ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΝΕΚΡΟΙ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ!

ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΝΕΚΡΟΙ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ!

Είναι δυνατόν να προειδοποιηθεί κάποιος κατά τρόπο υπερφυσικό για έναν κίνδυνο που τον επαπειλεί; Οι σκεπτικιστές θα χαμογελάσουν ασφαλώς, αλλ’ ας μη βιαστούν να προχωρήσουν περισσότερο. Αναφέρονται περιστατικά πού αποδεικνύουν με το παραπάνω την ύπαρξη κάποιας υπερκόσμιας δυνάμεως πού προλαμβάνει πολλές φορές κίνδυνους πού θα είχαν τραγικά επακόλουθα για πλήθος ανθρώπων.

Αναφέρεται π. χ. στην Αμερική η περίπτωση ενός ανθρώπου ο οποίος, την ώρα πού ετοιμαζόταν να κάνει μαζί με άλλους ένα θαλάσσιο περίπατο, με βενζινάκατο, ξαφνικά μετάνιωσε γιατί κάτι του έλεγε από μέσα του να μην κάμει τον περίπατο αυτό. Ύστερ' από λίγες ώρες, η βενζινάκατος αναποδογύριζε και όλοι οι επιβάτες της πνιγόντουσαν. Αν τώρα, ό Αμερικανός αυτός δεν άκουγε την μυστηριώδη φωνή πού τον προειδοποιούσε γι' αυτό τον κίνδυνο, ασφαλώς θα πνιγότανε μαζί με τους άλλους...

Μια άλλη περίπτωση, απ’ τις πλέον υποβλητικές υπερφυσικές προειδοποιήσεις, είναι αυτή πού έγινε προπολεμικά στο Πόρτ-Νταρμπαν λίγο πριν ξεκινήσει το επιβατικό «Waratah», πού έκανε τη γραμμή Αυστραλίας—Λονδίνου.

Το «Waratah» ήταν ενα πρώτης τάξεως πλοίο, ισχυρότατο, 6.000 τόννων, πού μετέφερε τετρακόσιους ανθρώπους: επιβάτες και πλήρωμα.

Η κατασκευή του ήταν τέτοια, πού ενέπνεε την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον ταξιδιώτη. Την ίδια εμπιστοσύνη ενέπνευσε και στον μίστερ Κόφφιν, γαιοκτήμονα απ’ την βρετανική αποικία της Νατάλης, ο οποίος είχε χάσει εκείνες τις ήμερες την γυναικά του που υπεραγαπούσε. Για να ξεχάσει, ο μίστερ Κοφφιν, απεφάσισε να κάμει ένα ταξίδι ως την Αγγλία και για το ταξίδι του αυτό διάλεξε το «Waratah». "Εβγαλε το εισιτήριο του και τράβηξε κατ' ευθείαν στην καμπίνα του. Το βαπόρι θάφευγε από το Durban αργά και ο μίστερ Κοφφιν έπεσε να κοιμηθεί.

Ξαφνικά όμως, ξύπνησε τρομαγμένος. Είχε δη την γυναικά του να εμφανίζεται στον ύπνο τοy και να του λέγει θέλοντας να τον προφυλάξει από κάτι: «Μή φεύγεις. ..»

Ο μίστερ Κοφφιν δεν περίμενε δεύτερη σύσταση: σηκώθηκε αμέσως, πήρε τις βαλίτσες του και βγήκε έξω από το βαπόρι. Δεν θα ταξίδευε.

Σε λίγο το «Waratah», άφηνε το λιμάνι του Ντάρμπαν, αλλά δεν έφθασε ποτέ στην Αγγλία, ούτε και στο Γιοχάνεσμπουργκ, πρώτο λιμάνι πού θα προσέγγιζε κατά το δρομολόγιο του. Μα ούτε κι' ακούστηκε πια τίποτε γι' αυτό. Χωρίς άλλο θα το κατάπιε η θάλασσα, κατά την διάρκεια καμιάς σφοδρής τρικυμίας που συμβαίνει σ’αυτή την περιοχή, γιατί δεν έμεινε ίχνος απ’ αυτό, ούτε και διασώθηκε κάνεις από το πλήρωμα και τους επιβάτες του.

Εκτός όμως από τον μίστερ Κοφφιν και ένας άλλος επιβάτης του «Waratah» διέφυγε κατά τρόπον ανάλογο από το ναυάγιο.

Ήταν ο ναύτης Βίκφηλδ. Είχε κι' αυτός κρατήσει θέση στο «Waratah» αλλά δεν έφυγε. Δείτε πώς περιγράφει το περιστατικό ο Ελβετος δημοσιογράφος κ. Γκουζύ.

«Την παραμονή της αναχωρήσεως μου, του αφηγήθηκε ο ναυτικός, κοιμόμουν στην κουκέτα μου, οπόταν ξαφνικά, βλέπω να μου παρουσιάζεται ο νεκρός πατέρας μου. Έσταζε στα νερά, σαν να είχε βγει εκείνη την ώρα από την θάλασσα. Ο εφιάλτης μου βάσταξε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, αλλά μου έφθασε το χρονικό αυτό διάστημα να καταλάβω. Ο πατέρας μου πού ήταν ψαράς, είχε πνίγη προ καιρού στ' ανοιχτά του Ντήλ, μέσα σε μια τρικυμία και με είχε και άλλοτε προειδοποιήσει, κατά τον ίδιο τρόπο. Ήμουν τότε ένας νεαρός ναύτης και ζητούσα να μπαρκάρω σε όποιο πλοίο εύρισκα. Δεν άργησα να προσληφθώ σε ένα σαν ξυλουργός». Την παραμονή του μπαρκαρίσματος, μου φάνηκε ο πατέρας μου, μουσκίδι βρεμένος.

«Εγώ δεν έδωσα τότε ιδιαιτέρα σημασία στο όνειρο. Σε λίγο το πλοίο στο οποίο εργαζόμουν ναυαγούσε κοντά στην Νέα Ζηλανδία. Έμεινα τέσσερες μέρες μέσα στην θάλασσα, γαντζωμένος επάνω σε μια σανίδα. Kατά το διάστημα αυτό σκέφθηκα ξανά την περίεργη εμφάνιση του πατέρα μου, που όμως την αγνόησα αν και θα έπρεπε να την πάρω σαν μια προειδοποίηση».

Το πάθημα αυτό του Βίκφηλδ του έγινε μάθημα κι' έτσι, όταν για δεύτερη φορά του εμφανίσθηκε ο πατέρας του, με το ίδιο όνειρο, να στάζουν από πάνω του τα νερά δεν δίστασε και εγκατέλειψε αμέσως το «Waratah».   Έτσι την γλύτωσε αυτή την φορά.

Μπορεί τώρα να διερωτηθεί κάποιος, γιατί μόνον αυτοί οι δυο άνθρωποι, ο Κόφφιν και ο Βίκφηλδ προειδοποιήθηκαν για την τραγική μοίρα που περίμενε το σκάφος με το οποίο θα ταξίδευαν, και δεν ειδοποιήθηκε και άλλοι;. Σημειώστε δε ότι και οι δυο τους είχαν επιβιβαστεί από το ίδιο λιμάνι: το Ντάρμπαν. Νάχε μήπως καμιά σημασία το μέρος σε τέτοιες περιπτώσεις; Μερικές πνευματιστικές σχολές ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μέρη στα οποία οι νεκροί εμφανίζονται πιο εύκολα από κάπου αλλού.

Αξιοσημείωτος, έπειτα, είναι και ο τρόπος της προειδοποίησης. Στην πρώτη περίπτωση ο μίστερ Κόφφιν προειδοποιήθηκε πολύ σαφώς. Η γυναικά του τού είχε πει: «Μη φεύγεις...» Στην περίπτωση του ναύτη Βίκφηλδ, η προειδοποίηση ήταν κάπως αινιγματική. Το να παρουσιασθεί ο πατέρας ενός ανθρώπου σ' αυτόν, βρεγμένος μουσκίδι, δεν σημαίνει, δεν μπορεί δηλαδή να σημαίνει ότι θα ναυαγήσει το ατμόπλοιο με το οποίο θα ταξιδέψει. Έπρεπε όμως κατά την πρώτη του εμφάνιση να επακολούθηση ένα ναυάγιο για να μπορέσει η δεύτερη προειδοποίηση να γίνει καταληπτή και να χρησιμεύσει σε κάτι.

Γιατί όμως, ο πατέρας του Βίκφηλδ δεν έκαμε ότι και η γυναίκα του μίστερ Κοφφιν; Γιατί δεν προειδοποίησε πιο συγκεκριμένα τον γιο του, όπως έκανε εκείνη για τον άνδρα της;  Θα έπρεπε ίσως να παραδεχτεί κάνεις ότι μερικές οραματικές, ας τις πούμε, εμφανίσεις, έχουν το δώρο του λόγου, μπορούν να μιλήσουν και άλλες όχι. Ποιος να ‘ναι ο λόγος της διαφοράς αυτής; Οι πνευματιστές λένε ότι οι νεκροί με μεγάλη δυσκολία μπορούν να εκδηλώνονται. Αν βασιστεί κάνεις στην δοξασία τους αυτή, πρέπει να παραδεχτεί, ότι η γυναίκα του μίστερ Κοφφιν κατέβαλλε εξαιρετική προσπάθεια για να μπορέσει να προειδοποιήσει τόσο σαφώς και κατηγορηματικώς τον άνδρα της για τον κίνδυνο που διέτρεχε. Ενώ ο πατέρας του Βίκφηλδ δεν μπόρεσε και τις δυο φορές να άρθρωση λέξεις και να ειδοποίηση τον γιο του για τον κίνδυνο.

Μια άλλη εξ ίσου χαρακτηριστική περίπτωση είναι και του Καναδού μηχανικού Λέγκλεν. Επρόκειτο αυτός να πάρει το αεροπλάνο για την Φιλαδέλφεια. Είχε βγάλει το εισιτήριο του, είχε δώσει μάλιστα να φορτώσουν και τις βαλίτσες του. Ενώ όμως κατευθυνόταν στο αεροπλάνο που σε λίγο θα ξεκινούσε, ένοιωσε ξαφνικά μια αδιαθεσία να τον καταλαμβάνει.

Μια ανεξήγητη βαρυθυμία, το κεφάλι του βάραινε και τα γόνατα του λύγιζαν. Έκανε να προχώρηση, μα τα βήματα του τον έφερναν πίσω. Κατευθύνθηκε λοιπόν στο μπαρ του αεροδρομίου με την απόφαση να μην πετάξει εκείνη την ημέρα. Σε λίγο το αεροπλάνο τροχοδρομούσε χωρίς αυτόν. Μετά δυο ώρες ήλθε η τρομακτική είδηση. Το αεροπλάνο εκείνο είχε συντριβή καθ' οδόν, και κανείς από τους επιβάτες και το πλήρωμα του δεν είχε γλυτώσει!. . .

Ο κ. Λέγκλεν, μόνον όταν έμαθε για το δυστύχημα, κατάλαβε τί ήταν όλη εκείνη ή περίεργη ξαφνική κακοδιαθεσία που τον είχε πιάσει και που τον έσωσε από βέβαιο θάνατο. Ποιά ήταν ή δύναμη που την τελευταία σχεδόν στιγμή τον εμπόδισε ώστε να μην πάρει το τραγικό αεροπλάνο και γιατί να φανερώθηκε μονάχα σ' αυτόν η δύναμη εκείνη;   Μυστήριο. ..

Αν τώρα αντί από τους νεκρούς συγγενείς μας και φίλους μας, οι προειδοποιήσεις έρχονταν από το υποσυνείδητο μας - και εγώ, όπως πολλοί θέλουν να είναι έτσι- φαίνεται ότι αυτό το υποσυνείδητο, στο οποίο αποδίδεται τόση σοφία και περίσκεψη, θα προειδοποιούσε σαφέστερα, αντί να μας παρουσιάζονται εικόνες αμφιβόλου μορφής πολύ παρεξηγήσιμες ως προς την σημασία της εμφάνισης των.

Πάντως, όλα αυτά, είναι ακόμη αινίγματα, για τα οποία θα χρειασθεί πολύς ακόμη καιρός για να λυθούν από το ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα της εποχής μας.

ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ 1937