Γαλλία:
Η Αστιανί "είναι αδελφή όλων μας"
Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν δήλωσε ότι η Ιρανή Σακινέχ Μοχαμαντί -Αστιανί, που έχει καταδικαστεί σε θάνατο δια λιθοβολισμού στη χώρα της, είναι "αδελφή όλων μας", εκτιμώντας ότι η εκτέλεσή της θα θέσει το Ιράν "στο περιθώριο των εθνών".
"Πρέπει να πω ότι όλοι έχουμε αναστατωθεί από αυτή τη βαρβαρότητα με την οποία απειλείται η Σακινέχ", δήλωσε στο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο France 2.
Ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί "παρενέβη προσωπικά. Είπε ότι στο εξής είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή της και για την τύχη της. Είναι αδελφή όλων μας γιατί είναι μια γυναίκα που απειλείται από τη χείριστη των βαρβαροτήτων", πρόσθεσε.
"Πιστεύω ότι η διεθνής πίεση έχει ήδη αποφέρει ένα πρώτο αποτέλεσμα", τόνισε ο Φρανσουά Φιγιόν. "Πρέπει να συνεχίσουμε. Η υπόθεση δεν έχει κερδηθεί αλλά πιστεύω ότι το Ιράν και η ιρανική ηγεσία πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτή η πράξη βαρβαρότητας θα θέσει το Ιράν στο περιθώριο των εθνών", πρόσθεσε.
Η 43χρονη Σακινέχ καταδικάστηκε το 2006 σε 10ετή κάθειρξη για συνέργεια στη δολοφονία του συζύγου της, μαζί με έναν από τους εραστές της και σε λιθοβολισμό για μοιχεία, σύμφωνα με τις ιρανικές αρχές.
Η καταδίκη της προκάλεσε διεθνή εκστρατεία για να μην εκτελεστεί η ποινή σε βάρος της και η καταδικαστική απόφαση του λιθοβολισμού ανεστάλη στις αρχές Ιουλίου.
http://www.nooz.gr/world/gallia-i-astiani-einai-adelfi-olon-mas
"ΛΙΘΟΒΟΛΑΕΙ"
τα εθιμα του Ισλάμ
Την ώρα που πυκνώνουν οι φωνές συμπαράστασης στη 43χρονη Ιρανή, στις ισλαμικές χώρες εκατομμύρια γυναίκες δεν ξέρουν καν τι σημαίνουν ανθρώπινα δικαιώματα
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΡΑΓΙΑ
ΠΑΝΩ από 212.000 άνθρωποι έχουν ενώσει τις φωνές τους για να σωθεί η ζωή της. Από την πρώτη κυρία της Γαλλίας, Κάρλα Μπρούνι, μέχρι τον Χίου Τζάκμαν και τον Σάλμαν Ρούσντι, πολιτικοί, διανοούμενοι ηθοποιοί, τραγουδιστές, και απλοί πολίτες συμμετέχουν στις καμπάνιες που έχουν εγκαινιάσει ο γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Μπερνάρ Ανρί Λεβί, αλλά και ΜΜΕ όπως η Liberation, προκειμένου να απελευθερωθεί η Σακινέχ Μοχαμαντί Αστιανί.
Η 43χρονη Ιρανή, μητέρα δύο παιδιών, φυλακίστηκε πριν από πέντε χρόνια και έχει καταδικαστεί - χωρίς αποδείξεις- σε θάνατο διά λιθοβολισμού με την κατηγορία ms μοιχείας.
Πλέον ζει με τον φόβο ότι κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία της ακόμη και μετά τις υποσχέσεις για επανεξέταση της υπόθεσής της. Η περίπτωση της Σακινέχ έχει προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση, αλλά δυστυχώς δεν είναι η μοναδική.
Εκατομμύρια γυναίκες σε ισλαμικές χώρες όπως το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν βιώνουν τον εφιάλτη του μαστιγώματος, των επιθέσεων με οξύ, των ομαδικών βιασμών, της καταπάτησης κάθε έννοιας ανθρώπινου δικαιώματος, στερούμενες αυτονόητες ελευθερίες: να κυκλοφορούν δίχως περιορισμούς, να ντύνονται όπως επιθυμούν, να επιλέγουν τον σύζυγο τους, να μορφώνονται, να εργάζονται.
Παρά τις σποραδικές μικρές βελτιώσεις, σε γενικές γραμμές παραμένουν θύματα ενός βάρβαρου μείγματος θρησκευτικών πεποιθήσεων, φυλετικών «εθίμων», κοινωνικών στερεοτύπων, φτώχειας και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, με αποτέλεσμα να θεωρούνται- ακόμη και βάσει της νομοθεσίας -περισσότερο αντικείμενα- ιδιοκτησίας του πατέρα ή του συζύγου που μπορούν να «παζαρευτούν» να «ανταλλαγούν» και να κακοποιηθούν κατά το δοκούν.
Εξαγοράζουν την τιμωρία τους
1. ΣΤΟ ΙΡΑΝ, η μοιχεία τιμωρείται σε αρκετές περιπτώσεις με θάνατο διά λιθοβολισμού, Η βάρβαρη νομοθεσία ορίζει ακόμη και το προτιμητέο μέγεθος για τις πέτρες με τις οποίες δολοφονούνται οι καταδικασμένοι.
Οι άντρες τοποθετούνται σε λάκκο που θα φθάνει μέχρι τη μέση, ενώ οι γυναίκες σε λάκκο που φθάνει σχεδόν μέχρι το λαιμό.
• Οι δολοφόνοι έχουν τη δυνατότητα να γλιτώσουν τη θανατική ποινή, με τη συναίνεση της οικογένειας του θύματος, καταβάλλοντας στην οικογένεια ένα χρηματικό ποσό. Αν το θύμα είναι γυναίκα, το ποσό που απαιτείται είναι το μισό απ' ότι για έναν άντρα, καθώς η ζωή του άντρα αποτιμάται διπλάσιας αξίας.
•Τυπικά μια γυναίκα δεν μπορεί να βγει από το σπίτι χωρίς την άδεια του συζύγου της, ακόμη και για να πάει στην κηδεία του πατέρα της.
•Ένας άντρας μπορεί να χωρίσει τη γυναίκα του όποτε εκείνος επιλέξει, χωρίς να την προειδοποιήσει για τις προθέσεις του.
Διαχωρισμοί των δύο φύλων
2. ΣΤΗ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ κυριαρχεί ο παράλογα αυστηρός διαχωρισμός των δύο φύλων. Οι γυναίκες οφείλουν να συνοδεύονται πάντα από έναν άντρα-«φύλακα» ο οποίος είναι συνήθως ο πατέρας, ο σύζυγος, ο αδελφός ή ο γιος.
Απαγορεύεται να συγχρωτίζονται με άντρες που δεν είναι στενοί συγγενείς και προβλέπονται ξεχωριστές είσοδοι για τα δύο φύλα στις υπηρεσίες, στα γραφεία, στις τράπεζες. Είναι επίσης «ανεπιθύμητες» στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ απαγορεύεται να οδηγούν γιατί έτσι έρχονται σε επαφή με αγνώστους και αφήνουν ακάλυπτο το πρόσωπο τους.
Η εμμονή με τον διαχωρισμό των φύλων καταλήγει συχνά σε ακραίες μορφές βίας.
Το 2008 ένας πατέρας στη Σ. Αραβία σκότωσε την κόρη του επειδή μιλούσε με ένα αγόρι στο Facebook, ενώ το 2006, μια 19χρονη που απήχθηκε και βιάστηκε ομαδικά, τιμωρήθηκε σε 6μηνη φυλάκιση και 200 μαστιγώματα, επειδή την ώρα που πραγματοποιήθηκε η επίθεση ήταν στο αυτοκίνητο άντρα που δεν ήταν συγγενής της.
Στο έλεος των Ταλιμπάν
3. ΠΡΟΣΦΑΤΑ οι Ταλιμπάν λιθοβόλησαν μια έγκυο γυναίκα και ένα νεαρό ζευγάρι, κατηγορώντας τους για μοιχεία. Ακόμη κι αν γλιτώσουν τον θάνατο, οι γυναίκες απειλούνται από ποικίλες βάρβαρες πρακτικές όπως οι επιθέσεις με οξύ.
Πολλά από τα θύματα είναι μαθήτριες ή δασκάλες οι οποίες έχουν την ατυχία το σχολείο τους να βρίσκεται σε περιοχές που ελέγχουν οι Ταλιμπάν, πολέμιοι Τηζ μόρφωσης των γυναικών.
Η καταπίεση καθιερώνεται και επισήμως όπως π.χ. μέσω του αναθεωρημένου νόμου που ενέκρινε πέρυσι εν μέσω γενικής κατακραυγής ο πρόεδρος Καρζάι και επιτρέπει στους σιίτες να στερούν τροφή από τη σύζυγο τους αν αρνηθεί να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές τους απαιτήσεις.
Ο νόμος ορίζει επίσης ότι η γυναίκα οφείλει να λάβει την άδεια του άντρα της για να εργαστεί, ενώ παραχωρείται στους πατέρες και στους παππούδες η αποκλειστική κηδεμονία των παιδιών.
Στην πυρά για …την προίκα
4.ΣΤΟ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ οι λιθοβολισμοί και οι επιθέσει με οξύ κατά γυναικών από συγγενείς, ερωτικούς αντίζηλους ή πάσης φύσεως «εχθρούς» είναι συχνό φαινόμενο, όπως και τα εγκλήματα τιμής.
Κορίτσια και γυναίκες δολοφονούνται από την ίδια τους την οικογένεια επειδή «αμαύρωσαν την τιμή της», αρνούμενες π,χ. να παντρευτούν αυτόν που τους επέδειξαν ή επειδή είχαν «ανάρμοστες» σχέσεις με το αντίθετο φύλο.
Στο Πακιστάν και στην Ινδία παρατηρείται επίσης το φαινόμενο της δολοφονίας κυρίως με αφορμή την προίκα. Συγκεκριμένα, αν η προίκα που έχει δοθεί δεν κριθεί ικανοποιητική, η νύφη περιλούζεται από τον γαμπρό ή την οικογένεια του με κηροζίνη και καίγεται ζωντανή, ενώ η δολοφονία παρουσιάζεται συχνά σαν «ατύχημα».
Πηγή:
Εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ"
29.8.2010
Μπούρκα, ένα βαθύ ρήγμα στα ανθρώπινα δικαιώματα
Οι αποφάσεις της 23ης Ιουνίου 2010 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης μας κατέπληξαν. Διατήρησαν στη ζωή την μπούρκα. Τη χαρακτήρισαν ένδυμα των γυναικών για θρησκευτικούς λόγους! Ποιο θρησκευτικό βιβλίο το επιβάλλει; Αντίθετα, από το Κοράνιο προκύπτει ότι η γυναίκα του Μωάμεθ ήταν το πρόσωπο του μεγαλύτερου σεβασμού του και ο κύριος σύμβουλός του, κάθε άλλο παρά αφανές πρόσωπο.
Ή μήπως η μπουρκοφορούσα τελεί με το ρούχο αυτό θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική εκδήλωση; Ενδυμα για θρησκευτικούς λόγους αποτελεί το ράσο των ιερωμένων. Αυτό, ωστόσο, δεν αποκρύπτει το πρόσωπο του ιερέως οποιουδήποτε θρησκεύματος ή δόγματος.
Το κρύψιμο της υλικής εικόνας της γυναίκας, που είναι η μόνη εικόνα της στην κοινωνία (αφού η ψυχοπνευματική εικόνα της δεν είναι ορατή), δεν εξυπηρετεί παρά μόνο το να κρατείται η γυναίκα στη θέση της αφανούς ύπαρξης στη ζωή.
Οταν επρόκειτο να κηρυχθεί ο πόλεμος στο Αφγανιστάν η αμερικανική προπαγάνδα διέδιδε ότι θα καταργηθεί και η απάνθρωπη μπούρκα της Αφγανής. Τώρα αλλάζει το σύνθημα: είναι κι αυτή θρησκευτικό σύμβολο και πρέπει όχι μόνο να μην καταργηθεί στις χώρες απ’ όπου κατάγεται, αλλά να γίνει δεκτή και η εισαγωγή της στην Ευρώπη, έστω και υπό όρους.
Και το ψηφίζουμε οι Ευρωπαίοι, ακόμη και οι Ευρωπαίες! Βαριά υποχώρηση σε θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που ισχύει στο Διεθνές Δίκαιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δηλαδή στην ισότητα για όλους χωρίς καμιά διάκριση. Και μάλιστα εκδηλωνόμενη και καλοδεχούμενη και στις χώρες μας!
Οσο για το βασικό δικαίωμα ισότητας των φύλων, δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τη Διεθνή Σύμβαση για την εξάλειψη όλων των διακρίσεων κατά των γυναικών (CEDAW) και σωρεία άλλων κειμένων διεθνών ανάμεσα στα οποία το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ΔΣΑΠΔ) και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ΔΣΟΚΠΔ). Ολα αυτά επιβάλλουν ισότητα των φύλων σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς. Συγκεκριμένα, η μπούρκα παραβαίνει τα εξής θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα:
1. Το δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, ανεξαρτητοποίησης και κοινωνικοποίησης της γυναίκας (βλ. τα σχέδια δράσης των τεσσάρων παγκόσμιων συνόδων του ΟΗΕ για τις γυναίκες -Μεξικό 1975, Κοπεγχάγη 1980, Ναϊρόμπι 1985 και Πεκίνο 1995 - και την CBDAW, ά. 3 και 10).
2. Το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία, δηλαδή να ασκήσει αμειβόμενο εξωσπιτικό επάγγελμα, συνεπώς να αξιοποιήσει τις εν δυνάμει ικανότητές της και να αποκτήσει οικονομική αυτοτέλεια που αποτελεί προϋπόθεση κάθε ανεξαρτησίας (ΔΣΟΚΠΔ, ά. 6 και CEPAW, ά. 11).
3. Το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής συζύγου και ελεύθερης απόφασης γάμου και διαζυγίου (ΔΣΑΠΔ, ά. 23 παρ. 3 και CEDAW, ά. 16).
4. Μείωση της δυνατότητας άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων και ιδίως του δικαιώματος του εκλέγεσθαι (αδιανόητο, υποψήφια με ανύπαρκτο πρόσωπο!).
5. Κατά παράβαση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η μπουρκοφορούσα γυναίκα μεταδίδει στα παιδιά της αξίες αντίθετες με τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την ισότητα των φύλων και την υποχρέωση του ίδιου σεβασμού απέναντι στους δύο γονείς, που απαιτεί το ά. 29.
Πίσω από τη διατήρηση της απάνθρωπης συνήθειας
Συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες
Οι αποφάσεις Dahlab κατά Ελβετίας (15.2.2001) και Leyla Sah/ή κατά Τουρκίας (10.11.2005) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ενισχύουν τις θέσεις μας, καθώς αν το Δικαστήριο υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρό απέναντι στη μαντίλα, που δεν καλύπτει το ανθρώπινο σώμα και πρόσωπα, η σχετική νομολογία του θα πρέπει να εφαρμόζεται πολύ περισσότερο και στην μπούρκα.
Σημειωτέον ότι και το κοινωνικό συμφέρον επιβάλλει την απαγόρευση της απάνθρωπης αυτής συνήθειας. Πράγματι, άντρες όργανα μαφίας ή αυτοτελώς δρώντες μπορούν να διαπράξουν φοβερά εγκλήματα κρυπτόμενοι σε γυναικεία μπούρκα. Εξάλλου, η μη αξιοποίηση των δυνατοτήτων εργασίας και δημιουργίας του μισού πληθυσμού - του γυναικείου - αποτελεί σπατάλη ανεπίτρεπτη ανθρώπινου δυναμικού.
Κατόπιν όλων αυτών, διερωτώμεθα πώς κατέληξε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση να κρατήσει στη ζωή αυτό τον θεσμό τον βαρύτατα προσβλητικό του οικουμενικού συστήματος Δικαιωμάτων του Ανθρώπου;
Πώς αποφάσισε ν’ ανοίξει σ’ αυτά το σύστημα τέτοιο βαθύ ρήγμα;
Το θέμα είναι πιο ανησυχητικό αν αναλογισθούμε ότι με την απόφαση 12/21 (2.10.2009) το Συμβούλιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ τάχθηκε υπέρ της επανεξέτασης της σχέσης των παραδοσιακών αξιών και πρακτικών με τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Αυτό σημαίνει τάση αναζωπύρωσης των παραδόσεων που συγκρούονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τις οποίες έχει ορισθεί ότι πρέπει να υποχωρούν προ του ισχύοντος σήμερα οικουμενικού και αδιαίρετου συστήματος Δικαιωμάτων του Ανθρώπου [Κεφ. Ι, παρ. 5 και Κεφ. II, παρ. 38 της Διακήρυξης και Σχεδίου Δράσης της Βιέννης (1093) και παρ. 230 (g) του Σχεδίου Δράσης του Πεκίνου (1995)].
Κάνουμε έκκληση, ιδιαίτερα, στις χώρες που δεν εψήφισαν την παραπάνω απόφαση 12/21/2009 να λάβουν συνεπή θέση σε όλα τα διεθνή fora και οι αντιπροσωπείες τους να μην αντιφάσκουν από forum σε forum! Προς Θεού! Ας προσέξουν κατά πού πάμε!
Ας μην κοιμόσαστε: Πίσω από αυτή την προσπάθεια κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες με συνέπειες σοβαρότατες για τις δημοκρατικές αρχές. Αν αρχίσουμε τα βαθιά ρήγματα κατά του οικουμενικού και αδιαίρετου συστήματος των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μας περιμένουν στη στροφή αυτή νέοι ολοκληρωτισμοί. Δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε τις ολέθριες υποχωρήσεις σε βάρος των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των λαών που προηγήθηκαν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
ΑΛ. Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου
*H κ. Αλ. Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου είναι ομ. καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου και πρόεδρος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Πηγή:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=18700948
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου