Σαρλ
Αζναβούρ, ο θρύλος της γαλλικής μουσικής
Θλίψη
στον καλλιτεχνικό κόσμο από το θάνατο του σπουδαίου τραγουδιστή Σαρλ Αζναβούρ
Ο Σαρλ Αζναβούρ, ο
τελευταίος από τους γίγαντες του γαλλικού τραγουδιού, πέθανε την Κυριακή σε
ηλικία 94 ετών στην κατοικία του στην Αλπίγ (νότια Γαλλία), ανακοίνωσαν στο
Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωποι του τραγουδιστή.
Ήταν ο πιο γνωστός στο
εξωτερικό Γάλλος τραγουδιστής και είχε μόλις επιστρέψει από περιοδεία στην
Ιαπωνία αφού είχε υποχρεωθεί το καλοκαίρι να ματαιώσει συναυλίες του λόγω
κατάγματος στον βραχίονα έπειτα από πτώση.
Ο Σαρλ Αζναβούρ ήταν ο
διασημότερος Γάλλος, τραγουδιστής και παράλληλα τραγουδοποιός, ηθοποιός,
διπλωμάτης και Ιππότης ταγμάτων. Υπήρξε ο μοναδικός στον κόσμο καλλιτέχνης που
προς τιμή του, «εν ζωή», έχει ανεγερθεί μνημείο στο οποίο φέρεται ο ανδριάντας
του.
Όπως σημειώνει η
Wikipedia, ο Σαρλ Αζναβούρ, γεννήθηκε στο Παρίσι στις 22 Μαΐου του 1924. Ήταν
αρμενικής καταγωγής και το πραγματικό του όνομα ήταν Βαγινάκ Αζναβουριάν. Ήταν
γιος του Μικαέλ Αζναβουριάν, σπουδαίου βαρύτονου από την Τυφλίδα, και της
ηθοποιού Κναν Μπαγδασαριάν, από την Τουρκία.
Λαμβάνοντας τα πρώτα
μαθήματα μουσικής από τους γονείς του, από την ηλικία των μόλις πέντε ετών
συμμετείχε σε παραστάσεις βαριετέ συνοδεύοντας τον πατέρα του παίζοντας κιθάρα,
και σε ηλικία εννέα ετών εγκατέλειψε το σχολείο, παρά την αντίδραση των γονιών
του, προκειμένου να συνεχίσει τις καλλιτεχνικές του παραστάσεις και ως
τραγουδιστής με το καλλιτεχνικό όνομα Αζναβούρ. Σε μία από εκείνες τις
παραστάσεις τον γνώρισε η Εντίθ Πιάφ η οποία και τον προσέλάβε στην
καλλιτεχνική της ομάδα κατά τις περιοδείες της.
Η Εντίθ Πιάφ δεν μπορούσε
να πάρει τα μάτια της από τον νεαρό που άνοιγε το πρόγραμμά της, σε εκείνο το
Παρισινό καμπαρέ, το βυθισμένο στους καπνούς από τα τσιγάρα των θαμώνων.
Δεν ήταν ωραίος, για την
ακρίβεια ήταν άσχημος και κοντός, αλλά η φωνή του είχε κάτι πολύ ιδιάιτερο στην
χροιά της.
Ήταν ένα βράδυ του 1946
που η μοίρα του 22χρονου τότε Σαρλ Αζναβούρ θα άλλαζε για πάντα, χάρη στην
εύνοια και την φιλία της Εντίθ Πιαφ, η οποία τον πήρε υπό την προστασία της.
Αυτή ήταν που τον βοήθησε
να βελτιώσει ακόμη παρισσότερο την φωνή του, ενώ τον έπεισε δύσκολα να κάνει
πλαστική εγχείρηση στην μύτη του, η οποία ήταν δυσανάλογα μεγάλη με το πρόσωπό
του.
Όταν τον είδε μετά την
εγχείρηση με την «καινούργια» μύτη του η Πιαφ του είπε: «Σε προτιμούσα όπως
ήσουν πριν».
Όμως ο Αζναβούρ δεν
ενδιαφερόταν πλέον για το πριν, αλλά για το μετά στην ζωή και την καριέρα του
Από τότε η καλλιτεχνική
του εξέλιξη υπήρξε αλματώδης. Από νωρίς γνώρισε τις δημιουργίες του Αρμένιου
Σαγιάτ Νοβά του 18ου αιώνα καθώς και του Ομάρ Καγιάμ πάνω στις οποίες ξεκίνησε
να γράφει τραγούδια, από το ύφος των οποίων χαρακτηρίστηκαν «θλιμμένα
τραγούδια» (tristesse chansons). Ιδιαίτερες παγκόσμιες επιτυχίες που σημάδεψαν
την δεκαετία του 1960 ήταν το «Λα Μάμμα» (1963) και το «Μεσιέ Καρνιμπάλ» της
ομώνυμης οπερέτας που πρωτοανέβηκε στο Παρίσι στις 17 Δεκεμβρίου του 1963.
Τον Ιανουάριο του 1961, ο
Σαρλ Αζναβούρ στις δόξες του έφθασε στην Αθήνα για να εμφανιστεί σε κοσμικό
κέντρο. Αναχωρώντας ο Γάλλος τραγουδιστής συναντήθηκε στο αεροδρόμιο με τη Νάνα
Μούσχουρη, η οποία ταξίδευε στο Παρίσι.
Ο Σαρλ Αζναβούρ έχει
ερμηνεύσει περισσότερα από 1.000 τραγούδια, επί το πλείστον στη γαλλική καθώς
και πολλά στην αγγλική, ισπανική, ιταλική και γερμανική γλώσσα. Έχει κάνει
πολλές περιοδείες εντός αλλά και εκτός Γαλλίας, όπως στις μεγαλύτερες χώρες της
Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, ΗΠΑ και Καναδά, Αρμενία, Αίγυπτο, καθώς και
στην Άπω Ανατολή. Παράλληλα έχει λάβει μέρος σε περίπου 60 κινηματογραφικές
ταινίες ενώ υποστηρίζεται ότι έχουν πουληθεί περίπου 100.000.000 δίσκοι του.
Μεταξύ των πολλών σπουδαίων τραγουδιστών που έχει συνεργαστεί κατά καιρούς
συμπεριλαμβάνεται και η Ελληνίδα τραγουδίστρια Νάνα Μούσχουρη.
Τα τραγούδια του Σαρλ
Αζναβούρ είναι «αιώνιου κάλλους» δήλωσε η Νάνα Μούσχουρη, αποχαιρετώντας τον
τραγουδιστή, τον «μεγάλο αδελφό και δάσκαλο» που πέθανε χθες σε ηλικία 94 ετών.
«Ο Σαρλ δεν θα μας
εγκαταλείψει ποτέ. Έφυγε πέρα από τον ουρανό για να ξανασυναντηθεί με τα άλλα
αστέρια, με τόσους φίλους για να ζήσει την μποέμικη ζωή του και να παρατείνει
τη νεότητά του» είπε η Μούσχουρη, η οποία έχει ερμηνεύσει πολλά τραγούδια του
Αζναβούρ. «Τα τραγούδια του είναι δώρα που μας συντροφεύουν» πρόσθεσε.
«Μέσα από τις μελωδίες και
τα κείμενα μιας λεπτότατης φινέτσας, πλούσιας σε αλήθειες και ανθρώπινη σοφία,
εμπλούτιζε ανέκαθεν τη ζωή μου», συνέχισε. «Όπου κι αν είναι, θα παραμείνει
αυτός ο τέλειος φίλος και όπου κι αν είμαι θα τον ακολουθώ, θα τον τραγουδάω με
τη βαθύτερη ταπεινότητα και τη βαθύτερη αγάπη. Αυτήν την αγάπη που τόσο θεϊκά
έγραψε και τραγούδησε σε όλη του τη ζωή. Αυτήν την αγάπη που μας πρόσφερε για
πάντα. Είναι φίλος μου, είναι ο φίλος όλων μας», κατέληξε η Ελληνίδα
τραγουδίστρια.
Ο Αζναβούρ ήταν ίσως ο
πρώτος άνδρας ερμηνευτής που τραγούδησε για την ομοφυλοφυλία, το σεξ, τον
βιασμό και την κοινωνική προκατάληψη με τραγούδια που δύσκολα θα επέλεγαν να
πουν άλλοι διάσημοι Γάλλοι τραγουδιστές.
«Μάλλον είναι κάτι σαν
αρρώστια, να γράφω και να μιλάω για πράγματα που δεν πρέπει, αλλά ήθελα να
σπάσω κάθε ταμπού» είπε σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της μυθικής ζωής
του.
Τραγούδησε εκτός από τα
Γαλλικά, στα Αγγλικά, στα Γερμανικά ακόμη και στα Ισπανικά, ενώ εδικά στην
μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ, σάρωσε στις αρχές των 70's με το «She».
Γέμιζε το Olympia και
άλλους χώρους στη Γαλλία για μέρες, με το κοινό να μαγεύεται ακούγοντας τον στο
«La Boheme» και στο «Non, Je n'ai rien oublie».
Το απίστευτο στην
περίπτωση αυτού του εμβληματικού περφόμερ είναι ότι εξακολουθούσε να είναι
ενεργός, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποχωρήσει από την μουσική σκηνή.
Στις 8 Νοεμβρίου είχε
προγραμματισμένη συναυλία στην Βουλώνη, ενώ ακολουθούσαν η Τουρ στις 17, το
Σεντ Ετιέν στις 4 Δεκεμβρίου, η Ρουέν στις 7, η Ντιζόν στις 11 και το
Στρασβούργο στις 15 του ίδιου μήνα.
Κι όλα αυτά από έναν
άνθρωπο που όταν ξεκίνησε ουσιαστικά την διαδρομή του οι κριτικοί τον «έθαψαν»
γράφοντας ότι είναι πολύ κοντός, πολύ άσχημος και με απαίσια φωνή.
Μετά από 180.000.000
πωλήσεις δίσκων, δεκάδες ταινίες και χιλιάδες ζωντανές εμφανίσεις
συνειδητοποίησαν ότι έκαναν λάθος...
Όταν ρωτήθηκε πριν από
τρία χρόνια από τον «The Guardian» ποια είναι αίσθηση του να είναι 91 ετών
απάντησε: «Δεν έχω ιδέα. Δεν αισθάνομαι 91 ετών. Πίστευα πάντα ότι ένας
άνθρωπος δεν πρέπει να χάνει ποτέ το βλέμμα του παιδιού που είχε, το βλέμμα της
αθωότητας».
Δεν το έχασε ποτέ, όπως
δεν έχασε και την αγάπη του κόσμου που τον λάτρευε τόσο ώστε ήθελε να τον
βλέπει ακόμη στην σκηνή κι' αυτός δεν τους χάλαγε το χατήρι.
«Πρέπει να μάθεις να
φεύγεις από το τραπέζι, όταν η αγάπη δεν σερβίρεται πλέον» είχε πει μόνο που ο
Σαρλ Αζναβούρ έφυγε πριν από αυτή, που υπήρχε ακόμη άφθονη για έναν ερμηνευτή
που σφράγισε τον 20ο αιώνα με την φωνή του.
Έφυγε αφήνοντας ένα μεγάλο
κενό γιατί σπάνια εμφανίζονται τέτοιοι μεγάλοι καλλιτέχνες. Καθιέρωσε ολόκληρη
σχολή στο κλασικό Γαλλικό ρομαντικό τραγούδι. Ακούραστος μέχρι την τελευταία
στιγμή, περασμένα τα 90 του και έδινε ακόμη συναυλίες. Καλό σου ταξίδι Σαρλ θα
σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου