25η Μαρτίου 1821 : Ημέρα της Παλιγγενεσίας τους Έθνους των Ελλήνων

Η 25η Μαρτίου είναι η Εθνική εορτή της Παλιγγενεσίας τους Έθνους μας.  Την ημέρα αυτή τιμούμε τους πρωτεργάτες και τους ήρωες της επανάστασης του 1821. Τους ήρωες αυτούς που έδωσαν την ζωή τους ώστε η πατρίδα μας να είναι μια ελεύθερη χώρα.

Από τις 29 Μαΐου του 1453, μετά την άλωση της Πόλης, και για τέσσερις αιώνες οι Έλληνες ζούσαν κάτω από την τουρκική κατοχή. Πολλοί από τους Έλληνες της εποχής αυτή δεν άντεχαν τον τουρκικό ζυγό και είχαν καταφύγει στα βουνά. Αυτοί ήταν και οι πρωτεργάτες της επαναστάσεως.

Όμως τους σπόρους της επανάστασης τους έσπειρε ένας άλλος λόγιος ήρωας, μια σπουδαία προσωπικότητα που συνέλαβε το σχέδιο για την Εθνική Παλιγγενεσία. Ο Ρήγας Βελεστινλής (Ρήγας Φεραίος) ο Πρωτομάρτυρας, ο οραματιστής, ο κήρυκας του ξεσηκωμού, ο πολιτικός νους, ο κατηχητής του γένους αλλά και ο πνευματικός άνθρωπος με τις ανησυχίες, τις αναζητήσεις, τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς, το πλούσιο συγγραφικό έργο που πήγε να μετουσιώσει την θεωρία σε πράξη. Με τη δολοφονία του όμως αν και ανεστάλη προσωρινά η προετοιμασία του Αγώνα, η φλόγα της επανάστασης δεν έσβησε. Το δύσκολο αυτό έργο ανέλαβε να συνεχίσει το 1821 στην Οδησσό η Φιλική Εταιρεία.

Η Επανάσταση, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Υψηλά­ντη, ξεκίνησε από το Ιάσιο και είχε χαρακτήρα αντιπερισπασμού, ούτως ώστε η Επανάσταση στη νότια Βαλκανική να εξελισσόταν χωρίς την ύπαρξη ισχυρών τουρκικών στρατευμάτων.

Έτσι, στις 23 Μαρτίου κηρύχθηκε η Επανάσταση στη Βοστίτσα (Αίγιο) και την ίδια μέρα ο Κολοκοτρώνης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης απελευθέρωσαν την Καλαμάτα Στη συνέχεια, η Επανάσταση εξαπλώθηκε παντού.

Η αντίδραση των Τούρκων ήταν έντονη, αλλά ο αριθμός των ηρώων και των μαρτύρων καταδεικνύει ότι η Επανάσταση είχε χαρακτήρα εθνικοαπελευθερωτικό, παρόλο που οι εσωτερικές αντιθέσεις οδήγησαν ακόμα και σε εμφύλιες διαμάχες. Όμως τελικά οι αγώνες και οι θυσίες των Ελλήνων έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα και  τον Οκτώβριο του 1827  η ναυμαχία στο Ναβαρίνο υπήρξε ο καταλύτης για τη δημιουργία του ανεξάρτητου ελλη­νικού κράτους.

Έτσι, σης αρχές του 1828 έφτασε στην Ελλάδα ο  παλιός διπλωμάτης του τσάρου της Ρωσίας ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος είχε εκλεγεί κυβερνήτης. Ο  Καποδίστριας, εκμεταλλευόμενος με αριστοτεχνικό τρόπο τη διεθνή διπλωματία, συνέβαλε ώστε στις 22 Ιανουαρίου του  1830,  να υπογραφεί από την Αγγλία, Γαλλία  και Ρωσία το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, που αποτέλεσε τη γενέθλια πράξη του ελ­ληνικού κράτους.

Δύο χρόνια μετά, στις 14 Αυγούστου 1832, ορίστηκαν και τα σύνορα της Ελλάδας να φτάνουν μέχρι την νοητή γραμμή που έχει άκρα τον Παγασητικό και τον Αμβρακικό κόλπο. Τον Δεκέμβριο του έτους αυτού αποδέχτηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία αυτή την απόφαση και από τότε ξεκινά η πορεία του Νέου Ελληνικού Κράτους.

Το γένος των Ελλήνων δημιούργησε στο πέρασμα των αιώνων μια κρα­τική οντότητα πολύ εύθραυστη και με περιορισμένα σύνορα, η οποία σε λιγότερο από έναν αιώνα έφτασε στη σημερινή της μορφή.