Διάγγελμα για το Καστελόριζο

Πάμε λουκέτο

Του Λάκη Μπέλλου 
twitter.com/pamelouketo

«Ελληνίδες, Ελληνες. Τρία χρόνια ακριβώς από την 23η Απριλίου 2010, βρίσκομαι ακριβώς στο ίδιο μέρος του λιμανιού του Καστελόριζου, με το ίδιο κοστούμι, με την ίδια μοβ γραβάτα που έμεινε στην ιστορία.

Να τονίσω ότι αυτό το διάγγελμα είναι προσφορά δική μου και του Πανεπιστημίου Κολούμπια για να τιμήσουμε τις Ελληνίδες και τους Ελληνες και είναι εντελώς δωρεάν, χωρίς την αμοιβή μου και χωρίς εισιτήριο.

Ευχαριστώ για τις αλλεπάλληλες προσκλήσεις να έρχομαι στην Ελλάδα, πότε η προανακριτική, πότε ο Τσοχατζόπουλος. Ελπίζω να μη με καλέσει και κάποιος εισαγγελέας.

Είχα υποσχεθεί ότι με την προσφυγή στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης μπαίνουμε σε απάνεμο λιμάνι, έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά και ο Οδυσσέας θα φτάσει στην Ιθάκη ή την Κεφαλονιά, δεν θυμάμαι σε ποιο νησί ακριβώς, γιατί αυτή την ατάκα την είχε γράψει ο αδελφός μου.

Χωρίς να παραγνωρίσω τη σημαντική συμβολή και των μετέπειτα πρωθυπουργών Παπαδήμου και Σαμαρά, έβαλα το πρώτο λιθαράκι για την καταστροφή της χώρας -Ελλάδα ή Αμερική διαλέξτε.

Και τι δεν πετύχαμε μετά το Καστελόριζο. Ανεργία, λουκέτα, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και διαδοχικά εισπρακτικά και φορολογικά μέτρα. Η ανεργία αυξήθηκε κατά 1.200.000 άτομα στον ιδωτικό τομέα και ελπίζουμε να φτάσουμε τον ίδιο αριθμό και στο Δημόσιο.

Μισθωτοί και συνταξιούχοι είδαν τις απολαβές τους να μειώνονται δραματικά και ζουν ή έζησαν την εμπειρία να δουν τη ζωή από μιαν άλλη γωνία. Η Ελλάδα άλλαξε ριζικά! Μέχρι και η ΑΕΚ υποβιβάστηκε. Βρίσκεις φράουλες πια μέχρι και 10 λεπτά. Κανένας δεν τις ακουμπάει.

Γιατί τα λέω αυτά, και μάλιστα θριαμβευτικά. Γιατί φτάνει το τέλος. Αλλά τι σημαίνει αυτό το «τέλος», όπως τόνισα σε μια ομιλία μου στο Χάρβαρντ; Σημαίνει ότι έρχεται η αρχή -κάπου το είχα διαβάσει αυτό. Ολα θα ξαναγίνουν. Ακόμα και η ΑΕΚ θα ανέβει στην Α’ Εθνική. Πάλι κάποτε θα τρώμε φράουλες Μανωλάδας. Εγώ παλεύω για τους μετανάστες. Γιατί μετανάστης είμαι κι εγώ. Πότε στην Αμερική και πότε στην Ελλάδα.

Και επειδή ξέρω τι περιμένετε να σας πω, δεν σας κρατώ άλλο σε αγωνία: ΣΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ! Μου αξίζετε και σας αξίζω. Μέχρι κι εγώ σάς δούλεψα, Ελληνίδες – Ελληνες. Ευχαριστώ και του χρόνου!».

http://www.efsyn.gr/?p=44015