ΠΩΣ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ

ΠΩΣ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

Φανερή μονογαμία και κρυφή πολυγαμία. — Όπου μπερδεύονται τα Ευρωπαϊκά και τ' Αφρικανικά έθιμα.— Πιθηκισμοί και κωμικότατες.— Η αγοραπωλησία των γυναικών. — Περίεργες αντιλήψεις ηθικής.— Η απαγωγή της νύφης. — Πυροβολισμοί και αράπικα γλέντια. — Όπου πέφτει το βερνίκι του πολιτισμού, κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, και στις πιο πρωτόγονες ακόμη, ο γάμος, ή μάλλον η τελετή του γάμου, παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων.    Δεν πρέπει μάλιστα να νομίζουμε ότι μόνο στην Ευρώπη και στην Αμερική, επειδή επικρατεί σ' αυτές η μονογαμία, ο γάμος αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στη ζωή.

Η πολυγαμία, η οποία από αμνημονεύτων χρόνων υφίσταται στους απολίτιστους λαούς, κάνει πολλές φορές τη ζωή πολύ πιο ευτυχισμένη από την ζωή πολλών Ευρωπαϊκών ανδρογύνων. Στους απολίτιστους ιθαγενείς η αγάπη προς τα παιδιά είναι πάντοτε το ισχυρότερο αίσθημα και όταν υπάρχει το αίσθημα αυτό σε μια οικογένεια, η οικογένεια αυτή δεν διαλύεται εύκολα. Στις χώρες της Αφρικής, τις όποιες «εκπολίτισαν» οι Ευρωπαίοι, όλοι οι ιθαγενείς έχουν εκχριστιανιστεί και φυσικά παραδέχονται την μονογαμία. Αυτό όμως δεν εμποδίζει στην μονογαμία αυτή να είναι κατά 99% φαινομενική μονάχα, γιατί οι ιθαγενείς παίρνουν, εκτός από την νόμιμο σύζυγο τους, και όσες άλλες θέλουν, παρουσιάζοντας τες δήθεν ως υπηρέτριες τους. Έκτος αυτού, οι εξευρωπαϊσμένοι ιθαγενείς κρατούν από τα δικά τους έθιμα εκείνα πού τους αρέσουν περισσότερο, και συγχρόνως μιμούνται από τα Ευρωπαϊκά όσα τους φαντάζουν πιο πολύ. Έτσι, την τελετή του γάμου την κάνουν κατ' απομίμηση των λευκών, χωρίς ν' αντιλαμβάνονται πόσο αστεία φαίνεται όταν πιθηκίζουν μ' αυτόν τον τρόπο. Τελούν δηλαδή επισημότατα τους γάμους των στην εκκλησία, με προσκεκλημένους και με δεσποινίδες της τιμής που κρατούν την ούρα του φορέματος της νύφης, το δε ντύσιμο τους είναι όσο το δυνατόν πιστότερη απομίμησης του ντυσίματος των λονδρέζων δάνδηδων!... Όσο όμως κι' αν προσπαθούν ν' απομιμηθούν τα Ευρωπαϊκά έθιμα, δεν μπορούν να περιφρονήσουν απολύτως και τα ντόπια, τα έθιμα δηλαδή της φυλής τους.

Στην Αφρική ανέκαθεν η γυναίκα εθεωρείτο ως εμπόρευμα και κάθε κορίτσι είχε για τον πατέρα του μια ορισμένη  χρηματική αξία. Αν επιθυμούσε δηλαδή κάνεις να κάνει σύζυγο του μια γυναίκα, μονάχα να την αγοράσει μπορούσε. Τα προσωπικά αισθήματα των μελλονύμφων δεν έπαιζαν κανένα ρόλο. Όποιος έδινε τα περισσότερα χρήματα, αυτός αγόραζε την νέα από τον πατέρα της, χωρίς να ρωτηθεί εκείνη καθόλου, αν ήθελε να τον πάρει η όχι.

Η αξία μιας γυναίκας ήταν διαφορετική σε κάθε χώρα της Αφρικής, καθώς επίσης διαφορετικές ήσαν και οι περί ηθικής ιδέες πού επικρατούσαν σε κάθε φυλή.

Στους Ζουλού π. χ. επιβάλλεται μια νέα να είναι απολύτως αγνή πριν από τον γάμο της και να τηρήσει την συζυγική πίστη επί ποινή θανάτου.

Στους Μασσάϊ αντιθέτως επικρατούν εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις. Εξ ίσου ποικίλες, όπως και η περί ηθικής αντιλήψεις, είναι και η γαμήλιες συνήθειες σε κάθε φυλή της Αφρικής.

Μολαταύτα σε όλες σχεδόν υπάρχει το πανάρχαιο έθιμο της απαγωγής της νύφης, το όποιον δεν εννοεί να εκλείψει. Και σήμερα ακόμη, ύστερα από την επίσημη γαμήλιο τελετή, η νύφη οδηγείται πίσω στο σπίτι της μητέρας της και το βράδυ πηγαίνει ο γαμπρός με τους δικούς του και την αρπάζει δήθεν διά της βίας. Το έθιμο αυτό επικρατεί ακόμη και στην βόρειο Αφρική στις αραβικές φυλές. Σ' αυτές το βράδυ του γάμου, οι συμπέθεροι επιτίθενται έφιπποι εναντίον της σκηνής της νύφης και την αρπάζουν, ρίχνοντας συγχρόνως άφθονους πυροβολισμούς στον αέρα και κάνοντας διάφορα επικίνδυνα γυμνάσματα με τ' άλογα τους.

Οι εκπολιτισμένοι λοιπόν μαύροι των Αφρικανικών παραλίων δεν μπορούν να ξεμάθουν αυτές τις συνήθειες.   Ο νεαρός γαμπρός θα αγοράσει την νύφη από τον πατέρα της,  με την διαφορά ότι σήμερα πια δεν θα του πληρώσει μετρητά, άλλα θα του χαρίσει διάφορα δώρα. Επίσης οι συγγενείς του γαμπρού οφείλουν πριν από την γαμήλια τελετή να δώσουν διάφορα δώρα στους συγγενείς της νύφης, τα όποια υπενθυμίζουν τον φόρο πού έπρεπε άλλοτε να πληρώσει η φυλή του γαμπρού στην φυλή της νύφης.

Εννοείται ότι κατά την τελετή του γάμου η νύφη ντύνεται σύμφωνα με την τελευταία λέξι της αφρικανικής μόδας, οι καλεσμένοι είναι κι' αυτοί ντυμένοι φράγκικα. Το ευτυχές ζεύγος ραίνεται με ρύζι και με άνθη, και μετά την στέψη επιβιβάζονται στο απαραίτητο αυτοκίνητο, έστω κι' αν η καλύβα τους βρίσκεται μόλις δυο βήματα μακριά. Στους καλεσμένους προσφέρεται σαμπάνια και άλλα ποτά, το πραγματικό όμως αράπικο γλέντι γίνεται το βράδυ μετά την ψευτοαπαγωγή της νύφης από το πατρικό της σπίτι. Τότε πέφτει το ψεύτικο βερνίκι του πολιτισμού και ο ιθαγενής γίνεται πάλι ο πρωτόγονος άνθρωπος με όλα τα άγρια ένστικτα του.