Ο ΞΑΔΕΛΦΟΣ, Ο ΓΙΩΡΓΗΣ

Ο ΞΑΔΕΛΦΟΣ, Ο ΓΙΩΡΓΗΣ

Είχα χρόνια να τον συναντήσω τον ξάδελφο μου, το Γιώργη. Τον αγαπούσα. Είχαμε μεγαλώσει μαζί στα Ταμπούρια του Πειραιά. Παιδί τζιμάνι, ο Γιώργης, έξω καρδιά, αλλά πάντα χωμένος μέσα στην ψιλο-κομπίνα του πεζοδρομίου και στο «δεν βαριέσαι, αδερφέ». Λεφτά μάτσα, λεφτά «εύκολα» πέρναγαν καθημερινά απ' τα χέρια του, αλλά, στο τέλος, «ταπί και ψύχραιμος», ο Γιώργης το μόνο που σ' απαντούσε ήταν: «πως τα λεφτά σου όσο ζεις αν δεν τα φας, όταν πεθάνεις θα στα φάνε κάποιοι άλλοι».

Εκείνο το πρωινό του Σαββάτου, έτσι δίχως κανένα ιδιαίτερο λόγο, μου 'ρθε και κατέβηκα να σεργιανίσω στο λιμάνι. Είχα χρόνια να κατέβω. Έπιασα την Ακτή Μιαούλη απ' την αρχή της, απ' την Αγία Τριάδα, και λίγο πιο κάτω, εκεί ανάμεσα στον Αϊ Σπυρίδωνα και στην Β! Μεραρχίας, έπεσα, μούρη με μούρη, πάνω στο Γιώργη. Χαιρετούρες, φιλιά, διαπίστωση για τα χρόνια και τα ζαμάνια που 'χαμε να τα πούμε, φιλοφρονήσει για το ότι παραμέναμε κι οι δυο καλοστεκούμενοι, και μετά - τι άλλο - καφενείο, ουζάκι, πλοκάμι χταποδάκι στα κάρβουνα και πάρλα για τα τωρινά και τα παλιά.

«Πώς πάει η πιάτσα, ρε Γιώργη;» «Σκατά» «Γιατί, ρε συ;» «Γιατί έχουν έρθει τα πάνω κάτω» «Δηλαδή;» «θυμάσαι παλιά που σου 'λεγα, σαν με στρίμωχνες και μ' έψελνες γιατί έριχνα τον ένα ή "δάγκωνα" τον άλλο, ότι όποιος έχει χάνει;» «Ε και;» «Ε! λοιπόν, σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα κι αυτός που  χάνει είναι αυτός που δεν έχει»

«Μπράβο, ρε Γιώργη! Κοινωνικές ανησυχίες βλέπω, πολιτικούς προβληματισμούς. Κατάλαβες επιτέλους την αδικία του καπιταλιστικού συστήματος» «Πάλι τα ίδια, Φάνη μου; Πάλι το κήρυγμα με το Μαρξ και τον Ένγκελς; Δεν μ' έπιασες, μου φαίνεται, τι θέλω να σου πω. «Δηλαδή; Για κάντο μου πιο λιανά.» ...Κι εκεί, ο Γιώργης, μ' αφήνει κάγκελο.

«Θέμα προσφοράς και ζήτησης, ξάδερφε. Παλιά υπήρχαν εννιά κορόιδα που βρόνταγαν τα φράγκα και ένας μαγκάκος που τους "δάγκωνε" και την πέρναγε ζάχαρη. Σήμερα όμως με την κρίση, υπάρχουν εννιά ξύπνιοι και ρέστοι συνάμα, που ψάχνουν να 'βρουν το ένα και μοναδικό κορόιδο, για να του τα πάρουν».

.. .Και σαν να μην έφτανε αυτό, μου σκάει και την τελευταία του βόμβα.

«Η Δαρβίνειος εξελικτική θεωρεία των ειδών, ξάδερφε. Αυτά που λέτε κι εσείς οι αριστεροί, για να περνάει η ώρα σας».

Φώτης Σιμάτος

"ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΦΤΕΡΑ"