Η BKA τα δαχτυλικά αποτυπώματα και οι τεχνικές

Το άρθρο είναι του 1996 αλλά είναι αρκετά ενδιαφέρον καθώς παρουσιάζει το πώς η είσοδος των υπολογιστών και του λογισμικού διερεύνησης και επεξεργασίας βοήθησαν στην εξιχνίαση εγκληματικών πράξεων από το παρελθόν αλλά και το πόσο επηρέασαν θετικά την πρόοδο της αστυνομικής έρευνας σε όλους τους τομείς. Τέλος σας παρουσιάζουμε και σύγχρονα στοιχεία για την ΒΚΑ την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εγκληματικής Αστυνομίας της Γερμανίας

 

Δαχτυλικά αποτυπώματα και τεχνικές

Η εποχή που ο Σέρλοκ Χολμς προσπαθούσε να βρει με το μεγεθυντικό του φακό σε ποιον ανήκει το δαχτυλικό αποτύπωμα που ανακάλυψε, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Στις μέρες μας το ρόλο του Δρ. Γουάτσον τον παίζει κάποιος ηλεκτρονικός υπολογιστής. To CHIP παρουσιάζει μερικές καινούριες τεχνικές, που βοηθούν σε σημαντικό βαθμό το έργο της αστυνομίας κι οι οποίες εφαρμόζονται ήδη από τη γερμανική αστυνομία.

Το τμήμα της γερμανικής αστυνομίας το οποίο ασχολείται με τα εγκλήματα, ονομάζεται ΒΚΑ. Τα τελευταία χρόνια η εικόνα που αυτό παρουσιάζει είναι ομολογουμένως πολύ διαφορετική από εκείνη του παρελθόντος.

Οι διάδρομοι και τα γραφεία με τα χιλιάδες ντοσιέ  έχουν αντικατασταθεί από υπολογιστές κι από άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Στο συγκεκριμένο τμήμα εργάζονται 4.800 περίπου άτομα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται επιστήμονες, οι οποίοι προσπαθούν με τη βοήθεια της καινούριας τεχνολογίας να εξιχνιάσουν εγκλήματα, που παρέμεναν για πολλά χρόνια ανεξιχνίαστα.

 

Δείξε τα αποτυπώματα σου για να σου πω ποιος είσαι

 

 

Δυο γυναίκες που είχαν σχέση με το κύκλωμα της πορνείας, βρέθηκαν το 1975 δολοφονημένες. Αν κι η αστυνομία είχε βρει αποτυπώματα σε κάποιο ποτήρι, που βρισκόταν σ' ένα από τα διαμερίσματα αυτών των γυναικών, δεν κατάφερε τελικά, για διάφορους λόγους, να βρει το δολοφόνο. Μετά από είκοσι περίπου χρόνια τα συγκεκριμένα αποτυπώματα συνδυάστηκαν από το AFIS (Σύστημα Αυτόματης Αναγνώρισης Δαχτυλικών) με αυτά κάποιων άλλων περιπτώσεων, με αποτέλεσμα να βρεθεί τελικά ο δολοφόνος.

Το ΒΚΑ έχει μέχρι τώρα αποθηκεύσει 2,2 εκατομμύρια, περίπου, αποτυπώματα, ενώ καθημερινά προστίθενται, τουλάχιστον, 12.000 καινούριες καταχωρίσεις. To AFIS βοηθά στην εύρεση διαφόρων ανατομικών στοιχείων, τα οποία δεν θα μπορούσαν να συγκριθούν και να βρεθούν με κάποιον άλλο τρόπο.

Παλιότερα οι δαχτυλοσκόποι (όπως ονομάζονται οι ειδικοί των δαχτυλικών αποτυπωμάτων) προσπαθούσαν να ταξινομήσουν τα δαχτυλικά αποτυπώματα με τη βοήθεια του κλασικού μεγεθυντικού φακού. Τώρα την ανιαρή αυτή δουλειά την έχει αναλάβει ο υπολογιστής. Υπάρχουν εικοσιένας σταθμοί εργασίας (IBM-Workstation RS-6000) κι ένας scanner, που βοηθούν την αστυνομία στο έργο της.

Πολλές φορές υπάρχουν κάποια προβλήματα στην ταύτιση των δαχτυλικών αποτυπωμάτων, αλλά για την εφαρμογή AFIS, η οποία εργάζεται σε περιβάλλον UNIX, τα περισσότερα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.

Ο χρήστης της συγκεκριμένης εφαρμογής μπορεί να μεγεθύνει στην εικόνα το δαχτυλικά αποτύπωμα, να αυξήσει ή να μειώσει τη φωτεινότητα κι ακόμα να το εξετάσει σε τρισδιάστατη απεικόνιση. Στη ψηφιακή απεικόνιση του δακτυλικού αποτυπώματος μπορεί να δει κάποια στοιχεία, τα οποία θα ήταν αδύνατο να τα δει με γυμνό μάτι ή απλά να φανούν από μια φωτογραφία. Επίσης ειδικά αποτυπώματα, τα οποία ήταν ελλιπή ή σχεδόν ασαφή, υπάρχει η δυνατότητα να ανακατασκευαστούν με τη βοήθεια των ηλεκτρονικοί υπολογιστών.

Τα δαχτυλικά αποτυπώματα τα οποία σκανάρονται, αποθηκεύονται σε τρία ξεχωριστά μηχανήματα. Ένα κομμάτι αυτών προέρχεται από τους υπόπτους, ένα άλλο από τους τόπους εγκλημάτων κι ένα τρίτο κομμάτι αποτελείται από αποτυπώματα τα οποία δεν έχουν αναγνωριστεί.

Τα τελευταία χρόνια, λόγω της μεγάλης εισροής διαφόρων μεταναστών στη Γερμανία, έχουν εισαχθεί στους υπολογιστές της αστυνομίας όλα τα δαχτυλικά αποτυπώματα των ξένων μεταναστών από 14 ετών και πάνω.

Και καθώς σε καθημερινή βάση γίνονται συγκρίσεις με τα καινούρια αποτυπώματα που εισάγονται, είναι πολλές οι υποθέσεις που τελικά εξιχνιάζονται.

Από τα τέλη μάλιστα του 1996 μελετάται η ύπαρξη ηλεκτρονικών υπολογιστών και scanners στα διάφορα σημεία υποδοχής μεταναστών, έτσι ώστε αυτόματα με την είσοδο τους στη χώρα να στέλνονται και τα αποτυπώματα τους στο AFIS της ΒΚΑ.

Στο μέλλον, λοιπόν, δεν θα υπάρχει πλέον το ταμπόν με το μελάνι, το οποίο μέχρι τώρα χρησίμευε για τη λήψη αποτυπωμάτων.

Η τεχνολογία φαίνεται να έχει μπει δυναμικά και σε αυτόν τον τομέα. Στις ΗΠΑ μάλιστα πολλά περιπολικά έχουν φορητές συσκευές εφοδιασμένες με μια γυάλινη επιφάνεια, πάνω στην οποία ο ύποπτος πιέζει το δάχτυλο του. Στη συνέχεια η εικόνα του αποτυπώματος του στέλνεται στα κεντρικά γραφεία της αστυνομίας κι έτσι ο αστυνομικός μπορεί να ενημερωθεί αυτόματα για το ποιος είναι ο ύποπτος κι αν αυτός καταζητείται.

 

Οι παραχαράκτες δεν έχουν μέλλον

 

 

Οι ειδικοί της ΒΚΑ χρησιμοποιούν το ΑΚΙΜ (Σύστημα για την κωδικοποίηση και την αναγνώριση γραφικού χαρακτήρα) για τον έλεγχο της αυθεντικότητας εγγράφων, κειμένων κι υπογραφών. Αν, λοιπόν, το ΑΚΙΜ αποφανθεί ότι κάτι δεν πάει καλά, αρχίζει η διαδικασία αναζήτησης των υπόπτων για την παραχάραξη.

Μέχρι τώρα υπήρχαν δείγματα των γραφικών χαρακτήρων σε κάποιες καρτέλες και με τη βοήθεια αυτών ειδικοί γραφολόγοι προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τη γνησιότητα των εγγράφων.

Αυτή μάλιστα τη στιγμή υπάρχουν 40.000 δείγματα γραφικών χαρακτήρων αποθηκευμένα σε δυο Sparc-20-Work-stations, τα οποία βοηθούν σημαντικά το έργο των ειδικών. Με κάποιο ειδικό Software OCR (Οπτικής Αναγνώρισης Χαρακτήρων), συγκρίνουν τους γραφικούς χαρακτήρες στον υπολογιστή.

Τα αποτελέσματα του ΑΚΙΜ επαληθεύονται μέχρι 98%. Στη βάση δεδομένων γραφικών δειγμάτων υπάρχουν 10.000 δείγματα από γραφομηχανές και 30.000 δείγματα από εκτυπωτές dot matrix. Ειδικά με τα διάφορα  είδη εκτυπωτών και τη τεχνολογία που αναπτύσσεται σε αυτούς, η σύγκριση στο συγκεκριμένο τομέα είναι αρκετά δύσκολη.

Αυτό, εξάλλου, είναι κάτι που το παραδέχονται κι οι ίδιοι οι ειδικοί που ασχολούνται με το συγκεκριμένο θέμα.

Μόνο σε δείγματα από εκτυπωτές dot matrix είναι δυνατό να υπάρχουν κάποια ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Για τους εκτυπωτές inkjet και laser, η σύγκριση δειγμάτων αυτή τη στιγμή είναι σχεδόν αδύνατη.

 

Αναγνώριση φωνής

 

 

Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα ήταν αρκετό και βοήθησε τους γερμανούς αστυνομικούς να βρουν ένα δολοφόνο. Με τα συστήματα αναγνώρισης φωνής που διαθέτει η αστυνομία, μπόρεσε να εντοπίσει το δράστη της δολοφονίας δυο αστυνομικών. Σε κάποιο ηχομονωμένο δωμάτιο του ΒΚΑ αναλύονται στον υπολογιστή, από ειδικούς της αστυνομίας, δείγματα φωνής, Η κάθε φωνή έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που δύσκολα μπορούν να αλλοιωθούν ή να εξαφανιστούν. Ένα απ' αυτά είναι και το ύψος των τόνων της φωνής, το οποίο σε κάποιο μέσο Γερμανό φτάνει τα 110 Hertz.

Τη δουλειά της επεξεργασίας των φωνητικών δειγμάτων την έχει αναλάβει ένας υπολογιστής της Silicon Graphics με την εφαρμογή Entropic.

Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν ήχοι στο παρασκήνιο, αφού αυτοί μπορούν να φιλτραριστούν με το ψηφιακό φίλτρο PCAP και στο τέλος να μείνει ο ήχος που ενδιαφέρει.

Με αυτόν τον τρόπο η φωνή που μένει είναι κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν "ακουστικό αποτύπωμα", που είναι μοναδικό όπως και το δαχτυλικό αποτύπωμα. Ο ειδικός συγκρίνει το φασματικό διάγραμμα που αντιπροσωπεύει τη φωνή του υπόπτου με το δείγμα που υπάρχει κι έτσι είναι σε θέση να εξάγει ακριβή συμπεράσματα.

Ένα ακόμα στοιχείο που παίζει καθοριστικό ρόλο, είναι κι η διάλεκτος που χρησιμοποιείται στο φωνητικό δείγμα. Σε  συνεργασία  με το  πανεπιστήμιο του Τρίερ η ΒΚΑ αναπτύσσει τη DRUGS (βάση δεδομένων με φωνητικά δείγματα διαλέκτων), η οποία καθιστά δυνατή την άμεση σύγκριση των ομιλιών κάποιων υπόπτων.

Σε γενικές γραμμές, όμως, ο υπολογιστής και μόνο δεν αποτελεί πανάκεια.

Για να μπορέσει να αποφανθεί κάποιος ειδικός για το αν δυο φωνητικά δείγματα ταυτίζονται, χρειάζεται κι ένα καλά εκπαιδευμένο αυτί.

Ακόμα κι η κατανάλωση αλκοόλ επηρεάζει τον τόνο της φωνής. Έτσι πάνω από 0,8 promille στο αίμα έχουν αισθητά αποτελέσματα στη φωνή.

Πάνω από 300 περιπτώσεις εξιχνιάζονται ετησίως στη Γερμανία με τη βοήθεια αυτών των συσκευών. Δυσκολίες είναι δυνατό να υπάρξουν, αν κάποιοι εγκληματίες παραμορφώσουν τη φωνή με ηλεκτρονικές συσκευές, για παράδειγμα, κάποιο Scrambler. Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, τα μηχανήματα μπορούν να ανασυνθέσουν τη φωνή με πολύπλοκους υπολογισμούς, μόνο που η συγκεκριμένη διαδικασία είναι χρονοβόρα.

 

Ύφασμα κι αποδείξεις

 

 

Μερικές χρωματιστές ίνες ήταν αρκετές για να ανακαλυφτεί ο ένοχος κάποιας εγκληματικής ενέργειας. Οι αστυνομικοί κι οι διάφοροι ειδικοί κατάφεραν να ανακαλύψουν μερικές μικροσκοπικές ίνες από ύφασμα, οι οποίες, ύστερα από έρευνα κάτω από το στερεομικροσκόπιο και από σύγκριση μ' ένα κόκκινο πουλόβερ του υπόπτου, επιβεβαίωσαν ότι αυτός είναι ο δράστης.

Υπάρχει μια ολόκληρη τεχνολογία, η οποία βασίζεται στο Faser κι η οποία είναι ικανή να συγκρίνει δείγματα από ύφασμα και να αποφαίνεται αν αυτά ανήκουν ή δεν ανήκουν στο δείγμα το οποίο εξετάζεται. Συγκεκριμένα τα δείγματα μελετώνται με τον εξής τρόπο: υπάρχει μια κάμερα, που φωτογραφίζει συνεχώς το δείγμα, το οποίο φωτίζεται 25 φορές το δευτερόλεπτο από δυο στροβοσκοπικές λάμπες. Σε κάθε εκφώτιση τραβιέται μια φωτογραφία, η οποία ακολούθως ψηφιοποιείται από ένα Framegrabber κι αποθηκεύεται σ' έναν υπολογιστή με επεξεργαστή 486. Το ειδικό Software Bifros έχει τη δυνατότητα να κάνει τη σύγκριση των δειγμάτων και να εξετάσει την ταύτιση τους ή τη μη ταύτιση τους.

Βέβαια το γεγονός ότι υπάρχει  κάποιος  υπολογιστής,  δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ο ανθρώπινος παράγοντας δεν παίζει κάποιο ρόλο στην τελική απόφαση. Η πείρα των ειδικών δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αντικατασταθεί από τα μηχανήματα. Υπάρχουν στοιχεία, όπως το χρονικό του περιστατικού, ο τόπος εύρεσης, οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν στο συγκεκριμένο τόπο και πολλά άλλα, τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού συμπεράσματος.

 

Γενετικά αποτυπώματα

 

 

Σε κάποια περίπτωση ληστείας, οι αστυνομικοί βρήκαν μια γόπα από τσιγάρο. Επειδή αυτοί που έμεναν εκεί ήταν μη καπνιστές, υπέθεσαν ότι η συγκεκριμένη γόπα πρέπει να ανήκε στο διαρρήκτη. Παίρνοντας μία γόπα τσιγάρου από κάποιον ύποπτο ανακάλυψαν, ότι αυτός ήταν τελικά ο δράστης.

Το δωμάτιο που περιέχει στο ΒΚΑ τα σύγχρονης τεχνολογίας μηχανήματα, τα οποία συγκρίνουν γενετικά δείγματα, έχει μια τεράστια πινακίδα που γράφει "Τεχνικά αποτυπώματα".

Ήδη από το 1985 έχει αναπτυχθεί μια τεχνολογία, η οποία μπορεί να συγκρίνει τις γενετικές πληροφορίες του υπόπτου με δείγματα που έχουν βρεθεί από τρίχες, αίμα, σπέρμα και δέρμα.

Υπάρχει  μια  αρχή  η  οποία θεωρείται δεδομένη, δηλαδή ότι τα χαρακτηριστικά του DNA σε κάθε άνθρωπο, εκτός από τα δίδυμα, είναι μοναδικά. Κι αυτά υπάρχουν σε όλα τα δείγματα που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Τη σημερινή εποχή για να μπορέσουν να αποφανθούν θετικά οι ειδικοί, χρειάζονται το σχετικά μεγάλο αριθμό των 500.000 κυττάρων από τον οργανισμό του υπόπτου. Αυτό πρακτικά σημαίνει μια ή δύο σταγόνες αίμα.

Πολλές φορές το γενετικό υλικό που είναι διαθέσιμο, έχει καταστραφεί από διάφορους μικροοργανισμούς, οπότε είτε είναι άχρηστο, είτε είναι ελλιπές.

Η τεχνική που χρησιμοποιείται στις μέρες μας είναι αυτή της "αλυσιδωτής αντίδρασης της πολυμερασης".

Αν εξεταστούν μικροσκοπικά σταγόνες αίματος ή δείγματα από ανθρώπινες τρίχες, με τη βοήθεια διαφόρου βιολογικών διαδικασιών μπορούν να παρθούν τμήματα από το DNA. Θεωρητικά  ένα  και  μοναδικό ανθρώπινο κύτταρο θα ήταν αρκετό για να δώσει την ταυτότητα του ανθρώπινου DNA. Πρακτικά, όμως, για λόγους που αναφέρθηκαν και νωρίτερα, αυτό δεν είναι δυνατόν.

Ένας ανιχνευτής λέιζερ, σε ειδικές συσκευές που ελέγχονται από υπολογιστές, μελετά τα μαρκαρισμένα με ειδικές φωσφορίζουσες βαφές τμήματα του DNA. Τα έγχρωμα σήματα τα οποία παράγονται από τα μαρκαρισμένα αυτά κομμάτια, αποθηκεύονται σε κάποιο Videochip, το οποίο επεξεργάζεται τα χρωματικά στοιχεία που παραλαμβάνει.

Τέλος, στην οθόνη παρουσιάζεται ένα έγχρωμο διάγραμμα, το οποίο συγκρίνεται με αυτό που έχει προκύψει από το γενετικό δείγμα του υπόπτου. Ο υπολογιστής βοηθάει να ταξινομηθούν και να μελετηθούν σωστά και γρήγορα τα στοιχεία των γενετικών δειγμάτων. Ακόμα ταξινομούνται στοιχεία για το πόσο συχνά συναντιούνται διάφορα ίδια χαρακτηριστικά στον ανθρώπινο πληθυσμό.

Όλες αυτές οι πληροφορίες αποθηκεύονται σε λογιστικά φύλλα του Excel. Μια βάση δεδομένων, όμως, με δείγματα από DNA δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ΒΚΑ. Αυτός είναι κι ένας μελλοντικός στόχος της γερμανικής αστυνομίας. Ωστόσο υπάρχουν διάφορα νομικά προβλήματα, εξαιτίας των οποίων κάτι τέτοιο δεν υλοποιείται. Στη Μεγάλη Βρετανία, από το τέλος του 1994, έχει επιτραπεί η δημιουργία μιας εθνικής βάσης δεδομένων με γενετικά δείγματα από DNA. Σε αυτήν αποθηκεύονται δείγματα αίματος και σάλιου.

Μελλοντικά, λοιπόν, θα υπάρχει και στο γερμανικό ΒΚΑ μια ολοκληρωμένη βάση με γενετικά δείγματα, αφού σίγουρα τα νομικά προβλήματα που υπάρχουν σχετικά με αυτή κάποια στιγμή θα λυθούν.

Πηγή

Περιοδικό CHIP Tεύχος 22 / 19.12.1996    

 

BKA (Bundeskriminalamt)

 

 

To Bundeskriminalamt χρονολογείται από τον Μάρτιο του 1951. Εκείνη τη στιγμή, τέθηκε σε ισχύ ο «Νόμος για την ίδρυση Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εγκληματικής Αστυνομίας». Λίγο καιρό αργότερα το «Γραφείο Εγκληματικής Αστυνομίας για τη Βρετανική Ζώνη» στο Αμβούργο έγινε το Bundeskriminalamt (Ομοσπονδιακό Γραφείο Εγκληματικής Αστυνομίας), με συντομογραφία BKA. Έτσι, οι νομοθέτες ενήργησαν βάσει της εξουσιοδότησης που παρέχει το γερμανικό Σύνταγμα για τη σύσταση κεντρικών υπηρεσιών σε ομοσπονδιακό επίπεδο για τις αστυνομικές πληροφορίες και επικοινωνίες καθώς και για το έργο της εγκληματικής αστυνομίας. Το Βισμπάντεν ορίστηκε ως η έδρα της νέας εγκληματικής αστυνομικής υπηρεσίας την ίδια χρονιά.

Η ανάπτυξη του Bundeskriminalamt (BΚΑ) ως εγκληματικής αστυνομίας της Ομοσπονδίας για περισσότερα από 50 χρόνια πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων καθώς και της τεχνικής προόδου.

Ο προσανατολισμός, η συγκρότηση και η επέκταση του Bundeskriminalamt είναι, και ήταν πάντα, στενά συνδεδεμένοι με την εθνική και διεθνή ανάπτυξη του εγκλήματος και τον ειδικό ρόλο του BKA στην υπάρχουσα αρχιτεκτονική ασφάλειας στη Γερμανία, την Ευρώπη και τον κόσμο.

Οι συνεχείς αλλαγές στις μορφές και τα μέσα διάπραξης του εγκλήματος, καθώς και στις εγκληματικές γεωγραφικές περιοχές, επιβάλλουν τεράστιες απαιτήσεις από την αστυνομία. To Bundeskriminalamt αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα για περισσότερα από 50 χρόνια με συνεχή αναθεώρηση και προσαρμογή των μεθόδων εργασίας και των οργανωτικών δομών του, προκειμένου να διασφαλίζει την ικανή εκτέλεση των καθηκόντων του ανά πάσα στιγμή.

 

 

Τα πρώτα χρόνια σημαδεϋτηκαν από τη δημιουργία της BKA ως εθνικής κεντρικής αστυνομικής υπηρεσίας και τη διεθνή συνεργασία. Στις δεκαετίες του 70 και του 80, οι τρομοκρατικές δράστηριότητες της Φατρίας του Κόκκινου Στρατού όχι μόνο είχαν καθοριστική επιρροή στο έργο του Bundeskriminalamt αλλά κράτησαν ολόκληρη τη χώρα σε αγωνία.

Από τα μέσα της δεκαετίας του '80, εκτός από τη συνέχιση της μάχης κατά της τρομοκρατίας, το Bundeskriminalamt επικεντρώθηκε πάνω απ' όλα στην αντιμετώπιση της ανάπτυξης της διεθνούς διακίνησης ναρκωτικών και της εξάπλωσης του οργανωμένου εγκλήματος.

Η επανένωση της Γερμανίας σε μια ενωμένη Ευρώπη ήταν ένα εξαιρετικό σημάδι του κλεισίματος του 20ού αιώνα. Τώρα, στις αρχές της νέας χιλιετίας, το Bundeskriminalamt αντιμετωπίζει την πρόκληση που θέτει η εκπληκτική πρόοδος στους τομείς της τεχνολογίας των πληροφοριών και των επικοινωνιών, την οποία χρησιμοποιούν και οι εγκληματίες για τους σκοπούς τους. Επιπλέον, από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, η μάχη κατά της διεθνούς τρομοκρατίας έχει γίνει το επίκεντρο της πολιτικής ασφάλειας σε όλο τον κόσμο.

Θέτει μια μεγάλη πρόκληση για τις υπηρεσίες ασφαλείας σε εθνικό και διεθνές επίπεδο και καθιστά απαραίτητη την επανεξέταση του δικού μας οργανισμού και της αλληλεπίδρασης με άλλους φορείς της αρχιτεκτονικής ασφάλειας.

 

 

Η προκύπτουσα νέα οργάνωση του τμήματος κρατικής ασφάλειας του Bundeskriminalamt ενισχύει σαφώς τις ερευνητικές της δυνατότητες στον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας. Με τη δημιουργία του «Κοινού Αντιτρομοκρατικού Κέντρου» ( GTAZ ) στον ιστότοπό της στο Βερολίνο τον Δεκέμβριο του 2004, στο οποίο συγκεντρώνονται και αναλύονται πληροφορίες για τη διεθνή τρομοκρατία από διάφορες υπηρεσίες, η καταπολέμηση της τρομοκρατίας έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα προόδου. Τα μέτρα αυτά συμπληρώνονται από το νεοϊδρυθέν τμήμα «Διεθνής Συντονισμός» τον Ιανουάριο του 2005, το οποίο αναμένεται να επιφέρει περαιτέρω βελτίωση της συνεργασίας της με τους διεθνείς εταίρους μας.

Η επιτυχής εκτέλεση των καθηκόντων του Bundeskriminalamt εγγυάται από την παρουσία 7.000 υπαλλήλων από 70 διαφορετικές επαγγελματικές ομάδες, των οποίων η αφοσίωση και η δημιουργικότητα διασφαλίζουν την εξαιρετική φήμη της ΒΚΑ σε όλο τον κόσμο ως ικανού εταίρου στην καταπολέμηση του εγκλήματος.   

 Πηγή:

https://www.bka.de/EN/Home/home_node.html

 

"ΈΘΙΣΜΟΣ" ΣΤΟ INTERNET

 

"ΈΘΙΣΜΟΣ" ΣΤΟ INTERNET

ή Πόσο άρρωστοι είστε με το Internet;

Στις ΗΠΑ, μια χωρά που είναι γνωστή για τις υπερβολές της, έχουν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση  χρήστες "εθισμένοι" στο Internet ... Οι "εθισμένοι" στο Internet δεν μοιάζουν με τους συνηθισμένους Computer-Freaks, οι οποίοι είναι κλεισμένοι στις ηλεκτρονικές τους φυλακές, χωρίς να έχουν την παραμικρή επαφή με τον έξω κόσμο. Η εξωτερική τους εμφάνιση εκ πρώτης όψεως δεν προδίδει το πάθος τους. Μια δημοσκόπηση που έγινε σχετικά πρόσφατα αποκάλυψε πολλούς "πάσχοντες".

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος της ΕΕΜΔΕΔ, ψυχίατρος δρ. Γιώργος Φλώρος, και αφορούσαν έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Computers in Human Behavior τον Ιούλιο του 2018 τα ποσοστά των συμπτωμάτων εθισμού τυπικά κυμαίνονταν περί το 25% πανευρωπαϊκά και στο 37,7% στους Έλληνες χρήστες.

Ένας έλληνας  χρήστης λέει χαρακτηριστικά: "Δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. To Internet μ' έχει μαγέψει. "Σερφάρω" τουλάχιστον οκτώ ώρες καθημερινά και κοιμάμαι πολύ λίγο, παρόλο που αυτό με κουράζει αφάνταστα.

Ένας άλλος φοιτητής μιλάει για το πάθος του: "Έχω την αίσθηση ότι είμαι "ναρκομανής". Δεν νιώθω ποτέ ικανοποιημένος, όσες ώρες κι αν χρησιμοποιώ το Internet και δεν ήθελα σε καμιά περίπτωση να σταματήσω τη χρήση του. Το αποτέλεσμα του πάθους μου είναι ότι κάθομαι μέχρι αργά τη νύχτα μπροστά από τον υπολογιστή, με συνέπεια να πηγαίνω το πρωί εξουθενωμένος στο Πανεπιστήμιο".

Είναι το Internet το καινούριο ηλεκτρονικό ναρκωτικό της εποχής μας; Μερικοί ειδικοί λένε ότι κάθε φυσιολογική ανθρώπινη συμπεριφορά μπορεί να μετατραπεί, κάτω από ορισμένες συνθήκες, σε πράξη εθισμού. Έτσι ο ένας γίνεται αλκοολικός, ο άλλος γίνεται μανιώδης των τυχερών παιχνιδιών. Το μέσο εθισμού ή ο εκάστοτε τρόπος συμπεριφοράς είναι αρχικά μη σταθερά. Το Internet μπορεί να προκαλέσει, εντός μικρού χρονικού διαστήματος, φαινόμενα εθισμού, διότι οι άνθρωποι το χρησιμοποιούν, συνήθως, για να ξεφύγουν από τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Δεν μας κάνει τόσο η καινούρια τεχνολογία "ναρκομανείς", όσο το κίνητρο εξαιτίας του οποίου καθόμαστε με τις ώρες μπροστά από τον υπολογιστή. Ένα κίνητρο για να εθιστεί κανείς στη χρήση, είναι η δυνατότητα να γίνει γνωστός στην περιοχή της αρμοδιότητας του. Σε κάποια πόλη της Ολλανδίας ήδη από τα αρχικά στάδια του ιντερνετ δημιουργήθηκε κάποιο κέντρο αποτοξίνωσης για τους "ναρκομανείς" του Internet.

Η κοινωνία του Internet αντιδρά μάλλον "αλλεργικά" σ' αυτό το θέμα. Απορρίπτει κατηγορηματικά τον ισχυρισμό ότι οι ενθουσιώδεις χρήστες του Internet είναι παράλογοι και μυστήριοι με το πάθος τους. Εξάλλου, οι περισσότεροι Internet-Freaks, όπως έδειξε μια έρευνα του γερμανού ερευνητή Χορστ Οπασόβσκι γυμνάζονται περισσότερο από το μέσο πολίτη, βγαίνουν πιο συχνά έξω και πηγαίνουν ευχαρίστως για μπάνιο ή στο σινεμά.

 

Σύμφωνα με τον ψυχίατρο και πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο (ΕΕΜΔΕΔ), Δρ. Κωνσταντίνο Σιώμο ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι μία νόσος, που άρχισε να απασχολεί τους ειδικούς από το 2008. Μάλιστα, τόνισε ότι με βάση μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία της ΕΕΜΔΕΔ με εννέα πανεπιστήμια στην Ευρώπη, «η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα μετά την Αγγλία σε εθισμό στο Διαδίκτυο».

Η χρησιμοποίηση του Internet μπορεί να προκαλέσει εθισμό, ακριβώς όπως κι η κατανάλωση αλκοόλ. Το εκπληκτικό είναι ότι οι εθισμένοι στο Internet εκδηλώνουν συμπεριφορά στέρησης όταν είναι offline. Είναι ανήσυχοι, υποφέρουν από αϋπνίες και κατάθλιψη. Μερικές φορές κάνουν τους άρρωστους, για να μην πάνε στη δουλειά και να εξοικονομήσουν έτσι χρόνο, για να παίξουν με το Internet. Ρισκάρουν, δηλαδή, ακόμα και τη δουλειά τους για να μπουν στο Internet. Κάτι που επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς ότι το Internet μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις, όπως ο αλκοολισμός, η βουλιμία κι η μανία με τα τυχερά παιχνίδια.

Στις ΗΠΑ γνωρίζει άνθηση το φαινόμενο του εθισμού στους υπολογιστές. Στο κέντρο Γάμου και Σεξουαλικότητας του San Jose, στα αρχικά στάδια λειτουργίας του ιντερνετ, δεκαπλασιάστηκε ο αριθμός των εθισμένων χρηστών. Έτσι το νοσοκομείο ψυχολογίας Mac-Lean στη Βοστώνη ίδρυσε το 1996 ένα συμβουλευτικό κέντρο για την εξάρτηση από τους υπολογιστές.

Πανικός υπάρχει και στα αμερικανικά Πανεπιστήμια. Οι πρυτάνεις αναφέρουν αλλεπάλληλες περιπτώσεις παρεκτροπής των σπουδαστών τους κατά τη χρήση του Internet. Εξαιτίας των πολλών περιστατικών, το Πανεπιστήμιο του Maryland μείωσε το χρόνο που διέθετε στους σπουδαστές του για τους υπολογιστές. Αλλά  Πανεπιστήμια επιβλέπουν τις δραστηριότητες των σπουδαστών τους με τους υπολογιστές. Οποίος μιλάει ή παίζει υπερβολικά με το τερματικό του, δέχεται μια προειδοποίηση στην οθόνη. Η προειδοποίηση του supervisor έχει προληπτικούς σκοπούς.

Από μερικούς χρήστες υπάρχει φόβος ότι η αναγνώριση του εθισμού μπορεί να οδηγήσει στον περιορισμό της ελευθερίας στο Δίκτυο, "εξαιτίας ιατρικών λόγων".

 

 

Στα 1996 κυκλοφόρησε στο Internet το DSM (Διαγνωστικό Εγχειρίδιο Ψυχολογικών Ενοχλήσεων). To DSM είναι η βίβλος της ψυχιατρικής για την αναγνώριση των ψυχικών ασθενειών κι εκδίδεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση. Ο δημιουργός του εντύπου είναι ο Ιβαν Γκόλντμπεργκ, ψυχίατρος και διευθυντής ενός ψυχοφαρμακευτικού ινστιτούτου στη Νέα Υόρκη. Συμφωνά με τον ορισμό του Γκόλντμπεργκ, εξαρτημένος είναι αυτός που μέσα σε δώδεκα μήνες αυξάνει συνεχώς τις on-line δραστηριότητες του, διότι αλλιώς θα παρουσιάσει συμπτώματα στέρησης. Ένας ορισμός που προκάλεσε αίσθηση στην επιστημονική κοινωνία και πολλοί επιστήμονες επανεξέτασαν τα κριτήρια που θέσπισαν με βάση τις έρευνες τους. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ορισμός ήταν ένα ειρωνικό αστείο του διάσημου ψυχιάτρου. Ο κατάλογος συμπτωμάτων που ανέφερε, ήταν μια προσπάθεια να ειρωνευτεί το μεγάλο πλήθος των ψυχιατρικών όρων. Παρ' όλα αυτά πάρα πολλοί ψυχίατροι θεωρούν ότι τα συμπτώματα που ανέφερε ο Γκόλντμπεργκ εκφράζουν πλήρως το φαινόμενο του "εθισμού" στο Internet. Οι αντιπρόσωποι των διαφόρων providers δηλώνουν την αδυναμία τους να ελέγξουν την πρόσβαση των συνδρομητών τους. Άλλωστε όλοι σχεδόν παρέχουν σε καθημερινή βάση 24ωρη πρόσβαση.

"Εθισμένος" στο Internet;

Ένας 25χρονος σπουδαστής της πληροφορικής που είναι στο τελευταίο εξάμηνο των σπουδών του περνάει τον περισσότερο χρόνο του "σερφάροντας" στο Internet.

"Μπαίνω στο Internet γύρω στις 40-50 ώρες την εβδομάδα, τουλάχιστον έξι ώρες καθημερινά. Πριν λίγο καιρό κατάφερα να μειώσω το χρόνο χρησιμοποίησης του Internet στις τρεις ώρες καθημερινά, αλλά δεν άντεξα για πολύ. Στις 11 το πρωί πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο και παίζω με τα τερματικά. Μερικές φορές είμαι τόσο απορροφημένος που ξεχνάω πείνα και κούραση. Πολλές φορές μπαίνω στα κανάλια on-line συζητήσεων και μιλάω μέχρι τις πέντε τα ξημερώματα. Μου αρέσουν πολύ τα παιχνίδια κι έχω "κατεβάσει" πάρα πολλά παιχνίδια στο δίσκο μου.

Νιώθω ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό, δεν μπορώ, όμως, να το ελέγξω. Επειδή ασχολούμαι πολύ καιρό με το Internet έχω παραμελήσει τα μαθήματα μου στο Πανεπιστήμιο και γι' αυτό με βασανίζουν τύψεις συνειδήσεως. Κανονικά θα έπρεπε να είχα τελειώσει τις σπουδές μου πριν από δύο χρόνια." Ο σπουδαστής αυτός σπουδάζει σε κάποια σχολή πληροφορικής, είναι "εθισμένος" και περνάει τον περισσότερο χρόνο της ζωής του στο Internet. Έχει εγκαταλείψει τα μαθήματα του, οι δε σχέσεις του απειλούνται.

 

 

"Εθισμένος" στον υπολογιστή;

Ένας 33χρονος ιδιωτικός υπάλληλος που ζει με ενοίκιο σ' ένα δωμάτιο 20 τετραγωνικών μέτρων είναι κάτοχος ενός PC και 200 περίπου παιχνιδιών για υπολογιστή ενώ δεν αρκείται σε αυτά αλλά συμμετέχει και σε πολλά on-line παιγνίδια.

"Όταν γυρνάω το απόγευμα από τη δουλειά, κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή και ξεχνάω το χώρο και το χρόνο. Κάθε μέρα παίζω από πέντε έως δέκα ώρες, τα δε Σαββατοκύριακα, και πολλές φορές όχι μόνον, παίζω μέχρι αργά τη νύχτα. Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι το Civilazation. Ξέρω πάρα πολλά σχετικά με τα παιχνίδια των υπολογιστών. Χαλάω πολλά λεφτά κάθε μήνα για να αγοράσω καινούρια παιχνίδια.

Πριν πέντε χρόνια αγόρασα τον πρώτο μου υπολογιστή και από τότε άρχισε το πάθος μου με τα παιχνίδια. Πριν λίγο καιρό με εγκατέλειψε η φίλη μου, διότι δεν μπορούσε να με βλέπει να περνάω τόση ώρα μπροστά στον υπολογιστή. Νιώθω μόνος και χαμένος, δεν έχω λεφτά και φοβάμαι μήπως χάσω τη δουλειά μου.

Ο προϊστάμενος στη δουλειά νομίζει ότι είμαι ναρκομανής, αφού έχω συνεχώς μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου. Το γεγονός ότι χρησιμοποιώ πολύ τον υπολογιστή τον αφήνει αδιάφορο. Με απείλησε μάλιστα ότι αν δεν γίνω πιο αποδοτικός, θα με απολύσει. Από τότε προσπαθώ να συγκρατήσω το πάθος μου.  Φοβάμαι, όμως, ότι ο "εθισμός" με τον υπολογιστή γίνεται ολοένα και πιο έντονος. Αν χάσω τη δουλειά μου, θα με πνίξουν τα χρέη. Προσπάθησα πολλές φορές να σταματήσω τα παιχνίδια, όταν, όμως, δεν παίζω νιώθω σαν κάτι να μου λείπει». Οποίος πάντως τον βλέπει δεν μπορεί να πιστέψει ότι έχει απέναντι του κάποιο "εθισμένο" άτομο. Ωστόσο ο ίδιος έχει μανία με τους υπολογιστές. Κοιμάται λίγο, διότι θέλει να παίξει με τον υπολογιστή. Δεν έχει φιλενάδα, διότι δεν του περισσεύει χρόνος για έρωτες. Αν συνεχίσει έτσι, ίσως χάσει τη δουλειά του.

Και οι δύο που μας μίλησαν φαίνονται σε εμάς, που δεν τους συναναστρεφόμαστε καθημερινά, εξωτερικά εντελώς φυσιολογικοί. Ο εθισμός στο Internet ανήκει, όπως κι ο "εθισμός" στα τυχερά παιχνίδια, στους "μη συνδεόμενους με κάποιο υλικό" εθισμούς. Οι "εθισμένοι" στο Internet δεν παρορμώνται από κάποιο αρχικό ενθουσιασμό για τις on-line υπηρεσίες. Το Δίκτυο τους προσφέρει, λόγω των ποικίλων δυνατοτήτων του μια διαφυγή από την πραγματικότητα. Ο "εθισμένος" χάνει τον αυτοέλεγχο του όταν χρησιμοποιεί το Internet για παιγνίδια και στεναχωριέται όπως ο αλκοολικός, όταν είναι "off-line". Συνάμα, παραμελεί τις κοινωνικές του επαφές στην "πραγματική ζωή".

Εκτός αυτού, είναι σημαντικό να δούμε τον τρόπο ζωής του "παθόντος": ένας "εθισμένος" δεν μπορεί να ρυθμίσει ελεύθερα την καθημερινή του ζωή σύμφωνα με τις επιθυμίες του και τα σχέδια του. Νιώθει έναν έντονο εξαναγκασμό κι υποφέρει εξαιτίας αυτού.

 

 

Το ότι μπορεί κάποιος να εθιστεί στο Internet, είναι ακατανόητο για μερικούς ανθρώπους. Οι παθόντες δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν δημόσια το πάθος τους. Άλλωστε το ρητό της κοινωνίας του Internet είναι: "Επωφελήσου, κατανάλωσε και πέρασε ωραία". Απέναντι στους παθόντες παίζεται ένα άσχημο παιχνίδι κι ωραιοποιείται η κατάσταση. Θεωρώ επικίνδυνες τις περιοχές, στις οποίες το Internet επιδρά ως ένας εικονικός κόσμος. To κάθε μορφής Chat Rooms και κάτω από ορισμένες συνθήκες οι διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης ανήκουν στην παραπάνω περίπτωση. Οι επισκέπτες συναντούν σ' αυτές ένα είδος κλειστού και προφυλασσόμενου εικονικού χώρου. Έτσι μερικοί μπορεί να "γοητευτούν" από τα “like” και να τον χρησιμοποιούν για να "δραπετεύσουν" από την πραγματικότητα.

Η ψυχολογική εξάρτηση δημιουργείται σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου. Ο καθένας έχει, λίγο-πολύ, την τάση να "εθιστεί" στη χρήση του Internet. Η απόλαυση διαφόρων φαντασιώσεων δεν είναι εδώ και καιρό κριτήριο εθισμού. Κι οι κοινωνικές επαφές που δημιουργούνται μέσω του υπολογιστή δεν είναι χειρότερες από τις γνωριμίες της "πραγματικής" ζωής. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος "αυτοματισμός" που να δείχνει πως κανείς "εθίζεται" στις on-line υπηρεσίες και στις προσφορές τους. Οι περισσότεροι απ' αυτούς που πίνουν, δεν γίνονται κι αυτόματα αλκοολικοί.

Κίνδυνος υπάρχει γι' αυτούς που δεν χρησιμοποιούν το μέσο για κάποιο σκοπό. Αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να μιλήσουν για τα αισθήματα και τους φόβους τους. Κι ο καθένας θα πρέπει να αντιληφθεί και να πάρει στα σοβαρά τις προσωπικές του ευαισθησίες κατά τη χρησιμοποίηση του Internet.

Πηγές

Περιοδικό chip 1966

Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Α.Π.Ε.

Διαδίκτυο