ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΥΡΙΤΖΗΣ : Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις του σήμερα

Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις του σήμερα

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΥΡΙΤΖΗΣ

Χριστούγεννα, και όλοι, ή οι περισσότεροι, θα βρεθούν καθισμένοι στο οικογενειακό τραπέζι. Ξενυχτώντας και συζητώντας οι μεγαλύτεροι, γρήγορα γρήγορα να τελειώνουν για να φύγουν έξω με την παρέα τους οι νεότεροι, αφού πρώτα απορροφημένοι στο Facebook και στο Twitter κλείσουν τις συνεννοήσεις τους για τη νυχτερινή έξοδο.

Παλιές ιστορίες θα ξανάρθουν στη μνήμη, κουβέντες για πρόσωπα από το παρελθόν που χάθηκαν και καινούργιες παρουσίες που εισέβαλαν πολλές φορές ορμητικά στις ζωές των ανθρώπων, η δουλειά, οι σπουδές, το χθες και το σήμερα, οι «δικοί μας» και οι «άλλοι», ένας κύκλος αναμνήσεων και ιστοριών από την καθημερινότητα θα πλέκει το νήμα της εορταστικής βραδιάς.

Ευκαιρία και για πολιτική συζήτηση, με τους μεγάλους να εξηγούν στους νέους, που «μικροί είναι ακόμα, θα καταλάβουν όταν θα μεγαλώσουν», τον θείο που «εγώ πάντα είμαι με τη νεολαία» και τους παππούδες να χαμογελούν ύποπτα κάτω από τα κιτρινισμένα από τον καπνό μουστάκια τους. Κι αυτός ο γιατρός μού το έκοψε το τσιγάρο...

Βασικές σταθερές στο οικογενειακό χριστουγεννιάτικο τραπέζι η ανοιχτή, έστω και χαμηλόφωνα, τηλεόραση -όλο και κάποιο εορταστικό πρόγραμμα θα παίζει- και η μάνα που δεν έχει καθίσει λεπτό. Πηγαινοέρχεται στην κουζίνα περιμένοντας να περάσουν οι γιορτές να ξεκουραστεί. Και έχουν τόσο καιρό να βρεθούν όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι...

Η εικόνα μιας κλασικής ελληνικής οικογένειας. Φοβάμαι του παρελθόντος. Οι εικόνες θολώνουν και μικραίνουν, λιγοστεύουν. Κάπως διατηρούνται στην επαρχία και τις μικρότερες πόλεις. Στα μεγάλα αστικά κέντρα νιώθει κανείς ότι όλο και περισσότεροι λείπουν στις γιορτές. Είναι, βλέπετε, εκείνοι που δουλεύουν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και δεν θα μπορέσουν να καθίσουν σε κανένα τραπέζι. Μαζί τους κι εκείνοι που η ανεργία τους έχει αφαιρέσει και τα ελάχιστα αναγκαία για μια ξεχωριστή μέρα.

Είναι και οι ξενιτεμένοι. Νέοι και μεγαλύτεροι, που αναπαράγουν εικόνες της δεκαετίας του '50 και του '60, έστω κι αν στις μέρες μας υπάρχει το Skype για μια ψευτοεπικοινωνία. Και είναι η νέα γενιά ένα μεγάλο μέρος της χαμένο στην κοινωνικότητα του διαδικτύου, καρφωμένη μπροστά σε μια οθόνη να χάνει τη μεταφορά της ιστορίας και των εμπειριών από εκείνους που τις έζησαν. «Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλους γαλαξίες» τραγουδούσε ο Νιόνιος. Πού να ήξερε ότι τώρα πρέπει να τις ξαναφτιάξουμε αυτές τις κοινότητες για να «σμίξουν παλιές κι αναμμένες τροχιές με το ροκ του μέλλοντος μας»...

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Καλά Χριστούγεννα

σε όλους τους αναγνώστες του blog