Παιδιά, σκυλιά να έχω;

Παιδιά, σκυλιά να έχω;

 Ο «καλύτερος φίλος του ανθρώπου» είναι και ιδανικός σύντροφος των παιδιών.

Από τον Γιώργο Φραντζεσκάκη

Κρατάει χρόνια αυτή η διαμάχη: «Πάρε ένα σκυλί στα παιδιά σου, για παρέα, για κοινωνικοποίηση, για αποδοχή της δέσμευσης, για προστασία». «Μην παίρνεις σκύλο μόνο για τα παιδιά σου. Στο τέλος θα τον φορτωθείς εσύ για βόλτα, για επισκέψεις στον κτηνίατρο, για περίθαλψη, για... τα πάντα».

Ισχύουν όλα τα ανωτέρω. Όλα. Δεν υπάρχει παιδί που να μπορεί να αναλάβει εξ ολοκλήρου την έγνοια ενός ζώου συντροφιάς. Ακόμη και αν ίπταται σε υψηλά επίπεδα αξιοπιστίας, ακόμη και αν το έχετε πείσει ότι πρέπει να μαζεύει τα παιχνίδια του, να διπλώνει τα ρούχα του και να τακτοποιεί το δωμάτιο του, οι αντικειμενικές δυσκολίες είναι πάντα εκεί: κάποιος άλλος πρέπει να οδηγήσει το αυτοκίνητο μέχρι τον κτηνίατρο, κάποιος άλλος θα αναλάβει τους λογαριασμούς, και αυτός ο άλλος είστε εσείς. Και να μην ξεχνάμε πως, όταν τα παιδιά σας θα αποφασίσουν να σπουδάσουν σε μια άλλη πόλη ή σε μια άλλη χώρα, το σκυλί θα μείνει πίσω. Αμανάτι, που λέγανε και οι παππούδες μας... Βέβαια, μερικές φορές, συμβαίνει και το αντίθετο.

Όταν έφερα το πρώτο σκυλί στο σπίτι, ήμουν δεκατριών ετών. Η μάνα μου διατύπωσε το πρώτο της τελεσίγραφο: «Αύριο το πρωί, το σκυλί θα βρει άλλο σπίτι». Μερικά χρόνια αργότερα, όταν έψαχνα το δικό μου σπίτι, ο καβγάς γινόταν για το ποιος θα κρατήσει το σκυλί. Μπορεί στην πρώτη μάχη να επικράτησα, αλλά αυτήν εδώ την έχασα. Μετακόμισα μόνος και πήρα μια γάτα...

Προσωπικά, πιστεύω πως δεν υπάρχουν επιχειρήματα αρκετά ισχυρά που να σας αποτρέψουν από το να καλοδεχθείτε ένα ζώο συντροφιάς στη «φωλιά» σας. Ειδικά αν έχετε παιδιά, τα οφέλη είναι τεράστια. Ο διάσημος παιδοψυχολόγος Ρενέ Φολς το διατυπώνει με μοναδική σαφήνεια: «Με ένα ζώο στο σπίτι, το παιδί σας τοποθετείται αυτόματα σε μια ενδιάμεση θέση στην ιεραρχική πυραμίδα της οικογένειας. Η σημασία αυτής της μετάθεσης είναι τεράστια! Το παιδί δεν είναι πλέον αποδέκτης μόνο των επιταγών ενός συστήματος. Δίνει και παίρνει εντολές και οδηγίες, μαθαίνει πως η ευθύνη ενός "άλλου", όταν εναποτίθεται επάνω του, είναι ικανοποίηση και άχθος ταυτόχρονα. Το παιδί γίνεται πιο γρήγορα και με τον πιο ανώδυνο μεταβατικό τρόπο ένα διαδραστικό άτομο μέσα στην οικογένεια. Είναι εντυπωσιακό το πόσο ευκολότερα ενηλικιώνονται τα παιδιά μέσα σε ένα περιβάλλον με κατοικίδια. Επίσης, κάνει θαύματα και στη δύσκολη περίοδο της εφηβείας...».

Τι εννοεί ο επιστήμων;

Εννοεί πως, όταν δεν είσαι πια ο τελευταίος τροχός της αμάξης, αποκτάς την εσωτερική ενθάρρυνση να αναλάβεις πρωτοβουλίες, να προτείνεις λύσεις, να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου στην επίλυση προβλημάτων. Όλα αυτά, βέβαια, ένα παιδί μπορεί να τα κάνει και στο σχολείο, αλλά είναι το ίδιο; Θα έλεγα όχι...

Σημαίνει, άραγε, αυτό πως δεν θα φορτωθείτε όλες τις «βρομοδουλειές» που απορρέουν από την ευθύνη ενός ζώου; Πιθανότατα όχι. Γι αυτό, ξεκινήστε από τη βεβαιότητα πως, για τα επόμενα δέκα με δεκαπέντε χρόνια, η πλειονότητα των ευθυνών θα πέσει επάνω σας. Από εκεί και πέρα, οποιαδήποτε «απαλλαγή» κερδίσετε από τα παιδιά σας θα είναι ένα ευπρόσδεκτο δώρο. Άλλωστε, ένα σκυλί στο σπίτι προσφέρει σε όλους. Όχι μόνο σε εκείνους για τους οποίους «αποκτήθηκε». Απλώς, όπως και με τη μάνα μου, θα σας πάρει μερικές εβδομάδες να το συνειδητοποιήσετε...

“K” της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ