ΕΓΩ Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ
Γράφει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΚΟΝΑΣ
Αν με ρωτήσετε για την ζωή μου δεν έχω τίποτα να πω.
Δεν είμαι κάποιος celebrity, ποδοσφαιριστής ή ηθοποιός, θεατρίνος ή τραγουδιστής, δημόσιο πρόσωπο, ούτε καν ένα απλό μέλος κάποιας επιτροπής.
Δεν συμμετέχω σε γάμους και βαφτίσια, γιορτές ή πανηγύρια.
Δεν συνωστίζομαι σε κοινωνικές ή φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Σε συναθροίσεις, δεν έχω καμία διάθεση να παραβρεθώ. Σε καμία απ' τις συγκεντρώσεις οπουδήποτε και να γίνονται.
Προέρχομαι από ένα παράλληλο σύμπαν, ένα άλλο κόσμο, απ' την απεραντοσύνη και το αιώνιο - το αγέννητο πριν όλα ξεκινήσουν να υπάρχουν - των ωκεανών.
Προέρχομαι απ' το δημιουργό που πρώτος δημιούργησε την αρχή, εκείνη την μεγάλη πύρινη περιστρεφόμενη μάζα, απ' την οποία όλα ξεκίνησαν.
Εκείνος συνέθεσε μέσα μου αυτό που είμαι.
Έχτισε αυτό που κρύβω. Κύτταρο, κύτταρο έχτισε το σώμα μου και καθώς οικοδομούσε, για να λειτουργήσω όπως θα έπρεπε, παντού στο εσωτερικό της ύπαρξης μου έχυσε νερό, στο οποίο όλα επιπλέουν, όλα εκεί ταξιδεύουν, υπάρχουν μέσα σε μια θάλασσα, την ύπαρξη μου, τον δικό μου διαχρονικό χωρίς αρχή και τέλος κόσμο.
Γι' αυτό πως αλλιώς να λειτουργήσω και να σκεφτώ;
Είμαι θάλασσα και νερό, ωκεανοί, αφρός των κυμάτων, είμαι οτιδήποτε καταχθόνιο εκεί στο βυθό, στις εκατόμβες βαθιά στο σκοτάδι στις θάλασσες της υδρογείου.
Κάθε φορά που αναχωρούσα για να επιστρέψω στην θάλασσα, πίστευα ότι επέστρεφα εκεί όπου ανήκω.
Ανήκω εκεί και όχι αλλού. Ανήκω και είμαι μια σταγόνα θάλασσας, μια ρανίδα, η μικρότερη που μπορεί να υπάρχει απ' αυτό τον απέραντο υδάτινο κόσμο.
Γεννήθηκα Ναυτικός εξ αρχής, θαλασσινός απ' το πρώτο χάδι της μάνας μου, απ' το πρώτο γάλα που βύζαξα, τις πρώτες νότες μουσικής που άκουγα όταν η θάλασσα έρχονταν ορμητική να κατακλύσει την περιοχή γύρω μου.
Σαν Ναυτικός, αυτή η περίεργη δική μου προσωπικότητα, γέννημα θρέμμα της γαλάζιας θαλπωρής των οριζόντων έπρεπε κάθε φορά να επαναλαμβάνω τον εαυτό μου.
Να λέω φεύγω και να φεύγω για να συναντήσω το μακρινό απροσδιόριστο που με εξέθρεψε, με νανούρισε και γι' αυτό το βλέπω σαν φίλο κι' αδερφό.
Να λέω μου λείπει όταν μου έλειπε και να το πιστεύω.
Να λέω είμαι Ναυτικός και να είναι αυτό μια σημαντική δική μου αυτοπεποίθηση.
Να αγαπάω το φως, την αρμύρα, τον άνεμο, την μοναξιά, την σιγή των ωκεανών, τις θρυμματισμένες χίλιες αποχρώσεις του μπλε σε κάθε κύμα, τις αποχρώσεις του χρυσαφί στην Ανατολή, του ροζ παντού στον ορίζοντα και κάθε σύννεφο παντού στο στερέωμα!!!
Εγώ είμαι ο παντοτινός Ναυτικός, ο Θαλασσινός, ο Ταξιδευτής, η ουσία και το πνεύμα της περιπέτειας. Η Ουσία και το Πνεύμα της περιπλάνησης, η Ιθάκη πριν την πλησιάσει κάποιος, ο κήπος της Εδέμ πριν κάποιος γευτεί τους καρπούς του, η Γη της Επαγγελίας πριν κάποιος πατήσει το χώμα και αισθανθεί την ανατριχίλα που γεννάει η περιπλάνηση, η αρχή και το τέλος κάθε ταξιδιού, η διαδρομή πριν φτάσει κάποιος στο προορισμό.
Αν είμαι Ναυτικός, είμαι και Θάλασσα, είμαι εκείνος ο κίνδυνος που εκείνη γεννάει, είμαι η Θύελλα, ο Μουσώνας και η Τρικυμία, είμαι η αέναη ορμή που κατακλύζει και απειλεί τα πάντα, ηρεμεί τα πάντα, μαγεύει και συγκινεί, συναρπάζει, αφέντρα της γης και του κόσμου, επίπεδη, ατελείωτη, περιστρεφόμενη σε μια αιώνια περιδίνηση, την δική μου εσωτερική παρόρμηση η οποία με οδηγεί να ταυτιστώ μαζί της.
Δεν αποφάσισα να γίνω Ναυτικός χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνω.
Δεν προγραμμάτισα τίποτα, όντας φύση ανυπότακτη, κύτταρο της σκοτεινής ανταριασμένης θάλασσας, απ' την οποία προέρχομαι.
Ήμουνα εξ αρχής ο εαυτός μου, δηλαδή Ναυτικός, Θαλασσινός και Ταξιδευτής. Ήμουνα η διάθεση μου, ο νους και η έγνοια μου για την απεραντοσύνη, πέρα απ' τους ορίζοντες, πέρα απ' την γης, πέρα και ακόμα πιο πέρα απ' την εικόνα γύρω μου, την οποία πάντα διεύρυνα.
Την διεύρυνα και καθώς ταξίδευα ποτέ μα ποτέ δεν είπα έφτασα στο προορισμό μου, στην άκρη του κόσμου, στην Ιθάκη μου.
Δεν υπήρχε η Ιθάκη μου, ένα δικό μου λιμάνι, μια γης για να την προσεγγίσω.
Στην ζωή μου σαν Ναυτικός υπήρχε μόνο θάλασσα και οτιδήποτε εκείνη γεννούσε, οτιδήποτε που ήταν δικό της και δικό μου και θα έπρεπε να το δαμάσω.
Όλα αυτά ήταν οι πολιτείες μου, η δική μου συναναστροφή, τα κύματα οι φίλοι μου, τα θαλασσοπούλια και οι κορμοράνοι οι συνοδοιπόροι μου, η γαλάζια και επίπεδη χώρα μου, η πατρίδα μου και το καταφύγιο μου, το λημέρι μου, τα χρώματα στον ορίζοντα και το στερέωμα οι πινελιές μου, για τις οποίες με τόσο πολύ αγάπη και φροντίδα σχεδίασα...!!!
Εγώ ο Ναυτικός, λέω ότι Ναυτικός ήμουν πάντα, Ταξιδευτής πάντα, αναχωρητής πάντα, διαχρονικός και αιώνιος εραστής γι' αυτά που λάτρεψα πάντα κι' όταν η ζωή μου τελειώσει θα ήθελα μια για πάντα να ενωθώ μαζί τους, σαν το αναπόσπαστο και αναλλοίωτο της ίδιας της φύσης..!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου