Η ελιά, το ποτάμι και η... προβιά

 

Η ελιά, το ποτάμι και η... προβιά

 

Γράφει ο Γιάννης Μυλόπουλος

 

Και ξαφνικά η πολιτική ζωή γέμισε... φολκλόρ. Η φυγή προς τα εμπρός, το μεγάλο ζητούμενο της εποχής, φαίνεται να επιτυγχάνεται μέσω της επιστροφής στο ελληνικό βουκολικό παρελθόν. 

Στην αρχή ήταν η ελιά. Πανάρχαιο σύμβολο του Μεσογειακού τοπίου και διαχρονικά συνυφασμένη με την ελληνική οικονομία, επελέγη ως σύμβολο της κεντροαριστεράς, προκειμένου να υποδηλώσει τις βαθιές ρίζες του συγκεκριμένου χώρου στην ελληνική πολιτική παράδοση. Το σύστημα συμφερόντων που εδώ και καιρό επενδύει στην αναβίωση της κεντροαριστεράς, σε μια προσπάθεια να υποστηριχθεί η από μόνη της θνησιγενής προσπάθεια της συγκυβέρνησης να ξεπεράσει την κρίση χωρίς να ανατραπεί η κατεστημένη ισορροπία δυνάμεων, βρήκε στην ελιά το απόλυτο σύμβολο. 

Όμως η μνημονική πολιτική δεν χωνεύεται εύκολα από τους χειμαζόμενους Έλληνες, ιδίως όταν αυτή εκφράζεται από το ίδιο πολιτικό προσωπικό που οδήγησε στη σημερινή καταστροφή.

Το... μπόλιασμα της ελιάς δεν απέδωσε τα αναμενόμενα γιατί ο... δάκος της κοινωνικής αντίδρασης αποδείχτηκε ανθεκτικότερος.  

Τα συμφέροντα όμως έχουν ισχυρά αντανακλαστικά επιβίωσης. Η ευελιξία και η επινοητικότητά τους τα οδήγησε λοιπόν στην αναζήτηση λύσης πιο... ρευστής από τη γήινη ελιά. 

Έτσι φτάσαμε στο ποτάμι. Το οποίο αντλεί κι αυτό από την ελληνική παράδοση, αλλά δεν διαθέτει τα μειονεκτήματα της ελιάς. Πρώτα απ´ όλα και σε αντίστιξη με τις ρίζες της ελιάς που υπενθυμίζουν το κακό παρελθόν, το ποτάμι έχει την ευχέρεια να ανανεώνει τα νερά του και συνεπώς να δείχνει ότι ξεπλένει τις αμαρτίες του. Ο εμφανιζόμενος ως αρχηγός του λοιπόν δεν προέρχεται από το ένοχο πολιτικό σύστημα, αλλά είναι φρέσκο και δημοφιλές πρόσωπο. Επιπροσθέτως το ποτάμι ενισχύεται από τα λογής κανάλια, τηλεοπτικά εν προκειμένω, τα οποία ενδυναμώνουν τη ροή του. Ποιος άλλος πολιτικός σχηματισμός είχε τόση προβολή από την πρώτη κιόλας στιγμή; Όσο για τα θολά νερά του ποταμιού, αυτά εξ αρχής αξιοποιήθηκαν για να καταδειχτεί ο υπερκομματικός χαρακτήρας της πρωτοβουλίας. 

Το νερό όμως, ως ρευστό, έχει τους δικούς νόμους που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής. Το νερό λοιπόν του ποταμιού παίρνει τα χαρακτηριστικά του τροφοδότη του. Αν οι πηγές δεν βρίσκονται στο βουνό, όπου το νερό είναι καθάριο, τότε το ποτάμι κινδυνεύει να αποχετεύει τα μολυσμένα νερά των... καναλιών που το τροφοδοτούν. Και το συγκεκριμένο ποτάμι δεν έρχεται από βουνό αλλά από... λεκανοπέδιο. 

Ακόμη το ποτάμι παρασύρει με τη ροή του άχρηστα φερτά υλικά, που στην πορεία θα του γίνουν εμπόδιο και θα του φράξουν τη ροή. Και ήδη, τα πρόσωπα που είδαμε να το πλαισιώνουν, μάλλον ως... φερτά συμπεριφέρονται. Τα ποτάμια στην Ελλάδα τέλος υφίστανται τις συνέπειες της εποχικότητας της ροής τους. Που σημαίνει ότι το σημερινό δημοσκοπικό φούσκωμα δεν θα είναι παντοτινό...

Η ελιά και το ποτάμι είναι συστατικά της πάλαι ποτέ ζωής κοντά στη φύση. Όπως κι ο λύκος άλλωστε, που ενδύθηκε την προβιά του προβάτου που μόλις καταβρόχθισε, για να παραστήσει τον αθώο του αίματός του...

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 23/3 στην RealNews

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-elia-potami-kai-i-probia