Οι ένοχοι να τιμωρηθούν το ταχύτερον

Οι ένοχοι να τιμωρηθούν το ταχύτερον

Γράφει ο Ελευθέριος Λεκέας

Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ. ε.τ

Κατά το Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. (Χρυσούς αιών του Περικλέους και της Δημοκρατίας), στην περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής, ο νόμος προέβλεπε ότι όποιος θέλει να γίνει βουλευτής πρέπει : 1) Να είναι Έλλην πολίτης, 2) Να κατέχει την ελληνική θρησκεία και παιδεία, 3) Να μη είναι κίναιδος και 4) Να καταγραφεί όλη η περιουσία του μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία. Εάν όλα αυτά τηρούνταν, μπορούσε τότε να γίνει βουλευτής. Περαιτέρω, εάν κάποιος βουλευτής (πολιτικός) πρότεινε νόμο, ο οποίος αποδείχτηκε ζημιογόνος οικονομικά για την Αθήνα, έπρεπε, είτε, να κατασχεθεί η περιουσία του και, αν δεν υπήρχε για να αποδώσει το χρέος του, έπρεπε να εκτελεστεί αυθημερόν. Ο νόμος αυτός είναι αναμφίβολα πολύ σκληρός, ως προς το σκέλος της ποινής της εκτέλεσης (θανατικής ποινής).

Όμως, κατά βάθος, απηχούσε το κοινό περί δικαίου αίσθημα και ανταποκρίνονταν σ’ αυτό λειτουργούσε δε υπέρ του καλού του λαού και του Κράτους. Έτσι γίνονταν αξιοκρατική και σωστή επιλογή των πολιτικών – δημοσίων ανδρών. Επικρατούσε η αντίληψη ότι ο πολιτικός άνδρας έχει αποστολή να υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και του Κράτους. Κυνηγούσε ο πολιτικός εκείνης της χρυσής εποχής της Δημοκρατίας το δόξα και φλεγόταν από την επιθυμία να διακριθεί ως πρώτος μεταξύ των πρώτων. Δεν αρκούσε όμως μόνον αυτό υπήρχαν, προς αποφυγήν ατοπημάτων, οποιασδήποτε μορφής, σκληροί, αλλά σωστοί και δίκαιοι νόμοι, ώστε ο παραβάτης – επίορκος πολιτικός άνδρας να εξαφανίζεται από το δημόσιο βίο της χώρας και να ευθύνεται για την αποκατάσταση της ζημίας που προκαλούσε με όλη του την περιουσία.

Αλήθεια, πώς βρεθήκαμε σήμερα στην αντίπερα όχθη; Πώς καταντήσαμε ώστε η Βουλή και οι βουλευτές (γενικά οι κατέχοντες δημόσια αξιώματα), αντί να παραβγαίνουν στο ποιος θα ωφελήσει περισσότερο την Πατρίδα του, να αναλίσκονται στο ποιος θα βολευτεί καλύτερα και θα εξασφαλίσει, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, τα πιο πολλά, ώστε να βολευτούν και τα δισέγγονά του ακόμη; Αυτό το θλιβερό κατάντημα δεν είναι τυχαίο.

Από το 1981 και μετά, με εξαίρεση κάποιες αστραπές στο σκοτάδι, τριάντα ολόκληρα χρόνια ο δημόσιος βίος της χώρας έχει εκτροχιαστεί. Ο εκτροχιασμός αυτός, με την αχαρακτήριστη ρουσφετολογική συμπεριφορά του βουλευτικού σώματος, προς άγραν ψήφων και μόνον, υπεισήλθε συστηματικά στο ίδιο το εκλογικό σώμα (εκλογείς-πολίτες). Οι νόμοι, εξ άλλου, που θα αποτελούσαν το φόβητρο των παραβατών, υπήρξαν πολλοί, κακογραμμένοι και άδικοι. Έτσι φτάσαμε στη φράση του Θ. Πάγκαλου «Όλοι μαζί τα φάγαμε». Έτσι καταλήξαμε σήμερα να μην υπάρχει Δημοκρατία στην πράξη.

Οι νόμοι και το ίδιο το Σύνταγμα, ως υπέρτατος νόμος, παραβιάστηκαν και αγνοήθηκαν συστηματικά. Οι ένοχοι, εν τούτοις, παραμένουν, προς δόξαν της αδικίας και της παρανομίας, ατιμώρητοι σε βάρος των αθώων και νομοταγών ελλήνων πολιτών και κατά καταφανή παραβίαση των άρθρων 1 και 2 του ισχύοντος Συντάγματος που ορίζουν: «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η Λαϊκή Κυριαρχία» (αρθρ. 1 παραγρ. 2), «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (αρθρ. 1 παραγρ. 3) και «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας» (αρθρ. 2 παραγρ. 1). Αλήθεια, ποιος σεβασμός και ποια προστασία της αξιοπρέπειας του ανθρώπου υπήρξε τα τελευταία αυτά τριάντα (30) χρόνια ή υπάρχει σήμερα;

Αποτελεί, μήπως, σεβασμό προς την αξιοπρέπεια του πολίτη η οικονομική απογύμνωσή του και είναι σωστό, να μη παραδίδεται στο κοινό (δημοσιότητα) ο κατάλογος των καθαρμάτων εκείνων, όπου και αν ανήκουν και όποιο αξίωμα και αν κατέχουν, που καταλήστεψαν το δημόσιο χρήμα; Αποτελεί δικαιολογία η πρόφαση ότι εμποδίζει τη δημοσιότητα των στοιχείων η προστασία των προσωπικών δεδομένων;;; Ασφαλώς όχι. Σε μία υγιή Δημοκρατία δεν νοείται προστασία των προσωπικών δεδομένων του παρανομήσαντος.

Η προσβολή του κοινού περί δικαίου αισθήματος ζυγίζει, φαντάζομαι, πολύ περισσότερο από τις πρόχειρες δικαιολογίες της προστασίας, δήθεν, των προσωπικών δεδομένων, όταν, ιδιαίτερα, ο παρανομήσας ανήκει στο χώρο των δημοσίων ανδρών (Υπουργοί, βουλευτές κ.λπ.). Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχής. Η Δημοκρατία μας, για να ξαναγίνει Δημοκρατία εν τοις πράγμασι και να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια του έλληνα πολίτη, πρέπει το ταχύτερο να εξυγιανθεί ο δημόσιος βίος της Χώρας μας.

Κύριε Πρωθυπουργέ, έχετε το χρέος και το βαρύ φορτίο, εσείς και οι συνεργάτες σας, αλλά και όσοι από τους τριακόσιους της Βουλής έχουν τάξει και φυλάνε ακόμη Θερμοπύλες, να νομοθετήσετε τις αναγκαίες εκείνες ρυθμίσεις – μεταβολές, ακόμα και στο Σύνταγμα που θα εξασφαλίζουν πραγματικά ανεξάρτητη Δικαστική Λειτουργία, ικανή να επεμβαίνει, όταν παραβιάζονται οι νόμοι και καταπνίγονται τα δίκαια και τα δικαιώματα του έλληνα πολίτη το ταχύτερο και χωρίς την άδεια της Βουλής, για τα πρόσωπα που προβλέπεται σήμερα.

Πρέπει να αναμορφώσετε στο σύνολό του το ισχύον νομοθετικό σύστημα, ώστε να λείψει η πολυνομία – κακονομία και η βραδύτητα στην απονομή της Δικαιοσύνης, που φθάνει πολλές, δυστυχώς, φορές να καταντά αρνησιδικία. Πρέπει η απονομή της Δικαιοσύνης να γίνει με πιο ευέλικτη και ταχύτατη, χωρίς να παραβιάζεται η αποστολή της στην απονομή ορθής δικαιοσύνης. Πρέπει οι επίορκοι και οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, με πρώτους αυτούς που ανήκουν στο χώρο της Βουλής, να παραδοθούν το ταχύτερο στη Δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Το κλεμμένο χρήμα του Δημοσίου πρέπει να επιστρέψει στην πηγή του, γιατί αποτελεί περιουσία του Ελληνικού Λαού. Αν δεν πράξετε το καθήκον σας, Κύριε Πρωθυπουργέ, θα χαθεί και η τελευταία ευκαιρία να σωθεί η Ελλάδα. Χρειάζεται να ξαναγίνουμε σεβαστοί στην Ευρώπη και να σταματήσει η αναφορά μας ως κακού παραδείγματος. Σας προτρέπουμε, Κύριε Πρωθυπουργέ, να έχετε ως πρότυπο τη νομοθεσία που εξασφάλισε την ιδανική Δημοκρατία του Χρυσού αιώνα του Περικλέους.

Κλείνω με την παράθεση εδώ των απόψεων του Μαχάτμα Γκάντι : Την κοινωνία καταστρέφουν: Ο Πλούτος, χωρίς μόχθο. Η Πολιτική, χωρίς αρχές. Η επιστήμη, χωρίς ανθρωπιά. Η απόλαυση, χωρίς συναίσθημα. Η Παιδεία, χωρίς ήθος. Το εμπόριο, χωρίς εντιμότητα και η Λατρεία, χωρίς προσωπικές θυσίες. Ας συνετιστούμε το ταχύτερο, οι πολιτικοί μας πρώτα, αλλά και ο λαός από τη δική του πλευρά. Αλλιώς δε θα δικαιωθούμε ποτέ και γρήγορα θα απαλλοτριωθούμε υπαρξιακά ως Ελλάδα και ως Έλληνες.       

http://www.elzoni.gr/html/ent/105/ent.29105.asp