Δημήτρη Βέργου :Ο Ελβετός φίλος και η ελληνική φιλοξενία

Ο Ελβετός φίλος και η ελληνική φιλοξενία

Γράφει ο Δημήτρης Βέργος

Την δεκαετία του 1960 έγινε μια ενθουσιώδης προσπάθεια να διοργανωθεί σε στέρεες βάσεις ο τουρισμός στην πατρίδα μ ας, ώστε να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο της εποχής εκείνης.

Σταθήκαμε τυχεροί, υπήρξε τότε μια σπάνια περίπτωση που όλοι οι 'Έλληνες συμφωνήσαμε και με υπερβάλλοντα ζήλο δουλέψαμε προς την σωστή κατεύθυνση, χωρίς διαφωνίες και δίνοντας όλη μας την ζωτικότητα πετύχαμε τους στόχους μας που ήσαν να αναδείξουμε τις άπειρες ομορφιές της πατρίδας μας, τις καθαρές μας θάλασσες που γι' αυτές παίρναμε διεθνή βραβεία, τα πανέμορφα και μοναδικά νησιά μας, το υπέροχο υγιεινό και ήπιο κλίμα μας, προ πάντων δε την γνήσια και άδολη φιλοξενία μας τονίζοντας μάλιστα ότι αυτή από εδώ ξεκίνησε και ότι ο Ξένιος Ζεύς «εδώ λατρεύτηκε!».

Σ' αυτό το σημείο όμως πολλοί ξένοι παρερμήνευσαν την αρετή μας αυτή! Αλλά ακούστε καλύτερα ένα αυθεντικό περιστατικό, όπως μου το διηγήθηκε προ ετών ο αποβιώσας  πολύ αγαπητός μου φίλος και συνάδελφος στην ΟΑ Γιάννης Δημητρόπουλος, Μηχανικός στην Ι.Ε.R.Α της τεχνικής βάσης του Ελληνικού.

Την δεκαετία λοιπόν του 1960 τον είχε στείλει η εταιρία στην Ζυρίχη της Ελβετίας για εκπαίδευση. Στην Ζυρίχη απόκτησε φίλο κάποιον Ελβετό στον οποίο περιέγραψε με τον ανάλογο ενθουσιασμό την αρετή μας αυτή της φιλοξενίας!

Όμως για τους ξένους ή έννοια της φιλοξενίας  παίρνει άλλη διάσταση, διότι την βλέπουν σαν αδυναμία μας πρόσφορη για εκμετάλλευση. Έτσι είχαν τα πράγματα όταν φεύγοντας από την Ζυρίχη αποχαιρέτησε τον φίλο του, λέγοντας του ότι θα ήταν ευτυχής αν διαλέξει την Ελλάδα για τις διακοπές του και για να του φανεί μάλιστα χρήσιμος του έδωσε και το τηλέφωνο του ! 

Στις αρχές του καλοκαιριού έπεσε το τηλεφώνημα του φίλου από την Ζυρίχη. Φτάνω Αθήνα ημερομηνία, ώρα και αριθμό πτήσεως τάδε.

Πανευτυχής  ο Γιάννης, γιατί ήρθε η ώρα να πραγματώσει, κατά δύναμη,  το ιερό καθήκον του! Έφθασε λοιπόν έγκαιρα στο αεροδρόμιο για  να παραλάβει τον ξένο από την Ελβετία. Τον υποδέχτηκε με γελάκια και χαρούλες  και τον οδήγησε στο σπίτι του, όπου η γυναίκα του είχε βάλει τα δυνατά της να προσφέρει ένα φιλόξενο και πεντακάθαρο σπιτικό και προπαντός μια ποικιλία από τα παραδοσιακά μας εδέσματα, για να πάρει ο ξένος μια πρώτη γεύση της Ελληνικής κουζίνας. Πράγματι ο Ελβετός  φίλος τα τίμησε όλα δεόντως προς μεγάλη ευδαιμονία των φιλοξενούντων.

Στην ώρα του καφέ έγινε η συζήτηση γύρω από το πρόγραμμα της ξενάγησης της επόμενης ημέρας. Θα πάμε στους  Δελφούς του είπε ο φίλος μου και  θα ακολουθήσει η Ολυμπία, ο Μυστράς, το Ναύπλιο! Πραγματικά στις ημέρες που ακολούθησαν το πρόγραμμα επί χάρτου έγινε πραγματικότητα.

Δεν έμεινε αρχαία πόλη - αρχαίο θέατρο, αρχαίο φρούριο που να μην το επισκέφθηκαν, και αφού συμπληρώθηκε η ξενάγηση των αρχαίων τουριστικών τόπων, τώρα πια θα έπρεπε να αλλάξουν ρότα και καιρός ήταν  να γνωρίσει ο Ελβετός μας και τα νησιά κι αυτά κι αν είναι πολλά! Όμως  όλο αυτό το διάστημα ο ξένος από την Ζυρίχη δεν έβαλε ποτέ το χέρι στην τσέπη να συμβάλει στις δαπάνες για περιήγηση ούτε για δείγμα! Ο ξένιος Ζευς γαρ!

Αυτό όπως ήταν φυσικό εξάντλησε οικονομικά τον ταλαίπωρο Γιάννη που με το δίκιο του άρχισε να δυσανασχετεί. Μερικές σπόντες γύρω από το επίμαχο θέμα ουδέν απέδωσαν, οπότε τόλμησε την ερώτηση με ουσία. Πότε μίστερ με το καλό θα επιστρέψετε στην πατρίδα; Αλλά ο μίστερ δεν βιαζόταν, είχε πολλά ακόμα να δει!  Έτσι πέρασαν λίγες μέρες ακόμη. Τα πολυδάπανα γεύματα και οι περιηγήσεις περιορίστηκαν στο λιτό σπιτικό φαγητό. Άλλωστε καλοκαιράκι ήταν, το σπίτι διέθετε και ωραίο κήπο και τα βράδια τρώγανε στην ρομάντζα, απολαμβάνοντας και το παραδοσιακό βαρελίσιο κρασί!

Ο ξένος όμως έμενε ευχαριστημένος και μ' αυτόν τον λιτό τρόπο και δεν εξέφραζε κανένα παράπονο αλλά και δεν όριζε ημέρα αναχώρησης, πράγμα που ανάγκασε τους φίλους μας, τον Γιάννη και την γυναίκα του, να βρούνε έναν πολιτισμένο τρόπο να θέσουν τέρμα σ' αυτή την παρατεταμένη αρμένικη βίζιτα και το βρήκαν!

Αύριο μίστερ εγώ και η γυναίκα μου θα ταξιδέψουμε στο χωριό της πεθεράς μου που είναι άρρωστη, αν θέλετε όμως θα σας βρούμε ένα ξενοδοχείο στα μέτρα σας! Όχι δεν ήθελε θα το φρόντιζε μόνος του το θέμα!

Πρωί-πρωί λοιπόν στήθηκε ένα μικρό σκηνικό, που συνηθίζεται σε παρόμοιες περιπτώσεις. Μια βαλίτσα στο χέρι για το υποτιθέμενο ταξίδι τους.  Έτοιμες και οι βαλίτσες του ξένου. Αποχωρισμός, χαιρετούρες, στο καλό και να μας ξαναρθείς.  Ακολούθησε βέβαια στεναγμός ανακούφισης και το βράδυ συνεχίστηκε η οικογενειακή ρουτίνα. Όμως εκεί κατά την διάρκεια του φαγητού στην αυλή του σπιτιού ακούστηκε η γνωστή φωνή του ξένου από την Ζυρίχη να έρχεται από την διπλανή αυλή του γειτονικού σπιτιού! Μην πιστεύοντας σ τα αυτιά του ο Γιάννης σκαρφάλωσε σε μια κασόνα και πάνω από την χαμηλή μάντρα είδε τον γνωστό μας ξένο από την Ζυρίχη στρωμένο στο φιλόξενο τραπέζι του γείτονα να απολαμβάνει λαλίστατος το φιλόξενο γεύμα που του παρέθεταν!

ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ.

ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΔΕΧΤΙΚΟΙ!!!!

"Ένας συνταξιούχος της Ολυμπιακής θυμάται"

"ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΦΤΕΡΑ"