Χρήστος Κουκουσούρης : Το όνειρο

Άλλο ένα έμμετρο ιαμβικό 15σύλλαβο ποίημά, της
Πεζής πραγματικότητας που ταλανίζει την ψυχή μας.

Το όνειρο

Αχ ! και να ξεσηκώνονταν ο κόσμος του ιδρώτα
που ‘χει στο χέρι δύναμη και στο μυαλό πυγμή
που ‘χει ποτίσει αυτή τη γη τα βράδια που οι λυγμοί
ξεσπούνε πάντα ορμητικοί σαν τα νερά του Ευρώτα.

Αχ ! να ‘ταν ένας δάσκαλος σαν τον Μαρίνο Αντύπα
τα σημερνά τσιφλίκια που, χτίστηκαν με το αίμα,
τ’ άθλιο σινάφι που κρατάει τα ινία με το ψέμα,
να γκρέμιζε απ’ τα βάθρα τους, αφού δεν έχουν τσίπα.

Αχ ! τα όνειρα του ύπνου μου να ‘βγαιναν και τη μέρα
να δω τον κόσμο μιαν αυγή, απένθιμο, αλαφρύ,
που με τη δρόσο της, κινάει τη ζήση να χαρεί,
ως τη γραμμή του ορίζοντα χωρίς να βρίσκει ξέρα.

Οι αγάπες και οι έρωτες να ‘ταν σαν τα λουλούδια
σαν παπαρούνες του αγρού και σαν λεμονανθοί
η ευτυχία στα χείλη τους χαμόγελο που ανθεί
ξέφρενοι οι χτύποι της καρδιάς, της άνοιξης τραγούδια.

Αχ ! να ξυπνούσα ένα πρωί να δω τα πάνω, κάτω
τον ήλιο στην ανατολή να γέρνει για να δύσει
την θάλασσα στον ουρανό και τα ουράνια μίση
αγάπες να γινότανε στον κόσμο τον φευγάτο.

Χρήστος Κουκουσούρης.

19/04/2019