Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018

Hans Moser : Μια οδοντόπαστα, παρακαλώ.




«Μια οδοντόπαστα, παρακαλώ»

«Τα υπόλοιπα είναι οδοντόκρεμα,» λέμε όταν πρόκειται για καθημερινά, εύκολα πράγματα. Ποιος σας είπε όμως ότι είναι εύκολο πράγμα η αγορά μιας οδοντόπαστας;

του Hans Moser

Συνήθως, οδοντόπαστα για την οικογένεια μας αγοράζει η γυναίκα μου. Πρόσφατα όμως, πήγα ένα ταξίδι και δεν είχα ούτε οδοντόπαστα ούτε γυναίκα μαζί μου. Φυσικά, η αγορά ενός σωληνάριου οδοντόπαστας δεν θα 'πρεπε να είναι πρόβλημα για έναν άντρα της ηλικίας μου. Η ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου με συμβούλεψε να πάω σ’ ένα γειτονικό φαρμακείο. Όταν μπήκα μέσα, ένας νεαρός άντρας με ύφος καθηγητού της ιατρικής με ρώτησε τι ήθελα.
«Θα ήθελα να αγοράσω οδοντόπαστα,» του είπα. Εκείνος έσμιξε τα φρύδια, λες και του είχα ζητήσει ένα νεφρό για μεταμόσχευση.
«Ελάτε από δω,» ψιθύρισε και με τράβηξε σε μια γωνιά του φαρμακείου. «Είναι η οδοντόπαστα προσωπικά για σας;»
Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι είχα πέσει σ' ένα μαγαζί, όπου με τη συνθηματική λέξη «οδοντόπαστα» μπορούσες να προμηθευτείς χασίσι.
«Ναι, για μένα είναι,» απάντησα, αλλά πρόσθεσα ότι πιθανότατα η γυναίκα μου και τα παιδιά μου θα τη χρησιμοποιούσαν επίσης.
«Κατάλαβα,» είπε ο υπάλληλος. «Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεστε μια κρέμα για όλες τις χρήσεις.»
«Όχι, όχι,» διαμαρτυρήθηκα, «τη θέλω μόνο για να βουρτσίζω τα δόντια μου!»
Φάνηκε να μη με άκουσε και συνέχισε: «Έχουμε σαρανταπέντε είδη οδοντόπαστας για όλες τις χρήσεις». Σταμάτησε και μου έριξε μια ερωτηματική ματιά. «Χρησιμοποιείτε ηλεκτρική οδοντόβουρτσα ή το παραδοσιακό χειροκίνητο είδος;»
«Το παραδοσιακό χειροκίνητο είδος,» είπα, σχεδόν κοκκινίζοντας.
Με κοίταξε με οίκτο και με οδήγησε στην άλλη άκρη του πάγκου. «Έχουμε τριανταδύο οδοντόπαστες για κοινές οδοντόβουρτσες.»
«Δώστε μου οποιαδήποτε.» Ήθελα να ξεμπερδεύω πια μ' αυτή την ιστορία. Με κοίταξε έντονα μέσα από τα γυαλιά του με τον κοκάλινο σκελετό, και μετά πήρε στο χέρι του ένα σωληνάριο. «Φυσικά θα θέλετε κάποια που να σας δίνει δροσερή αναπνοή και να καθαρίζει τα δόντια σας, έτσι δεν είναι;»
«Ακριβώς,» απάντησα, και το δικό μου χέρι πετάχτηκε για ν' αρπάξει το σωληνάριο. Αλλά ο υπάλληλος ήταν πιο γρήγορος από μένα και το έκρύψε πίσω απ' την πλάτη του. «Αυτό το σωληνάριο περιέχει "ιλλυρίντιουμ",» ψιθύρισε.
«Τι είναι αυτό;»
«Κάνει τα δόντια άσπρα σαν φρέσκο χιόνι. Η δράση του κρατάει δώδεκα ώρες, και τα δόντια φαίνονται στο σκοτάδι από απόσταση τριών μέτρων!»
Φαντάστηκα πώς θα ήταν, όταν η γυναίκα μου κι εγώ θα χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλο, στη σκοτεινή μας κρεβατοκάμαρα. Αλλά, σ' αυτό το σημείο που είχα φτάσει θα αγόραζα οτιδήποτε. «Εντάξει, θα πάρω αυτή με το "ιλλυρίντιουμ",» υπέκυψα.
«Μήπως θα θέλατε την άλλη με το νέο συστατικό Ζ 0068, για σκλήρυνση των ούλων;» επέμεινε ο υπάλληλος. «Ή  μήπως τη  συνηθισμένη – για δόντια, που γρήγορα θα πέσουν, ούτως ή άλλως;»
«Αυτή που περιέχει Ζ 0068,» είπα.
«Με φλουορίν, φυσικά.»
«Φυσικά.»
«Υπάρχει σε σωληνάρια με ρίγες ή καρουδάκια.» Έκανε ένα βήμα πίσω και με κοίταξε απ' την κορφή ως στα νύχια. «Είστε αδύνατος, γι' αυτό θα συνιστούσα τα καρό. Έτσι, οι ώμοι σας θα φαίνονται πιο φαρδείς!»
«Πολύ καλά,» αναστέναξα. «Τότε θα πάρω το σωληνάριο με τα άσπρα και κόκκινα καρό.»
«Όμως, δεν πρέπει να ξεχάσουμε,» πρόσθεσε ο νεαρός, «ότι την οδοντόπαστα, ίσως θα τη χρησιμοποιήσει και η γυναίκα σας. Τα μαλλιά της κυρίας είναι ξανθά ή καστανά;»
«Ξανθά,» απάντησα.
«Τότε θα συνιστούσα το μπλε καρό,» μου είπε.
Συμφώνησα.
«Αυτή η οδοντόπαστα κυκλοφορεί σε τέσσερα μεγέθη,» μου ανήγγειλε. «Οικογενειακό, οικονομικό, κανονικό και μίνι.»
«Δώσ' τε μου το μίνι σωληνάριο, παρακαλώ, γιατί ταξιδεύω,» είπα χωρίς να το καλοσκεφτώ. Αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Ο υπάλληλος γύρισε κι επανεμφανίστηκε με μια ντουζίνα μίνι σωληνάρια. Καθώς έτρεχα προς την πόρτα, τον άκουσα να λέει: «Επιτρέπεται να ρωτήσω σε ποιες χώρες θα ταξιδέψετε γιατί έχουμε...» Βρόντηξα την πόρτα πίσω μου...
Επιλογές από το RD

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου