Γ. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗ :Αγγελος Αγγελόπουλος - Φωνή εκ του τάφου...

Φωνή εκ του τάφου...

Γραφεί ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ             

Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς αποφεύγει να κουβεντιάσει δημοσίως με τον κ. Τσίπρα το κατάντημα της ελληνικής κοινωνίας (που οφείλεται στο... «σαξές στόρυ» της Νέας Δημοκρατίας), όπως ο διάβολος το λιβάνι. Και αποφεύγει ο πρωθυπουργός τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως διότι άδειασε εντελώς η φαρέτρα των κάλπικων επιχειρημάτων του. Και τώρα κρύβεται... «από χωρίου εις χωρίον»!

Το «ψυχοπαίδι» της μαντάμ Μέρκελ, που είναι «υιοθετημένο» από την καγκελαρία του Βερολίνου, δεν μπορεί να στραφεί κατά του προστάτη του, ούτε να σηκώσει κεφάλι, όταν μάλιστα η κηδεμόνας του αναγκάσθηκε να έλθει στην Αθήνα μόνο και μόνο για να πείσει τους εξαθλιωμένους πολίτες αυτού του ταλαιπωρημένου τόπου να ψηφίσουν το δικό της παιδί προκειμένου να ζήσει η χώρα μας. Αλλά για να ζήσει η Ελλάδα πρέπει να τερματισθεί το καθεστώς που έχει επιβάλλει η Γερμανία, καθεστώς δούλου προς αφέντη. Πρέπει να ξεκουμπιστούν οι «τεχνο(τρομο)κράτες» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του Γιούρογκρουπ και της «τρόικας».

Η γνωστή λαϊκή παροιμία λέει: «Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι». Εκεί που μας χρωστούσαν οι Γερμανοί το αναγκαστικό δάνειο της κατοχικής περιόδου, τώρα αρπάζουν όλη τη χώρα μας. Την ώρα που ο πρόεδρος της ισχυρής γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας -Μπούντεσμπανκ-, ο Γενε Βάιτμαν, αξιώνει τη χρεοκοπία των κρατών εκείνων της Ευρωζώνης που τους πνίγουν τα χρέη, το δίδυμο της συμφοράς Σαμαράς - Βενιζέλος επιδίδεται σε γονυκλισίες μπροστά στην καγκελαρία. Η συγκυβέρνηση της εθνικής υποτέλειας δεν τολμά να ζητήσει πίσω αυτά που μας χρωστούν οι Γερμανοί. Είναι λοιπόν χρήσιμο και εξαιρετικά επίκαιρο να ακουσθεί η φωνή ενός διακεκριμένου οικονομολόγου, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή: Του καθηγητή Αγγέλου Αγγελόπουλου.

Επρόκειτο για μια μεγάλη προσωπικότητα που άφησε τη σφραγίδα του και στην πολιτική πορεία της χώρας μας. Υπουργός Οικονομικών της ΠΕΣΑ στο βουνό και υφυπουργός Οικονομικών της κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου το 1944, διετέλεσε από το 1974 έως το 1979 Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος. Ο καθηγητής με τιμούσε με τη φιλία του και τώρα βρίσκω στα χαρτιά μου τις σημειώσεις από συζητήσεις που είχαμε ακριβώς πάνω στο θέμα των οφειλών των Γερμανών. Η συζήτηση μας είχε γίνει το 1991 και ο Άγγελος Αγγελόπουλος μου είπε: «Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν παραιτήθηκε ποτέ από τις αξιώσεις που έχει η χώρα μας απέναντι στη Γερμανία για τις οφειλές της τελευταίας προς την Ελλάδα από την περίοδο της Κατοχής. Έχω διερευνήσει σε βάθος το πρόβλημα σε ανύποπτους καιρούς, δηλαδή το 1964, με εντολή του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Έλεγαν, βεβαίως, οι Γερμανοί κάποια μισόλογα τα οποία, φυσικά, δεν μπορούσαν και να τα αποδείξουν. Γιατί τα έλεγαν; Μα, είναι σαφές: Η ελληνική αξίωση δεν μοιάζει με τις αξιώσεις των άλλων χωρών που υπέστησαν ζημιές από τη χιτλερική Γερμανία. Η αξίωση μας, δηλαδή, δεν είναι για πολεμικές επανορθώσεις για τις οποίες η Βόννη φαίνεται να είναι βέβαιη ότι δεν θα καταβάλει ποτέ. Η αξίωση μας είναι για δάνειο. Δάνειο που πήραν κατά τη διάρκεια της Κατοχής από την Τράπεζα της Ελλάδος. Και που σήμερα, με ένα ελάχιστο επιτόκιο 3% ετησίως, έχει ξεπεράσει τα 13 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό το ποσό είναι απαιτητό κάθε στιγμή διότι η απαίτηση μας απορρέει από συμφωνία. Για την καταβολή του, άρα, δεν χρειάζεται να υπογραφεί "συνθήκη ειρήνης". Η ενοποίηση των δύο Γερμανιών, φτάνει και περισσεύει...».

Ο καθηγητής Αγγελόπουλος, με τον ρεαλισμό που τον διέκρινε, απέφευγε να εστιάζει αποκλειστικά το ενδιαφέρον του στο περίπλοκο θέμα των πολεμικών επανορθώσεων και προτιμούσε να κάνει συνεχώς λόγο για το αναγκαστικό δάνειο που πήραν οι Γερμανοί από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Κατοχής, για το οποίο μάλιστα υπάρχει και γραπτή συμφωνία. Αυτή η συμφωνία υπεγράφη στις 13 Μαρτίου του 1942 στη Ρώμη μεταξύ του αντιπροσώπου του Γ' Ράιχ και της ιταλικής κυβέρνησης. Στη συμφωνία αυτή διευκρινίζονται και τα εξής: α) Το ύψος του δανείου είναι 4 δισ. δολάρια (3,5 δια έπαιρνε η Γερμανία και 0,5 η Ιταλία), β) Το ποσό αυτό θα το εκταμιεύσουν οι γερμανικές αρχές, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες τους. γ) Το δάνειο αυτό θα επιστραφεί μελλοντικά στην Ελλάδα.

Έθεσα στον Άγγελο Αγγελόπουλο το ερώτημα: Τελικά πόσα χρήματα επήραν από την Τράπεζα της Ελλάδος οι Γερμανοί; Η απάντηση του ήταν αποκαλυπτική: «Έναν περίπου χρόνο πριν από τη λήξη του πολέμου, οι ίδιοι οι Γερμανοί ομολογούσαν ότι είχαν πάρει 38.000.000 χρυσές λίρες. Μέχρι τη λήξη του είναι λογικό να εικάσουμε ότι πήραν συνολικά γύρω στα 45.000.000 χρυσές λίρες. Κάνε την αναγωγή σε δολάρια και θα βρείτε το πραγματικό ποσό...». Και μου ετόνισε ότι: «Η ελληνική περίπτωση είναι μοναδική και η αξίωση μας για επιστροφή του ποσού αυτού είναι νομικά, ηθικά και πολιτικά θεμελιωμένη. Άλλωστε, σε μια εποχή που η ενωμένη Γερμανία υπογράφει χωριστές συνθήκες ειρήνης με τη Σοβιετική Ένωση, με την Πολωνία και με το Ισραήλ και προχωρεί μαζί τους σε ρυθμίσεις, οι οποίες κοστίζουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, είναι αδιανόητο να μη ρυθμίζεται και το θέμα του δανείου της Κατοχής...». Αυτά μου είπε, εν έτει 1991, ο καθηγητής Αγγελόπουλος, ο οποίος στις 26-9-1964 είχε υποβάλει για το θέμα του δανείου λεπτομερή έκθεση στον τότε πρωθυπουργό και αρχηγό της Ενώσεως Κέντρου Γεώργιο Παπανδρέου, στην οποία μεταξύ άλλων επεσήμαινε: «Η Ελλάς πρέπει να διατηρεί ανοικτήν την εν λόγω απαίτησιν, να την υπενθυμίζει εκάστοτε και να καθιστά γνωστόν ότι η ελληνική στάσις θα είναι τρόπον τινά "ανένδοτος", διότι η αξίωσίς της, λόγω ιδιομορφίας της και λόγω των ειδικών συνθηκών της χώρας, δεν είναι δυνατόν να διαγραφεί, έστω και αν άλλαι χώραι, που είναι άλλωστε χώραι βιομηχανικοί, απεφάσιζαν να παραιτηθούν των αξιώσεων των...».

Έπειτα από πενήντα χρόνια από τότε που έγραψε εκείνη την έκθεση ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, η σημερινή ελεεινή συγκυβέρνηση, αντί να αναζητήσει αυτό το κείμενο, να το μελετήσει και να το χρησιμοποιήσει ως πολύτιμο υλικό στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, ώστε να το αξιοποιήσει, το έθαψε. Επιχειρήματα που θα έφερναν σε δυσχερή θέση τη Μέρκελ κλείστηκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας προκειμένου η καγκελάριος να παράσχει στήριξη στον ευνοούμενο της Αντώνη Σαμαρά για τις εκλογές.

Να προσθέσουμε και μια επισήμανση άλλου ειδικού, του καθηγητού Ξενοφώντα Ζολώτα, ο οποίος είχε τονίσει ότι: «Ακόμη και ο ίδιος ο Χίτλερ όχι μόνο είχε αναγνωρίσει τα δάνεια του Γ Ράιχ από την Τράπεζα της Ελλάδος αλλά είχε δώσει εντολή και είχε αρχίσει η διαδικασία εξόφλησίς των...». Αλλά ο Σαμαράς και ο ιπποκόμος του Βενιζέλος, οι οποίοι μάλιστα δεν αποπληρώνουν τα τεράστια δάνεια των κομμάτων τους, τρέμουν και μόνο στη σκέψη ότι θα μπορούσαν ποτέ να φανούν... «ενοχλητικοί» προς τη μέγαιρα του Βερολίνου, που τους έχει πάρει στο υπηρετικό της προσωπικό. Κι έχουν το θράσος να δίνουν διαλέξεις και συνεντεύξεις καμαρώνοντας για μια τελείως φανταστική «ανάπτυξη που έρχεται», ενώ ουρές σχηματίζονται στις λαϊκές αγορές από δυστυχισμένους ανθρώπους για να πάρουν μια σακούλα τρόφιμα δωρεάν. Την ώρα που οι αρχηγοί της συγκυβέρνησης γεύονται τα χαβιάρια τους, καλούν τους πολίτες για... «παντεσπάνι». Το περιβόητο «πλεόνασμα» έχει γίνει ανέκδοτο. Το μόνο σίγουρο πλεόνασμα που υπάρχει είναι εκείνο της υποτέλειας, της αναλγησίας και του ψεύδους των κυβερνώντων.

Δεν τολμούν οι γερμανο-προσκυνημένοι να ομολογήσουν στον λαό ότι το μεσοπρόθεσμο φέρνει κύμα εξοντωτικών μέτρων και νέο Μνημόνιο. Ταυτόχρονα, οι ξένοι αφέντες τους απαιτούν και περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων ενώ τα Ταμεία πάνε για διάλυση. Παράλληλα ετοιμάζεται καινούργιο «πογκρόμ» απολύσεων. Έχουν ξαμοληθεί τα «γεράκια με νύχια γαμψά» του δήμιου Στουρνάρα να πάρουν τα σπίτια των πολιτών, που δεν μπορούν να πληρώσουν τα παρανοϊκά χρέη και «χαράτσια» που ζητούν οι κατακτητές. Πρέπει να αντικρύσουμε ξεκάθαρα την πραγματικότητα: Η Νέα Δημοκρατία, μαζί με το υποπρακτορείο της του ΠΑΣΟΚ και άλλα θολά μορφώματα, μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μεγάλη εθνική συμφορά. Η ροή των πραγμάτων θα μας φέρει μπροστά σε νέα τραγωδία του ελληνισμού, ενώ το φάσμα εμφυλίου, που θα έχει τα χαρακτηριστικά των παλαιών «Δεκεμβριανών», προβάλλει απειλητικά. Δεν πρόκειται για υπερβολή ούτε κινδυνολογία. Είναι η αμείλικτη -δυστυχώς- πραγματικότητα που την αντιλαμβάνονται όσοι δεν εθελοτυφλούν.

Ο κυβερνητικός απολογητής Σίμος Κεδίκογλου, που τον βάζουν να γελοιοποιείται με «απαντήσεις» προς τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλησε πρόσφατα να ειρωνευτεί την αξιωματική αντιπολίτευση, λέγοντας ότι θεωρεί «όλη την Ευρώπη ως Ακροδεξιά». Διερωτάται κανείς:' Έχει τόση άγνοια ο κ. Κεδίκογλου ή είναι τόσο μωρός ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει πλέον τίποτε από τα ιδανικά που κάποτε διεκήρυσσε και ότι βρίσκεται κάτω από την απόλυτη γερμανική κηδεμονία; Κυβερνητικοί προπαγανδιστές μεγάλων καναλιών, που εξαργυρώνουν τις «υπηρεσίες» τους με στέγαση σε κομματικά ψηφοδέλτια, ομολογούν ότι εγνώριζαν τις ευρωπαϊκές ραδιουργίες σε βάρος της χώρας μας, αλλά εσιώπησαν χάριν του... «εθνικού συμφέροντος»! Κατά την αντίληψη τους, «εθνικό συμφέρον» είναι να μη δημιουργούμε προστριβές με τους Γερμανούς κατακτητές, διότι πρέπει να είμαστε κάτω από την μπότα τους.

Τώρα βαδίζουμε προς τις κάλπες. Πάμε να δώσουμε μια κρίσιμη μάχη για να ανοίξει ο δρόμος προς τις εθνικές εκλογές, ώστε να γκρεμίσουμε τους τοποτηρητές της Μέρκελ. θα μιλήσουμε με ειλικρίνεια: Τι δυνατότητες έχουμε; Η αντιμνημονιακή Κεντροδεξιά, που θα μπορούσε να απειλήσει τη Νέα Δημοκρατία εάν κατέβαινε ενωμένη, εξακολουθεί να βρίσκεται διασπασμένη. Παρά τις καλές προθέσεις της, ο λαός δεν μπορεί να την περιμένει. Δεν υπάρχει χρόνος. θα πάμε όλοι κάτω από τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η μόνη δύναμις τώρα που μπορεί να φέρει την αλλαγή. Ακόμα και Κεντροδεξιοί θα «ρισκάρουν», αλλά θα ψηφίσουν την Αριστερά, έστω και άκεφα. Στα χέρια του κ. Τσίπρα είναι να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του βασανισμένου λαού και να μην τον απογοητεύσει, θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο κ. Τσίπρας θα τα καταφέρει και θα διαψεύσει τις Κασσάνδρες. Η Ιστορία του δίνει τη μεγάλη ευκαιρία να αφήσει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Εάν το πετύχει, θα αναδειχθεί σε μεγάλο ριζοσπαστικό ηγέτη και οι πολίτες θα τον επιβραβεύσουν. Διαφορετικά, θα βρεθούμε στο χάος, που τίποτε καλό δεν προμηνύει. Αλλά, αληθινοί ηγέτες αναδεικνύονται εκείνοι που πάνε κόντρα στο ρεύμα, κόντρα στις πιέσεις των ξένων. Εκείνοι που συμβιβάζονται, βυθίζονται για πάντα στην καταισχύνη, όπως το δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου.

Η Γερμανία είχε καταστρώσει τα σχέδια της για την ευρωπαϊκή κυριαρχία από πολλά χρόνια και τα υλοποίησε με το ευρώ. Είχε προαποφασίσει να μην εξοφλήσει τα χρέη της προς την Ελλάδα. 'Όταν ο καθηγητής Άγγ. Αγγελόπουλος το 1964 συναντήθηκε με τον διευθυντή του υπουργείου Οικονομικών -αρμόδιο για τις επανορθώσεις και τα πολεμικά δάνεια-, τον Ντε Λα Κρουά και τον Ράινχαρτ, ο οποίος χειριζόταν από γερμανικής πλευράς τα δάνεια που εχορηγήθηκαν στην Ελλάδα, δεν του άφησαν καμιά αμφιβολία για τις προθέσεις τους. Οχυρώθηκαν πίσω από τη Συνθήκη του Λονδίνου της 27ης Φεβρουαρίου του 1953, όπου το άρθρον 5 δεν επέτρεπε στη Γερμανία να προβεί στη ρύθμιση των πολεμικών εν γένει πιστώσεων, η δε πονηρή παράγραφος 2 της Συνθήκης δεν επέτρεπε ούτε την «εξέτασιν του θέματος»! Ο καθηγητής Αγγελόπουλος επέμεινε ότι το θέμα μπορούσε να αντιμετωπισθεί με διμερή διακανονισμό. Το Βερολίνο στάθηκε αμετάπειστο, όπως και εκείνοι που το ενίσχυαν. Τώρα η Γερμανία όχι μόνο διατηρεί το ίδιο πείσμα, αλλά προχωρεί στην πλήρη εξαθλίωση και εξόντωση της ελληνικής κοινωνίας. Ο Αγγελόπουλος με τον τότε πρωθυπουργό, τον γέρο-Παπανδρέου, είχαν συμφωνήσει ότι χρειαζόταν «πολιτικός χειρισμός επί ανωτάτου επιπέδου». Τώρα οι Σαμαράς - Βενιζέλος θεωρούν «πολιτικό χειρισμό» το να μεταβάλλονται σε στιλβωτές των υποδημάτων της Μέρκελ. Αποστολή του κ. Τσίπρα θα είναι, μετά την εκλογική του νίκη, να δώσει στη γερμανίδα καγκελάριο... τα παπούτσια στο χέρι...

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"