Ιδού η Ρόδος

Ιδού η Ρόδος...

Ξαφνικά θυμήθηκαν τη χώρα... Τους έπιασε ο πόνος για την Ελλάδα. Τόσα χρόνια πού ήταν; Εδώ δεν ζούσαν; Στραβοί ήταν; Ή το μόνο που έβλεπαν ήταν πώς θα πάρουν δουλειές από το κράτος - γνωμοδοτήσεις, νομικές συμβουλές, μελέτες και συμμετοχές σε αμειβόμενες επιτροπές ή σε... ευαγή ιδρύματα, που κατά σύμπτωση οι ιδέες που προωθούσαν ήταν συμβιβασμοί και άτακτες υποχωρήσεις σε εθνικά θέματα.

Έχουν ξεφυτρώσει τον τελευταίο καιρό πολλά τέτοια φυντάνια... Αγωνιούν για τον τόπο. Όλοι αυτοί έχουν ρίζα τον ίδιο χώρο, τον υποτιθέμενο εκσυγχρονισμό! Κατά σύμπτωση (;) όλοι τους αρθρογραφούν στην ίδια εφημερίδα. Την «Καθημερινή». Συμπλέουν στους στόχους. Κυβέρνηση προσωπικοτήτων, τεχνοκρατών και των αρίστων. Χωρίς να έχουν περάσει από την κολυμβήθρα της λαϊκής ψήφου. Γιατί ξέρουν ότι εκεί θα πνιγούν... Γιατί ποτέ τους δεν είχαν καμιά επαφή ή σχέση με τον λαό, το πεζοδρόμιο. Πάντα αφ’ υψηλού. Στα υψηλά διαμερίσματα της κοινωνίας κινούνται. Εκεί που δεν κυκλοφορεί ο ιδρώτας του μόχθου και ο πόνος. Όλα έτοιμα στο πιάτο, μια ζωή. Δεν έχουν ποτέ σκονίσει τα ακριβά παπούτσια τους στις φτωχικές γειτονιές, το Πέραμα και τα Λιόσια, να αφουγκραστούν την αγωνία της επιβίωσης. Κατάφεραν να μπει στο Μαξίμου ένας δικός τους. Τους έκαναν τη χάρη οι πολιτικοί αρχηγοί, μετά τις αφόρητες πιέσεις απ' έξω. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, ήταν αρκετοί δύο μήνες, για να αποδειχθεί ότι ο άνθρωπος είναι γυμνός. Κατέρρευσε ο μύθος. Από 65% που ήταν υπέρ του Παπαδήμου όταν ανέλαβε, μέσα σε δύο μήνες τα «ναι» έπεσαν στο 25%. Τα «όχι» δεν μετριούνται μόνο στα λαϊκά στρώματα. Αυτό για εκείνους είναι δευτερεύον. Δεν τους ενοχλεί. Τους φτάνει που παραμένει στο Μαξίμου. Πρωθυπουργός διορισμένος...

Τώρα προχωρούν στο επόμενο βήμα. Πάνε για κόμμα. Δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Τις αποκάλυψαν στη σύναξη των 300, πριν από 15 μέρες στην παλαιά Βουλή, παρέα με τους εκλεκτούς τους, την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Κωστή Χατζηδάκη. Έχουν έτοιμο και τον τίτλο του κόμματος. «Για την Ελλάδα τώρα». Την περασμένη Κυριακή δύο από τους μετέχοντες στην κίνηση που έχει τις ευλογίες της καθεστωτικής εφημερίδας του Αλαφούζου, οι κ. Νίκος Κ. Αλιβιζάτος και Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σε άρθρο τους με τίτλο «Για ένα ανατρεπτικό ρεύμα» καλούν σε... επανάσταση! Να βάλουν στην άκρη τα δύο μεγάλα κόμματα και να αναθέσουν στην παρέα του Αλαφουζέικου να μας... αναμορφώσουν - διάβαζε συμμορφώσουν.

«Ζητούμενο», γράφουν, «δεν είναι η ίδρυση ενός ακόμη μικρού κόμματος, αλλά η διάδοση ενός ανατρεπτικού τρόπου σκέψης, με ρηξικέλευθες προτάσεις επί των συγκεκριμένων. Μιας καινούργιας νοοτροπίας η οποία, μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας, θα έδινε ελπίδα και θα ευνοούσε τη δημιουργία ενός μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος, ικανού να θέσει στο περιθώριο το ένα ή και τα δύο μεγάλα κόμματα, που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό».

Με το καλό. Να κατέβουν στους δρόμους, να έρθουν, για πρώτη φορά, πρόσωπο με πρόσωπο με τον λαουτζίκο και να δουν πόσο μετράνε. Πόσο ο πολίτης πείθεται από τις απόψεις τους. Και από τη συμμετοχή τους στη μάχη για τη λύση των προβλημάτων του κόσμου. Πόσα κουκιά θα μπουν στις κάλπες...

Εκεί γίνονται οι ανατροπές, κύριοι καθηγητές... Με ντιρεκτίβες και από τα πολυτελή γραφεία ρεύμα δεν δημιουργείται.

Ιδού λοιπόν η Ρόδος...

Από το ΠΑΡΟΝ
12.2.2012