ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ – Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΤΗ ΧΡΗΣΗ

 

ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ – Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΤΗ ΧΡΗΣΗ

Ένας από τους πονοκέφαλους των γιατρών, είναι η πίεση που δέχονται από τους ασθενείς για να τους «γράψουν φάρμακα» και ειδικά αντιβιοτικά. Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο με τις λοιμώξεις του αναπνευστικού. Καλώς ή κακώς, αρκετοί γιατροί μπορεί να υποκύψουν στην πίεση ενός ασθενούς.

Θα πρέπει όμως και οι ασθενείς να γνωρίζουν ότι τα αντιβιοτικά δεν είναι πάντα η μόνη λύση. Μάλλον είναι η τελευταία. Κι αυτό γιατί ορισμένα αντιβιοτικά είναι λιγότερο αποτελεσματικά σήμερα ή και τελείως αναποτελεσματικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερα μεγάλη σημασία όταν πρόκειται για εξωνοσοκομειακές λοιμώξεις.

Τα αντιβιοτικά δρουν κάνοντας «επίθεση» στα τοιχώματα του βακτηριδίου ή μιμούμενα κάποιο θρεπτικό συστατικό του μικροβίου. Επειδή όμως τα μικρόβια είναι ζωντανοί οργανισμοί με μεγάλη προσαρμοστικότητα μπορούν - εάν εκτεθούν στο αντιβιοτικό χωρίς να καταστραφούν, να αναπτύξουν άλλα, πιο ανθεκτικά στελέχη στο συγκεκριμένο αντιβιοτικό. Ετσι, όσο πιο συχνά εκτίθενται, τόσο μεγαλύτερη ανθεκτικότητα αποκτούν.

Αυτό που έχει μεγάλη σημασία πάντως είναι η ορθολογιστική χρήση των αντιβιοτικών προκειμένου να επιτυγχάνεται το καλύτερο αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα θα πρέπει να αποφεύγουμε τη λήψη αντιβιοτικών χωρίς τη συνταγή γιατρού, ενώ χρήσιμος είναι ο δεκάλογος που ακολουθεί:

1 Τα αντιβιοτικά φάρμακα δεν είναι αντιπυρετικά. Δεν τα χρησιμοποιούμε για να καταπολεμήσουμε το σύμπτωμα του πυρετού, αλλά τα μικρόβια που τον προκάλεσαν.

2 Η γρίπη, τα κρυολογήματα και οι διάφορες ιώσεις που είναι τόσο συχνές το χειμώνα δεν χρειάζονται αντιβιοτικό. Οι ιοί που τα προκαλούν δεν επηρεάζονται από τα αντιβιοτικά. Το μόνο που κάνουν είναι να επιβαρύνουν τον οργανισμό με άχρηστες για την περίπτωση χημικές ουσίες.

3 Σε μερικές περιπτώσεις οι ιώσεις ακολουθούνται από λοιμώξεις που χρειάζονται θεραπεία με αντιβιοτικό. Αυτό όμως πρέπει να το κρίνει ο γιατρός. Επίσης, ο γιατρός θα κρίνει αν κάποιος πυρετός χρειάζεται από την αρχή θεραπεία με αντιβιοτικά. Για λόγους ασφαλείας και επειδή είναι πολύ δύσκολο να ξέρουμε αν ένας πυρετός οφείλεται σε λοίμωξη από μικρόβιο που θέλει θεραπεία με αντιβιοτικό ή σε ίωση που δεν το χρειάζεται, καλό θα είναι για κάθε πυρετό που παρατείνεται πέρα από τις 72 ώρες να ζητείται η συμβουλή του γιατρού.

 

4 Ποτέ δεν πρέπει να παίρνουμε αντιβιοτικά για μία ή δυο ημέρες, έστω και αν έχει υποχωρήσει ο πυρετός. Στόχος είναι να καταπολεμήσουμε το μικρόβιο που τον προκάλεσε και γι αυτό χρειάζονται τουλάχιστον 4 ημέρες θεραπείας. Μικρή διάρκεια θεραπείας και ανεπαρκείς δόσεις αντιβιοτικών κάνουν τα μικρόβια ανθεκτικά και το αντιβιοτικό άχρηστο.

5 Για να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία τα αντιβιοτικά θα πρέπει να τα παίρνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα (συνήθως κάθε 6 ή 8 ώρες).Τα νεότερα αντιβιοτικά όμως, που δίνονται μία ή δυο φορές το 24ωρο είναι καλύτερα, γιατί δεν ξεχνιούνται και δεν προκαλούν ενόχληση στον άρρωστο (ξύπνημα τη νύχτα ή λήψη κατά την ώρα εργασίας κ.λπ.).

6 Μερικά αντιβιοτικά απορροφώνται καλύτερα όταν είναι άδειο το στομάχι. Σε άλλα πάλι, η παρουσία τροφών διευκολύνει την απορρόφηση. Αυτό από μία πλευρά είναι πλεονέκτημα γιατί καμιά φορά το αντιβιοτικό σε άδειο στομάχι μπορεί να προκαλέσει αίσθημα βάρους ή και ναυτία. Αντίθετα, πάντως από ό,τι νομίζεται ,τα αντιβιοτικά δεν προκαλούν γαστρορραγία, ούτε μπορούν να τρυπήσουν το στομάχι, άδειο ή γεμάτο.

7 Όταν κάποιος βρίσκεται υπό φαρμακευτική θεραπεία θα πρέπει να αποφεύγει το οινόπνευμα.

8 Όταν κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αντιβιοτικό παρατηρηθούν κοκκινίλες ή σπυράκια ή άλλο εξάνθημα στο σώμα, πριν ληφθεί η επόμενη δόση πρέπει να υπάρξει επικοινωνία με το γιατρό.

9 Τα αντιβιοτικά από το στόμα είναι εξίσου αποτελεσματικά με τα αντιβιοτικά που χορηγούνται με ένεση.

10  Η πιο συνηθισμένη ανεπιθύμητη ενέργεια από τα αντιβιοτικά είναι η διάρροια, η οποία υποχωρεί μόνη της στο 95% των περιπτώσεων μετά το τέλος της θεραπείας, αν όμως επιμένει ή παρουσιαστεί αίμα στις κενώσεις έστω και λίγο θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό.

ΕΤ