ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2011

 

 

 

 

ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ 
ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2011

Στη στήλη μας της περασμένης Κυριακής είχαμε χαρακτηρίσει τον προϋπολογισμό του 2011 παραλογισμό. Και θα θέλαμε σήμερα να δείξουμε ακριβώς στους φίλους αναγνώστες μας ποιοι είναι οι παραλογισμοί που περιέχει ο νέος προϋπολογισμός, που είναι αδύνατον η κυβέρνηση να τους ξεπεράσει. Κι αυτό αποδεικνύεται από το ότι ούτε η «τρόικα» ούτε η κυβέρνηση έχουν εμπιστοσύνη στην επίτευξη των στόχων του. Με το σκεπτικό αυτό, η κυβέρνηση και η «τρόικα» συμφώνησαν να λειτουργεί ο προϋπολογισμός με μια εκσυγχρονισμένη μέθοδο του παλιού συστήματος των δωδεκατημορίων.

Στη σημερινή «τροϊκή» μορφή του, το σύστημα αυτό σημαίνει ότι κάθε μήνα η εδώ μόνιμη αντιπροσωπεία της «τρόικας» θα ελέγχει την απόδοση των εσόδων κατά κωδικό και κατά μήνα, και επίσης και τις δαπάνες. Kαι σε όποιες κατηγορίες εσόδων διαπιστώνει υστέρηση θα εισηγείται την επείγουσα λήψη κατάλληλων μέτρων για να επιτευχθούν οι στόχοι.

Το ίδιο θα συμβαίνει και στην υπέρβαση των κρατικών δαπανών. Σε όποια κατηγορία δαπάνης υπάρχει υπέρβαση, αμέσως θα λαμβάνονται ανάλογα μέτρα. Αν π.χ. λόγω αύξησης του αριθμού των συνταξιούχων τον Μάρτιο του 2011 εμφανιστεί υπέρβαση της δαπάνης για συνταξιοδότηση, τότε αυτόματα θα μειωθούν οι συντάξεις. Κι αυτά βέβαια τα έχει δεχτεί η κυβέρνηση παρά τις τάχα διαπραγματεύσεις που ισχυρίζεται ότι είχε με την «τρόικα».

Με τα μέτρα που ήδη έχει αναγγελθεί ότι θα εφαρμοστούν το 2011 και με τα έκτακτα μέτρα που θα ληφθούν σύντομα, στην περίπτωση που ο προϋπολογισμός κατά την εκτέλεσή του θα παρουσιάσει αποκλίσεις, η μεγάλη πλειονότητα των ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων θα υποστεί εισοδηματική μετάταξη. Δεν είναι μόνον τα αγαθά και οι υπηρεσίες που θα υποστούν μετάταξη συντελεστών στον ΦΠΑ, θα μεταταγούν σε κατώτερα εισοδηματικά κλιμάκια οι περισσότεροι από τους απασχολούμενους στο Δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Και τούτο γιατί ο προϋπολογισμός του 2011 παρουσιάζει πολλούς παραλογισμούς όσον αφορά τις παραδοχές πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η κατάρτισή του και το ύψος των προσδοκώμενων εσόδων και των κρατικών δαπανών. Προσωπικά φρονούμε ότι μέχρις ότου εκταμιευτεί η 4η δόση του δανείου που μας χορήγησε η «τρόικα», δηλαδή μέχρι τον Μάρτιο του 2011, θα πειθαναγκαστεί η κυβέρνηση να λάβει πρόσθετα έκτακτα μέτρα για την επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού. Γεγονός που θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στη συνέχιση της ομαλής λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Ας δούμε όμως πιο προσεκτικά πού νοσεί ο προϋπολογισμός.

Παραδοχές του νέου προϋπολογισμού: Οι περισσότερες από τις παραδοχές στις οποίες στηρίχτηκε ο νέος προϋπολογισμός είναι εντελώς αστήρικτες και με υπερβολική και εντελώς εξωπραγματική αισιοδοξία. Στην εισηγητική του έκθεση ο υπουργός των Οικονομικών αισιοδοξεί ότι το 2011 η ύφεση θα υποχωρήσει και το 2012 θα έχει εξαφανιστεί, με αύξηση του ΑΕΠ στο 1,1%. Το 2010 πιστεύει ότι θα έχουμε ύφεση ύψους 4,2%, ενώ στην πραγματικότητα η ύφεση θα υπερβεί το 5%. Ο προϋπολογισμός του 2011 καταρτίστηκε με την παραδοχή ότι το ΑΕΠ (δηλαδή η ύφεση) θα παρουσιάσει μείωση μόνο 3%. Πώς είναι δυνατόν να μειωθεί η ύφεση όταν η συνολική κατανάλωση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα θα μειωθεί, όπως παραδέχεται και ο υπουργός των Οικονομικών και όπως είναι λογικό μετά τη λήψη τέτοιων μέτρων, που συνεπάγονται και μείωση του εισοδήματος; Ο προϋπολογισμός στηρίχτηκε στη μείωση του πληθωρισμού το 2011 και υπολογίζει σε ετήσια βάση ότι αυτός θα αυξηθεί μόνον κατά 2,2%. Πώς είναι δυνατόν να έχουμε μείωση του πληθωρισμού το 2011 όταν αυξάνεται ο ΦΠΑ, αυξάνονται τα εισιτήρια των συγκοινωνιών, αυξάνονται τα διόδια και οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης καυσίμων και η κερδοσκοπία στην αγορά;

Οι επενδύσεις το 2010 θα παρουσιάσουν κατά τους υπολογισμούς του κ. Παπακωνσταντίνου μείωση κατά 17% και στη συνέχεια ο προϋπολογισμός του 2011 εμφανίζεται αισιόδοξος και περιορίζει τη μείωση των επενδύσεων στο 7,5%. Βάσει ποίων κριτηρίων η κυβέρνηση προσδοκά ότι στην Ελλάδα θα έχουμε καινούργιες επενδύσεις το 2011 είτε από έλληνες επιχειρηματίες είτε από ξένους επενδυτές; Όλα αυτά που αφορούν ορισμένες από τις παραδοχές στις οποίες στηρίχτηκε ο προϋπολογισμός φανερώνουν ότι τα θεμέλιά του είναι σαθρά.

Πορεία εσόδων: Είναι παραλογισμός, εφόσον ο υπουργός των Οικονομικών αναγνωρίζει ότι και το 2011 θα έχουμε ύφεση (μείωση του ΑΕΠ κατά 3%), να απαιτεί και να προϋπολογίζει αύξηση των καθαρών εσόδων του προϋπολογισμού από τα 51,4 δισ. ευρώ που θα εισπραχθούν φέτος στα 55,5 δισ. ευρώ για το 2011... Από πού θα μπορέσει να αντλήσει περισσότερα έσοδα, ύψους 4,1 δισ., όταν το 2011 και ο φόρος εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων θα παρουσιάσει μείωση λόγω συρρίκνωσης των εισοδημάτων και οι έμμεσοι φόροι επίσης λόγω μείωσης του όγκου των συναλλαγών; Εκτός εάν ο πληθωρισμός θα είναι τόσο υψηλός, που θα προκαλέσει αύξηση της αξίας των συναλλαγών.

Αυτή η φορολογική πολιτική δεν αρμόζει σε περιόδους όπου η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Αυτήν τη στιγμή το κράτος έχει αφαιρέσει από την ελληνική οικονομία κάθε ελπίδα ανάκαμψης.

Αν υπάρχουν κάποια περιθώρια περισσευμάτων για αποταμιεύσεις ή επενδύσεις, αυτά τα περιθώρια τα απορροφά το κράτος μέσω της συνεχούς επαύξησης του φορολογικού βάρους. Και είναι να απορεί κανείς από πού αντλεί ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης την αισιοδοξία για ανάκαμψη της οικονομίας και απομάκρυνση της ύφεσης. Ο πρωθυπουργός μέχρι τώρα μας έλεγε «όχι σε νέους φόρους». Και για το 2011 βλέπουμε αύξηση της φορολογίας αλλά και των συναφών με τη φορολογία επιβαρύνσεων των πολιτών.

Η κυβέρνηση συνεχώς εφευρίσκει χίλιες δυο αιτίες για να αυξάνει τα έσοδα του κράτους και φυσικά αυτά δεν τα θεωρεί φορολογικά έσοδα. Είναι τα μη φορολογικά έσοδα, τα οποία για το 2010 υπολογίζονται σε 2,9 δισ. ευρώ, ενώ στον νέο προϋπολογισμό αναγράφονται 4,6 δισ. ευρώ. Βέβαια μέσα σ' αυτά είναι και οι εισπράξεις του Δημοσίου από την εκποίηση της κρατικής περιουσίας, αλλά φαίνεται ότι τα πλείστα από αυτά το 2011 θα προέλθουν από τις εφευρέσεις του υπουργείου Οικονομικών και των άλλων εισπρακτικών υπουργείων. Δυστυχώς το κάθε υπουργείο προσπαθεί να εφεύρει τρόπους για να επιβαρύνει τον πολίτη. Για παράδειγμα, το πολυθρύλητο υπουργείο Περιβάλλοντος θέλει να θεσπίσει τα πιστοποιητικά καταλληλότητας για τα ενοικιαζόμενα ακίνητα.

Το υπουργείο Υγείας θέσπισε εισιτήριο 3 ευρώ για την εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία των κρατικών νοσοκομείων. Η τιμή αυτή θα διατηρηθεί για μερικούς μήνες, μέχρις ότου οι πολίτες εξοικειωθούν με την καταβολή εισιτηρίου, και μετά θα αρχίσουν οι συνεχείς αυξήσεις της τιμής του. Το υπουργείο Υποδομών έφτιαξε δύο νέους σταθμούς διοδίων στους εθνικούς δρόμους για να αυξήσει το χαράτσι και για να πουλήσει με ευνοϊκότερη τιμή τους δρόμους. Έτσι οι πολίτες δεν έχουν μόνο να αντιμετωπίσουν τις απώλειες από την αύξηση της φορολογίας, υφίστανται και παράπλευρες απώλειες από μια φορολογία συγκαλυμμένης μορφής.
Περικοπές δαπανών: Μεγάλη διαφήμιση για περικοπές δαπανών από την κυβέρνηση. Το σπάταλο κράτος όμως συνεχίζεται. Δεν είδαμε περιορισμό του αριθμού των συμβούλων του πρωθυπουργού και της πολυμελούς τωρινής κυβέρνησης. Πόσα εκατομμύρια μας κοστίζει η σημερινή κυβέρνηση; Με τα συνεχή ταξίδια του πρωθυπουργού και των υπουργών στο εξωτερικό, με τους νεαρούς συμβούλους, οι οποίοι μόλις τελείωσαν το πανεπιστήμιο διορίστηκαν σύμβουλοι (άραγε τι γνωρίζουν για να δίνουν συμβουλές χωρίς καμία εμπειρία;)...

Για να πληρωθούν όλες αυτές οι κυβερνητικές δαπάνες, η κυβέρνηση έκοψε δύο μισθούς από τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους. Και καμαρώνει ότι τάχα πέτυχε περιορισμό των δαπανών. Και, καθώς φαίνεται, παρ' όλες τις ανακοινώσεις των κυβερνητικών παραγόντων, το σπάταλο κράτος θα συνεχίσει να θριαμβεύει και το 2011. Ο προϋπολογισμός της επόμενης χρονιάς προβλέπει αύξηση των δαπανών του Δημοσίου κατά 3 δισ. ευρώ. Οι δαπάνες το 2010 θα κλείσουν στο ποσόν των 77,4 δισ. σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού. Και ο νέος προϋπολογισμός για το 2011 προβλέπει αύξηση των δαπανών στα 80,3 δισ. Οι αμυντικές δαπάνες για το 2011 πετσοκόβονται. Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων περιορίζεται και ταυτόχρονα η κυβέρνηση σερβίρει την πρόβλεψη για αύξηση των επενδύσεων.

Οι δαπάνες υγείας περιορίζονται επίσης. Και πέραν αυτού έχουμε και περιορισμούς των μισθών και των συντάξεων, καθώς και απολύσεις των συμβασιούχων του Δημοσίου που έχουν προσληφθεί με σύμβαση ορισμένου χρόνου.
Στην παιδεία έχουμε περικοπές της τάξεως του 1,5 δισ. ευρώ ετησίως, με συγχωνεύσεις ή καταργήσεις ΤΕΙ και ανωτάτων σχολών. Ποιος ροκανίζει τα κονδύλια του προϋπολογισμού; Και πώς λοιπόν δικαιολογείται η αύξηση των κρατικών δαπανών;

Έτσι όπως εμφανίζονται τα πράγματα, οι πιστώσεις του προϋπολογισμού, δηλαδή τα χρήματα των φορολογουμένων, πηγαίνουν για να πληρωθούν οι κερδοσκόποι δανειστές μας και για να καλύπτονται οι τεράστιες δαπάνες των κυβερνητικών στελεχών.

Συνεπώς και στο σκέλος των δαπανών του προϋπολογισμού υπάρχει ο παραλογισμός της μεταφοράς εισοδήματος από τους χαμηλοεισοδηματίες στους αχόρταγους κερδοσκόπους.

Tου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΙΖΕΛΟΥ

ΠΗΓΗ:

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=61372&colid=&catid=27&dt=2010-11-28%200:0:0