Προς διάλυση ένας ιστορικός «φάρος» του πνεύματος
ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ
Έντονες αντιδράσεις λογίων και αποδήμων για την απόφαση της Διοίκησής της να κλείσει οριστικά
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ
του ΚΩΣΤΑ ΑΓΟΡΗ
Ένας ιστορικός «φάρος» των Ηπειρωτικών Γραμμάτων με τεράστια πνευματική δράση και προσφορά, που μετράει πάνω από 100 χρόνια ζωής, φαίνεται πως σβήνει οριστικά. Ο λόγος για την «Ηπειρωτική Εταιρεία Αθηνών», η οποία πρόκειται να κλείσει οριστικά, όπως προβλέπει σχετική απόφαση που ελήφθη πρόσφατα σε γενική συνέλευση των μελών της. Επίσημη δικαιολογία για την απόφαση ,οι οικονομικοί λόγοι!
Η είδηση για τη διάλυση της Εταιρείας έχει προκαλέσει το τελευταίο διάστημα έντονες αντιδράσεις Ηπειρωτών διανοουμένων και ανθρώπων των Γραμμάτων και Τεχνών, οι οποίοι είτε υπηρέτησαν στο παρελθόν ως μέλη το ιστορικό σωματείο, είτε γνωρίζουν την υπερεκατονταετή δράση και την πολύτιμη πνευματική προσφορά του τόσο στην Ήπειρο όσο και στην Ελλάδα ολόκληρη. Να σημειωθεί ότι η απόφαση για το κλείσιμο της «Η.Ε.» προβλέπει την μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων του σωματείου στην Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, που ως γνωστόν εδρεύει στα Ιωάννινα.
ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
Η Ηπειρωτική Εταιρεία Αθηνών πρωτοεμφανίστηκε ως Κομιτάτο για την Απελευθέρωση της Ηπείρου από το 1896, μετά την διάλυση της Εθνικής Εταιρείας. Την 25η Μαρτίου 1906 ιδρύθηκε επίσημα και νόμιμα, με το όνομα που διατηρεί ακόμη και σήμερα, με πρωτοβουλία του Αρχηγού Χιμάρας Σπύρου Σπυρομήλιου. Πρώτος Πρόεδρός της υπήρξε ο Σουλιώτης Παναγιώτης Δαγκλής, υπαρχηγός του τότε Γενικού Επιτελείου. Με τον Δημήτριο Νότη Μπότσαρη, ηγήθηκαν εκείνη την εποχή ως κορυφαίοι, στους αγώνες της Απελευθέρωσης, για την οποία και ο Αυγερινός Αβέρωφ, πατέρας του Ευάγγελου Αβέρωφ, πάλευε ως Δημοσιογράφος.
Τον καιρό της Κατοχής, η Ηπειρωτική Εταιρεία δεν διαλύθηκε, αλλά ανέστειλε την λειτουργία της για να είναι έτοιμη στην Αθήνα για ειρηνικές παρεμβάσεις στην χειμαζόμενη Ήπειρο, όπως έπραξε το 1945. Η Εταιρεία εκδίδει ανελλιπώς από το 1974 μέχρι και σήμερα το ιστορικό ομώνυμο περιοδικό της («Ηπειρωτική Εταιρεία»), στο οποίο γράφουν διακεκριμένοι Ηπειρώτες λόγιοι και διανοούμενοι.
Ο ΑΠ. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
Χαρακτηριστική των αντιδράσεων που έχουν προκληθεί με αφορμή το ενδεχόμενο κλείσιμο της Ηπειρωτικής Εταιρείας είναι πρόσφατη επιστολή προς τον «Π.Λ.» του γνωστού φιλολόγου Απόστολου Παπαθεοδώρου, όπου, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι ο συγκεκριμένος φορέας είναι «το μόνο Πανηπειρωτικό Πνευματικό –και όχι συνδικαλιστικό κλπ.- κέντρο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, στο οποίο, μαζί και με το ομώνυμο περιοδικό του συναντώμεθα πνευματικά και πατριωτικά, συμβάλλοντας κατά τι και με τις ασθενείς μας δυνάμεις στη συνέχιση του αξιολογότατου και αναντικατάστατου υπερεκατονταετούς έργου της Εταιρείας αυτής».
Κατά τον κ. Παπαθεοδώρου, «καμία αιτιολογία ούτε και οικονομική, δικαιολογεί τέτοια απόφαση», καθώς, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην επιστολή του, «υπάρχει για την συνέχιση της Εταιρείας και η αστείρευτη εθελουσία προσφορά όλων μας».
Ο ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ΜΠΑΚΟΛΑΣ
Την έντονη αντίθεσή του στη διάλυση της Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών εκφράζει, επίσης με επιστολή του στον «Π.Λ.» και ο εκπαιδευτικός και μέλος παλαιότερα του Δ.Σ. του σωματείου Βησσαρίων Μπακόλας, ο οποίος κάνει λόγο για δημιουργία ενός απαράδεκτου, όπως το χαρακτηρίζει, τεχνητού κλίματος έντασης στο σωματείο.
Μεταξύ άλλων, σημειώνει: «Δύο – τρία μέλη του Δ.Σ. της τωρινής Εταιρείας, κουρασμένα από τις ευθύνες και το ιστορικό βάρος της διατήρησής της, φοβισμένοι ίσως από το γενικό κλίμα της κακής οικονομικής καταστάσεως, πικραμένοι από τη δική μας αδιαφορία και απομεμωνομένοι από τις έντονες κομματικές αντιπαραθέσεις, έφθασαν σε αυτή την μεγάλη καλοπροαίρετη απόφαση της διάλυσης».
Ο κ. Μπακόλας καταλήγει κάνοντας έκκληση προς όλους τους Ηπειρώτες να μην αφήσουν να διαλυθεί η Εταιρεία και προτείνει, αντί της οριστικής διάλυσης, έστω την αναστολή λειτουργίας της, ενώ παράλληλα προτρέπει τα μέλη της Διοίκησής της που είναι κουρασμένα «να αποτραβηχτούν διακριτικά και τιμητικά, δίνοντας την προσωρινή πρωτοβουλία στα εναπομείναντα μέλη του Δ.Σ. και στους αναπληρωτές», καθώς όπως υπογραμμίζει, «είναι μεγάλη ιστορική ευθύνη για τους ίδιους η απότομη διάλυση».
Η διάλυση ενός τόσο παλιού και σημαντικού πνευματικού φορέα των Ηπειρωτικών γραμμάτων όπως είναι η Ηπειρωτική Εταιρεία, μόνο ευχάριστη είδηση δεν μπορεί να είναι για την περιοχή μας. Για το λόγο αυτό ντόπιοι φορείς και λόγιοι θα πρέπει από κοινού να αναζητήσουν λύσεις στα προβλήματα της Εταιρείας, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία της, όπως συνέβη μέχρι τις μέρες μας. Η ιστορική ευθύνη όλων είναι αδιαμφι- σβήτητη…
ΠΗΓΗ:
http://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=6&pid=935
Η είδηση για τη διάλυση της Εταιρείας έχει προκαλέσει το τελευταίο διάστημα έντονες αντιδράσεις Ηπειρωτών διανοουμένων και ανθρώπων των Γραμμάτων και Τεχνών, οι οποίοι είτε υπηρέτησαν στο παρελθόν ως μέλη το ιστορικό σωματείο, είτε γνωρίζουν την υπερεκατονταετή δράση και την πολύτιμη πνευματική προσφορά του τόσο στην Ήπειρο όσο και στην Ελλάδα ολόκληρη. Να σημειωθεί ότι η απόφαση για το κλείσιμο της «Η.Ε.» προβλέπει την μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων του σωματείου στην Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, που ως γνωστόν εδρεύει στα Ιωάννινα.
ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
Η Ηπειρωτική Εταιρεία Αθηνών πρωτοεμφανίστηκε ως Κομιτάτο για την Απελευθέρωση της Ηπείρου από το 1896, μετά την διάλυση της Εθνικής Εταιρείας. Την 25η Μαρτίου 1906 ιδρύθηκε επίσημα και νόμιμα, με το όνομα που διατηρεί ακόμη και σήμερα, με πρωτοβουλία του Αρχηγού Χιμάρας Σπύρου Σπυρομήλιου. Πρώτος Πρόεδρός της υπήρξε ο Σουλιώτης Παναγιώτης Δαγκλής, υπαρχηγός του τότε Γενικού Επιτελείου. Με τον Δημήτριο Νότη Μπότσαρη, ηγήθηκαν εκείνη την εποχή ως κορυφαίοι, στους αγώνες της Απελευθέρωσης, για την οποία και ο Αυγερινός Αβέρωφ, πατέρας του Ευάγγελου Αβέρωφ, πάλευε ως Δημοσιογράφος.
Τον καιρό της Κατοχής, η Ηπειρωτική Εταιρεία δεν διαλύθηκε, αλλά ανέστειλε την λειτουργία της για να είναι έτοιμη στην Αθήνα για ειρηνικές παρεμβάσεις στην χειμαζόμενη Ήπειρο, όπως έπραξε το 1945. Η Εταιρεία εκδίδει ανελλιπώς από το 1974 μέχρι και σήμερα το ιστορικό ομώνυμο περιοδικό της («Ηπειρωτική Εταιρεία»), στο οποίο γράφουν διακεκριμένοι Ηπειρώτες λόγιοι και διανοούμενοι.
Ο ΑΠ. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
Χαρακτηριστική των αντιδράσεων που έχουν προκληθεί με αφορμή το ενδεχόμενο κλείσιμο της Ηπειρωτικής Εταιρείας είναι πρόσφατη επιστολή προς τον «Π.Λ.» του γνωστού φιλολόγου Απόστολου Παπαθεοδώρου, όπου, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι ο συγκεκριμένος φορέας είναι «το μόνο Πανηπειρωτικό Πνευματικό –και όχι συνδικαλιστικό κλπ.- κέντρο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής, στο οποίο, μαζί και με το ομώνυμο περιοδικό του συναντώμεθα πνευματικά και πατριωτικά, συμβάλλοντας κατά τι και με τις ασθενείς μας δυνάμεις στη συνέχιση του αξιολογότατου και αναντικατάστατου υπερεκατονταετούς έργου της Εταιρείας αυτής».
Κατά τον κ. Παπαθεοδώρου, «καμία αιτιολογία ούτε και οικονομική, δικαιολογεί τέτοια απόφαση», καθώς, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην επιστολή του, «υπάρχει για την συνέχιση της Εταιρείας και η αστείρευτη εθελουσία προσφορά όλων μας».
Ο ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ΜΠΑΚΟΛΑΣ
Την έντονη αντίθεσή του στη διάλυση της Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών εκφράζει, επίσης με επιστολή του στον «Π.Λ.» και ο εκπαιδευτικός και μέλος παλαιότερα του Δ.Σ. του σωματείου Βησσαρίων Μπακόλας, ο οποίος κάνει λόγο για δημιουργία ενός απαράδεκτου, όπως το χαρακτηρίζει, τεχνητού κλίματος έντασης στο σωματείο.
Μεταξύ άλλων, σημειώνει: «Δύο – τρία μέλη του Δ.Σ. της τωρινής Εταιρείας, κουρασμένα από τις ευθύνες και το ιστορικό βάρος της διατήρησής της, φοβισμένοι ίσως από το γενικό κλίμα της κακής οικονομικής καταστάσεως, πικραμένοι από τη δική μας αδιαφορία και απομεμωνομένοι από τις έντονες κομματικές αντιπαραθέσεις, έφθασαν σε αυτή την μεγάλη καλοπροαίρετη απόφαση της διάλυσης».
Ο κ. Μπακόλας καταλήγει κάνοντας έκκληση προς όλους τους Ηπειρώτες να μην αφήσουν να διαλυθεί η Εταιρεία και προτείνει, αντί της οριστικής διάλυσης, έστω την αναστολή λειτουργίας της, ενώ παράλληλα προτρέπει τα μέλη της Διοίκησής της που είναι κουρασμένα «να αποτραβηχτούν διακριτικά και τιμητικά, δίνοντας την προσωρινή πρωτοβουλία στα εναπομείναντα μέλη του Δ.Σ. και στους αναπληρωτές», καθώς όπως υπογραμμίζει, «είναι μεγάλη ιστορική ευθύνη για τους ίδιους η απότομη διάλυση».
Η διάλυση ενός τόσο παλιού και σημαντικού πνευματικού φορέα των Ηπειρωτικών γραμμάτων όπως είναι η Ηπειρωτική Εταιρεία, μόνο ευχάριστη είδηση δεν μπορεί να είναι για την περιοχή μας. Για το λόγο αυτό ντόπιοι φορείς και λόγιοι θα πρέπει από κοινού να αναζητήσουν λύσεις στα προβλήματα της Εταιρείας, προκειμένου να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λειτουργία της, όπως συνέβη μέχρι τις μέρες μας. Η ιστορική ευθύνη όλων είναι αδιαμφι- σβήτητη…
ΠΗΓΗ:
http://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=6&pid=935
| |  |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου