Γ. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Περί «αποστασίας»

Περί «αποστασίας»

Γραφείο ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Όταν ο ήλιος της ελευθερίας κατεβαίνει χαμηλά στον ορίζοντα τότε και οι πιο ασήμαντοι και οι πιο ουτιδανοί άνθρωποι ρίχνουν μεγάλη σκιά. Σήμερα που ο ήλιος της ελευθερίας αγγίζει στη δύση με την απολυταρχία της «τρόικας», οι ουτιδανοί άνθρωποι που μας κυβερνούν έχουν απλώσει τη σκιά τους στον καπνισμένο ουρανό της πατρίδας μας. Χειρότερος όλων είναι, βέβαια, ο «γερμανός ανθύπατος» υπουργός Οικονομικών, ο ληστής των πενιχρών αποδοχών των πολιτών. Αλλά ο κ. Στουρνάρας δεν είναι μόνον ο τοποτηρητής των γερμανικών τραπεζών, είναι και ο «οικονομικά ΕΣΑτζής», κυνικός και προκλητικός, που δοκιμάζει τις αντοχές των νεύρων των αγρίως φορολογουμένων Ελλήνων.

Με πλήρη απάθεια και κυνισμό, ο παχυλά αμειβόμενος κ. Στουρνάρας μας διαβεβαίωσε ότι οι Έλληνες δεν υπερφορολογούνται και υπερηφανεύτηκε για το «έργο» του. Ποιο είναι αυτό το «έργο»; Μας είπε, κομπάζοντας, ότι έβαλε κόσμο στη φυλακή που δεν είχε να πληρώσει τα «χαράτσια» και παίρνει τα σπίτια των πολιτών. .. Ο άνθρωπος δεν έχει πλέον συναίσθηση του τι λέει. Δεν ξέρω αν ο υπουργός υπάγεται στη δικαιοδοσία ψυχιάτρου, αλλά ο κ. Σαμαράς είναι απολύτως συνυπεύθυνος που διατηρεί ακόμα στη θέση του τον Μετερνίχο της Οικονομίας. Συνυπεύθυνος είναι και ο «συνέταιρος της αμαρτίας» κ. Βενιζέλος, που υποκρίνεται ότι «αντιλαμβάνεται» τις δοκιμασίες που όλοι μας βιώνουμε. Στην εκπομπή του Γ. Πρετεντέρη στο ΜEGA, όπου ο υπερφίαλος υπουργός προέβη σε αυτές τις προκλητικές δηλώσεις, δέχθηκε την τηλεφωνική παρέμβαση του κ. Αλέκου Αλαβάνου, ο οποίος με στοιχεία κονιορτοποίησε όλο αυτό το μνημονιακό οικοδόμημα. Κι ο Στουρνάρας άκουγε με γουρλωμένα μάτια, χωρίς να μπορεί να αντικρούσει τη στέρεα επιχειρηματολογία του κ. Αλαβάνου. Ο Γ. Πρετεντέρης, αντιλαμβανόμενος την αμηχανία του υπουργού, έσπευσε να κλείσει την «παρέμβαση» για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση! Παράλληλα, ο κ. Στουρνάρας προχώρησε και σε άλλη αθλιότητα. Εισήγαγε στη ζωή μας τον χαφιεδισμό. Διότι μας είπε πως όποιος καρφώνει φοροφυγά θα παίρνει το 10% του προστίμου που θα επιβάλλει ο έφορο... Και αυτό λέγεται «κοινοβουλευτικός βίος» και «οικονομική πολιτική».

Αυτή η εικόνα συνθέτει το πολιτικό σκηνικό των τραγικών ημερών μας. Και έχουμε τους μνημονιακούς βουλευτές της συγκυβέρνησης που, για να μη χάσουν τη βουλευτική τους έδρα, ψηφίζουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ οι υποκριτές της ΔΗΜΑΡ, με το πονηρό «παρών» που επιλέγουν, «νίπτουν τας χείρας των»! Ο κ. Τσίπρας, ο κ. Καμμένος, ο κ. Παφίλης και οι βουλευτές της αντιπολιτεύσεως επειδή αρνούνται να είναι ανδράποδα και υψώνουν το ανάστημα τους απέναντι στο Δ' Ράιχ, δέχονται τους μύδρους των εθελόδουλων, αυτών που φοιτούν στη... «σχολή λαντζέρηδων» της «τρόικας». Όταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας εκάλεσε τους βουλευτές του λειψάνου του ΠΑΣΟΚ να μην ψηφίσουν τον προϋπολογισμό και τα φορομπηχτικά μέτρα, ξεσηκώθηκε ο κ. Βενιζέλος και τα «Νέα» κι άρχισαν να ολοφύρονται ότι... «ετοιμάζεται νέα αποστασία»! Καλύτερα θα ήταν γι' αυτούς να μην ανατρέχουν στο 1965, διότι τότε θα πρέπει να θυμηθούμε τον ρόλο κάποιων «ανένδοτων κεκρακτών», που είχαν μεταβάλει τη Βουλή σε αρένα, το περίφημο «πρωτόκολλο τιμής» που είχαν υπογράψει οι εκδότες των τριών κεντρώων εφημερίδων για «λύση Στεφανόπουλου» αλλά και τις σκηνές όπου «ένθερμοι» οπαδοί έκαιγαν τις εφημερίδες του «συγκροτήματος» στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Στις μέρες μας, όμως, ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στο σαπισμένο πολιτικό σύστημα. Και πώς ήταν δυνατόν να συμβεί διαφορετικά, όταν οι βουλευτές δεν θίγονται από τα βάρβαρα μέτρα, ενώ οι πολίτες βλέπουν να τους παίρνουν τα σπίτια τους, κατά διαταγή της «τρόικας»; Την παλιά εποχή, είχε κάποιος μια περιουσία, κι όταν έμπαινε στην πολιτική, αυτή η περιουσία χανόταν. Το αντίθετο συμβαίνει σήμερα. Χωρίς οικονομικά φόντα εισέρχονται πολλοί στον πολιτικό στίβο και βγαίνουν πάμπλουτοι! Η πολιτική για αυτούς αποτελεί μέσον οικονομικής εξασφαλίσεως. Πάμπτωχος ήταν ο Πλαστήρας και του πλήρωνε το νοίκι ο εκδότης της «Μακεδονίας» Γιάννης Βελλίδης. Ο Παπάγος, πανίσχυρος πρωθυπουργός, αρχιστράτηγος δύο πολέμων, κατοικούσε σε μια απλή μονοκατοικία στην Εκάλη, την οποία σήμερα δεν θα καταδεχόταν ένας μεσοαστός. Ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιω. Πασαλίδης, που έμενε στη Θεσσαλονίκη, είχε πρόβλημα οικονομικό για το πώς θα κατέβαινε στην Αθήνα. Κι εδώ, έμενε σ' ένα άθλιο ξενοδοχείο στην Ομόνοια, το «Ελίτ», επειδή το είχε ένας συμπατριώτης του Όταν μάλιστα τον ρωτούσαν γιατί έμενε σε ένα τόσο άθλιο ξενοδοχείο, με το χιούμορ που τον διέκρινε απαντούσε: «Αυτό, παιδί μου, δεν είναι «ελίτ» αλλά. .. «αλήτ»...»! Ο Σταύρος Ηλιόπουλος, βουλευτής της ΕΔΑ, χρόνια διακεκριμένος δικηγόρος, έμενε σε ένα μικρό σπίτι στην Καλλιθέα, όπου συχνά φιλοξενούσε και τον Πασαλίδη. Ο Ηλίας Τσιριμώκος εξανέμισε την περιουσία της συζύγου του στην πολιτική και στην έκδοση της «Μάχης», και πέθανε φτωχός, έχοντας χρέος από ένα δάνειο του Ταμείου Νομικών. Ο Γέρος Παπανδρέου δεν είχε καμία περιουσία. Το σπίτι όπου έμενε στο Καστρί ήταν ιδιοκτησία της συζύγου του, πρωταγωνίστριας του θεάτρου, της Κυβέλης. Δεν υπήρχαν τότε πλούσιοι πολιτικοί; Βεβαίως υπήρχαν, αλλά την περιουσία τους την είχαν είτε από την οικογένεια είτε από τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες, εκτός της πολιτικής. Και όχι σπάνια, όταν διαφωνούσαν με την πολιτικά του κόμματα στο οποίο ανήκαν, έφευγαν για λόγους αρχής. Παράδειγμα:

Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, η «σπονδυλική στήλη» του Ελληνικού Συναγερμού, βέβαιος πρωθυπουργός μετά τον θάνατο του Παπάγου, δεν δίστασε να φύγει από τον Συναγερμό όταν -καλώς ή κακώς- διεφώνησε με τον Στρατάρχη για το Κυπριακό. Κι αυτό του εστοίχισε τη σίγουρη πρωθυπουργία. Έπειτα, γίνεται λανθασμένη ερμηνεία του όρου «αποστασία». Η έννοια σημαίνει ότι φεύγεις από ένα κόμμα συγκεκριμένης ιδεολογίας και πηγαίνεις σε άλλο με τελείως διαφορετικές αρχές. Όταν το 1952 ο Γεώργιος Παπανδρέου πολιτεύθηκε σε εκείνες τις εκλογές με τον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου, μόνο και μόνο για να εκλεγεί βουλευτής με τη στήριξη του Δημητρίου Λαμπράκη και της Ελένης Βλάχου, αυτό μπορούσε να χαρακτηρισθεί «αποστασία», αλλά δεν έγινε κανένας θόρυβος ούτε υπήρξε αποδοκιμασία. Όταν οι Κων. Τσάτσος, , Γρηγόριος Κασιμάτης, Ευάγγελος Αβέρωφ, Γεράσιμος Λύχνος κ.ά. έφυγαν από το Κόμμα των Φιλελευθέρων και πήγαν στην ΕΡΕ ήταν «αποστασία», αλλά δεν τους αποδοκίμασαν. Όταν ο Γεώργιος Ράλλης και ο Παναγής Παπαληγούρας το 1958 έφυγαν από την ΕΡΕ επειδή διαφώνησαν με τον εκλογικό νόμο, δεν πήγαν σε αντίπαλη παράταξη. Και αργότερα ο Καραμανλής τους ξαναπήρε κοντά του. Το 1965 εκείνοι που διεφώνησαν -καλώς ή κακώς- με τη ρήξη του Γ. Παπανδρέου με τον βασιλιά, εξαιτίας του ΑΣΠΙΔΑ, και επεδίωξαν συμβιβασμό των δύο πλευρών, δεν πήγαν σε άλλη παράταξη. Έκαναν κυβερνήσεις και πολιτικούς σχηματισμούς στον χώρο πάντα του Κέντρου. Τώρα, λοιπόν, τι έγινε; Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κάλεσε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας να φύγουν από την πολιτική τους στέγη και να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ. Τους εζήτησε να υψώσουν το ανάστημα τους -εάν διαθέτουν- και να μην ψηφίσουν νέα «χαράτσια», πολλαπλές φορολογίες και την αρπαγή των σπιτιών των πολιτών επειδή αυτό απαιτούν οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Τους εζήτησε να πουν «όχι» στο Δ' Ράιχ της μέγαιρας Μέρκελ και στον αγύρτη του Eurogroup, τον Ντάισελμπλουμ. Τους εζήτησε να μη σέρνονται sτα πόδια του Τόμσεν και να ανταποκριθούν στον ρόλο τους ως εκπρόσωποι του λαού και όχι ως υπάλληλοι των ξένων αποικιοκρατών. Ο μεγάλος βρετανός εργατικός ηγέτης, ο Ανιούριν Μπέβαν, έλεγε: «Είτε η φτώχεια θα χρησιμοποιήσει τη δημοκρατία για να κερδίσει τον αγώνα ενάντια στην ιδιοκτησία είτε η ιδιοκτησία, τρέμοντας τη φτώχεια, θα καταστρέψει τη δημοκρατία...». Σήμερα, η φτώχεια, την οποία μας έφεραν οι Γερμανοί και εφαρμόζει δουλικά η συγκυβέρνηση, καταστρέφει με γοργούς ρυθμούς τη δημοκρατία. Καταρρέει η δημοκρατία, όπως στη Βαϊμάρη. Έγραφε ακόμα ο Ανιούριν Μπέβαν ότι: «Οι μαχητές πρέπει να έχουν συνείδηση μόνο των ιδεών και των ιδανικών που τους κινούν, κι αυτό να τους γεμίζει πάθος, ευγενική αυτοθυσία και αλτρουισμό. ..». Τώρα, αυτοί που κινούν τις τύχες μας δεν είναι μαχητές αλλά υποτακτικοί, γι' αυτό και δεν μπορούν να διαθέτουν τα χαρίσματα που περιέγραφε ο Μπέβαν.

Ο Αντώνης Σαμαράς, κατά την επίσκεψη του στο Βερολίνο, βρέθηκε μπροστά σε μια αυταρχική, αλαζόνα Φύρερ, που δεν είναι διατεθειμένη να δώσει ελευθερία στην αποικία της. Μας θέλει σκλάβους. Στίς 31 Μαΐου του 1932, ο Γκέμπελς σημείωνε στο ημερολόγιο του: «Επιτέλους, η Γερμανία ξυπνά. Ξαναβρίσκει τον εαυτό της στο πρόσωπο του Χίτλερ!». Η Γερμανία σήμερα ξαναβρίσκει τον χιτλερικό εαυτό της στο πρόσωπο της Μέρκελ και ευημερεί είς βάρος των άλλων χωρών. Η Γερμανία ξυπνά. Το θέμα είναι πότε θα ξυπνήσει η Ελλάδα και τα άλλα κράτη του Νότου. Πότε θα αντιληφθούν οι μνημονιακοί αμύντορες ότι οφείλουμε να συγκρουστούμε με το εχθρικό κράτος της Γερμανίας; Πρέπει να φύγουμε από το ευρώ, και από την Ευρωζώνη, για να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της η Ελλάδα. Η αποτυχία της επισκέψεως στο Βερολίνο σηματοδοτεί το τέλος των Σαμαρά - Βενιζέλου - Στουρνάρα. Οι αποτυχημένοι και προσκυνημένοι αρκετό κακό έκαναν στον τόπο. Ώρα να φύγουν και ώρα να περάσουν από ειδικό δικαστήριο αυτοί που έφεραν τη χώρα σε αυτό το χάλι. Η Νέμεσις πρέπει να είναι σκληρή. Ας αφήσει η συγκυβέρνηση και τα φερέφωνα της τις υποκριτικές κραυγές για φόβο αποστασίας.

Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη «αποστάτης» για να χαρακτηρίσουν τον δούλο που δραπέτευε. Την εποχή εκείνη, ήταν κακό να δραπετεύει ο δούλος. Στην εποχή μας, είναι κακό να είναι κανείς δούλος... Σαμαράς και Βενιζέλος θέλουν τους βουλευτές τους να είναι εθελόδουλοι. Να μην έχουν δική τους γνώμη, να μην αφουγκράζονται τις κραυγές απόγνωσης των ψηφοφόρων. Σαν πρόβατα, να λένε «ναι σε όλα», υποκύπτοντας στις δεσμεύσεις των αρχηγών με τους ξένους πάτρωνες. Τους καλλιεργούν τη «θεωρία Αβέρωφ», πως «όποιος φεύγει από το μαντρί χάνεται». Το κόμμα σήμερα έχει λοιπόν μεταβληθεί σε «μαντρί», όπου συνωθούνται τα «αρνιά» για να σιτίζονται εκ του ασφαλούς; Αλίμονο αν ο κοινοβουλευτικός βίος έφτασε σε τέτοια κατάπτωση και ευτελισμό. Να μην απορούν -επομένως- για το ότι η δύναμη της Χρυσής Αυγής όχι μόνον δεν μειούται, αλλά αυξάνεται. Ξένοι έγκυροι οικονομικοί αναλυτές παρομοιάζουν την «ελληνική περίπτωση» με το Κραχ του 1929 στην Αμερική. Ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, καθηγητής στο Χάρβαρντ και συγγραφέας πολλών έργων, έλεγε ότι: «Στην εποχή μας, στα χρηματιστήρια ρέει πολύ περισσότερο χρήμα απ' ό,τι νοημοσύνη για την καθοδήγηση του. Υπάρχουν πολύ περισσότερα αμοιβαία κεφάλαια απ' ό,τι οικονομικά ευφυείς άνδρες και γυναίκες, με ανεπτυγμένη ιστορική συνείδηση, για να τα διαχειριστούν...». Αυτή η νοημοσύνη, η ευφυΐα και η ιστορική συνείδηση, που λέει ο Γκαλμπρέιθ, απουσιάζουν παντελώς από τη συγκυβέρνηση και τον λαογδάρτη Στουρνάρα. Απουσιάζουν όμως και από τους μνημονιακούς βουλευτές, που δεν έχουν το σθένος να αντιταχθούν στην παράφρονα «οικονομική πολιτική», που κατά διαταγήν του Ηρόστρατου των χωρών του Νότου, Ντάισελμπλουμ, εφαρμόζει ο αναίσθητος Στουρνάρας.

Ο κ. Σαμαράς αισθάνεται ευτυχής διότι θα προεδρεύει σε λίγο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιας Ευρώπης, δηλαδή, που με τους τραπεζίτες και τη γερμανική ηγεμονία της αφάνισε την Ελλάδα, θα προεδρεύει μεταξύ των εχθρών της πατρίδας του. Εάν τολμάει, ας προχωρήσει σε εκλογές για να διαπιστώσει ότι ο εξαθλιωμένος λαός θα του δώσει την πρέπουσα απάντηση. Διότι αυτός ο λαός, παρά το ανηλεές μαστίγωμα που δέχεται από τους... «πολιτισμένους» Ευρωπαίους, είναι αθάνατος. Ούτε αυτό δεν κατενόησαν στην αποτυχημένη θητεία τους οι κοντοτιέροι της «τρόικας»; Ας πάψουν οι ευρωλάγνοι τις υποκριτικές φωνές για φόβο «αποστασίας». Διότι οι μνημονιακοί συγκυβερνώντας είναι αυτοί που αποστάτησαν από την εθνική βασανισμένη οικογένεια για να μεταπηδήσουν στο στρατόπεδο του Δ' Ράιχ σαν «λαντζέρηδες»...

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"