-pia-kala-nea/