Ως Μέγας Ναπολέων εμφανίζεται ο υπό κατοχήν

Ως Μέγας Ναπολέων

εμφανίζεται ο υπό κατοχήν

Ο άκρως... ταλαντούχος εξουσιομανής, ο οποίος αναρ­ριχήθηκε στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας της χώρας μας ψευδόμενος ασύστολα και υποσχόμενος ά­φθονες παροχές -«υπάρχουν λεφτά, υπάρχουν λε­φτά»!-, αφού σπατάλησε πολυτιμότατο χρόνο αυτοσχεδιάζοντας ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ, οδήγησε ανερυθρίαστα την Ελλάδα και τους 'Ελληνεδ στις δαγκάνες του ΔΝΤ και μιας ΓΕΡΜΑΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ πλέον Ευρώπης που θα στέρξει να... βοηθήσει, εξασφαλίζοντας ΚΕΡΔΗ για τις χώρες που θα μας δανείσουν! (Αφήνω ότι, πλην του κέρδους, είναι και ο φόβος των ευρωπαίων... ευεργετών μήπως τεθεί σε λειτουργία το περιλάλητο «ντόμινο»... Βλέ­πε», οι τελευταίες πληροφορίες για τα προβλήματα που μαστίζουν ΔΟΜΙΚΑ την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιτα­λία, όπως άλλωστε και τη Μεγάλη Βρετανία, μη εξαιρου­μένης μάλιστα και της Γαλλίας, τους κατατρομάζουν.)

Ο περιώνυμος «μηχανισμός στήριξης» θα ενεργοποιη­θεί, παρά τα αντικρουόμενα δημοσιεύματα και τις σιβυλλι­κές δηλώσεις. Το φλέγον ερώτημα είναι το τίμημα. Γνωρί­ζουμε ότι θα είναι ΕΠΑΧΘΕΣΤΑΤΟ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΣΦΟΡΟ. Γνωρίζουμε επίσης ότι πρωταγωνιστικό ρόλο θα διαδρα­ματίσει το ΔΝΤ. Ένας απηνής κέρβερος ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΟΡΙ­ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΘΑ ΤΕΛΟΥΜΕ. Μια δικτατορία που μας τη φόρτωσε ως ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΥΠΑΙΤΙΟΣ ο υπό εθελουσία κατοχή πρωθυπουργεύων. Το... λαμπερό αστέρι που μας οδηγεί στη γη της επαγγελίας, όπως τον εκθειάζουν με ανάλογες διατύπωσεις οι βαλ­τοί και οι τσανακογλείφτες. (Ένας από τους ομιλήσαντες βουλευτές κατά τη σύνοδο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, ονόματι Γ. Διαμαντίδης, φέρεται ειπών: «Εάν δεν είχαμε Παπανδρέου, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε»! Να τον «εφεύρουμε» είπε, λες και επρόκειτο για... μηχά­νημα, αντί για το ορθόν: να τον επινοήσουμε.)

Ο υπάρχων Παπανδρέου (και, ως εκ τούτου, μη επινοηθείς) εξακολουθεί να απεκδύεται ΟΛΩΝ των ευθυνών του και να αποδίδει ακούραστα ΤΑ ΠΑΝΤΑ στον Κ. Καραμαν­λή, ακόμα και το 12,7% που έγινε 13,6%, ενώ εκείνος ήταν από τις 4 Οκτωβρίου μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2009 ήταν πρωθυπουργός! Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι, όταν παρέλαβε την εξουσία, τα spreads ήταν ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ 135 μονάδες βάσεις -έγκλημα και αυτό του Κ. Καραμαν­λή;- ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕ. Τέτοια και τόση η ικανότητα του να επωφεληθεί από μια ευνοϊκότατη συγκυρία. Από διορατικότητα για το τι θα συνέβαινε ύστερα από έξι και κάτι μήνες, άλλο τίποτα! Και του φταίνε τώρα οι τοκογλυφικές αγορές και όχι η κακουργηματική του απραξία...

Ο τύποις πλέον πρωθυπουργός πιστεύει αφελώς ότι θα του λύσει όλα τα προβλήματα ο «μηχανισμός στήριξης», δηλαδή, για να μη γελιόμαστε, το ΔΝΤ που θα γονατίσει και θα εξοντώσει τουλάχιστον τα δύο τρίτα των Ελλήνων. Το αστείο και λίαν θλιβερό είναι ότι εξακολουθεί να ρητορεύει ακατάπαυστα σαν να μην τρέχει απολύτως τίποτα! Μιλάει για «μεγάλες ανατροπές», «μεγάλα άλματα», «αρχιτεκτονική» και... «ταχύτητα»! Προσθέτω το λεχθέν εκ μέρους του ότι «πρώτη προτεραιότητα του προοδευτικού κινήματος είναι ο πολίτης»! Μάλιστα, ο... πολίτης. Πρόκει­ται για τον κολοφώνα της υποκρισίας. Η αλήθεια είναι το ακριβώς αντίθετο: Πρώτη προτεραιότητα του (μη τσανακογλείφτη και μη θιγόμενου οικονομικά) πολίτη είναι να τον αναθεματίζει, να τον καταριέται και να τον βδελύσσεται για την... προσφορά του προς αυτόν. Η τέλεια... αμοι­βαιότητα αισθημάτων.

Ο Γ. Παπανδρέου διέπεται από σύμπλεγμα ανωτερότητας. Ναι, ανωτερότητας. Και μάλιστα με δεκανίκια τον παππού και τον πατέρα του. (Οι ταλανιζόμενοι από συ­μπλέγματα κατωτερότητας φροντίζουν στις πλείστες των περιπτώσεων να γίνονται καλύτεροι.) Γι' αυτό και συμπε­ριφέρεται ως Μέγας Ναπολέων. Τι άλλο δηλοί η... εξομο­λόγηση στους βουλευτές του ότι «ένιωσε τη μοναξιά της εξουσίας»; Και το δηλοί απερίφραστα, αφού εννοεί ότι ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. Τους συνεργάτες του, ακόμα και τους πιο έμπιστους, τους θεωρεί υποπόδια των ποδών του.

Επισήμανα ήδη ότι το σύμπλεγμα ανωτερότητας του Γ. Παπανδρέου αντλείται από τα δεκανίκια του παππού και του πατέρα του. Όμως οι σχέσεις των τριών Παπανδρέου ανά δύο, δεν υπήρξαν πάντοτε αγαστές και ανέφελες. Θυμίζω ότι σε προ δεκαετιών εβδομαδιαίο άρθρο μου στην «Ελευθεροτυπία» είχα αποκαλέσει τον Ανδρέα «πατροκτόνο», όταν ο Γεώργιος είχε συνάψει μυστική συμφωνία με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και είχε στηριχθεί τότε η κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, γεγονός που είχε κατα­δικάσει σφοδρότατα ο Ανδρέας. (Εγώ, βέβαια, είχα ταχθεί εκείνη την εποχή υπέρ του «πατροκτόνου», ενώ τον χα­ρακτηρισμό αυτόν τον είχαν αναμηρυκάσει κατά καιρούς πολλοί.)

Σήμερα ο Γιώργος, με την πολιτική της νεωτερικότητας που έχει υιοθετήσει και εφαρμόζει αδέξια και προκλητικά, αλλά κυρίως με την ουσιαστικά άνευ όρων παράδοση του στο ΔΝΤ (που χαντακώνει την Ελλάδα και τους Έλληνες) έχει μετατραπεί κι αυτός σε «πατροκτόνο» και μάλιστα χρόνια μετά τον θάνατο του Ανδρέα. Σκότω­σε, δηλαδή, τον ήδη πεθαμένο πατέρα του, ο οποίος, εάν ζούσε, θα τον αποκήρυσσε, όπως μπορούν να υποθέσουν βάσιμα όσοι γνώριζαν την ψυχοδομή και την εκρηκτικό­τητα καίριων αποφάσεων του.

Οι ψυχαναλυτικού τύπου βυθομετρήσεις αμφισβητού­νται σχεδόν πάντοτε, είναι όμως τουλάχιστον ενδεικτικές τάσεων, προθέσεων και συμπεριφορών. Κάτι που ενδια­φέρει απόλυτα όταν πρόκειται για πρόσωπα που προσδιό­ρισαν και προσδιορίζουν την πορεία (και τη μοίρα) του τό­που μας. Ο θλιβερός και ανερμάτιστος Γ. Παπανδρέου ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙ ΚΙΟΛΑΣ. Με φόντο αυτήν τη διαπίστωση, η διαβεβαίωση του στους βουλευτές του ότι «μας δίνει κέφι η ιδέα πως το κάνουμε» -σ.σ.: να σιδεροδέσουμε την πατρίδα και τον λαό της- «για την πατρίδα μας», σε συνδυασμό με την κατάπτυστη ρήση του ότι «έ­χουμε παραχωρήσει τμήμα της κυριαρχίας μας», προκα­λεί εκκωφαντικούς γέλωτες μέχρι δακρύων. (Οι δακρυγό­νοι αδένες ενεργοποιούνται, ως γνωστόν, και παράγουν χειμάρρους δακρύων όταν το γέλιο είναι ξεκαρδιστικό και έχει διάρκεια. Τέτοιο γέλιο αξίζει σε τέτοιες ρήσεις.)

ΥΓ.: Τα 30 αργύρια που θα πάρουμε, όταν τα πάρουμε, από τον «μηχανισμό στήριξης», θα είναι το αντίτιμο της προδοσίας των εθνικών μας θεμάτων.

Πηγή:

Εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"