Ο λευκός θάνατος του Μήτσου

 

Ο λευκός θάνατος του Μήτσου

Στο αφιλόξενο τσιμέντο από χρήση ηρωίνης

Στους «θαμώνες» της περιοχής Ομονοίας ήταν γνωστός ως Μήτσος. Με το όνομα αυτό αναφέρεται και στο αστυνομικό δελτίο, «αγνώστων λοιπών στοιχείων». Ένας από τους δεκάδες ναρκομανείς, που καθημερινά συγκεντρώνονται στην περιοχή, επαιτούν, προσπαθούν με κάθε τρόπο να βρουν τη δόση τους. Συγκεντρώνονται σε πηγαδάκια, πάντα σε συγκεκριμένα σημεία της περιοχής. Οι περαστικοί γνωρίζουν γιατί βρίσκονται εκεί, άλλοι τους κοιτάζουν με περιέργεια, άλλοι, έχοντας συνηθίσει την καθημερινή τους παρουσία, τους αγνοούν, κάποιοι απομακρύνονται βιαστικά, μερικοί, συνήθως από λύπη, ενδεχομένως από φόβο, δίνουν μερικά χρήματα στους νεαρούς που ζητάνε «λίγα χρήματα γιατί δεν έχουν να φάνε».

Η αστυνομία είναι παρούσα συνήθως στην απέναντι πλευρά της πλατείας, και η παρουσία της δεν είναι αρκετή να αποτρέψει τα τεκταινόμενα. Αυτά στην επιφάνεια. Στον υπόγειο ανθεί ένας μικρόκοσμος αθλιότητας, βρωμιάς, πείνας. Σε κάθε γωνιά χαρτόκουτα, πρόχειρα στρωσίδια, αποφάγια, άδεια μπουκάλια και χρησιμοποιημένες σύριγγες συνθέτουν την άλλη εικόνα της Ομόνοιας: αυτή των αστέγων, των προσφύγων, των μεταναστών και των ναρκομανών, που καταφεύγουν εκεί για να κοιμηθούν το βράδυ, που απογωνιάζουν ακουμπώντας στους βρώμικους τοίχους, που ξεκουράζονται στο κρύο τσιμέντο. Οι διερχόμενοι έχουν συνηθίσει στη θέα των αυτοσχέδιων κρεβατιών, έχουν εξοικειωθεί με την ιδέα ότι κάποιος θα κάνει χρήση ναρκωτικών μπροστά στα μάτια τους και δεν αντιδρούν πλέον. Άλλωστε «τι θα μπορούσαν να κάνουν».

Εκεί, στο αφιλόξενο τσιμέντο, βρήκε ο θάνατος και τον Μήτσο, «αγνώστων λοιπών στοιχείων». Κανείς δεν έδωσε σημασία σε έναν ακόμα αλήτη που κοιμόταν. Μέχρι που λίγο πριν από τις οκτώ το πρωί κάποιος κατάλαβε ότι ήταν νεκρός. Δίπλα του, η χρησιμοποιημένη σύριγγα της μοιραίας δόσης, ένδειξη ότι ο θάνατος του προήλθε από ναρκωτικά. Έτσι, ο Μήτσος στα 26 του χρόνια έγινε για λίγο το επίκεντρο της προσοχής των διερχομένων, κέρδισε το δικό του «δεκαπεντάλεπτο της δόξας» στα δελτία των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών ειδήσεων και ο θάνατος του προκάλεσε κάποιες διαμαρτυρίες για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή, η οποία «δεν πάει άλλο» και για την οποία «κάτι πρέπει να γίνει». Διαμαρτυρίες, που σε λίγο θα ξεχασθούν, για να ξαναζωηρέψουν την επόμενη φορά που κάτι ανάλογο θα συμβεί.

Δ.Α.

Από την «Κ» 8.2.1997