Στ. Μανουράς : Γιατί;

Γιατί;

Γιατί τα κρίνα φυτρώνουν στην άμμο;
Γιατί μυρίζουν λιβάνι και ήλιο;
Ποια δύναμη, θεϊκή, πλουτίζει το πάλλευκο χρώμα τους
Με σταγόνες δροσιάς το χάραμα που γιορτάζει η ελπίδα;

Ποιες σταγόνες κρατάνε ριζωμένα τα νούφαρα;
Πως ανθίζουν πλημμυρισμένα από νερό;
Γιατί σταθμίζουν την ύπαρξή τους με την ανάδρομη
Ισορροπία στην επιφάνεια μιας λίμνης;

Γιατί τα ρόδα καίγονται στον καλοκαιρινό ήλιο;
Γιατί άνθισαν και μαράθηκαν τόσο γρήγορα;
Γιατί το σώμα τους αποκαλύπτει αγκάθια
Εκεί που το μύρο τους τρελαίνει την πλάση;

Γιατί η σκέψη σου ροδίζει στο χάραμα,
γιατί τα δειλινά γίνονται αβάσταχτα;
Γιατί η θέρμη του κορμιού σου παγώνει τον άνεμο,
Γιατί τα λόγια σου σφυρηλατούν το άγνωστο μεσ’ την ψυχή μου;

Γιατί η σκέψη μου πλανιέται σε σένα,
Ποιος άγριος χειμώνας μαστίζει τα σπλάγχνα μου;
Ποια ελπίδα ξεπηδά μέσα από το άγονο χώμα;
Γιατί εσύ ήσουν η επιλογή από τις μοίρες;

Ερωτήσεις χωρίς απάντηση,
Φυλαχτό γι΄αυτό που ήδη συνέβη,
Ανάμνηση μιας πρόσκαιρης αγάπης,
Καταδίκη στην αιώνια άβυσσο;;

Στέργιος Μανουράς

facebook/Stergios Manouras