Αγία Μαρίνα

 

Αγία Μαρίνα

Μάρτυρας (17 Ιουλίου)

Την εποχή της δεισιδαιμονίας και της παράλογης λατρείας των ειδώλων, στο ξεψύχισμα πια των επίγειων θεών, γεννήθηκε στην Αντιόχεια, τον καιρό του Διοκλητιανού, από φημισμένους γονείς, η Αγία Μαρίνα.

Η μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννηση της. Ο πατέρας της ήταν σεβαστό πρόσωπο της περιοχής. Ήταν επίσημος ιερέας της ειδωλολατρικής θρησκείας.

Το βρέφος το παρέδωσε σε μια γυναίκα που κατοικούσε στην εξοχική ταυ έπαυλη για να  το  θηλάζει και να το φροντίζει.

Η πνοή του Θεού, φάνηκε στο πρόσωπο αυτής της παραμάνας που ανέθρεψε την Αγία Μαρίνα, διδάσκοντάς της το σεβασμό στον Ένα και μοναδικό Θεό. Φώτισε την καρδιά του κοριτσιού με το φως της αγάπης προς το Χριστό, Την έμαθε να προσεύχεται, να είναι σεμνή και ταπεινή, όπως ακριβώς ήταν και ο Λυτρωτής του κόσμου.

Στα 12 της χρόνια, δέχτηκε την κατήχηση του Χριστιανισμού από σοφούς Χριστιανούς. Και στα  15 της χρόνια, μόνη της, αποφάσισε να βαφτιστεί Χριστιανή.

Επειδή αγαπούσε τον πατέρα της, δεν θέλησε να τον κρατάει στο σκοτάδι. Θεωρούσε αμάρτημα την υποκρισία και το ψέμα. Πλησίασε, λοιπόν, τον πατέρα της του ομολόγησε ότι βαφτίστηκε Χριστιανή και τον παρεκάλεσε να ακούσει κι εκείνος τις διδασκαλίες του Κυρίου.

Κατάπληκτος ο πατέρας της, προσπάθησε με ήρεμο τρόπο στην αρχή να τη μεταπείσει. Επειδή κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να πετύχει τίποτα, τότε , αυτός- σαν πιστός ιερέας των ειδώλων- την μίσησε ολόψυχα, την αποκλήρωσε και την έδωσε «λάφυρο και έρμαιο» των Χριστιανών.

Η Αγία Μαρίνα βρήκε άσυλο στα χριστιανικά κοινόβια της εποχής. Ενα πρωί μπήκε έφιπποι στην Αντιόχεια ο έπαρχος  Ολύβριος.

Όταν την είδε στο δρόμο εντυπωσιάστηκε από την εξαιρετική ομορφιά της και την ερωτεύθηκε. Της ζήτησε να του πει πού έμενε κι εκείνη με θάρρος του είπε την αλήθεια.

Μετά από λίγες μέρες, οι έφιπποι συνοδοί του την αναζήτησαν, την άρπαξαν και τη μετέφεραν στο παλάτι του επαρχείου του. Της ζήτησε να μείνει κοντά του και αργότερα να την παντρευτεί.

Η Αγία Μαρίνα του αρνήθηκε και δεν δίστασε να ομολογήσει στον ειδωλολάτρη έπαρχο ότι ήταν Χριστιανή.

Η ψυχή του Ολύβριου γέμισε με οργή. Αλλά προσπάθησε να συγκρατηθεί. Την κράτησε στο παλάτι του  και τη σεβάστηκε απόλυτα. Προσπαθούσε, με κάθε τρόπο, να τη μεταπείσει με εξαιρετικές περιποιήσεις.

Όταν της ξαναζήτησε να τον παντρευτεί είδε ότι το πεντάμορφο 15χρονο κορίτσι, επέμενε στην άρνηση του.

Μη μπορώντας να συγκρατήσει πλέον την οργή του κι επειδή ο ίδιος δεν μπορούσε να την καταδικάσει την έστειλε στο επίσημο Δικαστήριο να δηλώσει ότι είναι Χριστιανή.

Η Αγία Μαρίνα, με απαράμιλλο θάρρος που κατέπληξε τους παριστάμενους έκανε στο Δικαστήριο δημόσια ομολογία της πίστης της.

Καταδικάστηκε αρχικά σε μαστίγωση Το μαστίγιο είχε πάνω του σουβλερά αγκάθια, από τα οποία ξεσκίστηκαν οι σάρκες του κορμιού της και καταματώθηκαν,

Όταν έμαθε το μαρτυρώ της ο Ολύβριος την πλησίαζε και προσπάθησε να τη μεταπείσει. Ήταν σίγουρος πως, αυτή τη φορά η απάντηση της θα ήταν θετική. Εκείνη αρνήθηκε για τρίτη φορά. Τότε, την έριξε στη φυλακή για να σκεφθεί.

Μέσα στη φυλακή, η Αγία Μαρίνα θυμόταν πως οι συγκλονιστικές στιγμές των παθών του Κυρίου, ήταν μηδαμινές μπροστά στις δικές της, Ήρεμη, στο κελί της προσερχόταν για να της δώσει ο θεός τη δύναμη να υπομείνει τα πάθη της. Ήξερε ότι την περίμεναν κι άλλα εφόσον αρνιόταν να παντρευτεί τον ειδωλολάτρη έπαρχο.

Οι στιγμές της μεγάλης οδύνης και των μαρτυρίων φανερώνουν πως η ψυχή, η γεμάτη πίστη και θεϊκό όραμα, μένει ανέπαφη από τα πλήγματα του έξω κόσμου.

Από τη φυλακή, την ξαναπήγαν στο Κριτήριο. Της είπαν απατηλά λόγια. Την εξόρκισαν να λυπηθεί τα νιάτα και την ομορφιά της. Εκείνη, όμως, επέμενε στην πίστη της και με καμιά δύναμη δεν υπαναχωρούσε.

Τότε οι στιγμές και οι τρόποι της οδύνης έγιναν μεγαλύτεροι. Με καρφιά τρύπησαν τα νύχια και τα πλευρά της.

Παρά τους αφόρητους πόνους παρέμενε άκαμπτη και σταθερή στην απόφαση της. Την ξανάριξαν στη φυλακή. Κι ενώ προσευχόταν γονατισμένη στην Πνοή της Αιωνιότητας πλημμυρισμένη από την αγάπη προς το Χριστό, το θαύμα έγινε. Οι πληγές της από το μαστίγωμα και από το τρύπημα με τα καρφιά, επουλώθηκαν εντελώς,

Τα αίματα εξαφανίστηκαν. Τότε κατάλαβε πως ο Ύψιστος ήταν κοντά της. Τον ευχαρίστησε με καρδιά συντετριμμένη και περίμενε να ξημερώσει, χωρίς κανένα απολύτως φόβο.

Οι στρατιώτες, από νωρίς το πρωί οδήγησαν τη μάρτυρα στο Κριτήριο όπου είχαν μαζευτεί χιλιάδες λαού γιατί ήταν η τελευταία μέρα που θα ομολογούσε, αν δεχόταν να απαρνηθεί τον Κύριο ή όχι. Εκεί βρισκόταν και ο έπαρχος που πάντα πίστευε ότι η κόρη αυτή θα λύγιζε.   Όταν όμως είδε ότι πάνω της δεν υπήρχε καμιά πληγή τα 'χασε. Την πλησίασε και της είπε;

«Μαρίνα, είδες πόσο σε συμπαθούν οι μεγάλοι θεοί που τους ορίζεις και τους περιφρονείς. Λυπήθηκαν το όμορφο κορμί σου και σε γιάτρεψαν».

Η Μεγαλομάρτυς του απάντησε με θάρρος: «Με έκανε καλά ο Χριστός. Αυτόν μόνο δοξάζω».

Εξοργισμένος ο Ολύβριος διέταξε να του φέρουν ένα καζάνι γεμάτο νερό. Έδεσε σφικτά σ' ένα ξύλο την Αγία και βούτηξε το κεφάλι της μέσα στο καζάνι για να πνιγεί. Τότε έγινε άλλο θαύμα:

Πάνω στο καζάνι φάνηκε ένα άσπρο περιστέρι που κρατούσε στο ράμφος του ένα στεφάνι. Ένας Σταυρός φώτισε την περιοχή του μαρτυρίου. Οι παρευρισκόμενοι, μόλις είδαν το θαύμα ομολόγησαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους την πίστη τους στο Θεό. Τότε ο Ολύβριος διέταξε τους στρατιώτες του και σκότωσαν εκείνη τη στιγμή 15.000 Χριστιανούς. Την έβγαλε από το καζάνι και την ξανάριξε στη φυλακή.

Την άλλη μέρα άρχισε να την καλοπιάνει και να την παρακαλάει να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς.

Στα χείλη της έλαμψε το χαμόγελο της νιότης και η θαρρετή φωνή της ακούστηκε για μια φορά ακόμα να λέει πως «καμιά τιμωρία, κανένας θάνατος, κανένας πλούτος, κανένα αξίωμα δεν μπορούν να τη χωρίσουν από την αγάπη του Χριστού.

Τότε ο Ολύβριος πείστηκε πως κανένας ανθρώπινος λόγος δεν μπορούσε να την μεταπείσει από την πίστη της. Αποφάσισε να τη σκοτώσει με ξίφος.

Την παρέδωσε στους δήμιους για να την αποκεφαλίσουν έξω από την πόλη στο μέρος που είχαν επιλέξει για θυσιαστήριο των Χριστιανών. Πριν την αποκεφαλίσουν, η Αγιομάρτυς, ζήτησε να της δώσουν λίγο χρόνο για να μιλήσει. Της το επέτρεψαν. Και εκείνη, με δυνατή και θαρραλέα φωνή έκανε ένα μικρό κήρυγμα γεμάτο από πίστη και αγάπη προς την Τριαδική Ενότητα: Τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Τους είπε, επίσης, ότι θάνατος δεν είναι ο τάφος της ψυχής αλλά η μεταφυσική κίνηση για την ένωσή της με το Θεό και Δημιουργό της.

Ύστερα γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται,

Την ώρα που ο δήμιος ύψωσε το ξίφος, για να την αποκεφαλίσει, έγινε μεγάλος σεισμός. Όλοι έπεσαν κάτω. Ο δήμιος έτρεμε από το φόβο του και δεν είχε τη δύναμη να την αποκεφαλίζει. Η Αγία, όμως, του έδωσε θάρρος και δύναμη και τότε εκείνος κατάφερε να της πάρει το κεφάλι. Μερικοί κρυφοί Χριστιανοί πήραν το σώμα της και το έθαψαν με μεγάλες τιμές,

Η Εκκλησία μας, γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας μεγαλομάρτυρας Μαρίνης, στις 17 Ιουλίου.

 

Η μεγαλομάρτυρας Μαρίνα είναι προστάτιδα αγία της Λέρου.

Στη Δυτική χριστιανοσύνη η Αγία Μαρίνα (Αγία Μαργαρίτα) είναι προστάτιδα των εγκύων, του τοκετού, των πασχόντων από ασθένειες του ήπατος, των νοσοκόμων και του Κολεγίου Κουίνς του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.

Ο λαός θεωρεί την Αγία Μαρίνα προστάτιδα των καχεκτικών και φιλάσθενων παιδιών.

Παλαιότερα, στην Αθήνα οι μητέρες οδηγούσαν τα παιδιά τους κατά την εορτή της στην ομώνυμη εκκλησία, που βρίσκεται στο Λόφο των Νυμφών.

Τους φορούσαν καινούρια ρούχα και άφηναν τα παλαιά στον περίβολο του ναού, με την ελπίδα να αποβάλουν τα παιδιά τους τις αρρώστιες από τις οποίες κατατρύχονταν.

Η εορτή της Αγίας Μαρίνας σχετίζεται από τους αγρότες με τα μετεωρολογικά φαινόμενα.

Πηγή πληροφοριών:

Αγγελικής Δαμίγου «ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ»

sansimera.gr