Κι όμως μπορούμε να αντισταθούμε στην αυτοκρατορία των αρπακτικών

Κι όμως

μπορούμε να αντισταθούμε

στην

αυτοκρατορία των αρπακτικών

Εν αρχή ήταν η Ελλάδα. Μια «μπουκιά» στο σύνο­λο της παγκόσμιας οικονομίας. Έψαχναν πειραματό­ζωο. Το «αξιοποίησαν» δεόντως. Απομυζώντας και την τελευταία ρανίδα του οικονομικού αίματος των Ελλήνων, επελαύνουν τώρα κατά των ευάλωτων οι­κονομιών του ευρωπαϊκού Νότου. Οι ηγέτες της Ευρωζώνης και της ΕΕ είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν την κατάστα­ση, ή είναι συναυτουργοί με το αδίστακτο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο. Αυτό, απείρως δραστικό­τερο από το παραδοσιακό, προωθεί την ιδιωτικο­ποίηση του κόσμου, την επιλογή δηλαδή της δολο­φονικής Νέας Τάξης, η οποία ασκεί «δικαιώματα» ζωής και θανάτου επί των πολιτών του πλανήτη. Έχουμε μια παγκόσμια αυτοκρατορία των αρπα­κτικών του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Κυβερνήσεις και εθνικές οικονομίες, κατ' εξοχήν ο κόσμος της εργασίας, είναι η λεία τους. Το χρέος και το έλλειμμα τα γεννά η απληστία των τοκογλύ­φων και στη συνέχεια χρησιμοποιούνται ως πρό­σχημα διαρπαγής του πλούτου των εθνών και των με ιδρώτα και αίμα κτηθέντων στοιχειωδών μέσων επιβίωσης του κοσμάκη.

Στους χρόνους της ρωμαϊκής κατοχής του ελλη­νισμού και πριν η δημιουργική δύναμη του ελληνι­κού πνεύματος καταφέρει να αναποδογυρίσει υπέρ ημών τις εξελίξεις, στη Ρώμη κυριάρχησε ο φιλόσο­φος της παρακμής Καρνεάδης, που δίδαξε το δόγ­μα του συμφέροντος και των κινητών «κόκκι­νων γραμμών» της ηθικής, και τα αφεντικά του το υιοθέτησαν. Αυτό ταίριαζε στους κατακτητές, αλλά και στους εθελόδουλους Γραικούς, τους οποίους οι Λατίνοι χλεύαζαν ως Γραικύλους. Οι τελευταίοι δεν λείπουν από καμιάν ανώμαλη εποχή. Και τώρα! Γλείφουν τον ισχυρό, αρνούνται την ταυτότητα, την ιστορία και την παράδοση τους, ασπάζονται τις απαξίες της κατά περίπτωση κατοχικής δύναμης.

Οι 27 την περασμένη Πέμπτη συνήλθαν, είδαν και απήλθαν. Αλλά κατ' επιταγή της Μέρκελ ξανα­γύρισαν δριμύτεροι στο μηδέποτε άλλωστε καταργηθέν Σύμφωνο Σταθερότητας. Στο μεταξύ, κάποιος γερμανός καθηγητής Michael Strauss («Herald Tri­bune» - «Ελευθεροτυπία» 23/6/10) «τετραγώνισε» τον κύκλο του χρέους μας, προτείνοντας «οικονομική δουλεία σε ελληνικά εδάφη».

Ο θλιβερός εισηγητής μας κάνει και χάρη που δεν ζητάει να πουλήσουμε αλλά μόνο να εκμισθώ­σουμε εδάφη μας και επικαλείται τα παρεπόμενα του (λεγομένου) πολέμου του 1897. Σε κείνον σύρ­θηκε εκούσα άκουσα η ηγεσία της «μικράς και εντί­μου» Ελλάδος, η οποία αφήκε αχρησιμοποίητο το σημαντικότερο όπλο της, το Ναυτικό, και δεν επέ­τρεψε στο μέτωπο να βγάλουν καν τις σημαίες απ' τα σακίδια τους οι πολεμιστές! Είναι η ντροπή του 1897.

Έπρεπε να ξέρει ότι μετά -και παρά- το 1897 η Ελλάς πραγματοποίησε τοΈπος του Μακεδόνικου Αγώνα (1904-08) και τη μεγάλη Εξόρμηση 1910-20 διπλασιάζοντας (και προς στιγμήν τριπλασιάζο­ντας) την επικράτεια της.

Η πολιτική μας τάξη βρίσκεται μάλλον στο κλίμα του 1897. Αυτή! 0 λαός δείχνει ιώβειο υπομονή, αλλά ταυτόχρονα μέσα του βράζει. Αργά ή γρήγορα θα εκραγεί. Και ίσως επικινδύνως.

Η κοινωνία μας έχει δυνάμεις σχολάζουσες και λανθάνουσες μείζονες δυνατότητες αναπτυξια­κής προοπτικής. Ας ξεχάσουν την πράσινη ανάπτυ­ξη κι ας πάνε στην... πολύχρωμη, για αντιμετώπιση του εφιάλτη της ύφεσης.

Η πολιτική απονομιμοποίηση του ισχύοντος συ­στήματος διευκολύνει την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Αλλά θα είναι εσχάτη πλάνη να αλλάξει ο Μανωλιός βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς.

Οι δυνάμεις του Μνημονίου (ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ) δεν μπορεί να παριστάνουν τις αθώες περιστερές. Εν ο­νόματι του βλάσφημου αυτού νομοθετήματος προστίθενται -και έπεται συνέχεια- μύρια κακά: κατε­δάφιση εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών δι­καιωμάτων, ανατροπή συλλογικού εργατικού δικαί­ου, θεσμοποιημένη φτώχεια κ.λπ.

Εκείνος ο απτόητος Τσόμσκι έχει καταγγείλει την ΤΙΝΑ = There Is No Alternative, δηλαδή το δόγμα των παγκοσμιοκρατών «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση».

Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, υποστηρίζουν εμμανώς Ζιγκλέρ και Τσόμσκι. Είναι η «διεκδίκηση της ηθικής προσταγής που μισοκοιμάται μέσα στον καθένα μας». Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό υποκείμενο της Ιστορίας και όχι οι υπερηπειρωτικές και υπεράκτιες εταιρείες και τράπεζες των κερδοσκόπων.

Οι εξουσίες των τελευταίων ετών φρόντισαν να πλήξουν τον λαό σε δύο κρίσιμα σημεία, στην ταυ­τότητα του, που οικοδομείται από μια ισχυρή εθνική παιδεία αντλώντας από τις πηγές των διαχρονικών αξιών μας, και στον βιολογικό δυναμισμό του, που σημαίνει ικανό δείκτη γεννητικότητας (τουλάχιστον 2,1 παιδιά αντί σχεδόν 1 ανά γυναίκα) που ανανεώ­νει τις γενεές.

Ο κόσμος βυθίζεται κάθε μέρα στην απόγνωση και σ' αυτό τα καθεστωτικά ΜΜΕ πρωταγωνιστούν. Είναι δραματική η απουσία εθνικού οράματος ικα­νού να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τον λαό. Να του προσδώσει ελπίδα και πείσμα ώστε να ορμή­σει σε μια σωτήρια κίνηση προς τα εμπρός.

Είναι Μεγάλη Ιδέα το όραμα για μια Ελλάδα της τιμής, της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης. Για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ανεξάρτητη και όχι «μειωμένης κυριαρχίας» και αμφισβητούμενης ανε­ξαρτησίας.

Μπορούσαμε και μπορούμε χωρίς τα πολυδάπα­να δεκανίκια του ΔΝΤ.

Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης

ΠΗΓΗ:
Εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
27.6.2009