Σταμάτης Σπανουδάκης: De profundis (Εκ βαθέων)

Σταμάτης Σπανουδάκης: De profundis 

(Εκ βαθέων)

Απευθύνομαι για λίγο, σε όσους δεν συμφωνούν με όσα πιστεύω, όσα λέω, η όσα κάνω. Δεν αγαπάνε εμένα, δεν θέλουν την μουσική, τους στίχους μου και όλα όσα αντιπροσωπεύω και κατά καιρούς, δηλώνω.

Και με κατηγορούν. Χρόνια τώρα.

Απευθύνομαι και σε όσους κατά καιρούς, μου φοράν, τα συνηθισμένα και τόσο βαρετά πια, «αυτοκόλλητα», εύκολης λύσεως και καθημερινής πια χρήσεως. Γραφικός, δεξιός, φασίστας, ομοφοβικός, κοσμοκαλόγερος, χουντικός, βασιλικός, ατάλαντος και πολλά, πολλά άλλα, ών ουκ έστιν τέλος.

Αμφισβητείτε καλοί μου, τις προθέσεις μου, κατηγορείτε τον τρόπο ζωής μου, ειρωνεύεστε τα πιστεύω μου, αποκλείετε με λύσσα, εμένα, την μουσική και τον λόγο μου.

Μα γιατί με παρεξηγείτε τόσο; Πιστέψτε με, δεν έχω τίποτε, εναντίον κανενός σας. Όλα τα ξεχνάω και βυθίζομαι στον « χώρο μυστικό» μου.

Εκεί λοιπόν, σάς αισθάνομαι αδέλφια μου. Έλληνες.

Έλα όμως που εσείς, δι’ ακατανόητον λόγο, μου είστε λίγο, θυμωμένοι.

Δεν πειράζει όμως. Κι’ ο αδελφός μου ο Γιώργος, μου θυμώνει καμμιά φορά και τού θυμώνω, αλλά τον αγαπάω και με αγαπάει και τα βρίσκουμε, έστω και διαφωνώντας.

Κατ’ αρχάς, ως Χριστιανός, δεν δικαιούμαι και δεν θέλω ποτέ, να σας κρίνω.

Ούτε να «ταμπελοποιήσω» κανέναν σας. Ούτε και θέλω να σας αλλάξω προς το «Χριστιανικότερον». Δεν είναι δική μου δουλειά αυτή. Πιστέψτε όπου εσείς θέλετε. Στον Βουδισμό, στην αρχαιολατρεία, στον Ιεχωβά, στους Γιόγκι. Στον κομμουνισμό, στον φασισμό, στον εωσφόρο, στους γκουρού και σε ότι άλλο βάζει ο νους, του κάθε ανθρώπου, ανά τούς αιώνες.

Για μένα, ένας ειλικρινής βουδιστής πχ, που με συνέπεια και αγάπη μένει πιστός σ’ αυτό που ξέρει, είναι κοντά στον Χριστό, όσο κι’ ένας πιστός Χριστιανός. Και πώς να ξέρω εγώ, αν ο σημερινός «αναρχικός» (Τι λέξη κι’ αυτή; Τόσο κοντινή στον Άναρχο), δεν είναι εν δυνάμει, ο αυριανός Άγιος;

Ή και το ανάποδο. Ότι ο σημερινός «Χριστιανός», δεν θάναι ο αυριανός δολοφόνος;

Αναγνωρίστε μου τουλάχιστον, τα εξής: Χρόνια τώρα λέω και πιστεύω, τα ίδια πράγματα. Δεν σας είπα ποτέ ψέματα για το ποιός είμαι, δεν επωφελήθηκα καμιάς πολιτικής ή άλλης καταστάσεως προς ίδιον όφελος (Και πιστέψτε με, θα μου ήταν πανεύκολο και με όλα τα κόμματα). Δεν έχω ποτέ δεχτεί να γίνω υπουργός, βουλευτής, παράγων, να μπω σε συμβούλια, κριτικές επιτροπές, διοικήσεις και άλλα εφήμερα οφίτσια.

Θάταν μια καλή αρχή για μένα αυτή η αναγνώρισή σας, όχι για να δικαιωθώ, αλλά για να ξανασυνεννοηθούμε. Να με καταλάβετε λίγο.

Τελικά για να ξανααγαπηθούμε. Σαν σύν- άνθρωποι. Σαν σύν - Έλληνες.

Μας χρειάζεται όλους η Ελλάδα. Πολεμιέται, πληγώνεται, την διαμελίζουν, την θέλουν στα μέτρα τους, υποταγμένη, αλυσοδεμένη πάλι.

Και λέει, σαν μάννα. Αχ! γιατί τα παιδιά μου να είναι χωρισμένα, τσακωμένα, να μην μιλιούνται; Αλήθεια γιατί;

Ας αρχίσουμε με το εύκολο. Την ομιλία, τον διάλογο, την παραδοχή της μοναδικής προσωπικότητας του άλλου.

Και περνάμε μετά, σ’ αυτά πού διαφωνούμε. Πίστη, ιδεολογία, τρόπο ζωής, συμπεριφορές, μετά θάνατον ζωή, προσωπική γαλήνη, ευτυχία και όσα κατά καιρούς, απασχολούν, κάθε λογικό άνθρωπο.

Κι’ ίσως τότε, μας ακολουθήσουν κι’ οι πολιτικοί μας και μάθουν να μιλάνε ώρες ατέλειωτες μεταξύ τους, για τον ευλογημένο κοινό σκοπό.

Την αληθινή αποστολή τους. Τον λόγο που υπάρχουν και απολαμβάνουν όλα όσα, ο απλός λαός στερείται. Δηλαδή, το καλό της χώρας τους και των ανθρώπων της, πάνω απ’ όλα και όλους.

Και κυρίως πάνω από τον εαυτό τους.

Σας καλώ λοιπόν, στον χώρο του ονείρου, της γλυκειάς φαντασίας, αλλά και μιας πραγματικότητας που χρόνια τώρα ονειρεύομαι, αγαπημένοι μου «εχθροί», να τα βρούμε, από την μεριά του ο καθένας και άντε, να πιούμε κι’ ένα καφεδάκι.

Νομίζω ότι θάχουμε πολλά να πούμε και να μάθουμε, ο ένας από τον άλλον. Άσε που ίσως και να γελάσουμε επιτέλους λίγο.

Facebook/Stamatis Spanoudakis Σταμάτης Σπανουδάκης (OFFICIAL)