ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Παραθέτω εδώ τους αφορισμούς που διατυπώθηκαν μεν από κάποιο πανεπιστημιακό όμως αποτελούν αφορισμούς που ακούω καθημερινά από πολιτικοποιημένους ανθρώπους και ακόμα και από άλλοτε ένθερμους οπαδούς του κυβερνώντος κόμματος. Θεωρώ μάλιστα ότι πολλοί από εσάς που θα τους διαβάσετε θα συμφωνήσετε για την ορθότητα των αφορισμών αυτών.

«Φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, διότι καταργήσαμε την αξιοκρατία και την αριστεία όπως την όριζαν οι αρχαίοι. Έτσι, η άμιλλα κατασυκοφαντήθηκε ως ελιτισμός.». 

«Η ζημιά ολοκληρώθηκε με το ΠΑΣΟΚ, όταν ισοπεδώθηκαν όλα, με τη μετριοκρατία να διαφεντεύει. Ήμασταν αφελείς να μην καταλάβουμε τι σήμαινε η δέσμευση του Αντρέα Παπανδρέου να φτιάξει καινούργια τζάκια. Ξήλωσε την εναπομείνασα αστική τάξη και άρχισαν οι ρεμούλες για να φτιαχτεί η νέα. Κάποιοι λένε ότι το 1981 ήρθε η αναγκαία επούλωση των πληγών από τον διχασμό του Εμφυλίου. Είναι σωστό μέχρις ενός βαθμού. Δυστυχώς, ο A. Παπανδρέου πέταξε νωρίς έξω από την ηγετική του ομάδα ανθρώπους που είχαν διαφορετική άποψη και όραμα».

«Σήμερα είμαστε σε ένα αδιέξοδο, όπου πολιτικοί και άλλοι κρατικοί λειτουργοί βγάζουν ολόκληρες περιουσίες σε μερικές θητείες ενώ κάποτε πέθαιναν στην ψάθα. Πρέπει να εφαρμοστεί το πόθεν έσχες για όλους τους Έλληνες πολίτες με έμφαση όχι στο «έσχες» αλλά στο «πόθεν». Σε όποιον δεν μπορεί να αποδείξει το «πόθεν» να δημεύονται τα υπάρχοντά του. Χρειάστηκαν οι 300 του Λεωνίδα για να εμποδίσουν τους Βαρβάρους να μπουν στην Ελλάδα και άλλοι 300 σήμερα στη Βουλή για να μας στείλουν στους Βαρβάρους».

«Δεν είναι τυχαίο ότι βλέπουμε πολλούς τρομοκράτες νέας γενιάς να είναι νεαροί από καλά σπίτια. Η νεολαία είναι αγανακτισμένη. Κάποιοι πιστεύουν, πολύ κακώς, ότι αυτή είναι η διέξοδος. Είναι μια μορφή διαμαρτυρίας με την οποία δεν συμφωνώ καθόλου. Εγώ βέβαια είμαι πια αρκετά ηλικιωμένος. Δεν ξέρω  όμως πώς θα σκεφτόμουν αν ήμουν εικοσάρης. Πολλοί λένε ότι ακριβώς αυτή η γενιά των είκοσι και κάτι είναι κακομαθημένη. Δεν μπορώ να ρίξω τις ευθύνες στα παιδιά. Η κοινωνία είναι φυτώριο και η εκπαίδευση είναι το λίπασμα. Πώς θα μπορούσαν να βγουν αλλιώς όταν αυτό το πνεύμα τους εμφυσήσαμε στο σπίτι και το σχολείο;».