‘’ ΜΕ ΣΙΩΠΗ ΕΥΛΑΒΙΚΗ ΠΕΝΘΕΙ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ‘’
Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός για τούτην τραγωδία
Ανείπωτη απρόσμενη χωρίς αμφιβολία
Συγκλόνισε το είναι μας κάθε ψυχή ανθρώπου
Φτωχά τα λόγια πενιχρά να εκφράσουν οτι νοιώθουν
Με σιωπή ασάλευτη
Στη μνήμη των θυμάτων
Στο φοβερό θανατικό
Στο δράμα το μεγάλο
Η μούσα με συναίσθηση
Στων ζωντανών τον πόνο
Και στα σπαράγματα γονιών
Στο θρήνο των παιδιών τους
Συμπάσχει με συμπόνια το γένος των Ελλήνων
Με σιωπή ευλαβική πενθεί το πανελλήνιο
Συγκλονισμένο άναυδο από την τραγωδία
Φαντάζει αδιανόητο δυο τραίνα απ’ την Αθήνα
Που φύγαν με προορισμό
Την πόλη Σαλονίκη
Με διαφορά λίγων λεπτών
Ως φαίνεται προκύπτει
Πρώτη η επιβατική
Η αμαξοστοιχία
Με τα βαγόνια ολόγιομα
Που επί το πλείστων ήταν
Νέοι στρατιώτες φοιτητές την καθαρά Δευτέρα
Μετά απ’ το τριήμερο την επομένη μέρα
Φλεβάρη μήνα τη στερνή στο τρένο Σαλονίκης
Οι νέοι ακαθήλωτοι ως είθισται εκείνοι
Πααίνανε κι ερχόντοσουν
Στην αμαξοστοιχία
Θέσεις βαγόνια αλλάζανε
Σε όλη την πορεία
Μα η μοίρα τους στη Λάρισα
Οτες το τραίνο φτάνει
Πριχού απ’ τα μεσάνυχτα
Με τη μορφή σταθμάρχη
Το τρένο το επιβατικό ολόγιομο ανθρώπους
Εκείνη το οδήγησε λες στη γραμμή καθόδου
Εκεί όπου ανέβαινε το εμπορικό το τραίνο
Με τραγικό αποτέλεσμα και μη αποφευκταίο
Δέκα λεπτά πιο ύστερα
Στα τραγικά τα Τέμπη
Όπου ο ψυχάκιας χάροντας
Στο μέρος που λατρεύει
Ξανά καρτέρι έστησε
Ψυχές για να φορτώσει
Θαρρείς η μοίρα φρόντισε
Να τον ενημερώσει
Ότι εκείνη σκάρωσε να συναπαντηθούνε
Πάνω στην ίδια τη γραμμή στην έξοδο του τούνελ
Θα δει μια σύγκρουση σφοδρή μετωπική δυο τραίνων
Μια φλόγα εκτυφλωτική ψυχές να δραπετεύουν
Πενήντα επτά στον αριθμό
Κι οι πλιότερες αλήθεια
Ήταν σα-φως νεανικές
Στην Τεμποτραγωδία
Έσβησαν έτσι άδοξα
Πριχού να πραγματώσουν
Τα νείρατα τα θέλω τους
Στον κόσμο των ανθρώπων
Έφυγαν έτσι απρόσμενα βυθίζοντας στο πένθος
Γονείς αδέλφια συγγενείς το Ελληνικό το γένος
Εκ μέρους του η μούσα μας ποθεί η Ελληνίδα
Ετούτα το γραφόμενο για εκείνους που χαθήκαν.-
Νικόλας Αλεξανδρινός © 3-3-23
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου